Lasy Cairngorms

Dzik. Jak w zwolnionym tempie Inara patrzyła jak potężne zwierzę pada na dróżce, przeszyte strzałą z jej kuszy. Coś poruszyło się niespokojnie  w klatce piersiowej, będąc tak bardzo świadomą czynu, jaki dokonała. Polowanie...
Jej uwagę zaraz potem przykuł gwałtowny łoskot aetonatowych kopyt tuczących o ziemię, a gdy się odwróciła, dostrzegła, że ...Darcy, jej dawna znajoma ze szkoły, siostra Tristana, osunęła się z grzbietu swego wierzchowca. Złożyła swoja kuszę, przewieszając przez łęk siodła, by pokierować swoja Sayuri w stronę amazonki. Miała okazję przyjrzeć się, jak z godną pochwały postawą, uspokaja zaniepokojonego, drepczącego w miejscu rumaka. Miała płochliwe stworzenie, ale...tak łatwo ciemne ślepia stworzenia złagodniały, a błąkający się w oczach strach zniknął.
Podjechała bliżej, zatrzymując się tuz obok kobiety. gwizdnęła cicho, zwracając uwagę skrzydlatego stworzenia, które momentalnie zareagowało, strzygąc uszami i całkowicie przeganiając płochliwe iskry.
- Nie wiedziałam, że interesują cię aetonaty, bo pięknie sobie poradziłaś z swoim łobuzem. Zabierałabym cię na jazdy - kąciki ust zatańczyły, by obdarzyć szlachciankę szczerym uśmiechem - A na dalsze polowanie proponuję bażanty. A, że zawsze to raźniej mieć u boku towarzyszkę, to chętnie znajdę się u twego boku Darcy - pochyliła się w siodle, by przejechać dłonią, bo łabędziej szyi drugiego aetonata, czym wywołała u swojej klaczki nerwowe tupnięcie, zazdrosnej nawet teraz o zaoferowaną pieszczotę - Zdaje się, że wyładowuje swoją złość na twoim Ogierku, wybacz - jeszcze raz odsłoniła ząbki w wesołym geście, spojrzeniem nie odrywając się od niebieskich źrenic hipnotyzerki.

To co Inara potraktowała jako dobre obycie Darcy z końmi, sama wymieniona skwitowała raczej jako zwykły fart. Szczęśliwie trafił jej się widocznie trochę płochliwy, ale łagodny w usposobieniu koń, bo faktycznie, wystarczyło okazać mu trochę serca i dobrej woli i uspokoił się, poddając się nieznacznej sugestii Rosierówny. Ledwie dostrzegalnie, z ulgą, odetchnęła, odnajdując wodze. Nie odsuwała jednak drugiej ręki od szyi wierzchowca, ani tymczasowo go nie dosiadała, pewna, ze klacz musiała się najpierw oswoić z brakiem jeźdźca, a dopiero później z jej obecnością obok, zanim z powrotem spróbuje wsiąść na jej grzbiet.
Wtedy właśnie usłyszała głos Inary. Odwróciła się do niej przodem, dopiero teraz rozpoznając ją całkowicie. Wcześniej nie zdążyła jej się nawet dobrze przyjrzeć. Kiedy to ostatni raz się widziały? W szkole? Mimo, ze Carrow przyjaźniła się z jej rodzeństwem, zwyczajnie ich drogi rzadko kiedy się krzyżowały. Miały niezwykłe szczęście do wymijania się na salonach. Dlatego właśnie potrzebowała chwili do skojarzenia twarzy i głosu.
— Inara? — rzuciła, a kącik jej ust drgnął lekko. Zapamiętała ją ze szkoły trochę inaczej. Nie potrafiła stwierdzić dlaczego. Była wtedy młodsza. Jak się okazuje na wszystkich patrzyła chyba wtedy z innej perspektywy. — Ty za to wyglądasz jak urodzona do siodła — rzuciła odrobinkę kąśliwie, a trochę komplementując dziewczynę, chwilę później wpatrując się w swojego wierzchowca. Ogier. Klacz… Jak dotąd wydawało jej się, że dosiadała klaczy, ale uwaga Inary skupiła jej wzrok na koniu. W gruncie rzeczy… może faktycznie ogier? Ulegał wdziękom Darcy w większym stopniu niż klacz dosiadana dzień wcześniej.
— Ostatni bażant jaki widziałam spłoszył mi konia. Zapolujmy na coś drobniejszego. Nie wiem, może zające? — zasugerowała, wspinając się z powrotem na wierzch, mimo, że w pobliżu nie było żadnych mężczyzn, starała się zrobić to z gracją na jaką ją było stać. W końcu Carrow tak pewnie wyglądała w siodle. — Albo lisy — dodała zdecydowana, w gruncie rzeczy licząc na to, ze lis zdąży im uciec zanim przestraszy jej ogierka.
— Gdzieś ty się podziewała, Inara?
Spojrzała na dziewczynę, bo fakt był taki, ze ich drogi się rozeszły po szkole. Carrow zainteresowana alchemią, Darcy magią umysłu, pałały się w zupełnie innych profesjach, a na salonach obracały zaskakująco chyba w innym towarzystwie, skoro jak dotąd bardzo skrupulatnie na siebie nie wpadały. Kto by pomyślał, że jest jeszcze tylu czystokrwistych czarodziejów, żeby można ich było dzielić na kilka przestrzeni, w których można było się poruszać.

Benjamin przeszył bełtem rosłego dzika, na miejscu natychmiast zmaterializował się skrzat, który wraz ze zdobyczą teleportował się w niewiadome miejsce, zapewne do punktu zbiórki. Pozostała zwierzyna została spłoszona, ale mniej więcej widzieliście kierunki, w które się rozpierzchła - Benjamin, Katya, Perseus, Samael, możecie za nimi pognać i spróbować jeszcze raz.

ST upolowania lisa: 65; Benjamin
ST upolowania bażanta: 25; Katya
ST upolowania zająca: 15. Samael

Neleus, zwierzyna się spłoszyła, ale widziałeś, w jakim kierunku pognała - możesz spróbować zapolować jeszcze raz.

ST upolowania bażanta: 35;
ST upolowania zająca: 25.

Darcy i Cassiopeia spadły z koni, nic wam nie jest, ale nie jesteście już w stanie dogonić zwierzyny. Inara poradziła sobie bardzo dobrze i upolowała dzika, ale zrezygnowała z dalszego polowania i podjechała pomóc Darcy.

Wszyscy, którzy nie mają w tym momencie na co polować mogą spokojnie udać się na kolejny punkt zbiórki i poczekać, nim rozpocznie się kolejna runda. Nie musicie odpisywać do momentu jej rozpoczęcia, możecie też prowadzić swobodne rozmowy.

Alice upolowała bażanta, Ramsey zająca, Caesar zająca.

Deimosa odnalazły skrzaty i został przetransportowany na obserwację do szpitala św. Munga.


Przypominam, że pisząc posta, należy dookreślić w nim działanie postaci. Polowania ogólne, z opisem aktywności "poluję", bez uwzględnienia na co postać poluje były uważane za nieudane.

Udało się - strzała ugodziła dzika. Benjamin zdążył zauważyć upadającego zwierza pokaźnych rozmiarów; Smok pokłusował w jego stronę tak, by Wright mógł upewnić się, że dzik nagle nie powstanie z martwych i nie odbiegnie rączo w niezidentyfikowaną stronę. Na szczęście zwierz był zdecydowanie martwy, zdecydowanie pękaty i zdecydowanie odpowiedni do zrobienia wspaniałego bigosu. Wzmocniło to benową pewność siebie na tyle, że nie oglądając się na współtowarzyszy pognał dalej, w kierunku kolejnej wypłoszonej zwierzyny. Ponownie naciągnął kuszę i wycelował w kierunku lisa, z nadzieją, że uda mu się upolować to chytre i szybkie zwierzę.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 89

Neleus chybił co sprawiło, że rozzłościło go to jeszcze bardziej. Spiął mocniej boki konia by pogonić go do szybszego biegu. Widział w jakim kierunku poleciał bażant więc ruszył w tamtą stronę by ponownie wypuścić strzałę w jego kierunku. Nie zwracał teraz uwagi na nic co działo się wokół niego. Teraz liczyła się tylko jakaś wygrana. Miał ochotę przywieźć z polowania do domu chociaż głupiego bażanta by potem jego gosposia mogła go przyrządzić i postawić Traversom na stole na dostojnym niedzielnym obiedzie. Bo przecież o to chodziło prawda? Tak więc teraz nie mógł spudłować i gdy tylko dostrzegł bażanta, strzelił w jego kierunku, licząc raczej na szczęście, niż porażkę.

The member 'Neleus Travers' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 14

Katya była nazwyczajniej w świecie zła, że jej nie poszło. Jak mogło jej się coś nie udać? Duma stawała się potężną bronią kobiety i to dlatego zawzięcie spróbowała raz jeszcze, by tam razem bez trudu upolować to, co wpadło jej w oko. I bynajmniej nie był to narzeczony, który zdecydowanie poradził sobie lepiej niż ona. Przygryzła policzek od środka i raz jeszcze podjęła się próby, która zakrawała o złapanie bażanta; no bo przecież - to nie było chyba takie trudne, prawda? Liczyła, że tym razem pójdzie jej łatwiej, bo to byłby prawdziwy wstyd, gdyby znowu próba zakończyła się fiaskiem, a ona oblana rumieńcem wolałaby spaść z konia niż tkwić w siodle i bawić się dalej w coś, co ewidentnie nie było stworzone dla niej.

The member 'Katya Ollivander' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 66

Rozczarowanie rozlało się we wnętrzu Perseusa, gdy wystrzelony z kuszy bełt przemknął koło lisa, a rudzielec, nawet nietknięty, pomknął w krzaki. Zacisnął szczęki ze złości, dociskając pięty do boków Hyperiona, by pognać dalej, w kierunku, w którym rozpierzchła się wciąż całkiem żywa zwierzyna. Naciągając ponownie kuszę, nosił się z zamiarem podążenia tropem lisa i dokończenia tego pseudo pojedynku z matką naturą, lecz gdy przed nosem Avery'ego przemknął Benjamin, któremu polowanie szło podejrzanie dobrze, szlachcic pociągnął lekko wodze w przeciwnym kierunku, by po paru chwilach wycelować kuszę w uciekającego zająca i wystrzelić, mając nadzieję na to, że i ten przeklęty szarak nie odrze go z resztek godności.

The member 'Perseus Avery' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 6

Alice uśmiechnęła się z satysfakcją, kiedy jej strzała przeszyła ciało dorodnego bażanta, który nie zdążył na czas odlecieć. Sporych rozmiarów ptak spadł na ścieżkę i zapewne został zabrany tak jak inne zdobycze. Udało jej się ubiec nawet Greyback, zapewne bardziej od niej doświadczoną w polowaniach.
Dziewczyna pogładziła Minnie po lśniącej szyi i w nagrodę znowu poczęstowała ją przysmakiem. Pierwszy etap polowania był za nimi i Alice miała nadzieję, że kolejny wypadnie równie dobrze, a nawet lepiej. Miała przecież dużo ambicji i zawziętości, by udowodnić wszystkim że mimo swojego pochodzenia potrafi dobrze jeździć konno i chwytać interesujące zdobycze. Skierowała więc Minnie w stronę punktu, gdzie miała rozegrać się dalsza część polowania. Podczas jazdy przez las syciła się tym przyjemnym uczuciem oraz dreszczykiem emocji, gdy Minnie udawało się zgrabnie wymijać drzewa i przeskakiwać nad zwalonymi pniami. Podobało jej się to, mimo że na ogół była zdecydowanym mieszczuchem. Po drodze jednak nie udało jej się wypatrzeć żadnego innego zwierzęcia, które zapewne zostały wypłoszone przez konie i polujących czarodziejów, ale nie zrażała się tym. Polowanie jeszcze się nie skończyło.

Bełt Avery'ego o włos chybił cel, więc ten zacisnął zęby ze złości i pognał konia dalej w las, nie zamierzając wracać z pustymi rękami. Przed oczami śmignął mu puszysty ogon małego szaraczka, wydający się dość marną zdobyczą, lecz przynajmniej honorowym wynagrodzeniem całego trudu stawienia się na polowaniu. Lai zapewne nie przygotowałaby mu potrawki z królika, lecz jego skrzaty znakomicie radziły sobie w kuchni i Samael już czuł w ustach smak delikatnego mięsa... Najpierw jednak musiał je ustrzelić. Zupełnie jak przed wiekami, kiedy mężczyźni zajmowali się zdobywaniem pożywienia a kobiety... zbieraniem jagód czy innymi bzdurnymi czynnościami odpowiednimi do ich niepełnosprawności umysłowej. Avery odwrócił się przez bark i wycelował kuszą w królika, a wypuszczając strzałę wstrzymał oddech. Nie mógł pozwolić, by ten półolbrzym u k r a d ł mu całą zwierzynę.

The member 'Samael Avery' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 54

Benjamin pognał za lisem, bezbłędnie przeszywając jego kark bełtem; Katyi udało się dorwać bażanta, a Samael pognał za zającem i zdołał go upolować, uprzedzając Perseusa, którego bełt wbił się w już martwe zwierzę. Bełt Neleusa dosłownie o włos śmignął obok tułowia bażanta, płosząc ptaka. Skrzaty, które pojawiały się na miejscu, zbierały Wasze zdobycze.

Punkt zbiórki znajdował się w głębi ciemnego lasu, dalej od uczęszczanych ścieżek, gdzie - kiedy już wszyscy dotarli na miejsce - ci, którzy dotarli jako pierwsi, mogli chwilę odpocząć, czekając na tych, którzy ciągnęli się na ogonie. Czarodzieje, którzy pospadali z wierzchowców, mieli chwilę czasu, aby doprowadzić się do porządku. W końcu, róg zadął po raz drugi - konie ruszyły w las.

Rozpoczynamy drugą turę.

Jeśli ktoś nie brał udziału w polowaniu od początku, może dołączyć teraz, - również osoby, które w pierwszej turze wypadły z kolejki mogą teraz dołączyć do pozostałych. Gonitwa rozpoczyna się od nowa z pozycji startowej, biegniecie dalej w głąb lasu, gdzie spłoszono zwierzynę, rzucacie kością k100.

Na odpis macie 48h. Pierwsza osoba, która napisze, otrzymuje bonus +10, druga i trzecia +5.

Punktacja: