First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#2 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#3 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#4 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#5 'sabat - panowie' :

Opuszkiem palca wskazującego wodzę po krawędzi kieliszka, zataczając kręgi, gdy czekam na werdykt krupiera. Avery wygrywa, a ja znowu mogę się napić. Co też czynię niezwłocznie. Nie dane jest mi jednak odetchnąć, bowiem ponownie mam obstawić zwycięzcę. Cóż, dla odmiany miło byłoby w końcu zagrać, ale nie pozostaje mi nic innego, niż podporządkowanie się woli przypadku. Szczególnie że szykuje się kolejne interesujące starcie. Caesar versus Tristan, czy i tym razem Lestrange pokona swojego wroga karcianym orężem? Niebawem się przekonamy. - Rosier - nie mam najmniejszych wątpliwości, że powinienem stanąć po stronie Tristana. - Postaraj się - mówię do mojego kompana. Wiem, że zinterpretuje te słowa właściwie. Dzisiejszy dzień należy do Nottów, przestałem wierzyć w to, iż ktokolwiek odbierze im możliwość zatryumfowania. Więc przegraj, Rosier, napijmy się razem jak za starych czasów.

Alexandrowi udało się dwukrotnie prawidłowo obstawić, dzięki czemu pozostawał w tej raczej trzeźwej części towarzystwa. Wywołany do typowania po raz kolejny (krupier chyba sobie o nim tak w połowie gry przypomniał i teraz najwyraźniej nie zamierzał dać mu spokoju), znów nie miał wątpliwości, na kogo postawić. Chociaż z Rosierem był bliżej spowinowacony (trzecia linia kuzynostwa? Albo i czwarta)...
- Stawiam na lorda Lestrange - powiedział, po raz kolejny skinąwszy Caesarowi głową. Nadal był zdania, że z nim by się napił w razie porażki.
W sumie, może zaczną się spotykać od czasu do czasu na parę partyjek w karty? Nawet niekoniecznie w bakarata.

Śledził uważnie przebieg gry i obserwował jej znamienitych uczestników, czyniąc w duchu milczące spostrzeżenia. Część z nich jak on nakładała maski, część zionęła apatią jak tarczą przeciw światu, niewielu tak naprawdę liczyło na dobrą zabawę. Patrzył na niektórych z nich, rozmiękłych, wodnistych mężczyzn manifestujących swoje zblazowanie, znużenie i zobojętnienie na otoczenie, jakby przywleczono ich tu za fraki na siłę, dekadentów, Baudelaire'ów, mężczyzn, którzy już z wieku młodzieńczego wychodzili zrezygnowani, wypaleni i znudzeni światem, bez ikry i temperamentu, patrzył i uśmiechał się z chłopięcym rozbawieniem. Ciężko nie poczuć przesycenia, jak sądził, wychowawszy się w luksusie i dobrobycie; w duchu dziękował, że wychowano go na Rowle'a, surową ojcowską ręką.
Na swoją przegraną zareagował rozłożeniem ramion i uśmiechem wtórującym Perseusowi, wznosząc toast na jego cześć i za zdrowie niepijących. Cóż, podobno kto nie ma szczęścia w kartach, ten ma... ach, do diabła! Wychylił szklankę, czując jak Toujours Pur piecze przełyk i pali ogniem żyły, wlewając w nie gorącą, awanturniczą krew. Wypity w dużej ilości, w niewielkim odstępie czasu, alkohol powoli dochodził do głosu, wraz z każdą nieczystą myślą, którą wolałby zostawić w klatce narzuconych sobie zahamowań. Odstawił szklankę na stół z cichym brzdękiem i wsunął do ust cygaro.
– Lord Rosier – wycedził do krupiera, przygryzając zębami ustnik. Wybrał według pierwszego ukłucia intuicji i dyktanda rodowych sympatii.

| Post na szybko z telefonu.

Caesar siedział, patrzył jak pozostali grają, a sam chciał tylko jednego: napić się. Jednak niestety jak do tej pory szczęście sprzyjało mu dziś w kartach, a jemu przekornie obojętne było wszystko. Nawet żal i nienawiść Rosiera skierowane w jego osobę, z którym teraz - o jak zabawnie się złożyło - miał grać. Lepszy on niż Avery z jego zakłamaną gębą.
Niespodziewany sojusz z Selwynem jak widać trwał nadal, bo młodzik w dalszym ciągu stawiał na niego. Flint i Rowle mimo wypitych kolejek mieli jak widać więcej oleju w głowie. Cóż, lorda zdrowie, lordzie Selwyn; pewnie też chciał tego, co Caesar: napić się. Znów prawie niezauważalnie skinął mu głową, zanim odsłonił karty.

The member 'Caesar Lestrange' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

Skinął głową Mortimerowi: postara się, z pewnością. Pytanie tylko - na ile skutecznie? W grze na pecha miał przed sobą godnego przeciwnika, oboje byli straceni i o nich obu fortuna zapomniała już dawno temu. To jak będzie, remis? Przegranej nie chcę oddać, alkohol jest wyśmienity. Nie chciał zawieść ani Flinta ani Rowle'a, nikt nie miał przecież ochoty siedzieć tutaj o suchym pysku.
- Dobre karty - pochwalił więc Ceasara z żalem, odkrywając własne.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#2 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#3 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#4 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#5 'sabat - panowie' :

Udało się. Wytypował Notta i to chyba był jakiś cud, że nie wygrał, a może tak miało po prostu być. Barry nie roztrząsał nad tym, tylko uśmiechnął się w stronę Notta z udawaną grzecznością, bo jednak wolałby się do niego nie uśmiechać. Jak on nienawidzi wszelkich arystokratycznych spotkań. Nic tylko udawanie.
Ale na szczęście przez dłuższy czas mógł znów tylko się przyglądać i obserwować jak jedni wygrywają, a jak inni przegrywają. W końcu przyszła znów i na jego kolej, choć myślał, że jeszcze trochę poczeka, nim go wezmą do gry. No dobra, czas obstawić który wygra.
- Życzę szczęścia lordowi Slughornowi.- spojrzał zaraz w jego stronę i przytaknął jemu głową. To było raczej wiadome, że nie wybierze w takim losowaniu Blacka.

Zawsze był ostrożnym optymistą, a raczej przejawiał skłonności to surowego realizmu. Szczęście zbyt często sypało mu piaskiem w oczy, żeby potrafił na nie postawić. Ten raz nie był odosobniony, ale okazało się, że tym razem fortuna mu sprzyja. Wygrał po raz pierwszy w tej zabawie. Tego się nie spodziewał, z zaskoczeniem oraz chwilowym otrzeźwieniem uniósł brwi spoglądając na krupiera. Karty nie kłamały. Jednak po chwili dotarło do niego, że skoro przegrał to nie dane mu będzie się na pić. Odwrócił się do Perseusa.
- Czujesz gorzki smak zwycięstwa? - spytał wyjątkowo rozbawiony zaistniałym faktem. Chociaż zapewne gdyby nie alkohol krążący już raźno w jego żyłach to nie byłby taki skory do śmiechu. Póki co nie musiał się nad tym zastanawiać. To nie było istotne. Teraz nic nie było istotne.
Gra toczyła się dalej, a on bębniąc placami w kolana przyglądał się kolejnym graczom. Trochę mu się dłużyło, gdy w jego dłoni nie znajdowała się pełna szklaneczka, ale trwał dzielnie w oczekiwaniu na swoją kolej. Krupier wylosował go po raz kolejny, ale tym razem miał tylko typować. Nie znał zbytnio obu graczy, posłużył się więc przy wyborze znajomością zasad wpajanych mu od dzieciństwa.
- Lord Black - powiedział. Jeśli dobrze pamiętał to chyba do tej pory właśnie on miał większe szczęście niż Slughorn. Może moneta tym razem się obróci?

Z zadowoleniem przyjąłem fakt mojej wygranej chociaż widok kuzyna pijącego karną kolejkę nieco mnie rozbawił. Ale ktoś w końcu musiał przegrać i w duchu cieszyłem się, że nie opuszcza mnie szczęście. Dlatego gdy zostałem jeszcze raz wytypowany do gry, to już z uśmiechem sięgnąłem po karty. W myślach już myślałem o moim spotkaniu z lady Rosalie. Byłoby bardzo niekulturalnie, gdybym pokazał się jej całkowicie pijany.