Most na rzece Wensum

Niestety wyglądało na to, że jej posunięcie było błędne. Nie znając dokładnie działania tego zaklęcia wysnuła mylne założenie, że kiedy czas stanie będzie mogła skutecznie unieszkodliwić mężczyzn zanim wszystko ruszy. To była kusząca wizja, upojona nią dała zwieść się chwilowemu podszeptowi, który po wzmocnieniu dokonanym przez Sama kazał jej rzucić to zaklęcie. Ale to byłoby zbyt piękne, by mogło być prawdziwe – zaklęcia zamarły w drodze do mężczyzny i ruszyły dopiero kiedy czas ruszył, niestety dając mu również czas na obronę przed dokonaną przez nią akcją. Teraz pozostawało tylko zmierzyć się z konsekwencjami tej błędnej decyzji, choć mogła mieć satysfakcję, że tak potężne zaklęcie w ogóle jej wyszło. Na przyszłość będzie mądrzejsza o nowe doświadczenie, które właśnie zyskała.
Mężczyzna w którego posłała zaklęcia obronił się, a ten drugi, którego zaczarować nie zdążyła, postanowił wytoczyć przeciwko nim cięższe działa. Czarna magia. A więc czarnoksiężnicy. Nawet jeśli nie byli to przeciwnicy Zakonu, nadal byli to osobnicy niebezpieczni, plugawiący się czarną magią, a więc budzący zainteresowanie aurorów. W dodatku ją i Samuela atakowały także węże.
- Protego maxima! – rzuciła, próbując ochronić się przed zaklęciem; miała nadzieję, że silna tarcza ochroni również ją i Sama przed atakiem węży, które zasadzały się na ich łydki.

The member 'Sophia Carter' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 77

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Przeciwnicy, jak zauważył, nie byli skorzy do udzielenie żadnych odpowiedzi. Nie dziwiło go to, chociaż nadal ironicznie ciekawiło ich działanie. Sam nie miał zamiaru podawać im na tacy jakichkolwiek informacji. Obaj wydawali się władać magia obronną całkiem skutecznie, patrząc po mocy tarcz, ale... kto wiedział, kim rzeczywiście byli? Podpowiedzi miały przyjść nieco później.
Dziwaczne uczucie. Jak przyspieszona wersja mrugniecia. Widział jeden obraz, potem na chwilę była ciemność, a potem obraz przedstawiał coś zupełnie innego. Dwa zaklęcia pędzące ku młodszemu z nieznajomych. Powtórnie obronił się, dając pokaz umiejętności. Zdecydowanie interesujące. Jak wyglądała rzeczywistość dla Sophii, gdy czas się zatrzymał?
Drugi z mężczyzn odsłonił się z jedną niewiadomą, która wierciła umysł Samuela. Czarna magia. A więc czarnoksiężnik, dobrze. Nie robiło to na nim wrażenia i zdecydowanie nie planował ugiąć się przed plugawą potęgą. Mogło tylko pchnąć w stronę bardziej agresywnych działań.
Zajadłe syczenie gadów oderwało od migotliwej analizy, ale Sophia zadziałała pierwsza, instynktownie, dlatego ona skierował różdżkę przeciw starszemu mężczyźnie (Drew), powtórnie sięgając po zaklęcie, którego użył...chwilę? wcześniej - Petrificus Totalus - rzucił chłodno. Drugim, będzie próbował zająć się nieco później.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 75

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Pomimo chwilowej przewagi przeciwników i zatrzymania czasu, Tristan zareagował bezzwłocznie, dzięki czemu udało mu się osłonić przed dwoma lecącymi w jego kierunku zaklęciami. Świetlista tarcza, która się uformowała wchłonęła je, nie pozostawiając po zamieszaniu nawet śladu. Drew postanowił wytoczyć przeciwnikom cięższe działa. Bezbłędnie rzucona klątwa pomknęła w stronę kobiety. Niestety, tuż po wypowiedzeniu inkantacji przypomniał sobie, że używanie czarnej magii miało swoją cenę i była ona wysoka, dodatkowo wzmocniona anomalią. Przez chwilę miał wrażenie, że skóra z ręki wiodącej, którą wypełniała plugawa magia zasusza się, schodzi, oddziela od kości. Było to jednak tylko przerażające wrażenie, które szybko minęło.

Sophia szybko odpowiedziała na rzucone w jej stronę silne czarnomagiczne zaklęcie. Tarcza, którą wyczarowała z łatwością ochroniła ją zarówno przed atakiem przeciwnika, jak i rozjuszonego węża. Udało jej się nią osłonić również stojącego obok towarzysza, którego wąż odbił się od ściany i wylądowawszy zwinął w kłębek. Samuel nie czekał bezczynnie. Wycelował zaklęcie na przeciwną stronę brzegu, mierząc do starszego z czarodziejów.

W stronę Drew leciało bardzo potężne zaklęcie petryfikujące. Węże nie zamierzały dać za wygraną. Zaatakowały Rycerzy po raz drugi.
Jednocześnie zarówno Tristan jak i Samuel poczuli, jak wzmocnienie wywołane przez ich towarzyszy ich opuściło. Magicus przestał działać.

| Żywotność węża wynosi: 90/90; jego statystyka to 15. Węże atakują turowo, kiedy czas ponownie ruszy będą atakować Rycerzy. ST uniknięcia ugryzienia wynosi: 59 dla Drew i 39 dla Tristana.

Mapa:

Informacje:

Kolejka:
Zakon Feniksa (24h)
Rycerze Walpurgii (24h)

Silna tarcza uchroniła ją zarówno przed czarnomagicznym zaklęciem, jak i przed wężem. Udało jej się osłonić również Samuela, który po chwili mógł wyprowadzić w stronę jednego z mężczyzn celny atak. Teraz, kiedy już mieli pewność, że po drugiej stronie rzeki stoją osobnicy parający się czarną magią, nie musieli być tak zachowawczy i ostrożni. Ci jednak długo kryli się z umiejętnościami w przeciwieństwie do tych z Dziurawego Kotła, którzy sięgnęli po czarną magię już na wstępie, wdzierając się do pokoju i atakując zakonniczki próbujące naprawić anomalię. Tamci z Kotła byli jednak wyjątkowo nieudolni, oberwali własnymi zaklęciami i jak tchórze ukryli się w szafie. A z kim mieli do czynienia teraz? Jak niebezpieczni byli ci czarodzieje i czego tutaj szukali? Wątpiła, by przyszli tutaj przypadkiem, akurat w to samo miejsce w które wysłano ją i Sama. Przestawała wierzyć w przypadki.
- Expulso! – rzuciła, kierując różdżkę w stronę jednego z mężczyzn (Drew), ale liczyła na to, że zaklęcie obszarowe obejmie ich obu.

The member 'Sophia Carter' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 80

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Dwie strony rzeki. Dwie strony mostu. Dwie strony barykady? Możliwe. I wcale by się nie zdziwił, gdyby domysły okazały się rzeczywistością. Zbyt wiele zrządzeń losu na zwykły przypadek. A nawet jeśli, już widział, że nie miał do czynienia ze zwykłymi chłystkami, którym zamarzyła się wizyta w okolicy. Czarna magia. Na tak niespokojne czasy, przeciętny czarodziej po prostu zwijałby swoją różdżkę w troki i ulatniał się jak najszybciej. Skoro padały pytania, jakiś cel musiał być. Przemytnicy? Nie pamiętał, by w okolicy buszowała jakakolwiek szajka.
Smuga światła najpierw mocą tarczy osłoniła go przed ugryzieniem złośliwego gada, potem pomknął w stronę jednego z przeciwników, już kumulując moc z jego własnej różdżki. Cyprysowe drewno rozgrzało się i pulsowało, a chociaż wiedział, że magia wciąż potrafiła odegrać rolę kapryśnej kochanki, chciał poprowadzić się napędzanej przez ciepło adrenalinie - Petrificus Totalus - powtórzył uparcie formułę, ogniskując cel na młodszym z nieznajomych (Tristan). Mimo zaobserwowanego wieku, wydawał się być nawykły do wydawania rozkazów, a więc, mógł tez przewodzić dwójce oponentów. Kto wiedział, jakie role odgrywali na scenie, którą dziś był most? Sophia nie próżnowała, wprowadzając do rzeczywistości, znajomą inkantację zaklęcia.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 19

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Inkantacja, która świsnęła w ich stronę, miała szansę zostać ich sprzymierzeńcem - w ferworze walki nie mieli czasu usunąć gadów, które wciąż rozdziawiały paszcze i szykowały się do ataku; przywołane anomalią nie miały litości - cofnąwszy się bliżej kompana - Drew - wzmocnił uścisk na rękojeści różdżki, usiłując przywołać inkantację zaklęcia ochronnego - które obejmie ich oboje, bacząc na to, by nie objąć nim żadnego z węży:
- Protego maxima! - wypowiadając inkantację ostrożnie, ale ze zdecydowaniem - z pewnością, dbając o poprawny ruch nadgarstka. Nie dbał już o to, kim byli nieznajomi po drugiej stronie mostu; choć początkowo zamierzał załatwić to pokojowo, podjęli ofensywę - kimkolwiek nie byli - niezależnie od tego, czy spodziewali się ich obecności, czy nie - musieli stąd zniknąć, jak najszybciej. W Drew leciał silnie rzucony petryfikus - wiedział, że jego towarzysz się przed nim nie uchyli. Trudno - poradzą sobie z nim inaczej.

idę w dół

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 100

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zaklęcie było udane, wydobywający się z różdżki promień poleciał w kierunku kobiety, w chwili gdy poczuł momentalne ukłucie - uczucie, choć znane, niepozwalające do siebie przywyknąć. Nim zdążył się z nim uporać jego wiodąca dłoń dosłownie uschła, a osunięta skóra ukazała zabielone kości, na co z poddenerwowaniem zareagował mocniejszym uściskiem wężowego drewna. Nie trwało to długo, jednak nigdy więcej nie chciał mieć styczności z podobnym widokiem ponownie.
Powróciwszy spojrzeniem do przeciwników mógł spostrzec jak uporali się z jego celnym czarem, a następnie wypowiedzieli w ich kierunku inkantacje. Ruch Tristana był jednoznaczny, sam więc postanowił zaatakować ignorując paszczę pełzającej bestii. -Plumosa.- spróbował ponownie licząc, że tym razem wszystko pójdzie po jego myśli.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 58

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#3 'k10' : 5

Sophia zdecydowała się użyć zaklęcia o działaniu odpychającym. Wprawny ruch różdżki wywołał bardzo silne zaklęcie, które pomknęło w stronę starszego z mężczyzn. Samuel w tym czasie wycelował w drugiego, niestety, jego zaklęcie okazało się nieskuteczne - o mały włos. Gady, które zwijały się w kłębki przed Zakonnikami zasyczały groźnie i po raz kolejny poderwały się do ugryzienia w łydki.

Tristan podjął próbę obrony, tuż przed tym jak Drew wypowiedział po raz kolejny inkantację czarnomagicznej klątwy i puścił w ją w stronę przeciwników. Rosier zbliżył się do swojego towarzysza i wypowiedział ochronną inkantację. Z jego różdżki błysnęło światło. Było tak intensywne, że na moment rozjaśniło wszystko wkoło, oślepiając w tym samym Zakonników na jedną chwilę. Pierwszy z rzuconych uroków przemknął przez formującą się blokadę bez żadnych przeszkód - zaklęcie było zbyt silne, by mogła je zatrzymać - i ugodziło Drew. Z jasnego światła uformowała się imponująca, błyszcząca błękitną poświatą tarcza, osłaniająca Rycerzy, niosła ze sobą głuchy wydźwięk, który poniósł się echem wzdłuż rzeki. Zaklęcie rzucone przez czarownice zatrzymało się na tarczy. Węże, które znajdowały się poza nią, odrzuciło na drugi brzeg, kiedy siła odśrodkowa zadziałała. Jaśniejąca tarcza była potężna, jej moc mogła zastanowić aurorów - mieli do czynienia z biegłym w białej magii czarodziejem. Intensywny blask zelżał, aż w końcu całkiem zniknął, pozwalając wszystkim na powrót do walki.

Trafiony Petryficusem Drew nieruchomo padł na ziemię.
W stronę Sophii leciało czarnomagiczne zaklęcie.

| Węże atakują turowo. W tej kolejce atakują Zakon. ST uniknięcia ugryzienia węża (przez odskok) dla Sophii wynosi 47, natomiast dla Samuela: 75.

ST wybudzenia się z Petryficusa wynosi 100. Do rzutu dodaje się bonus biegłości: odporność psychiczna.

Mapa:

Informacje:

Kolejka:
Rycerze Walpurgii (24h)
Zakon Feniksa (24h)

Edycja: 12:30
Poprawa działania zaklęcia obszarowego.

Wszystko działo się szybko - promień poprawnego zaklęcia, błysk tarczy, a następnie głośny łoskot uderzającego o ziemię ciała. Macnair nie spodziewał się, że lecący w jego kierunku czar mógł być tak silny, dosłownie zwalający z nóg i choć w głowie brał każdą opcję pod uwagę to ziściła się ta najgorsza, paskudnie obezwładniająca opcja. Nie mógł nic zrobić, pozostała jedynie walka z samym sobą lub pomoc towarzysza. Skupiwszy się, pokładając całą swą siłę w ocucenie miał nadzieję przerwać czar.

| Jeśli uda mi się wydostać z sideł Petrificusa rzucam Locuste na Sama

1 kostka - wybudzenie, 2 czar