5/204, -70

Jej zaklęcie znów nie zadziałało, wiedziała to. Była już zbyt słaba na czarowanie, ledwo stała na nogach i mówiąc szczerze - chciała, by to wreszcie się skończyło. By lord Selwyn zadał ostateczny cios, magomedycy wówczas ulżyliby jej w bólu. Wahał się jednak, albo nie chciał tego zrobić, bo żadne z zaklęć jej nie dosięgnęło. Determinacja zmusiła ją więc, by spróbowała znów rzucić w Alexa Upiorogackiem.

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 86

5/204, -70

Siła woli w końcu poszła w parze z mocą magiczną, a wierzbowa różdżka usłuchała rozkazu. Upiorogacek pędził ku Selwynowi, a Poppy miała ostatnią szansę na zaklęcie. Czuła, że zaraz się przewróci, była zbyt słaba i ledwo widziała na oczy. Wiedziała, że już przegrała, lecz chęć nauki i wola walki zmusiły ją, by powiedziała:
-Incendio!

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 2

Nie dowierzał - mimo swoich obrażeń panna Pomfrey nadal walczyła - ba, nadal była w stanie zagrozić mu zaklęciem! Alexander uniósł swoją różdżkę i, kątem oka sprawdzający czy Poppy nadal stoi, podjął próbę ochrony.
- Protego! - wymówił inkantację, wykonując odpowiedni gest ręką.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 45

Obronił się - zaklęcie zatrzymało się na błękitnawej tarczy, która zmaterializowała się przed Selwynem. Jednak gdy opadła Alexander ujrzał, jak nogi pod jego przeciwniczką uginają się, a ona pada na deski. Uzdrowiciel zerwał się natychmiast do biegu, w kilka chwil przebywając całą dzielącą ich odległość.
- Przepraszam, naprawdę przepraszam - powiedział do kobiety przyklękając obok. Podniósł pannę Pomfrey z desek pojedynkowej areny po czym nie bacząc na krew ruszył najszybciej jak był w stanie do punktu medycznego. Miał okropne wyrzuty sumienia, zaś krzyk bólu Poppy nadal dźwięczał mu w uszach - i będzie dźwięczał zapewne jeszcze długo, dołączając do jego kawalkady nocnych koszmarów.

0/204


Nie widziała już, czy Alexander obronił się przed tym szkolnym urokiem, czy też nie. Może to i lepiej, bo zdołał się obronić, lecz Poppy osuwała się już wówczas na ziemię. Ból odebrał jej świadomość i władzę nad własnym ciałem. Runęła na podest, lecz nie czuła już bólu, nic już nie czuła - osunęła się w ciemność, mając nadzieję, że magomedycy doprowadzą ją do porządku.

/zt x2