Listy donikąd

29.09.17 12:20

First topic message reminder :

Listy donikąd

Niekiedy postaci mają potrzebę napisania listów, które nie są skierowane ani do innych graczy, ani do mistrza gry - a do, dla przykładu, ich rodziców czy innych najbliższych, którzy nie występują fizycznie na forum. To jest właśnie to miejsce, do którego takie listy winny trafić.

08.02.22 11:04

Przeczytaj

Clopin,

Clopin

chcesz powiedzieć, że ta sowa przyleciała z samej francji? Wygląda normalnie.
1. Dużo
2. Dużo
3. ok

Nie wracaj, Anglia cuchnie. Wyślij mi kilka wierszy, ale podpisz się J.D. pod nimi. Masz świstoklik do Francji? Jeśli tak, pakuję swoje sześć walizek i jutro będę gotów.

Clyde nie żyje, Clopin.

James

24.02.22 21:17

Do znanego Corneliusowi amnezjatora, wiernego Ministerstwu i obeznanego z mugolskim światem

Przeczytaj 16.03

Bagman, Krążownik i lotniskowiec - co to? Ile mugole mogą tego mieć?
Spotkaj się ze mną w moim gabinecie, to pilne. Sallow

Do asystentki w Ministerstwie

Przeczytaj 16.03

Silke, Idź natychmiast do mogolskiego działu Biblioteki Londyńskiej (coś tam się jeszcze zachowało, prawda?) i sprawdź w encyklopedii, co to krążownik i lotniskowiec. Potem wypożycz najważniejsze pozycje o mogolskich militariach, przeczytaj je i napisz dla mnie raport.
Sprawa jest pilna, masz czas do świtu. C.S.

08.03.22 0:01

Przeczytaj 25 II 1958

Mouette, mam nadzieję, że po wczorajszym dniu pozostały Ci wspomnienia na tyle wyraźne, że nie zapomniałeś poczynionych przez nas ustaleń. Zgodnie z umową, Złota Rybka niesie ze sobą mapę – naniesione poprawki to moje dzieło, jest w nich wszystko, co udało mi się ustalić w związku z położeniem wyspy. Doradziłbym Ci, żebyś wykorzystał ją mądrze, ale wiem, że i tak zrobisz, na co będziesz miał ochotę.

Pozwoliłem sobie dołączyć też coś więcej – na dobry początek naszej współpracy.

Oczekuj dalszych instrukcji. Listy donikąd - Page 8 WHlYll0

| sowa niesie ze sobą również 200 g tytoniu bardzo dobrej jakości i butelkę rumu (odpisane z zaopatrzenia)

14.03.22 13:31

Przeczytaj 14 stycznia

Joe, mój przyjacielu z dalekich stron, zapewne zastanawiasz się, czemu piszę do Ciebie, ale powiedzmy, że sprawa jest dość wyjątkowa.

Niezależnie od tego, jak wielcy władcy Norfolk chcieliby się widzieć innymi od szlachty, wciąż toczy się wśród nich zgnilizna bogaczy i dumne słowa i nazywanie się piratami wcale tego nie zmieni. Czy chcą, czy nie, właśnie po cichu popierali wysyłanie fałszywych moment do innych hrabstw, z wielką nadzieją na destabilizowanie ekonomii, a jak wiesz, to ostatnie to akurat nasze zajęcie.

Ostrzeż innych, wszelkie monety z Norfolk powinny być omijane szerokim łukiem. Atredes

17.03.22 16:24

Przeczytaj 30.03

Pani matko, Pamiętasz, pani matko, Valerie Vanity? ~~Nie jestem już pewien, co pamiętasz.~~
Długo czekałem na odpowiednią kobietę, by ~~nie popełniać błędów Solasa~~ i się ustatkować. Valerie jest idealna ~~bo ją k~~, ponieważ obecnych czasach najważniejsze są dawne przyjaźni, a nasze rodziny od lat na sobie polegają. Poza tym, na pewno jest zdolna do rodzenia zdrowych dzieci - wiem, że o to spytasz, pani matko, i tak się składa, że mam niezbity dowód.
Ślub odbędzie się wiosną, niedługo wystosuję oficjalne zaproszenia. Przybędziecie z panem ojcem, prawda? ~~Musicie.~~ Proszę, zadbaj o swoje zdrowie, pani matko - musisz być w formie na tak ważną uroczystość.
Solasa niestety nie będzie, mugole utrudnili transporty statków z Ameryki Południowej, lepiej nie ryzykować - tym bardziej, że Jade spodziewa się trzeciego dziecka.
Posyłam Ci nową służkę, Rosalie Morgan. Jest bardzo godna zaufania, a jej matka zna się trochę na ziołolecznictwie. Rozważ proszę jej kandydaturę.
Niedługo odwiedzimy Was z Valerie. Tydzień temu odniosłem strategiczne zwycięstwo ~~w barze~~, jestem bardzo zapracowany.
Twój,
Cornelius

Przeczytaj 30.03

Panie ojcze, Nestor Julius Avery osobiście pogratulował mi zaręczyn z Valerie Vanity - ogłosiłem mu je jako pierwszemu. Najprawdopodobniej pojawi się na ślubie, a to oznacza, że wraz z panią matką musicie się tam pojawić, niezależnie od tego co o tym myślisz. Doprowadź ją proszę do porządku i przekaż jej mój list. Rosalie to zaufana służka, sprawdziłem ją osobiście (nigdy nie wierzyłeś w skuteczność moich talentów, ale tak się składa, że Śmierciożercom są niezbędne - czy to cię przekonuje?) - i tańsza od tych, które zatrudniasz zwykle - pani matce przyda się dodatkowa pomoc, a mieszanki ziół przyrządzane przez jej matkę podobno każdego postawią na nogi, przynajmniej na kilka godzin.

Odwiedzę Was niedługo z Valerie, w obliczu wsparcia nestora mam nadzieję, że nie dasz poznać tej dziewczynie prawdziwej natury naszych relacji. Nie mogę się doczekać kolejnego teatru masek, panie ojcze.

Z wyrazami szacunku,

Cornelius

17.03.22 17:34

Yvette Baudelaire 16.03.

Panie Jonestak jak zapowiadałam wyprowadzam się z Londynu z bólem serca pozostawiając lecznicę za sobą. Nie zostawiam jednak Naszej portowej gawiedzi w zapomnieniu, wciąż chcąc Wam pomagać na tyle na ile zdołam. Wie pan gdzie mnie znaleźć, wie pan, że zawsze odpowiem na list, na wezwanie. Wiem jak pan sam zapatruje się na opuszczenie portu, ale proszę to jeszcze raz przemyśleć, może nawet spróbować przekonać do tego resztę. Tu nic Nas nie czeka, nic nie czeka pana, ani innych. Będzie jeszcze gorzej i wie pan o tym. Jestem przekonana, że znaleźlibyście pracę i dom w innym porcie. Wielu już odeszło, mogą pomóc, ja również, a przynajmniej na tyle na ile zdołam. Spróbuję się czegoś dowiedzieć, coś zrobić w tej sprawie. Nie chciałabym abyście opuścili domy i nie wiedzieli co ze sobą później począć.

Proszę trzymać się zdrowo i oszczędzać nogę. Walczyć. To nie koniec. Port jeszcze nie upadł, tak długo jak o nim pamiętamy, ale sami go nie odzyskamy,
Yvette

20.03.22 16:30

Przeczytaj Końcówka marca 1958

Szanowny Panie Schneider,

Hunterze. Zastanawiałam się jeszcze pod koniec zeszłego roku, czemu nie mieliśmy przyjemności spotkać się od tak długiego czasu. Szczęśliwie doszły mnie słuchy, że od niemal roku rezydujesz w Londynie! Och, to olbrzymie szczęście dla angielskiej kultury, sama przecież wiem, że sztuka jest Twym najwyższym priorytetem. I tak, jak mogłabym załamywać ręce nad tym, cóż pocznie Berlin bez Twej artystycznej kurateli, tak serce me jest spokojne, bowiem i ja przeniosłam się do Londynu. To cud, że jeszcze na siebie nie wpadliśmy, Hunterze. Ale na dobre należy czekać, a i ja zawsze należałam do cierpliwych czarownic.

Mając w pamięci Twe ciepłe przyjęcie, które zgotowałeś mi w swej Ojczyźnie, tak i ja chciałabym stosownie powitać Cię w Anglii. Zakładam, że mogłeś nie mieć czasu na odwiedziny wielu urokliwych i inspirujących miejsc poza Londynem (nasza stolica to bijące żywo serce kultury nie tylko Wysp, ale i całej Europy). Dlatego też proszę Cię, byś uczynił mi przyjemność i przyjął zaproszenie na wspólne zwiedzanie Galerii Sztuki położonej w jednym z najbardziej malowniczych zakątków Londynu — okolic Kensington i Chelsea.

Z życzeniami pomyślności, w oczekiwaniu na nasze spotkanie,

Valerie Krueger

[bylobrzydkobedzieladnie]

20.03.22 19:34

Przeczytaj Marzec

Ojcze, wybacz, że nie pisałem w poprzednim miesiącu - jak wiesz, wiele się działo, moje godziny pracy w Peak District osiągnęły próg maksymalny, brałem udział w zadaniach zleconych bezpośrednio przez przełożonego, gościłem także w Pałacu Zimowym na sympozjum organizowanym przez Jaydena. Czy jesteście z matką zdrowi i bezpieczni? Taką żywię nadzieję, nie dobiegły mnie od Was żadne złe wieści i liczę na to, że tak pozostanie.

Tym bardziej przykro mi, że złe wieści przeczytasz ode mnie. Nie wiem, czy słyszałeś, choć myślę, że gdybyś słyszał, to byś do mnie napisał. Twój brat nie żyje. Wuja stracono w Londynie, prawdopodobnie w Tower. Nie wiem jakie przedstawiono mu zarzuty i nie sądzę, by w obecnych warunkach miało to jakiekolwiek znaczenie. Celine udało się za to wyjść z więzienia żywą. Została sama i mam zamiar oferować jej tyle pomocy ile mogę, przyjmę ją nawet pod dach, jeśli będzie trzeba. Musi być z nią bardzo źle, tak mi się przynajmniej wydaje, gdy czytam jej listy. Jeszcze się nie otrząsnęła i nie wiem ile czasu minie nim ten ból zelżeje. Wiem, że gdyby Ciebie lub matkę zamordowano w ten sposób, nie chciałbym tego odpuścić. I boję się, że ona, choć tak młoda i krucha, może mieć podobne myśli.

Napiszę, gdy tylko będę wiedział coś więcej. Okropnie mi przykro z powodu Twojej straty, ojcze. Ja też długo będę żałował wuja. Obawiam się, że nie będziemy nawet w stanie zdobyć jego ciała.

Z miłością i smutkiem,

Ellie

21.03.22 16:00

Przeczytaj Marzec

Ojcze, wszystko przebiegło dobrze, ~~w przeciwieństwie do~~. Miałem zamiar Ci odpisać, że informacje, które otrzymałem są prawdziwe i że nigdy nie pozwoliłbym na to żeby ~~moja kuz~~ Celine została na lodzie. Chciałem napisać, że też tęsknię i że tak szybko jak uda mi się spotkać z Celine przybędziemy do was z wizytą. Nie zdążyłem.

Kiedy zamierzałeś mi o tym powiedzieć? Czy gdyby wuj nie zginął pierwszy w tragicznych okolicznościach zabrałbyś ten sekret do trumny? ~~Jak ja mam~~ Zawiodłeś zaufanie i moje i matki i Magdalene. Jestem jedynym twoim synem i rozumiem, że ~~chciałeś~~ nie było lepszej osoby, na którą mógłbyś zrzucić tę perfidną wiadomość, ale jak ja mam teraz spojrzeć w oczy matce, tobie, Magdzie? A Celine?

Myślisz, że to ją pocieszy? Że się dowie po tym jak jej o j c i e c umarł, że kochany tata był też oszukiwany całe życie? Co pomyśli o swojej matce? Co ja mam pomyśleć o Tobie? ~~Jak mogłeś ty par~~

Nie wiem co mam o tym myśleć. Nie wiem co zrobię. Daruj sobie piękne słowa o dumie i najdroższym synu i Kruszynkach. Nie ma znaczenia, czy jestem jej bratem czy kuzynem, zaopiekowałbym się nią tak samo. ~~Nie wiem~~

Napiszę do Ciebie kiedyś, ale nie oczekuj listu w tym miesiącu. ~~Kiedy będę pisał do mat~~

Tak, jesteś tchórzem, ojcze, i to chyba boli mnie najbardziej.

Elric

22.03.22 21:50

Przeczytaj 31.03

Panie ojcze, Dziękuję za słowa uznania.
Otworzyłem oczy już dawno temu. Pisklęta, które zbyt późno zostają wypchnięte z rodzinnego gniazda, nie rozkładają skrzydeł do lotu. Cieszę się, że zauważyłeś, że wyjazd do Londynu pozwolił mi wzbić się wysoko i że moje czyny udowodniły jak ważne jest dla mnie Shropshire i nasze nazwisko.

Jestem świadom odpowiedzialności, która na mnie spoczywa, ojcze - zostawmy zatem nieporozumienia sprzed lat za sobą. Wiem, że urazy do tamtej kobiety nie zmyje nic i wiem jak trudno było Wam odezwać się do mnie, ale sam nauczyłeś mnie, że zemsta najlepiej smakuje za zimno. Życie Solasa było na tyle cenne, że nie zmyje go krew jednej osoby - niech zapłaci c a ł e Lancashire. Wierzę, że taki układ Cię usatysfakcjonuje.

Jako jedność, pokażmy całemu światu, co oznacza nazwisko Sallow.
Poniosę je dalej, broniąc w Anglii wartości, o które nasza rodzina walczyła od pokoleń i wspinając się wyżej, tak jak wszyscy Sallowowie. Liczę na to, że za kilka lat nasza obecność na Sabatach będzie regułą, a nie honorem. Jeśli zaś poświęcę na wojnie życie, proszę byś w zamian zaoferował Valerie i naszym przyszłym dzieciom miejsce w Sallow Coppice - na którego remont zbieram zresztą oszczędności.

Cieszy mnie, że pani matka poweselała i zamierzam należycie zadbać o kontynuację rodu. Czekam niecierpliwie na nasze spotkanie, a Rosalie jest całkowicie godna zaufania - poznałem dobrze jej brata, którego zadaniem będzie niebawem upewnić się, bym nie narażał się zanadto na wojnie.

Wiem, że nadal masz kontakty w Shropshire, panie ojcze - jeszcze większe niż moje. Po odwiedzinach moich i Valerie byłbym wdzięczny za zapoznanie mnie z ludźmi, którzy są nam najbardziej oddani, od lat. Potrzebuję oczu, różdżek i uszu.

Cornelius

24.03.22 14:24

Przeczytaj

Clopin

świetny plan stary, ale tak się składa, że mam trochę na pieńku z urzędnikami ministerstwa. Jak będziesz miał jakiś inny to daj znać, może wtedy się uda. Jaka baronessa? Wyrwałeś jakąś szlachciankę tam we Francji? Isabelle? W Anglii ich jest na pęczki. Czy udało mi się zapuścić brodę? Nie próbowałem. Eve twierdzi, że nie lubi brodatych bo tam się lęgną wszy.

Przykro mi, Clop.
Powiem Ci, kiedy wrócisz. Zaprowadzę cię.

Trzymaj się. Na razie nie wracaj.

James

14.04.22 14:24

Przeczytaj 2 III 1958

Szanowny Panie, zgodnie z zawartą umową - do listu dołączam sakiewkę ze zwrotem pożyczki, wraz z ustalonymi odsetkami. W. M.

| sowa niosła sakiewkę z odliczoną kwotą 100 PM

25.04.22 11:51

Przeczytaj 2 kwietnia 1958

Najdroższa Aquilo, minął już miesiąc, od kiedy otrzymałam Twój list, który wprawił mnie w zdumienie. Przepraszam, że nie pisałam wcześniej, pogrążona w smutku po Twoim wyjeździe, ogarnięta obowiązkami, jakie teraz niestrudzenie noszę na swoich ramionach, nie miałam w sobie słów, które prawdziwie oddałyby moje wsparcie dla Twoich decyzji. Chcę, byś wiedziała, że w pełni je popieram i akceptuję. Chcę dla Ciebie jak najlepiej, nawet jeśli oznacza to naszą bolesną rozłąkę.

Zgodnie z Twoim życzeniem zajęłam się Moissanite. Odnalazła swoje miejsce w Château Rose, zdaje się że zapałała wielką sympatią do Evana. Nie szczędzimy jej uwagi ani pieszczot, a kocia nieustępliwość bywa doprawdy rozkoszna.

Liczę, że odnalazłaś spokój w nowym miejscu. Jak idą prace nad Twoją książką, czy zdradzisz mi choć rąbek tajemnicy, fragment jednego z rozdziałów? Czy wiosna zdążyła już zawitać do Paryża? Francja o tej porze roku musi być piękna i z upragnieniem wyczekuję dnia, w którym przyjdzie nam się ponownie spotkać. Może latem, kiedy sytuacja w kraju stanie się wreszcie stabilna? Tęsknię za naszym wspólnie spędzanym czasem, wymianą uśmiechów, wzajemnie odgadywanych myśli. Nasza przyjaźń trwać będzie wiecznie, nawet jeśli przyszło nam darzyć się nią na odległość.

Evandra

09.05.22 16:26

Do rąk własnych 01 kwietnia

Kochany papo, Drogi tato, tak dobrze czytać, że jesteś cały i zdrów. Martwiłam się, ale z drugiej strony świadoma jestem, że czas jest potrzebny, by nieco zaleczyć rany na twym sercu, a przebywanie w domu, gdzie mieszkaliście razem tyle lat, byłoby, jak posypywanie solą, każdego zadrapania i tak na nowo i na nowo…

U mnie dobrze, dziękuje ci tato za troskę — doglądam gospodarstwa i myślę, że w tym roku uda mi się wyhodować naprawdę piękne okazy w naszym ogrodzie. Zresztą — przyjedziesz, to sam zobaczysz. Wiosna była w tym roku łaskawa — ciepła, acz deszczowa, więc zieleń wystrzeliła.

Odpowiadając na twoje pytanie — nie, nie pisał więcej. Raz jeden, po twoim wyjeździe, ale tak jak mówiłeś, list skończył w kominku. Nawet go nie czytałam. I postąpię tak z każdym kolejnym...
Nie szukałam jednak informacji o jego rodzinie. Widocznie było mu u nas źle, skoro nawet po pogrzebie się nie pojawił na Wrzosowisku. Wiem, że nazwisko daje mu pewną ochronę, ale czy jego krew nie ściągnie na ciebie kłopotów? Zawsze był mi jak brat, wszak nie wiedziałam, że nim nie jest. Jednak teraz, mając świadomość, że wolał porzucić rodzinę i otworzyć przybytek moich marzeń, gdzieś ukradkiem w Dolinie, tłumacząc się przy tym, że nie może zostać na Wrzosowisku… Wiem, że mama chorowała od dawna, ale czy nie był to jeden z powodów, dlaczego ~~umarła~~… raptownie jej się pogorszyło?
Noszę w sercu urazę i nie wiem, czy jakakolwiek porcja eliksiru, mogłaby to uleczyć. Jak na razie nie chciałabym go widzieć na Wrzosowisku, chociaż rzeczy z jego sypialni pozostają nietknięte. I wiem, że najpewniej nie to chciałeś przeczytać, ale pocieszmy się tym, że gdy jedni tracą brata i syna, być może inni go zyskali.

Tymczasem pozwól, że zakończę ten list nieco pogodniej — udało mi przydać na coś papo… Udało mi się być pomocna w ratowaniu czyjegoś życia. W ostatnim czasie brak mi było radości i siły, ale chyba przypomniałam sobie, czemu chciałam być uzdrowicielem — obiecuje Ci, że znajdę sposób, by i nasze serca wyleczyć ze smutku.

Przesyłam pozdrowienia dla całego Stryjostwa. Mam nadzieję, że Szkocja ma nieco lepszą pogodę niż my tutaj i że mała Ainsley ma się już dobrze, a posłane eliksiry nieco wzmocniły jej organizm.
Całuje Was mocno i mam nadzieję, że do szybkiego zobaczenia.
Twoja Aurora

11.05.22 15:21

Przeczytaj

Tato,

przekaż jej, żeby się nie przejmowała. Zdaję sobie sprawę z faktu, jakie to wszystko musi być dla niej trudne, zwłaszcza teraz, gdy Kai wrócił tutaj, a wy zostaliście sami — nie licząc ciotki Konstancji, za którą przecież tak przepadasz. Po prostu nie pozwól, żeby mama się zaniedbywała, dobrze? Oboje wiemy, jak bardzo nie lubi wizyt u uzdrowicieli. Przed wyjazdem obiecała, że będzie tego pilnować, lecz nie wiem, czy dotrzymuje słowa.
I pisz o czym tylko masz ochotę. Cokolwiek, co chciałbyś mi powiedzieć, gdybym była obok. Niczego Wam nie brakuje? Jesteście cali? Czy poduczyliście się już języka? Wiem, że dla Ciebie to mniejszy problem, zawsze miałeś do tego dryg, no i praca tego od Ciebie wymagała, ale mama nigdy wcześniej nie wyjeżdżała. Czasem martwię się, że zamknie się w sobie, całkiem, i już nigdy nie porozmawiamy.

Jak to spopielił Ci brodę? Na Merlina, nic Ci się nie stało? A może żadne z Was nie powinno podsuwać się aż tak blisko młodych smoków? Widzę, że się nie nudzisz, to na pewno.
To marna pociecha, ale pamiętaj, że ciocia jest rodziną, jest kimś, kto również mówi po angielsku, a co najważniejsze — osobą, której również zależy na mamie. Ty możesz unikać jej jak ognia, ale koniec końców jest naszym sojusznikiem. Staraj się po prostu nie słuchać, kiedy za bardzo narzeka i nazywa mnie starą panną.

Też mnie to boli, że nie mogę iść na cmentarz, zapalić świeczki na jego grobie. Ale może to bez znaczenia, dopóki o nim pamiętamy, dopóki żyje w naszej pamięci? A może po prostu łudzę się, byle tylko zagłuszyć choć część wyrzutów sumienia. O mnie się nie martwcie, nie jestem sama. Znowu mieszkam z Jaydenem, który kazał Was ciepło pozdrowić przy najbliższej okazji. To dla mnie takie abstrakcyjne, przebywać pod jednym dachem z trójką malutkich dzieci, ale robię co mogę, żeby pomóc. I oswoić się z ich kruchością. Rosną jak na drożdżach, wiesz? Co chwilę trzeba im wymieniać ubranka. Jest też ktoś inny, ktoś, kogo powinniście poznać — i mam nadzieję, że kiedyś się to uda. Sprawia, że się uśmiecham, ale jednocześnie tak bardzo się o niego boję. Że zniknie zanim zyskamy szansę, by w spokoju odpocząć od tego ciągłego strachu i niepokoju. Czasem myślę, że przez to oszaleję. I może powinniśmy się cieszyć, że nie rozmawiamy twarzą w twarz, bo pewnie nigdy nie odważyłabym się Ci tego zdradzić — łatwiej powierzać takie wyznania papierowi.

Ja Was też kocham, tato. Chciałabym, żebyście byli obok, ale jeszcze bardziej zależy mi na Waszym bezpieczeństwie. Tutaj po prostu nie bylibyście szczęśliwi, nic nie jest już takie jak kiedyś. Zasługujecie na spokój, nawet jeśli jest on okupiony bolesną rozłąką. I dziękuję, że pozwalasz mi robić to, co uważam za słuszne. Nie potrafiłabym zniknąć, zostawić tutaj przyjaciół, tych wszystkich ludzi, którzy potrzebują mojej pomocy. Jestem Twoim oczkiem w głowie — pamiętam. I nawet nie wiesz, jak bolesna jest tęsknota za tymi czasami, kiedy siadałeś w fotelu i opowiadałeś nam o swoich ostatnich odkryciach, oczywiście ze mną na kolanach, na miejscu honorowym.
Czy wiesz może co z Kaiem? Nie rozmawiamy, ale chciałabym wiedzieć, czy wszystko z nim w porządku.

Uważajcie na siebie. Myślę o Was każdego dnia. I nie martw się, Achilles dotarł do mnie w jednym kawałku, był jednak przemęczony, więc pozwoliłam mu trochę odsapnąć i porządnie nakarmiłam nim posłałam go w drogę powrotną.

Maeve

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia