Pracownia w szopie

| Próba 4. - nieudana, zużyto: włosie buchorożca

A jednak - sterczenie przy kociołku było kiepskim zaklinaniem eliksiru. Åsbjørn nie przejął się jednak niepowodzeniem aż tak bardzo. Tylko lekka zmarszczka pojawiła się między jego brwiami, kiedy złapał za kociołek i wylał do zlewu jego zawartość. Umył główne narzędzie swojej pracy i po raz piąty - ostatni - zabrał się za warzenie wywaru ze sproszkowanego srebra i dyptamu. Wlał źródlanej wody i zwiększył płomień pod kociołkiem. Zaczął znów od sproszkowanego srebra, a w ślad za nim poszła pasta z liści dyptamu. Jako serce wybrał tym razem szlachetną ingrediencję, sierść gryfa, którą spalił nad kociołkiem, pozwalając popiołom osiąść na rozedrganej talki wody. Tak samo postąpił z dodaną następnie wełną lunaballi. Później już standardowo dodał posiekany korzeń lukrecji, wcześniej zaprawiając jednak wywar nalewką z pięciornika kurze ziele. Na koniec pozostało znów zamieszać siedmiokrotnie w lewo.

| Próba 5.
Wywar ze sproszkowanego srebra i dyptamu (ST 70);
serce (1): sierść gryfa
dodatkowe zwierzęce (1): wełna lunaballi
dodatkowe roślinne (3): liście dyptamu, korzeń lukrecji, nalewka z pięciornika kurze ziele
inne (1): sproszkowane srebro

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 59

| Próba 5. - udana, zużyto: sierść gryfa; otrzymano: wywar ze sproszkowanego srebra i dyptamu (3 porcje, stat. 30)

Zamiast zawierzać magicznym gestom i czynnościom alchemik postawił na swoje umiejętności. Zawartość kociołka spełniła jego oczekiwania, dlatego przelał eliksir do trzech fiolek, wymył kociołek i zabrał się do dalszej pracy. Teraz przyszedł czas na coś trochę trudniejszego: Smoczą Łzę. Norweg doprowadził wodę w kociołku do wrzenia i wrzucił doń pokruszoną łuskę smoka, pozwalając jej się wygotować, kiedy on zajmie się pozostałymi ingrediencjami. Wrzucił do kociołka kolejno rozgniecione oczy ryby rozdymki i posiekaną jedną błonę ze skrzydła nietoperza. Następnie rozkruszył trzy liście draceny, na koniec zakraplając całość jedną miarką krwi byka. Zostało tylko zamieszać: trzy razy w lewo, siedem razy w prawo i na koniec cztery razy w lewo.

| Próba 6.
Smocza Łza (ST 80);
serce (1): łuska smoka
dodatkowe zwierzęce (3): błona ze skrzydła nietoperza, krew byka, oczy ryby rozdymki
dodatkowe roślinne (1): liście draceny

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 33

| Próba 6. - nieudana, zużyto: łuska smoka

Niestety Norwegowi nie udało się uwarzyć Smoczeł Łzy w sposób prawidłowy. Pozbył się więc całej zawartości kociołka. Teraz na jego twarzy gościł już wyraźnie grymas niezadowolenia. Był bardzo ambitny.
Dlatego zdecydował się na zrobienie kolejnego dość trudnego eliksiru, chociaż ten był nieco łatwiejszy niż poprzedni. Nalał do umytego kociołka źródlanej wody i pokruszył w moździerzu odłamek spadającej gwiazdy. Rozpalił nie za duży płomień pod dnem kociołka i wsypał serce eliksiru, po czym spalił nad kociołkiem wpierw pióro pawia, a zaraz za nim pióro białego gołębia. pozwalając popiołom opaść do wody i się w niej rozpuścić. Następnie zamieszał całość dziewięć razy: cztery w prawo i dwa w lewo. Odmierzył i wlał do kociołka miarkę nektaru miodunki. Na sam koniec wziął korzeń lukrecji i starł go na tarce na pastę, po czym dodał go do wywaru i zwiększył ogień pod kociołkiem.

| Próba 7.
Eliksir znieczulający (ST 70);
serce (1): odłamek spadającej gwiazdy (za płatki ciemiernika)
dodatkowe zwierzęce (2): pióro pawia, pióro białego gołębia
dodatkowe roślinne (2): korzeń lukrecji, nektar miodunki

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 21

| Próba 7. - nieudana, zużyto: odłamek spadającej gwiazdy

Coś znów poszło nie po myśli Norwega. Może źle umył kociołek? A może to kompozycja ingrediencji była nieodpowiednia. Wylał eliksir i przy okazji zauważył, że nie cała spadająca gwiazda się wygotowała. Dlatego myjąc kociołek - tym razem bardziej niż dokładnie - zadecydował o zamienieniu lukrecji na nalewkę malinową. Potrzebował lepszego rozpuszczalnika, ponieważ temperatury zwiększyć nie mógł. Dlatego znów zrobił wszystko prawie że identycznie. Do grzejącej się w kociołku źródlanej wody wrzucił najpierw pokruszony odłamek spadającej gwiazdy. Później popioły ze spalonego pióra pawia oraz pióra białego gołębia, na końcu stworzył zaś mieszankę z jednej miarki nektaru miodunki i dwóch miarek nalewki malinowej, po czym zaczął całość bardzo intensywnie mieszać, odmierzając na małej klepsydrze równą minutę. Kiedy ta upłynęła zajrzał do kociołka, wiedząc już, że to będzie ostatni eliksir dzisiejszego dnia. Wolał skończyć teraz, niż całkiem popsuć sobie humor.

| Próba 8.
Eliksir znieczulający (ST 70);
serce (1): odłamek spadającej gwiazdy (za płatki ciemiernika)
dodatkowe zwierzęce (2): pióro pawia, pióro białego gołębia
dodatkowe roślinne (2): nalewka malinowa, nektar miodunki

| zt

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 75

9. listopada 1956 r.

Miewał dziurawą pamięć. Uświadomił to sobie, kiedy po kolejnym dniu pracy znalazł w szufladzie ingrediencje, które dała mu Susanne dwa dni wcześniej. Miał ich użyć do warzenia eliksirów dla Zakonu. Dlatego pomimo później pory po raz kolejny napełnił kociołek wodą źródlaną i rozpalił palenisko. Zaczął od suszonej kocimiętki, którą powściągliwym ruchem wrzucił do wody. Wziął następnie włos demimoza i spalił go nad kociołkiem, pozwalając opaść popiołom do wywaru. Tak samo uczynił z sercem eliksiru, włosiem mantykory, oraz piórem białego gołębia. W szopie pachniało palonymi włosami, dymem i ziołami - czyli typowo. Ostatnią ingrediencją, którą spalił nad kociołkiem była sierść kuguchara. Jeszcze kiedy popioły opadały do eliksiru Norweg złapał za łyżkę i zaczął mieszać. Dwa razy w lewo i dwanaście w prawo.

| Próba 1.
Eliksir kociej zwinności (ST 50); włosie mantykory
dodatkowe zwierzęce (3): sierść kuguchara, włos demimoza, pióro białego gołębia
dodatkowe roślinne (1): kocimiętka

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 93

| Próba 1.: udana

Udało się. Norweg bez chwili zwłoki rozlał eliksir do fiolek, opisał je i odstawił na półkę, gdzie czekała reszta towaru na grudniowe spotkanie Zakonu. Prędko umył kociołek, uważając jednak by nie pozostawić jakichkolwiek zabrudzeń. Tym razem płomień jaki rozpalił na palenisku był zdecydowanie większy. Wlał do kociołka dwie fiolki krwi reema, po czym dodał dwie miarki pasty z jeżyn. Zdecydował się zostać przy użytej wcześniej kompozycji dodatkowych ingrediencji zwierzęcych, w ten sposób uzyskując popioły kolejno z sierści kuguchara, następnie włosa demimoza, a na końcu pióra białego gołębia. Zmniejszył ogień i powoli zamieszał całość trzy razy w prawo.

| Próba 2.
Czuwający strażnik (ST 30);
serce: krew reema (podwójna ilość)
dodatkowe zwierzęce (3): sierść kuguchara, włos demimoza, pióro białego gołębia
dodatkowe roślinne (1): jeżyna

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 85

| Próba 2. - udana

Czuwający strażnik nie był wybitnie skomplikowanym eliksirem, dlatego sukces przy jego warzeniu nie dziwił alchemika. Przygotował sobie osiem fiolek, rozlał do nich eliksir, opisał zawartość każdego naczynka, po czym odstawił je na półkę i poszedł umyć kociołek. Był już dość zmęczony, ale powstrzymywał się przed zgubnym pośpiechem. Podsycił ogień na palenisku, zalał kociołek wodą i zaczął warzyć ostatni eliksir. Zaczął od utarcia na pastę serca eliksiru, kory drzewa Wiggen, robiąc to w czernidle kałamarnicy. Pastę przeniósł następnie ostrożnie do kociołka, po czym odmierzył miarkę ikry jesiotra. Na koniec pokruszył w moździerzu korę lipy wraz z suszonymi liśćmi dębu. Zredukował płomień pod kociołkiem i zostawił eliksir na moment, żeby zgęstniał.
W międzyczasie zabrał się za sprzątanie - to był już naprawdę ostatni eliksir, który dziś uwarzy.

| Próba 3.
Eliksir wiggenowy (ST 80);
serce: kora drzewa Wiggen
dodatkowe zwierzęce (2): czernidło kałamarnicy, ikra jesiotra
dodatkowe roślinne (2): kora lipy, liście dębu

| zt

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 91

4. stycznia 1957 r.
Nowy rok, nowe zlecenia, nowe próby dogadywania się z ludźmi. Powinien był już wcześniej napisać do Charlene, w końcu oboje jechali poniekąd na jednej taczce z tym całym warzeniem eliksirów dla Zakonu. Nie zrobił jednak tego wcześniej, dlatego teraz czekał lekko podenerwowany, ale zdecydowany na to, by dziś spróbować zakolegować się z nową osobą. Sue mu to radziła już jakiś czas temu, przekonując, że ludzie naprawdę potrafią pozytywnie zaskakiwać. I to dlatego właśnie w noworoczny poranek Norweg skreślił list i wysłał go do panny Leighton, zapraszając ją do swojej pracowni, która mieściła się w ciemnozielonej szopie na tyłach nie za dużego domu, w którym mieszkał. Od kilku tygodni - sam, ponieważ jego siostra wróciła do Norwegii. Matka w końcu ją przekonała, a Ingisson nie mógł w żaden sposób sprzeciwić się podjętej decyzji rodzicielki.
Åsbjørn był na nogach od samego rana. Wstał tak jak zwykle, gdzieś koło piątej. Niespiesznie wypił kawę, przeczytał gazetę i około szóstej pięć założył buty, pokonując bez jakiejkolwiek czapki czy kurtki kawałek dzielący go od szopy. Wciąż było ciemno i zimno, czyli dokładnie tak, jak lubił najbardziej. Czuł się prawie jak w domu, w Norwegii. Temperatura w szopie też była dość niska: każdy oddech alchemika zaznaczał się w powietrzu obłoczkiem pary. Cenił sobie niskie temperatury - miał wrażenie, że lepiej mu się w nich myślało. Pracował bez wytchnienia kilka godzin, pogrążając się w pracy tak głęboko, że nie usłyszał, jak ktoś wchodzi do jego pracowni.
Źródlana woda w kociołku bulgotała cicho. Miała barwę brudnoróżową, ponieważ od kilku chwil gotował się w niej przecier z gąsienic wraz z jedną miarką popiołu feniksa. Norweg bardzo ostrożnie odmierzył dziesięć kropel nalewki z pięciornika kurze ziele, po czym zmniejszył ogień i chwycił za moździerz, w którym energicznie ucierał przez moment korzeń żeń-szenia wraz z owocami miłorzębu. Tak przygotowaną pastę przełożył do kociołka, a następnie wyjął dwie fiolki, w których miał włosy Bertiego Botta oraz jego krew. Ingisson wrzucił do kociołka jeden włos, a następnie miarką odmierzył odpowiednią ilość krwi na odtworzenie lewego ucha. Wyjął różdżkę i wymamrotał parę słów po norwesku, końcówkę drewna przykładając do ścianki kociołka, po czym zamieszał całość raz w lewo. Dopiero wtedy poczuł też, że jest obserwowany. Uniósł spojrzenie i podskoczył, otwierając oczy szeroko ze zdumienia.
- Hei - wybąkał, powoli otrząsając się z szoku. - Czasem zapominam o świecie dookoła - uśmiechnął się niepewnie, po czym wziął ostrożny oddech. Wtedy przypomniał sobie, że w szopie nadal jest lodowato. Machnął więc znów różdżką, a temperatura dookoła zaczęła powoli się podnosić. - Masz ochotę na herbatę? Albo kawę? - zapytał, sięgając w stronę stojących na drugim blacie termosów, kątem oka kontrolując jak mają się sprawy w kociołku.

| Eliksir odtworzenia (Bertie Bott, lewe ucho): ST 50
serce: popiół feniksa
dodatkowe ingrediencje zwierzęce (1): gąsienice
dodatkowe ingrediencje roślinne (3): nalewka z pięciornika kurze ziele, korzeń żeń-szenia, owoce miłorzębu