First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#2 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#3 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#4 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#5 'sabat - panowie' :


Osobą siedzącą po prawej stronie Arsena jest Travis. Travis obstawia.

Miał nadzieje, że będzie jeszcze okazja do wypicia podczas tej owocnej zabawy. Ponieważ z jego obliczeń wynikało, że wypił więcej alkoholu między grą niż jeżeli podczas niej. Nie było to dla niego przykra wiadomość, ale mimo wszystko wolałby częściej grać i wygrywać, bez picia "w samotności". By jakoś rozkręcić się w tym szaleństwie musiał wybrać zwycięzce. Trudnego wyboru nie miał, bowiem w tej kolejce brało udział całkiem przyjemne towarzystw - Lord Cygnus Black - powiedział pewien jego wygranej.

Cóż, choć Quentin jak dotąd zdawał się mieć szczęście, tym razem Fortuna musiała go opuścić. Arsen posłał kuzynowi pocieszające spojrzenie (wszak nie wygrana się liczy, a uczestnictwo, jak mawiali starożytni Grecy), po czym zwrócił większą uwagę na rozmowę, jaka przewijała się pomiędzy kolejnymi rozdaniami. A więc ktoś brał ślub - dość spotykane wśród arystokracji. Czasem trzeba było wręcz wybierać, na którą uroczystość się udać, co brzmiało o tyle śmiesznie, że czarodzieje nie znali pokoleń niżu czy wyżu. Po prostu rody zacieśniały miedzy sobą więzy, to wszystko. Większość takich imprez była zwykłymi umowami.
Przyjrzał się obu mężczyznom. A więc trafiło na Blacków! Cygnus lub Corvus. Miał ochotę postawić na nazwisko ze szpitalnych gruntów, o wiele bardziej swojskie niż ministerialnego dyplomaty. Ostatnio pokierował się jednak sympatiami i przegrał zakład, cóż więc pozostawało innego, niż zdać się na łaskę losu i wypić nieco więcej tego świetnego alkoholu?
- Ufam w szczęście lorda Corvusa - rzucił.

Nie było innej rady. Potyczka zakończyła się remisem, trzeba było pić. Travis wykrzywił usta w mocno rozbawionym uśmiechu skierowanym do lorda Selwyna i skinął mu pełną szklanicą. Pili wszyscy, do tej pory zdarzało się to nieczęsto, żeby nie powiedzieć prawie wcale. Poczuł ostry posmak alkoholu w przełyku czemu towarzyszyło lekkie wykrzywienie twarzy z powodu niezadowolenia. Całe szczęście trwało to ulotną chwilę, po której zresztą odstawił szklankę na zieleń stołu. Nalano mu kolejną porcję, tak profilaktycznie rzecz jasna, a następnie rozejrzał się po zebranych jegomościach. Wreszcie miał powody do zadowolenia, kiedy obok niego usiadł nie kto inny jak Arsen. Przywitał się z nim mocnym uściskiem dłoni w pakiecie z nieszczególnie inteligentnym uśmieszkiem.
- Dawnośmy się nie widzieli. – Zagadał do niego swobodnie, zerkając to na niego, to na współgraczy. W tym samym czasie minęło wiele kolejek, podczas których królował raz jeden Nott, raz drugi. Greengrass zacmokał z zadowoleniem kierując swoje spojrzenie na Percivala.
- Nie wiedziałem, że masz takie szczęście w kartach mój drogi. - Wepchnął się gdzieś pomiędzy wynikami, obstawianiem a przejmującą ciszą wspomaganą dostojnymi ruchami głowy. Wreszcie nadeszła i jego pora na osąd, a wybór był nader trudny - którego z Blacków wybrać? - przyćmiewający zdrowy rozsądek. Nie ma rady, trzeba strzelać. - Może do lorda Corvusa uśmiechnie się szczęście? - rzucił, co było jednocześnie jego typowaniem, przychylając się tym samym do zdania Arsena. Zerknął na koniec to na obu panów, to na karty.

| nie ogarniałam poprzednich postów, więc krótko i rzucam

Po tym jak dane nam się było napić po drugiej naszej wspólnej grze, tym razem los postawił nas przeciwko sobie. Ja, Cygnus Black III, przeciwko kuzynowi, Corvusowi Blackowi. Teraz trafi pić jednemu z nas... Chyba że oboje przegramy.
Wysłuchawszy panów, którzy obstawiali, bez zwlekania poprosiłem krupiera o odsłonięcie moich kart.

The member 'Cygnus Black III' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

Krupier odsłonił karty Corvusa.

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#2 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#3 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#4 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#5 'sabat - panowie' :


Na prawo od Sorena siedzi Perseus. Perseus obstawia.

Na szczęście czy nieszczęście całej trójki obstawiających, karty Perseusa okazały się być korzystniejsze, a on sam posłał Gabrielowi uśmiech pozbawiony złośliwości, nim temu przyszło zatopić usta w wysokoprocentowym alkoholu. Avery zerknął na siedzącego tuż obok kuzyna. Ile kolejek przypadło mu już w udziale i ile jeszcze miał przed sobą, nim zsunie się pod stół w stanie upojenia? Krupier najwidoczniej miał ochotę to sprawdzić, typując go ponownie do gry.
- Lord Avery - obstawił bez sekundy zawahania, gdy tylko został wskazany. Stawiałby wszystko nawet na pijanego w sztok Sorena, wierząc święcie w pierwiastek nieomal boski krążący w krwi znamienitego rodu, do którego oboje przynależeli. Ród Averych ponad wszystko.

Nareszcie. Jeszcze chwila i zostałbym najtrzeźwiejszą osobą w towarzystwie; nie pamiętam, czy kiedykolwiek coś takiego miało miejsce. Ochoczo porywam kryształowy kieliszek - w końcu dane mi będzie spróbować specjału wieczoru. - Twoje zdrowie - zwracam się do Samaela i opróżniam zawartość naczynia nie bawiąc się w kurtuazyjne sączenie łyczków.
Chwilę później znów przypada moja kolej. Nie czuję się zobowiązany, by obstawiać wygraną kuzyna, za którym nigdy nie przepadałem. Przez chwilę po prostu patrzę się na zaróżowionego Sorena, z trudem powstrzymując ironiczny uśmiech, wraz z kilkoma złośliwościami cisnący mi się na usta. Ale to nie miejsce na tego typu dziecinadę. - Zawierzę szczęściu lorda Shafiq - oznajmiam. Gdyby to jednak Soren wygrał, równie chętnie wypije za zdrowie nieznanego mi jeszcze szejka nad Biban al-Muluk. Z panami Kairu od wieków łączą Flintów pozytywne relacje, a odkąd tylko pamiętam ojciec powtarza mi jak mantrę, że powinienem wyjechać tam na co najmniej rok - już po ukończeniu kursu w Mungu. Zgłębianie arkanów ich uzdrowicielskiej magii z pewnością byłoby czymś fascynującym.

podobno mamy nie czekać na Cygnusa :x

Kolejka za kolejką. Szklaneczka za szklaneczką. Jeśli młody Avery miał dziś do czegoś szczęście to na pewno nie były to karty.
Nie przeszkadzało mi to jednak w żaden sposób. Założony sobie cel zdawał się wypełniać z morderczą wręcz precyzją. Nie był zwykłym chlejusem, nie pił tego zacnego trunku w takich ilościach, bo nie było go stać. Na co dzień po prostu preferował ognistą. Nie narzekał jednak na jej brak przy stoliku do gry, przegrywając każdy swój typ, co w jego mniemaniu nagradzano nową szklaneczką. Nie miał więc żalu do Tristana, ani kogokolwiek innego. Ciężko wręcz powiedzieć, że towarzyszyły mu jakiekolwiek emocje. Wypłukiwał je powoli z siebie zastępując Toujour Pure. Ironia tej nazwy nie przestawała go bawić. Oto najwspanialsza societa czarodziejów, najwyższy szczebel magicznej drabiny, którego praktycznie nikt nie może osiągnąć, raczy się tym cudnym trunkiem. Tylko wszyscy czyści są tylko krwią, bo poza tym chodzący unurzeni po szyi swoimi czynami, różnymi czynami. Jak on. Jak jego brat.
Dopiero głos kuzyna wyrwał go ze świata refleksji. Tym razem chodziło o niego. Krupier wytypował go po raz kolejny. Dziwnym było wrażenie, że ten zaangażował się w plan Sorena i solennie pomaga mu upić się. Kiedy skinął głową rozbawiony, aby poprosić o odsłonięcie swoich kart przemknęło mu przez myśl, że współczuje osobie, której przyjdzie dźwigać go do domu. Może powinien uprzedzić wszystkich, że ma wielkiego psa?

The member 'Soren Avery' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Kier' :


--------------------------------

#2 'Pik' :

Krupier odsłonił karty Sabira.