First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

Zaklęcie pomknęło we wskazanym przez Rosiera kierunku, a on uśmiechnął się jedynie pod nosem. Z powodu innych zaklęć, które zostały rzucone przez przeciwników oraz mgły, którą sam wyczarował nie widzieli siebie nawzajem, więc celowanie po omacku było dość trudnym zadaniem. Miał jednak nadzieję, że przeciwnik znajdował się orientacyjnie w miejscu, w które celował. Ich zadanie było jasno określone, choć najwyraźniej od początku napotykali komplikacje w postaci dwóch osobników, którzy z pewnością mieli zamiar utrudnić im zadanie. Polana była otwartą przestrzenią, a oni nie widzieli siebie, zapewne przez użyte wcześniej zaklęcie, które wyraźnie słyszeli i to dwukrotnie. Skoro mieli pokonać przeciwnika musieli działać sprawnie i szybko, a o wiele łatwiejszym byłoby ich zadanie, gdyby mogli się zobaczyć. Rosier nie wiedział z kim mają do czynienia, nie widział miejsca, w którym się znajdowali, ale liczył na to, że zaklęcie Mulcibera wprawnie ich osłabi, wszak zostało rzucone podwójnie. Spojrzał na kompana, zaciskając palce na różdżce. Musieli działać, bo bezczynność byłaby głupim pomysłem. Zrobił krok, przesuwając się nieco i postanowił wyprowadzić zaklęcie.
Finite Incantatem machnął różdżką, w głowie powtarzając inkantację niewerbalnego zaklęcia, chcąc zakończyć działania Salvio Hexia, które zostało rzucone kilka chwil wcześniej, wszak mógł usłyszeć jego wypowiadanie. Głosu nie był wstanie rozpoznać, nie znał tego osobnika, nie wiedział, kim był, ani jaki był cel jego działania. To jednak umożliwiłoby im wzajemne widzenie się. Zaklęcie na pewno miało sporą siłę, a on sam chciałby, aby rzucone przez niego Finite zakończyło działanie tamtego. Zerknął porozumiewawczo na Ramseya. Traktował go jak swojego przewodnika, bardziej doświadczonego w boju i bardziej obeznanego w działaniu. Mógł być dla niego takim samym przykładem jak Tristan. Czerpanie wzorców z bardziej wprawionych w boju czarowników było dobrą nauką, a Mathieu ze swoich „lekcji” chciał czerpać jak najwięcej. Dążył do tego, aby stać się tak dobrym jak Ci, których bacznie obserwował przez długi, długi czas. Naturalny tok postępowania, który mógł okazać się jego osobistym kluczem do sukcesu.


Przesunięcie lewo, góra - po skosie.

The member 'Mathieu Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 33

Nie widział, co działo się po drugiej stronie. Jego przeciwnicy wciąż chowali się za barierą, a mgła wyczarowana przez nich, dymna zasłona, uniemożliwiała im dostrzeżenie czegokolwiek. Nie miało to jednak znaczenia, ich celem był Fidelius i zamierzał rozprawić się z czarodziejem szybko i skutecznie, wszyscy, którzy znajdowali się w pobliżu mogli być jedynie wrogami, których należało wyeliminować. Musieli dostać się jak najszybciej do chaty i upewnić się, że numerolog nie będzie już więcej sprawiał kłopotów, dopiero później mogli zastanowić się, co uczynić z przeciwnikami — kimkolwiek byli. Zdawało mu się, że jeden z głosów znał, ale nie potrafił przywołać z pamięci konkretnej postaci. Promień zaklęcia pomknął na południe, w ciemność, ale to nie mogło załatwić całej sprawy. Usłyszał krzyk jednej osoby, mężczyzny, ale Matthieu wspominał o dwóch. Co z pozostałym? Czyżby urok go nie sięgnął? Nie, był pewien, że jego zaklęcie miało obszerny zasięg i potwornie silne działanie. Drugi z nich musiał być wprawnym i wyjątkowo odpornym czarodziejem, z którym nie łatwo będzie się zmierzyć. Dom i polana po prawej stronie pozostawały jego punktami odniesienia, względem całego obszaru. Skinął głową Rosierowi, powinni pozbawić przeciwników bariery i osłabić ich w miarę szybko. Sięgnął więc do kieszeni po jedną z nielicznych posiadanych ze sobą fiolek, odszukał z łatwością właściwą, tę z Wiecznym Płomieniem i skierował się w tą samą stronę. Różdżkę przełożył do prawej dłoni, nabrał powietrza w płuca. Uczynił zamach, wkładając w to najwięcej siły ile tylko zdołał i rzucił przed siebie, wysoko, przez mgłę, a następnie poczynił dwa kroki w bok, przywracając ręce wiodącej oręż.

| rzucam z całych sił, poruszam się, jak dotąd, góra-lewo jedno pole

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 37

Kurwa, klnąc bezgłośnie, zacisnął zęby. Gwałtownie. Pospiesznie. Nie dając wyrwać się z ust żadnemu, niepotrzebnemu dźwiękowi. Nie dlatego, że sam chciał krzyczeć pod wpływem czaru, a dlatego, że w jednej chwili rozdarł się wrzask Tonksa. Skamnader doskonale wiedział jakie skutki miała piekielna inkantacja. Jedyne co go dziwiło - w całym i tak rozgrywającym się szaleństwie - to moc, która zdołała w jednej chwili powalić jego towarzysza. Pamiętał, jak czuła się i wyglądała po nim Sophia, ale tutaj, nastąpiła totalna eskalacja obrażeń. Nie powinno tak być. Coś nieprzyjemnie wywróciło się w piersi.
Odwrócił wzrok stronę, w której dostrzegł sunące promienie zaklęcia. Słyszał inkantacje, wiedział co miało nastąpić. Ale dostrzegł coś jeszcze. A może dosłyszał? Nie był pewien. Po prostu wiedział, że ponad polaną przesuwa się punkt. Nawet mgła nie była w stanie przeszkodzić mu w tym. Jego zmysły, wyszkolone przez prace aurorską, działały na najwyższych obrotach. Zrobił odpowiedni krok, a potem wysunął różdżkę, wskazując sunącą fiolkę - Accio - wymówił lekko. Został w tym momencie zepchnięty do defensywy, chwilowo? sam, ale jeśli przeciwnicy myśleli, że poradzą sobie z nim łatwo, to bardzo grubo się mylili.
Aktualnie musiał przeciwdziałać miejscowo. I w końcu dotrzeć jakoś do znajdującej się (prawdopodobnie?) w środku, rodziny Fideliusa. Czas gonił. Ale kiedy niby tego nie robił?

Ruch poszedł na pw

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 91

Michael chciał przekazać Samuelowi, co zdążyło dostrzec jego "trzecie oko" (choć zdążyło dostrzec bardzo niewiele), chciał przeciwstawić się halucynacjom, chciał wiedzieć, że to halucynacje, chciał walczyć, chciał zadbać o bezpieczeństwo Baldwinów...
...ale chcieć a móc to co innego. Zamiast chaty i przeciwników, zobaczył martwe ciała taty, Justine, Gabriela... Poczuł koszmarny ból i dezorientację, a chwilę później uświadomił sobie, że przemienia się w wilkołaka, że traci kontrolę. Kolejną "trzeźwą" myślą była krew na własnych dłoniach, a może łapach? I rozszarpane ciało matki, na widok którego zawył, przerażony.
Nie był nawet świadomy, że nic z tego się nie stało, że nadal jest człowiekiem, a wokół niego gorzeje prawdziwa walka. Nie był już niczego świadomy - potężne zaklęcie Ramseya powaliło go na ziemię, a lata doświadczenia i aurorskie treningi okazały się całkowicie bezużyteczne. Nie był w stanie obronić się przed tą upiorną mgłą i własnymi lękami i koszmarami - które nawet na jawie, bez czarnej magii, były o wiele straszniejsze niż jeszcze kilka lat temu.

leżę nieprzytomny i od pojutrza jestem na całkowitej nieobecności - powodzenia Wam Zakonnikom!

Mathieu ruszył dalej, lecz jego próba rozwiania bariery, kryjącej przed wzrokiem przeciwników Samuela, okazała się nieudana. Czarodziej poczuł też, że opuszcza go wspierająca moc Ramseya. Mulciber poruszył się znów wzdłuż krawędzi lasu, lecz mężczyźni byli widoczni dla przeciwników - zdradzili się głośnymi inkantacjami oraz rzutami, Samuel mógł więc zobaczyć, gdzie się znajdują.
Ramsey zdecydował się na rzucenie fiolki z groźnym eliksirem; zamachnął się z całych sił, lecz gdy eliksir frunął w powietrzu, Skamander wykazał się niezwykłym refleksem. Dzięki sprawnie rzuconemu Accio udało mu się przejąć fiolkę z elikisrem, która wpadła w jego dłonie.

W tym samym czasie niedaleko Samuela zmaterializowały się dwa węże - jeden tak blisko, że mężczyzna wyraźnie słyszał jego złowieszczy syk; zwierzę szykowało się do ataku, lecz zaburzone przez mgłę zaklęcie wyczarowało gada w niejakim oddaleniu od aurora. Wąż miał jednak wkrótce zmniejszyć dzielącą ich odległość i zaatakować; podobnie z drugim stworzeniem, wijącym się nieco dalej.

| Kolejka: Zakon Feniksa (24h), Rycerze Walpurgii (24h)

Działające zaklęcia:
Speculio (Ramsey)

Salvio Hexia wyczarowana przez Zakon, Protecta wyczarowana przez Samuela

Viento Somnia wyczarowana przez Ramseya na 148 (Obrażeń można uniknąć, przezwyciężając rzut na odporność psychiczną o ST cm x2+15 rzucającego. Na rzucającego nie oddziałują efekty zaklęcia)

Węże:
wąż Tata - zwinność 27, sprawność 27, żywotność 123 PŻ
wąż Smoku - zwinność 8, sprawność 8, żywotność 47

Żywotność:
Michael 0/194 (278 obrażeń psychicznych - Viento Somnia), nieprzytomny

Mapka:

Ekwipunki:

Trzy sylwetki, które wyłoniły mu się zza ściany drzew - nie mówiły mu zbyt wiele. Być może jeden z głosów kojarzył mu się z czymś znajomym, ale nie potrafił ulokować właściwej tożsamości. Nieważne. To, co liczyło się aktualnie to fakt, że każdy ożywał czarnej magii i to klasyfikowało ich, jako niebezpiecznych. Fiolka, która poszybowała w górę z drgnieniem mocy, trafiła w jego dłonie. Fiolkę schował do kieszeni, rozpoznając zawartość eliksiru, który miał w torbie. Być może przydać się mogła później. Jeśli to "później" miało dla niego trwać.
Dwa syczące obiekty, wywołały w nim nieprzyjemny zgrzyt. Zacisnął zęby, rejestrując gady, które nieuchronnie zbliżały się do niego. Przesunął się w bok, lekko cofając się. Miał na widoku oba oślizgłe stworzenia i wyłaniające się z lasu, zakapturzone postaci. Tuż obok leżał nieprzytomny Tonks, w dziwnej pozycji. Wcale nie wyglądał na śniącego. Był przeraźliwie blady, chociaż nie dostrzegał, żadnej widocznej rany. Spustoszenie siepnęło umysłu.
Nie tak miało to wyglądać, ale wciąż miał szansę - Aequitio - zdecydował i sięgnął po jasną magię, tym razem tę ofiarną. Skamander wiedział, że był w stanie wytrzymać wiele. Pytanie brzmiało tylko, jak wielki koszmar przeżył drugi auror, powalony wielką mocą czarnomagicznej mgły. Jak zawsze, czas miał zweryfikować odpowiedzi. I zamiary.

ruch poszedł na pw

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 92

Próba Rosiera się nie powiodła, a przynajmniej tak mógł podejrzewać — kiedy mgła zniknęła, po przeciwległej stronie polany nie ujrzał nikogo. Możliwe, że wrogowie zdążyli już zniknąć w lesie. Możliwe, że zdążyli czmychnąć, chociaż chwilę wcześniej pewien był, iż usłyszał jedną inkantację niosącą się cichym echem. I właśnie z tego powodu musiał pozostać czujny i nie dać się zwieść. Rozejrzał się szybko. Czy możliwe, że udało im się dotrzeć do domu? Lub jemu jednemu? Musieli jak najszybciej dotrzeć do Fideliusa i rozprawić się z nim. Węże zmaterializowały się po drugiej stronie, widział je dokładnie, ale nie widział jeszcze aby podjęły próby ataku — a więc musiały znajdować się zbyt daleko ofiary.
Usłyszana po chwili inkantacja wzbudziła w nim gniew. Kretyn. Idiota. Samobójca. Wiedział, że jego klątwa była dostatecznie silna, by powalić jednego czarodzieja, mogła powalić ich wszystkich. W ułamku sekundy, chcąc jeszcze zdążyć, podjął ostatnią próbę ratunku.

| no mgła

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 70

Poprzednie zaklęcie okazało się niepowodzeniem, ale i takie sytuacje się zdarzały. Może nie wycelował zbyt dobrze, a może nie powiedział zbyt wyraźnie. To nie miało jednak większego znaczenia. Ramsey rzucił eliksir, ale obyło się bez efektów, a to znaczy, że coś poszło nie po jego myśli. Niemniej jednak, choć nie widzieli się nawzajem mogli się usłyszeć, a zaklęcie, które zostało wypowiedziane... Rosier doskonale wiedział jakie przyniesie efekty i jak może się skończyć. Ramsey rzucił potężne zaklęcie, więc mogli się spodziewać jedynie kłopotów. Zadziałał ekspresowo, niemal od razu kiedy padała niebezpieczna dla nich wszystkich inkantacja. Wycelował różdżką przed siebie i machnął nią.
- Abesio! - rzucił, licząc na to, że zaklęcie poniesie go głęboko w las.

| Przemieszczenie w razie powodzenia - poza obręb mapy

The member 'Mathieu Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4

Mgła kłębiła się na polanie, niebezpieczna, lecz nie czyniąca Samuelowi krzywdy - auror zdecydował się więc na szalony krok, wypowiadając samobójcze zaklęcie. Kilka sekund po zakończeniu inkantacji poczuł, że ogarnia go potworna słabość, że koszmary wbijają się do środka głowy, niszcząc go psychicznie, rozrywając na kawałki spokój ducha, mącąc w głowie, wpędzając w szaleństwo. Padł na ziemię niedaleko ciągle cicho syczących węży, nie mogąc już zrobić nic, by wykonać powierzone mu zadanie.

Ramsey próbował zamienić się w czarną mgłę, lecz druzgoczące zakłęcie okazało się szybsze, schwytało go w swe szpony - zobaczył przed oczyma mroczną zasłonę koszmarów, wślizgujących się do jego głowy, potwornych, koszmarnych, żywcem wyjętych jakby z najgłębszych czeluści dawnego Azkabanu. Również on stracił przytomność, ginąc w mroku lasu. Nie inny los spotkał towarzyszącego mu Mathieu - drżące wargi i dłoń dzierżąca różdżkę stały się chłodne i sine, niewyobrażalny lęk ogarnął jego serce a psychice zadano potężny, magiczny cios. Jeszcze zanim opadł na ziemię, poczuł, że z jego ust wyrywa się krzyk przerażenia.

Później - na polanie zapadła cisza. Chwilowa, wkrótce coś zatrzeszczało, zadrżało drewno przesłaniające okna i drzwi; to, co działo się polanie nie umknęło uwadze kryjącego się w chatce Baldwina i jego bliskich.

Wkrótce chłodne, ciężkie, nocne powietrze przedarł kolejny wrzask.

***

Baldwinowie zniknęli - wiedzieli to ich przyjaciele i osoby, którym do tej pory pomagali. Ich chatka stała się pusta, w środku odnaleziono tylko potłuczone naczynia i ślady krwi. Krążyły plotki, że Baldwin w szaleństwie wywołanym osamotnieniem i lękiem zamordował swoją rodzinę, a później sam skoczył do pobliskiej rzeki. Inni mówili, że uciekł z kraju, nie ufając już nikomu, kto o pomoc poprosił lub sam ją oferował. Jedno było pewne, Baldwinowie na dobre zniknęli z Wielkiej Brytanii, a opór, którego stali się symbolem, malał z każdym nadchodzącym dniem.

Misja Zakonu Feniksa zakończyła się porażką: nie wydostaliście Baldwina z chatki, nie zapewniliście mu bezpieczeństwa, nie doprowadziliście go do Oazy, by skorzystać z jego wiedzy.

Misja Rycerzy Walpurgii zakończyła się połowicznym sukcesem - z zasłyszanych plotek podejrzewacie, że Baldwin zginął, lecz jesteście świadomi, że nie przyłożyliście ręki do jego cierpienia, nie wyczarowaliście nad chatą Mrocznego Znaku i nie skazaliście jego i jego rodziny na należne im tortury. Czarodziej nie będzie jednak więcej stanowił problemu i siał zamętu.


***

Samuel i Michael ocknęli się w Świętym Mungu na oddziale psychiatrycznym dopiero 31 marca. Pielęgniarka poinformowała ich, że zostali odnalezieni dopiero wczoraj w lesie przez służby Ministerstwa, które pojawiły się tam w sprawie esejów Baldwina. Odnalazły pustą chatę oraz dwójkę nieprzytomnych czarodziejów, których szybko zabrano do Św. Munga.

Ramsey ocknął się 31 marca w lecznicy Cassandry; dowiedział się od niej, że został przyniesiony tam przez jednego z magicznych łowców, który przed kilkoma dniami polował w okolicach lasu i chaty. Odnalazł on zarówno Mulcibera, jak i Rosiera; rozpoznał młodego lorda i łasy na nagrodę, zaopiekował się obydwoma czarodziejami, pomagając im dostać się do sprawdzonej uzdrowicielki. Mathieu ocknął się 31 marca w swoim łożu w Chateu Rose - trafił tam już od Cassandry, otoczony opieką najlepszych uzdrowicieli.

Wszyscy - otrzymaliście niezwykle wysokie obrażenia, do końća fabularnego kwietnia będziecie musieli codziennie spożywać eliksiry antydepresyjne (nie musicie mieć ich mechanicznie, jeśli założycie, że otrzymaliście je w Świętym Mungu). Cierpicie na koszmary, czasem napada was silny lęk. Nie musicie rozgrywać leczenia, ale oczywiście możecie to zrobić.

Do 10 kwietnia każdy z Was cierpi na bezsenność a bezsenność Ramseya jest jeszcze bardziej dokuczliwa.

Powinniście wspomnieć choć w jednym wątku - nie musi być cały - o reperkusjach otrzymania obrażeń, o koszmarach i złym samopoczuciu.

| W związku z nieprzytomnością wszystkich zgromadzonych w wątku postaci, pojedynek zakończył się.

Eliksir Ramseya zostanie przeniesiony do ekwipunku Samuela.

Żywotność:
Michael 0/194 (278 obrażeń psychicznych - Viento Somnia), nieprzytomny
Samuel 0/266 (278 obrażeń psychicznych - Viento Somnia), nieprzytomny
Ramsey 0/217 (278 obrażeń psychicznych - Viento Somnia), nieprzytomny
Mathieu 0/222(278 obrażeń psychicznych - Viento Somnia), nieprzytomny

Ekwipunki: