Wojna rozpierzchła się na cały kraj; walka nie była już ukryta, Anglia została podzielona na dwa obozy, każde pod zwierzchnictwem innego Ministra Magii. Cronus Malfoy, będący w rzeczywistości zaufanym człowiekiem Lorda Voldemorta, wraz z Rycerzami Walpurgii przeprowadzili krwawe czystki mające na celu zepchnięcie mugoli na margines. Zakon Feniksa z Haroldem Longbottomem na czele stawia czynny opór i chroni ludzi przed terrorem. Tereny osiągają różny stopień stabilizacji, ale wydaje się, że najbardziej chronionym miejscem w tym momencie jest stolica - Londyn.

13 sierpnia 1958 r., w Noc Tysiąca Gwiazd, i tak wyniszczony wojenny krajobraz został doszczętnie zrujnowany przez deszcz meteorytów.

Lista hrabstw:

Demaskacja:

Kod:

[b]Tereny[/b]: nazwa hrabstwa
[b]Postaci biorące udział[/b]:
[b]Odnośnik[/b]: link do tematu, w którym miało miejsce zdarzenie
[b]Opis[/b]: dokładny opis zdarzeń i podjętych działań

Sierpniowa katastrofa przyniosła ból i zniszczenie, jakich Anglia jeszcze nigdy dotąd nie doświadczyła. Choć w trwającej wojnie mogło się wydawać, że nic gorszego ludzi nie spotka, kraj pogrążył się w niemalże absolutnym chaosie, którego opanowanie okazało się właściwie niemożliwe do okiełznania.

Ministerstwo Magii w próbie walki z kryzysem wezwało młodych czarodziejów. Tłumne stawiennictwo młodzieży na dorosłych obywateli Wielkiej Brytanii zadziałało pokrzepiająco i motywująco, a ich działania choć proste i niewymagające przyczyniły się do początków odbudowy kraju.

Wiele hrabstw przegrało nierówną i z góry przesądzoną walkę o dobrostan obywateli. Zwolennicy Lorda Voldemorta mocno odczuli sierpniowa katastrofę, czego efektem było niemalże całkowite poświęcenie środków i nakierowanie swoich sił na uporządkowanie terenów i pomoc potrzebującym. Zmęczenie konfliktem dawało się we znaki.

Wojna na dobre zadomowiła się w Wielkiej Brytanii. Czarodzieje brali udział w krwawych walkach od lat, konflikt stale się poszerzał — począwszy od Londynu powoli zalewając Anglię, a potem całe Wyspy Brytyjskie. Ilość ofiar dramatycznie rosła z miesiąca na miesiąc, kraj pogrążał się w głodzie, nędzy i chaosie. Biedni stali u progu śmierci głodowej, zarazy szerzyły się po wsiach i miasteczkach. Najmniej odczuli to najbogatsi, zamykając się w swoich twierdzach, dramatycznie narzekając na złą jakość kawioru.

Czarodzieje się spisali — niezależnie od strony po której walczyli, dążyli do osiągnięcia swoich celów za wszelką cenę. Gdy jedni masowo mordowali mugoli, ci drudzy budowali dla nich schronienia. A potem bywało odwrotnie, gdy ci pierwsi zaczynali dbać o lud, ich przeciwnicy stawali do walki o prawo do życia dla każdego.

Wojna nie miała końca, ale katastrofa, która nastąpiła w sierpniu zdecydowanie przewartościowała cele i priorytety obu organizacji. Choć czarodzieje nie współpracowali, ich cele zdawały się zbieżne. Wszystkim chodziło o dobro, życie i pomoc swoim ludziom. Działania wojenne słabły, malała ilość konfliktów i bezpośrednich starć. Uwaga zarówno Zakonu Feniksa jak i Rycerzy Walpurgii skupiała się na potrzebujących i odbudowie kraju.

W siedmiu edycjach wydarzenia Spokojnie jak na wojnie postaci podjęły się inicjatyw, mających mniejszy lub większy wpływ na sytuację w hrabstwach. Czas rozliczeń dobiegł końca. Wszystkie osoby zaangażowane w działania wojenne zostały nagrodzone punktami biegłości, doświadczenia oraz osiągnięciem.

Poniżej prezentujemy listę osób według zgromadzonych punktów biegłości.

Hall of fame