Żongler

30.09.20 22:07

First topic message reminder :

Żongler

Marcelius otrzymał sowę od Naili zajmującej się na Arenie tresurą zwierząt. Ptak, po dostarczeniu listu, zwykle kręci w powietrzu ósemki, oczekując na smakołyk, bez którego nie odleci. Nie od razu.

Przeczytaj NADAWCA

ADRESAT TREŚĆ WIADOMOŚCI MARCEL

[bylobrzydkobedzieladnie]

27.01.22 1:27

Przeczytaj 1.01

Marcel, To te ~~plakaty~~ wszystkie rzeczy były kłamstwem? Ja prawie uwierzyłem, wiesz. We wszystko ~~oprócz trupów.~~ We wszystko, od miesiąca nie jadłem zupy.

Miód pitny to picie, nie jedzenie. I nie będę tego pił, to trucizna. Widzę, że on chce mnie zabić, dobrze, że przynajmniej ty nie rzucasz mnie na pożarcie psom w Londynie. Castor śpi i pisze do mnie z łóżka zamiast odkazić mój dom od trucizny. Wyleję to gówno, pod jakąś restaurację dla bogaczy w Londynie, może dopadnie kogoś innego.

Skoro już pokłóciłeś się z C, to zajmij się moją żoną jak mnie zabraknie. S.

27.01.22 1:53

Przeczytaj 10.02

C, Jak się masz? Daj znać, jak wrócisz do pełnej sprawności. Brakuje nam rąk do pomocy, szczególnie ludzi, którzy nie rzucają się w oczy.

Domyślam się, że stosowną pomoc już otrzymałeś, więc przesyłam coś, co mnie pomagało w podobnych okolicznościach.

Twoi przyjaciele mają ogień w oczach, szczególnie ten niższy. Dziękuję za rozwianie moich obaw i uświadomienie im powagi sytuacji.

Dawny fan areny Carringtonów
(żartuję, jak już to Zjednoczonych)

do listu dołączono spirytus (1l)

27.01.22 3:08

Przeczytaj 11.01

M, Twoje słowa są słuszne. To alkohol na przeprosiny ~~nie mam nic więcej.~~
Gdybym był tam na Twoim miejscu, podjąłbym decyzję o wymazaniu im wszystkim tamtego spotkania z pamięci (bezpieczeństwo to czasem mniejsze zło), ale to Ty znasz ich lepiej. Ufam Ci, tak jak ten, który powierzył Ci już nasze tajemnice. Twoi przyjaciele ~~nie chcą się ze mną~~... jeśli znajdą bezpieczne miejsce i będą potrzebować zabezpieczeń, skontaktuj się ze mną. Potrafię to załatwić tak, by nikt nie wiedział - wbrew pozorom.
Nie wspomniałeś, że snują się za nimi konkretni ludzie ~~a powinieneś~~, jeśli znasz nazwiska ~~i chcesz żeby zniknęil~~ i sprawa nie dotyczy Londynu to może da się coś z tym zrobić.

Nie schlebiaj mi, Twój przyjaciel to wilk szczerzący zęby w obronie własnej watahy - ale to dobrze.

W Tobie dostrzegłem kogoś, zdolnego uratować każdą sytuację, M. Gdy chodziłeś na linie pod dachem Areny widziałem, że masz nerwy ze stali, ale mało brakowało, a był byś jedynym, który je wtedy zachował. Dziękuję.

M.

27.01.22 3:30

Przeczytaj 12.02

M, Rozumiesz chyba, że spraw rodzinnych nie wynoszę poza dom ani do listów - ale bądź spokojny, nie jestem ślepy na to, co było powodem tamtej sytuacji.

Mów mi na ty i nie podpisuj listów. Nawet wylatując z Londynu, mogą wpaść w niepowołane ręce. Nie chcę, by moje nazwisko zwróciło uwagę, zwłaszcza, że jesteś naszymi oczami w stolicy - a to bezcenne.

Nie wątpię, że sobie z tym poradzisz.
Ale kiedyś straciłem bardzo, bardzo dużo czasu, myśląc że poradzę sobie z czymś, z czym mogli pomóc mi przyjaciele. I wmawiając sobie sporo innych rzeczy. Nie idź tą drogą, M.

Wolałeś Quidditcha od czego?
Billy jest świetny, widziałem go w akcji. Przed wojną kibicowałem bratu jednej z nas, Joe, w Zjednoczonych. Grałeś w szkole? Byłem pałkarzem. M.

27.01.22 9:24

Przeczytaj M.

M, Czy Twój przyjaciel T opowiadał Ci o tym, jak znalazł w lesie kilkanaście ciał? Tak się poznaliśmy. Chwila pecha, nieco inne okoliczności, a trafiłby na sprawcę tej masakry - albo na kilka inferiusów. Czy wtedy moje nazwisko niosłoby nadzieję, czy zagrożenie?
Nie wiem, kogo pochowaliśmy w tamtym lesie. Wojna znalazła ich niespodziewanie, pozostali anonimowi.
Cieszę się, że Twoi przyjaciele nie są anonimowi, że jesteście czujni.
T mówił tam, w salonie, że zgarnęli go za zupę - to mogło się źle skończyć, ale wygląda na to, że zdziałaliście sporo dobrego. Szkolono mnie, by wywoływać strach siłą - ty zrobiłeś to w ich sercach ulotką.

To skarb mieć przyjaciół, za którymi poszłoby się w ogień. Gorzej, gdy sami są ogniem - który chce pożreć wszystko na swojej drodze, łącznie z Tobą. Nie spotkałeś jeszcze takich ludzi, prawda? Ten ogień to czarna magia, wypala ich spojrzenia, a zdławić można go tylko razem z nimi. Moja siostra wyszła z domu, a ja zawahałem się o sekundę za długo i ta sekunda kosztowała o trzy istnienia za dużo. Masz trójkę przyjaciół, a ja nie będę widział nocą kolejnej trójki znajomych twarzy.
Nieważn

Naprawdę tak myślisz? Czasem mam wrażenie, że ludzie wierzą w te plakaty. Nie na Półwyspie, ale w reszcie kraju.
Nie zbliżam się, spokojnie.

Wydajesz się piekielnie szybki, to chyba kluczowa cecha szukającego.
Ludzie potrzebują chleba i igrzysk, pewnie niedługo powrócą mecze jakiejś sponsorowanej drużyny dorosłych Ślizgonów. Ale nie martw się, świat wróci do normy, kiedyś.

~~Brzmisz~~ Wszystko u Ciebie w porządku, M? Pytam o Ciebie, nie twoich przyjaciół.

M.

27.01.22 10:49

Przeczytaj M.

M, Tak, pomógłbym mu. Albo pochował, jeśli przybyłbym za późno. I nie, nie będzie Ci o tym mówił. Człowiek skonał na naszych oczach, a istnieją rodzaje bezsilności, o których się nie mówi - dopóki nie pozna się jeszcze gorszych.

Chcę coś sprostować. Myślisz, że chodzi tylko o moją siostrę i że tak traktuję przestępców. Mylisz się, dwukrotnie. Sprytna pułapka to sekrety wyciągnięte od Kerstin, w przypadku dużej przewagi liczebnej nawet ode mnie. Jeśli strach i drzemka psa jednej dziewczyny będą dla mnie istotniejsze od bezpieczeństwa setek uciekinierów, nie będę myślał na tyle trzeźwo by walczyć. Istnieje różnica między pomocą, a dobrym humorem. Jeśli Billy jej nie wyjaśnił, to widocznie wie, że zrozumiesz ją sam gdy znajdziesz się w podobnej sytuacji.
Słyszałeś o Connaught Square. To wydarzyło się w cholerną pełnię. Takie rodzaje bezsilności mam na myśli.
Gdyby wszyscy w nas wierzyli, sama wieść o Just by ich tak nie przeraziła.
Nie traktuję tak przestępców, traktuję tak każdego nieznajomego.
Nie chcesz wiedzieć, jak traktuję przestępców.

To dobrze, że w porządku. Pytali o ciebie na wyspie, ta rodzina, której przywiozłeś w grudniu jedzenie.
Umiesz polować?

M.

27.01.22 17:22

Przeczytaj 1.01, kilka godzin później (po drzemce Stefka)

Marcel, Co? To tych dziewczyn z portu było więcej? Każdy z tych plakatów wyglądał tak samo, bez sensu.

Co ty piszesz? Nie rozumiem? C patrzył się na moją żonę? Wiedziałem, że nie zasługuje na Finley. Już Tomek traktowałby ją lepiej. Umówię ich na kawę. A ty łapy z daleka od mojej żony bo Cię pobiję, nie żartuję!!!!
S.C.

28.01.22 21:16

Przeczytaj M.

M, Przykro mi, że już to widziałeś. Byłem starszy od Ciebie, gdy widziałem moją pierwszą. Czarnoksiężnika, nikogo niewinnego.

M, streszczasz mi sytuację, w której znalazłem się pięć minut przed Tobą, bez kontekstu kto jest dobrym i niewinnym człowiekiem. Kerstin wybiegła z domu w histerii, po otrzymaniu listu, ja poszedłem za nią, moja druga siostra zaniepokoiła się później - i uszanowała naszą prośbę, by nie przychodzić.
Tak, to nie była pułapka, ale mogła być, w tym domu mogło być więcej ludzi albo lusterko dwukierunkowe i świstokliki alarmujące całe Ministerstwo. Twoja obecność i poręczenie upewniły mnie w tym, że tak nie jest, sprawdziłbym to również sam (bez przemocy, spokojnie) ale po pewnym czasie człowiek uczy się myśleć z podobną ostrożnością, nawet jeśli wydaje się Tobie przesadna. To, że ktoś jest nastolatkiem albo z pozoru dobrym człowiekiem nie oznacza, że nie wbije Ci sztyletu w plecy.

Po raz kolejny martwisz się tym, czy pojmuję odpowiedzialność Kerstin - czy pouczasz mnie, jak rozmawiać z własną rodziną? Zaufałem Tobie w kwestii Twoich przyjaciół.
I nigdy nie wybiegała z domu w ten sposób - może gdyby ktoś nie zatajał wdowieństwa przed młodziutką dziewczyną i nie opowiadał innym, że ma żonę (jeśli dobrze zrozumiałem całe to konundrum), to sytuacja wyglądałaby zupełnie inaczej. Obydwoje jesteśmy lojalni wobec swoich bliskich, więc nie ma co tego roztrząsać, ale doceniam, że odważnie wygarnąłeś coś, co i tak wziąłbym pod uwagę przy planowaniu dalszego zadbania o jej bezpieczeństwo - i bezpieczeństwo innych.
Poczęstuj spirytusem swoich kolegów i ich siostrę, to znaczy nie spirytusem, ale mam nadzieję, że dacie radę wymienić to na coś dobrego albo zrobić z tego coś smaczniejszego.

Pomagamy wszystkim - i ty też powinieneś mieć pełną świadomość, że ktoś z tych wszystkich może na Ciebie donieść, a wtedy Twój plakat będzie obok mojego. To nie znaczy, że nie trzeba pomagać i że nie wolno nikomu ufać, ale nie znaczy że można tracić czujność i bagatelizować uśmiechnięte blondynki. Strach i sympatia przemijają, pomoc pozostaje - też chciałbym, by pewien symbol kojarzył się tylko z nadzieja, ale propaganda i przemoc Ministerstwa działają w całym kraju, czyniąc z bohaterów przestępców i vice versa. Jestem człowiekiem różdżki, nie słów i pióra - ale widzę, że Ty masz do tego smykałkę, do otwierania ludziom oczu. Inne hrabstwa też są chwiejne, M, zupa jest gorzka nie tylko w Londynie. Przemyśl to, jak tylko dojdziesz do siebie.

Nauczę cię polować, jeśli chcesz. Potrzeba dobrego oka, zwinności i sprytu, dwa ostatnie na pewno masz.

M.

28.01.22 21:24

Przeczytaj 3.02

Marcel, Ech, wiem. Czasem mam wrażenie, że Thomas ma serce po właściwej stronie, ale James jest ten starszy i mądrzejszy. Dziwne, nie? Wierzę w niego, ale ryzyko jest zbyt wielkie. Myślisz, że Ty będziesz bezpieczny? Nie powinieneś wracać do Londynu, jeśli nie - a zarazem coraz nas mniej ze swobodnym dostępem do stolicy, jesteśmy tam potrzebni.

Jak to zakochał? Tak na amen? Myślałem, że nadal rozpacza po Jeanie, nawet próbowałem go swatać i nic. A co ma Castor z tym wspólnego?
Sheila jest bardzo delikatna i dużo przeżyła - z całym szacunkiem dla niej, ale powinna bać się raczej Mrocznego Znaku. Albo Aquili Black i tego, co robi z ładnymi dziewczynami. Wiem, że się o nie martwisz, ale co by z nimi było, gdybyś nie pomógł Jamesowi ich znaleźć? Siara z tymi Tonksami, ale nie smuć się, Marcel - mogło być gorzej. Dziewczyny mogły zostać w Londynie, na jaw wyszłyby korzenie Sheili i uznaliby ją za szlamę, albo jakiś arystokrata wziąłby je sobie za kochanki. Widziałem kochankę Alpharda, też była bardzo ładna i miała miłą twarz i zmusił ją do pojedynkowania się!
To chyba nasz wybór, kto jest naszym bohaterem - i jakie emocje budzi. Ja też popełniałem błędy, jak w tym cholernym Trytonie, oczu nie otwiera się w jeden dzień. Popieprzyło się wszystko, przykro mi, że cię wydali, ale będzie dobrze.

Jeśli martwisz się o kogokolwiek, to mogą zatrzymać się u mnie. Nakładam na dom nowe pułapki, będzie TWIERDZĄ.
Spytałbym cię, czy myślisz, że rozwalę ogród Wodospadem Złodzieja, ale po pierwsze znalazłem wyspecjalizowane artykuły naukowe i wiem, że NIE, po drugie wiem że nie wiesz, a po trzecie nie potrzebuję Wodospadu Złodzieja. A szkoda, poćwiczyłbym sobie.

S.C.

22.02.22 0:02

3 styczniaNeala

Marcel,
trochę mi to zajęło. Rano cię już nie widziałam~~, a jak wróciłam z jedzeniem to już~~

Chciałam się upewnić, że wszystko w porządku z tą Twoją ręką. Poszedłeś do kogoś bardziej... wykształconego ode mnie? Wydaje mi się, że zrobiłam wszystko dobrze, ale alkohol i wiesz... to wszystko. Nie chciałabym, żebyś miał zepsutą rękę przeze mnie.

Mam nadzieję, że czujesz się dobrze!
Neala

22.02.22 0:38

3 styczniaNeala

Marcel,
trochę szkoda, jakoś tak wychodzi Marcel, że porozmawiać nam po drodze nigdy nie jest. Ale przeznaczeniu nie zamierzam się poddać!

Trochę niefart podwójny, że pracę zaraz z nastaniem nowego roku musiałeś zaczynać. Nie dali Ci za mocno popalić?

Przyznam szczerze, że trochę się tym przejęłam. Znaczy bardziej jak do porządku się całkiem doprowadziłam. Na Arenie? To jakieś nie takie, Marcel, chodzić się leczyć na Arenę zamiast do uzdrowiciela tak normalnie? Jakbyś kiedyś gdzie nie miał, to Martha niedaleko mnie w Ottery mieszka.

Daj spokój, nie musisz, to nic takiego. Jakby mi kiedyś do głowy przyszło coś w czym mógłbyś pomóc, będę pamiętać!

Wuja śmiał się ze mnie strasznie. Ciocia zła trochę jest nadal, przed zmrokiem muszę wracać do domu i znajduje mi prace, żeby - jak mówi - żadna głupota czasu nie miała na wlecenie - ale przejdzie jej - po Lymouth przeszło. Tym razem nie będzie inaczej - jestem pewna!

Było… dość chaotycznie, nie? Leon dawał mi doniczkowego kwiatka, a Thomas nie miał spodni(???), ale dobrze się bawiłam. Mam nadzieję, że ty też!

Może jak się zrobi ciepło, moglibyśmy zrobić u mnie ognisko. Jak cioci przejdzie to ja podpytam o to.

Neala

04.03.22 23:39

Yvette Baudelaire25.03.

Marcel, błagam Cię napisz mi, że to ona. Celine. Jest z Tobą? Dostałam właśnie od niej list.

Jest ranna? Gdzie jesteście?

Proszę odpisz jak najszybciej.
Yvette

17.03.22 20:50

Yvette Baudelaire16.03.

Marcel, wszystko u Ciebie w porządku? Taką mam nadzieję. Chciałam Cię powiadomić o tym, że wyjeżdżam z Londynu i przeprowadzam się do Walii. Żałuję, że nie mogę zostać i bardziej pomóc, ale gdzieś indziej mogę się bardziej przydać. Nie mówiąc już o tym, że Londyn daleki jest od bycia bezpiecznym miejscem.

Jeśli będziesz kiedykolwiek potrzebował pomocy, jakiejkolwiek, nie krępuj się i do mnie napisz. Niestety, ale do mojego nowego domu raczej ciężko się dostać bez uprzedzenia, ale spróbuję znaleźć na to w przyszłości jakieś rozwiązanie. Gdybym miała za co otworzyłabym drugą lecznicę, ale z tym będę musiała się raczej wstrzymać. Jeśli będziesz też kiedykolwiek potrzebował mnie w Londynie również się zjawię.

Uważaj na siebie proszę,

Ściskam,
Yvette

| sowa prócz listu dostarczyła też zawinięty w chustę chlebek dyniowy

19.03.22 22:41

Yvette Baudelaire16.03.

Marcel, nie. To nie ma znaczenia. Na kursie uzdrowicielskim mówiono mi, że im dłużej ogląda się czyjeś cierpienie, im częściej się pośród niego przebywa, tym łatwiej się go znosi. Da się do niego przywyknąć. Największe kłamstwo jakie kiedykolwiek usłyszałam.

Chciałabym, żeby to było takie proste, ale szczęścia nie zazna prędko żadne z nas. Jeśli myślisz, że uciekam przed wojną to również się mylisz, Marcel. Gdybym chciała uciec już dawno by mnie w tym kraju nie było. Wciąż będę pomagać tak jak do tej pory, ale teraz Ci, którzy najbardziej tej pomocy potrzebują są gdzie indziej. Nadal możesz na mnie liczyć jak do tej pory. Nigdy nie odmówię ci pomocy, ale nie mogę być w Londynie na tych samych zasadach co wcześniej.

To miejsce nie ma adresu. Jest na odludziu, nad jeziorem Trawsfynydd, z nałożonymi na teren pułapkami. To właśnie tą kwestię, którą muszę rozwiązać, bo raz, że ktoś może mieć problem ze znalezieniem tego miejsca, dwa bez powiadomienia mnie wcześniej może przypadkiem wpaść w jedną z pułapek. Nie mogę tak przyjmować nagłych przypadków, więc na tą chwilę to ja dostaję się wszędzie gdzie ktoś mnie potrzebuje. Przepraszam, ale potrzebuję chwili by to wszystko poukładać.

Masz do niego prawo, ale mylisz się. To nie jest łatwe. Nic nie jest. Porzuciłam wszystko, łącznie z ciepłą posadą w Mungu, aby założyć lecznicę w porcie. Po tych wszystkich latach stał się on dla mnie domem, a ci wszyscy ludzie moimi ludźmi, Marcel. Leczyłam ich od przeziębienia po gangreny, przyjmowałam na świat dzieci, witałam i żegnałam ich z tego świata, trzymałam ich dłonie, gdy odchodzili, opłakiwałam każdego z osobna. Mężczyzn, kobiety, starców, dzieci. Myślisz, że patrzenie na ich cierpienie nic dla mnie nie znaczy? Chciałabym móc pomóc wszystkim, chciałabym być w stanie wyleczyć cały świat, ale nie potrafię. Nikt nie potrafi. Jako uzdrowiciel składałam przysięgę. Życie innych również cenię nad swoje. Moje nie jest zbyt wartościowe, ale umiejętności, które posiadam już tak. Zamknięta w Tower, bądź martwa nikomu nie pomogę, a nic innego w Londynie mnie nie czeka.

Mam nadzieję, że zrozumiesz i proszę, pamiętaj o tym, że nadal możesz na mnie liczyć. Jesteś u mnie też miło widziany. Poza tym, wciąż będę zjawiać się w Londynie. Odchodzę, ale nie zapominam.

Yvette

19.03.22 23:36

Yvette Baudelaire17.03.

Marcel, Zadajesz pytania, stawiasz hipotezy, ale nie chcesz moich tłumaczeń. Możesz oceniać, Marcel. Już to zrobiłeś. Nie mam o to jednak żalu. Co do mojego sumienia, to nie daje mi ono spać po nocach od lat z wielu powodów. Moje odejście będzie jednym z nich. Mam nadzieję, że ta myśl choć trochę Cię satysfakcjonuje. Pytasz mnie o to czy zdaję sobie sprawę z tego, że nie otrzymają oni pomocy w Mungu, zakładasz, że opuszczam ich dlatego, że są za biedni, gorsi... myślę, że znasz mnie na tyle by znać i odpowiedź, ale jeśli faktycznie tak nisko o mnie myślisz, to po prostu mi przykro.

Nie musisz niczego mówić. Wszyscy, którzy mają wiedzieć już wiedzą, a reszta niebawem dowie się od Nich.

Wybacz,

Yvette

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia