First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Constantine Ollivander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 98

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Udało się. I wbrew obawom Bertiego, nie wydarzyła się przy okazji żadna katastrofa. Woda ugasiła ogień, jednocześnie nie wywołując zbytnich szkód. Pozostało jeszcze wiele, bardzo wiele do zrobienia, jednak skoro pierwsze zostało zrobione, zamierzał zabierać się za dalszą pracę. Nie było sensu roztkliwiać się nad tym jednym udanym zaklęciem, wiele jeszcze przed nimi a zadanie jakie sobie powzięli - jakie im narzucił? - nie było wcale łatwe. W tej jednak chwili usłyszał ruch za sobą, odwrócił się w chwili w której zaklęcie rzucone przez jedną z postaci pędziło w jego stronę, druga z - chyba - nieznajomych osób usiłowała zaatakować także Ollivandera.
W ciemności i chaosie jaki panował dookoła trudno było dostrzec wiele, jednak pierwszym co rzuciło mu się w oczy był fakt, że ich nowe towarzystwo zasłania twarze. Nie miał pojęcia, kim są ci ludzie, jednak wiedział jedno: urzędnicy Ministerstwa nie musieliby ukrywać swojego wizerunku. Oczekiwaliby wyjaśnień. Więc kim są ci ludzie? Czego od nich chcą, czego szukają w tym miejscu?
W jednej chwili uniósł różdżkę przed siebie. Nie miał pojęcia, z kim ma do czynienia, nie wiedział o co tak właściwie chcą walczyć, jednak musiał się bronić, to była jedyna pewna rzecz na chwilę obecną.
- Protego.
Zaciskał palce na różdżce, wykonując przy tym charakterystyczny ruch nadgarstkiem. Do niedawna czuł się w tej dziedzinie pewnie, nadal czuł się dosyć pewnie, jednak walczenie poza klubem pojedynków było zwyczajnie... cóż, szalenie różne od tego w bezpiecznym murze z ograniczoną listą zaklęć i medykiem za ścianą. Nawet i tam różdżka czasem się buntowała, tarcza okazywała się zbyt słaba. Bott nie był jednak typem czarnowidza: oczekiwał efektu.
Bott nie zamierzał walczyć do końca o niejasny cel, tym bardziej nie zamierzał dać się pojmać, a skoro nie wiedział czemu są atakowani, brał pod uwagę wszystkie możliwości. Brał pod uwagę ucieczkę, jeśli zrobi się zbyt gorąco, jednak niejasne zamiary nieznajomych kazały mu z tym zaczekać. Przyszedł tu w konkretnym celu.

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 99

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'Anomalie - CZ' :

Zaklęcie Apollinare pomknęło w kierunku Bertiego. Ten jednakże błyskawicznie obronił się przed czarem tarczą tak potężną, że Silencio zostało odbite w przeciwną stronę. Teraz to Apollinare musiał bronić się przed swoim własnym zaklęciem.
Z kolei czar Marianne był niestety nieudany. Wykorzystał to Constantine, szybko przechylając szalę pojedynku na swoją stronę za pomocą silnego Silencio, które poszybowało w kierunku Goshawk.
Dział Ksiąg Zakazanych może i już nie płonął, jednakże nadal całym budynkiem co chwile wstrząsały mniej lub bardziej nasilone drżenia. Gdzieś w głębi rozległ się wybuch - kolejna księga musiała spaść z półki, kończąc swój żywot w płomieniach. Pomieszczenie w dalszym ciągu było szalenie niebezpieczne - zwłaszcza jako miejsce pojedynku.

| W pojedynku obowiązuje zasada odwracania kolejki.
Pary pojedynkowe na chwilę obecną: Appolinare - Bertie oraz Marianne - Constantine.
W tej rundzie jako pierwsi piszą Constantine i Bertie - Wasz czas na odpis wynosi 24 godziny. Po ich upływie (lub od chwili dodania wiadomości przez przeciwnika) Apollinare i Marianne mają również 24 godziny na odpis.
Jeżeli w międzyczasie nie pojawią się nieprzewidziane okoliczności kostek po tym czasie nastąpi ingerencja Mistrza Gry.

Już drugi raz dzisiejszego wieczora przyznawał przed sobą, że nie mógł przewidzieć tego jak potoczy się to ponowne spotkanie z młodym Bottem. W pewnym sensie był przygotowany naprawdę na wiele, już samo przybycie do działu ksiąg zakazanych było niezwykłym, acz nie niemożliwym zwrotem akcji, biorąc pod uwagę historię ich przyjaźni. Rzadko jednak ich przygody były przerywane przez obcych. Dwie enigmatyczne, wręcz złowróżbne postacie, które od razu przystąpiły do próby ich uciszenia. Bez słowa wyjaśnienia czy ostrzeżenia wyłonili się z cienia z inkantacją na ustach. Nie do tego przywykł Ollivander; już jakiś czas należał do Zakonu, ale wcześniej nieczęsto musiał bronić się przez nieznanymi agresorami. Duchy, najeżone bestie, niesforne diabelskie sidła, z tym wszystkim mierzył się nie raz, tak samo jak wiele razy pojedynkował się z innymi uczniami w Hogwarcie, bądź trenował obronę przed czarną magią ze swoimi znajomymi. Te zdarzenia z jego pamięci dzieliły wspólną cechę — były mniej lub bardziej przewidywalne, wytłumaczalne.
Tutaj nic nie było wiadome. Nie mógł nawet uzyskać od nich żadnej odpowiedzi, w końcu jego Silencio okazało się skuteczne. Tak samo jak silne Protego, które wyskoczyło z różdżki Bertiego. To nie była chwila na triumf. Zdawał sobie sprawę, że to jeszcze nie był koniec. Wszystko mogło się jeszcze wydarzyć. Do tego dręczyła go świadomość, iż być może zepsuł ten wieczór… Nie potrafił wesprzeć przyjaciela w sposób, którego potrzebował, nie zdołał też go odwieźć od decyzji o pojawieniu się tutaj, na nim ciążyła odpowiedzialność. Chciał poznać szczegóły, wszystko bardziej zrozumieć, kiedy powinien po prostu zaakceptować, że po trudnościach końca kwietnia i początku maja, może im obu należał się odpoczynek, oderwanie od rzeczywistości i spokój. Po cichu obiecał sobie, iż spróbuje mu to wynagrodzić. Będzie musiał to jednak dobrze rozplanować, na co w tym momencie nie miał czasu.
Płomienie, pożerając wszystko na swojej drodze, syczały odstręczająco, a fale ciepła raz po raz uderzały jego plecy. Stał jednak niczym przyszpilony w tym samym miejscu, w różdżce znajdując oparcie.
— Odejdźcie! — rzucił w stronę nieznajomych, marszcząc przy tym brwi. Jego głos był przyduszony, w końcu już jakiś czas zmuszony był wdychać nieprzyjazny dym i pył, który podnosił się wokół spalonych już książek. Nie zamierzał im wyjaśniać, co tu robili. Wątpił, by ich to interesowało czy żeby jego ostrzeżenie miało jakąś moc. Zapadła złowroga atmosfera, nieprzychylna dla ustępliwych rozwiązań. Oni i my, granica wyraźna mimo ciemności, wypełniających to pomieszczenie.
Poruszył się niespokojnie, jego ramiona zadrżały wraz z kolejnym wybuchem. Nie mógł mieć pewności, jakie myśli krążyły w głowie Botta, ale on także z wielu powodów wolał nie narażać się na bzdurną brawurę, która mogłaby prowadzić do nieokreślonych, lecz na pewno przykrych konsekwencji. Zależało mu na naprawieniu tego miejsca, to prawda, jednak nie mógł ufać przybyłym. Nie znał ich zamiarów, mógł tylko próbować wpłynąć na ich nastawienie:
— Amicus — wypowiedział zaklęcie, kierując różdżkę w stronę niższej, być może kobiecej, postaci.

The member 'Constantine Ollivander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 86

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Tarcza jaka pojawiła się przed nim była silna, niemal nie do przebicia. Zaklęcie jakie w nią trafiło, odbiło się i ruszyło w kierunku osoby która go zaatakowała. Kątem oka widział, że także Constantine nie oberwał, zamiast tego posłał własne zaklęcie w kierunku niższego z ich przeciwników. Wzrost mógł sugerować, że jest to kobieta, Bertie nie zamierzał jednak tracić czasu na zastanawianie się nad tym. Nie był to też czas na okrzyki triumfu, to zaledwie jedno zaklęcie, w dodatku Bertie tak na prawdę nie miał pojęcia, o co w tej chwili walczy. Czego chcą ci ludzie? Nie są strażnikami, jednak gdyby także chcieli to naprawiać, chyba nie atakowaliby ich? Miał w głowie lekki mętlik, to jednak nie był ich najważniejszy problem, nie zamierzał się na tym teraz skupiać.
Nie spuszczał swojego przeciwnika z oczu ani na chwilę, słyszał krzyk Kostka, sam się jednak nie odzywał. Uniósł zamiast tego różdżkę, zamierzając wyprowadzić własny atak.
Czuł, że nie musi wszystkiego rozumieć, był ciekaw, chciałby wiedzieć kim są, co tu robią, dlaczego ich atakują, najważniejsze było jednak przegonienie ich. I nie uszkodzenie budynku, który dla nich wszystkich stanowił zagrożenie. Wybór zaklęcia nie był przy tym prosty wszystko mogło spowodować szkody, wszystko mogło im zagrozić. Zamierzał - chciał - jedynie przegonić nieznajomych.
- Timoria.
Wypowiedział, wykonując przy tym ruch nadgarstkiem i przecinając różdżką powietrze. Zaklęcie wydawało mu się idealne. Wywoływało lęk, nie pozwalało atakować, więc tym samym skłaniało do ucieczki. Może teleportacja była trudna, niemal niemożliwa w takim stanie, jednak jeśli przeciwnik zechce po prostu uciekać, Bott nie będzie go gonił - ma tu zdecydowanie ważniejsze rzeczy do zrobienia. Oby tylko się udało, oby zyskali spokój i mogli zająć się tym miejscem, zanim coś wybuchnie i zwali im ten sufit na głowy. Zdecydowanie nie chciał być tu pogrzebany. Nie chciał jednak także zostawiać tego miejsca, chciał zatrzymać to co się tutaj działo. Choć zdecydowanie nie za wszelką cenę.

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 100

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zaklęcie posłane przez Constantina w kierunku Marianne było niezwykle silne. Jego moc sprawiła, że Ollivander poczuł się słabo, a z jego nosa momentalnie wytrysnął strumyk krwi, cieknąc młodzieńcowi po brodzie i ustach oraz barwiąc szkarłatną plamą jego strój.
Magia Bertiego również była nadnaturalnie wzmocniona - Bertie mógł poczuć ciepło rozlewające się pomiędzy swoimi palcami, a udział w tym musiały mieć najwyraźniej kapryśne anomalie. Zaklęcie, które samo w sobie było już wystarczająco silne nabrało dodatkowej mocy, gdy leciało w kierunku Apollinare.

| Dopisek o parach pojedynkowych nie jest wiążący - możecie dowolnie zmieniać przeciwników. Służyć miał jedynie uporządkowaniu poprzedniej rundy i dawać mi punkt odniesienia do tego, jak opisywać sytuację w kolejnym poście. Żeby nie dochodziło do nieporozumień prosiłabym, żebyście przy każdym zaklęciu dokładnie określali, w kogo celujecie.

Żywotność postaci:

Nie było czasu na przyglądanie się osobom, z którymi się walczyło, chociaż wyższa postać mężczyzny zdawała jej się dość znajoma. Może, jeśli uda jej się zobaczyć jego twarzy to zda sobie sprawę z tego, że jeszcze niedawno widziała i jego i jego kompana w Mungu. Ba! Nawet ich leczyła. Zdecydowanie powinna zmienić pracę, bo to powoli było poza jej kontrolą kogo leczy, jeszcze trochę i największego wroga będzie próbowała postawić na nogi.
Jej zaklęcie nie wyszło, co nie przyjęła z wielkim zdziwieniem. Przyzwyczaiła się już do tego, że jej różdżka płatała jej figle i nie słuchała jej w najbardziej pożądanych momentach. Może to był problem z samą Marianną, może z jej różdżką? Nie znała odpowiedzi na to pytanie. Nim się obejrzała pojedynek przeszedł w kolejny etap i to teraz oni musieli się bronić. W stronę Marianny szybowały dwa zaklęcia. Jedno wyciszające, czyli to co przed chwilą sama próbowała, bo to słowo klucz, rzucić oraz takie, które wydawało jej się o wiele gorsze - zmieniające jej nastawienie. Było o tyle gorsze, że jeśli ją trafi, to nie będzie w stanie zaatakować osoby, która je na nią rzuciła. Więc będzie musiała skupić się na tym drugim, albo próbować przerwać jego działanie. Zwykła tarcza na dwa, tak silne, zaklęcia nie podziała i Mariannka była pewna, że by się przez nią przebiły, dlatego nawet nie myślała tym, aby ją wyczarować, bo uznała to za stratę czasu i energii. Dlatego w ciągu tych kilku sekund, czy może nawet mniej, musiała wymyślić inny sposób jak sobie poradzić. Stała po prawej stronie Apo, więc aby na niego nie wpaść, to w prawą stronę wyciągnęła swoją różdżkę. Chciała się jak najszybciej przesunąć, szybciej niż skok w bok, który mógł okazać się niewystarczający.
- Ascendio - wypowiedziała gładko.
Miała nadzieję poczuć gwałtowne pociągnięcie i zaraz znaleźć się jakieś dziesięć metrów dalej. Oby to wystarczyło, aby uniknąć kontaktu z tymi dwoma zaklęciami.

The member 'Marianna Goshawk' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 35

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Coś poszło nie tak. Właściwie to wszystko, bo zdawać by się mogło, że mieliśmy idealny moment zaskoczenia. Taki, by móc spokojnie stwierdzić, że mamy szansę zaatakować przeciwnika odpowiednio, a później już tylko patrzeć, jak dogasa w nim chęć dalszego pojedynku. Jednak tak się nie stało, młodziaki okazały się sprawni władać magią - sprawniej, niże byłem w stanie przypuszczać. Ale nie mogłem od razu odpuszczać. Nie, kiedy podjęte zostało już pierwsze działanie.
Ale nie miałem w naturze poddawać się w podbiegach, gdybym to zrobił, wtedy nigdy nie zdobyłbym ciebie, czyż nie?
Musiałem działać szybko. Moja głowa przestudiowała wszystkie znane zaklęcia, zahaczając też o czarną magię. Jednak dopiero w inkantacji z OPCM odnalazłem zalążek planu, który formował się w mojej głowie. Protego mogło obronić mnie przed lecącym we mnie czarem, ale przecież czar nie mógł trafić we mnie, jeśli zniknę z miejsca. To Goshawk swoimi słowami podsunęła mi myśl. Teleportacja, ale nie zwyczajowa, a jedynie o kawałek, dokładnie za plecy naszych przeciwników dałaby zdecydowaną przewagę i pozwoliła na otoczenie ich z dwóch stron biorąc pod ogień krzyżowy.
- Abesio - zadecydowałem więc postanawiając zdać się na los, i pragnąc przenieść się za plecy przeciwników.

The member 'Apollinare Sauveterre' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 23

The member 'Apollinare Sauveterre' has done the following action : Rzut kością

---

'Anomalie - CZ' :