First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

czarna perła +3 do sprawności

Kłaniać się przed szlamą nie było łatwo, ale kłaniać się przed zdrajcą krwi było trudne podwójnie. Jednak, czy pokłon nie był częścią tradycji? Skrupulatnie pielęgnowanej przez takich jak Tristan, jednocześnie bezczelnie łamanej przez takich jak Frederick Fox - czarodziejski świat był zdecydowanie zbyt wąski, by Tristan nie znał nazwiska, jakim Lycus posługiwał się jeszcze w Hogwarcie. Nie każdy jest godny najwyższej błękitnej krwi, która krąży w jego żyłach. Na domiar złego, Fox był aurorem - na tych Tristan miał alergię. Nie wiedział, ale domyślał się, że był aurorem dobrym - nie takim, jak zbuntowane arystokratki, których znał bez liku. Takim prawdziwym. Silnym. Takim, którego mimo wstrętu nie należało lekceważyć. W końcu - płynęła w nim krew Malfoyów, a tej nie lekceważył - nie bez powodu stał się solą w oku swojej rodziny. Uniósł głowę wyżej, niż powinien, kiedy wyprostował się po grzecznościowym, zdecydowanie płytkim ukłonie, nim przyjął postawę pojedynkową- bynajmniej nie obronną, pomimo szybkiego ataku aurora.
Jego urok zdołał unieruchomić jego dłoń, usztywnić, drażniąc mrowieniem, ale w pełnym skupieniu - nie upuścił różdżki. Wysunął się o krok do przodu, wysunął dłoń przed siebie, i wykonał odpowiedni gest, wypowiadając inkantację zaklęcia:
- Fontesio!

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 12

A przynajmniej próbował - paraliż był silny i ściskał jego dłoń, ale czy mógł tak po prostu ulec aurorowi? Teraz stali naprzeciw siebie na arenie, w sportowym sparingu; lecz czy równie prawdopodobne nie było ich rychłe spotkanie w zgoła innych okolicznościach? Musiał się zebrać, przezwyciężyć ból - niedowład - skupić się i odzyskać stracone umiejętności. Poza klubem pojedynków nie będzie przecież miejsca na błędy - nie z kimś takim jak Fox.
- Everte Stati - wypowiedział ostro, krótko, szybko, zaraz po tym, jak świetlista smuga po pierwszym zaklęciu bezkształtnie rozpłynęła się w powietrzu, nie wywołując właściwie żadnych skutków. Skup się, Rosier!

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 64

Świetlista smuga, która ulotniła się z końca mojej różdżki, pomknęła w stronę Rosiera, godząc go prosto w pierś. Przez moment wydawało mi się, że arystokracina nawet nie zdążył podnieść obrony, by po chwili ze zdziwieniem dojść do wniosku, że nawet tego nie planował. Czyżby aż tak pewnie czuł się w zaklęciach ofensywnych, czy może używanie tarczy było poniżej jego godności? Kto tam wie, jak bardzo dziwaczne wartości wpajano Rosierom. A może po prostu próbował pokazać, że moja magia nie robi na nim wrażenia? Czegokolwiek nie zamierzał osiągnąć, skutecznie rzucone zaklęcie zdecydowanie utrudniło mu walkę – jak się okazało, tylko na moment.
I wierzcie, wcale nie spodobało mi się to, że pozostając pod wpływem uroku, zdołał posłać odwet w moją stronę.
- Protego! - Wyrzuciłem z siebie, wyraźnie akcentując sylaby. Pozostawało liczyć mi na to, że tarcza mnie nie zawiedzie.

The member 'Frederick Fox' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 96

Mglista powłoka okazała się skuteczniejsza, niż przypuszczałem, nie tylko chroniąc mnie przed urokiem, ale posyłając go z powrotem do właściciela. Kusiło mnie, aby przypisać to moim fantastycznym umiejętnościom, ale poprzednie miesiące w Klubie Pojedynków zdążyły wykształcić u mnie pokorę. Nie należało lekceważyć przeciwnika – a Rosier wydawał się kimś, kto mógł mi porządnie przysolić. Podczas wiosennego meczu nie popisał się umiejętnościami, ale Klubem Pojedynków rządziły inne zasady, choć uważałem to za zadziwiające, że w tym hermetycznym gronie czarodziejów, znajdowali się jeszcze tacy, których praktycznie nie znałem. Kto wie, może nie trzeba było tak łatwo pozwolić się wydziedziczyć? Może ci b ł ę k i t n o k r w i ś c i, którzy uczyli się poza Wielką Brytanią, podczas Sabatów okazaliby się ciekawszym towarzystwem, niż przewidywalna banda Ślizgonów, dobrze znana z czasów Hogwartu?
Przemyślenia na temat mojej ewentualnej przyjaźni z Rosierem należało jednak odsunąć na bok. W tej chwili musiałem skupić się na kolejnym zaklęciu. Zacisnąłem palce mocniej wokół rękojeści różdżki i wykonałem płynny obrót nadgarstka.
- Immobulus!

The member 'Frederick Fox' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 82

Jasna, świetlista tarcza błysnęła przed jego oczyma - wiedział, że była dość silna, by odbić jego zaklęcie i zwrócić je przeciwko niemu samemu. Co było większą hańbą - oberwać własnym urokiem czy ciśniętym przez zdrajcę krwi? Nie był pewien - upokorzeń już miał dość, a ta zabawa dopiero się zaczynała. Co gorsza - w ślad za odbitym zaklęciem Fox z refleksem rzucił kolejne zaklęcie. Tristan nie miał wyboru, musiał chociaż próbować się obronić; choć doskonale zdawał sobie sprawę z własnej słabości - z ofensywą radził sobie po stokroć lepiej niż z defensywą. Ale - miał nadzieję - wciąż pamiętał inkantację zaklęcia tarczy.
- Protego - zażądał więc, usiłując obronić się przed lecącymi prosto w niego zaklęciami, obydwoma. Spodziewał się po Foxie trudnej walki - i właśnie taką otrzymał. W pewnym sensie nawet się cieszył - pokonywanie zagubionych dziewczątek zaczynało mu się mocno nudzić. Dobrze jest poznać wroga, zanim stanie się z nim do prawdziwej walki.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 64

Tarcza błysnęła, zatrzymując urok - o włos, ciśnięte Immobulus wydawało się naprawdę silne. Na szczęście - nie dość silne, by protego go nie utrzymało. Czegoś ich uczyli na tych szkoleniach - ciekaw był, czy Fox na spotkaniu tego typu wyciągnąłby wszystkie swoje karty? Z pewnością nie wszystkie, obowiązywały ich twarde, zawarte w regulaminach reguły sportowe, konkretne i bezlitosne. Cóż, dobrze było poznać choć ich fragment. Ledwie iskry tarczy opadły, opadła błyszcząca mgiełka niknącego zaklęcia, a Tristan wzmocnił uchwyt na różdżce i przeszedł do odwetu, chłodno wypowiadając inkantację:
- Silencio! - Usztywniając nadgarstek, chroniąc go przed drgnięciem, poprawnie akcentując każde zaklęcie; to było ważne, rzucić to poprawnie - musiał znaleźć sposób na przytemperowanie dobrej passy lisiego zdrajcy. Zresztą - takim jak on ogólnie świetnie robi milczenie. Wypowiadane herezje potrafią czasem przyprawić o zawrót głowy.
Tylko się skoncentruj, Rosier.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 50

Wiedziałem, że rzucony przeze mnie urok był silny – ale Rosier ponownie okazał się nieugięty, dając mi do zrozumienia, że zaklęcie tarczy nie jest czymś, co przerastałoby jego siły. Przez moment zastanawiałem się, czy z nauki heraldyki pamiętałem obraz typowego Rosiera, po czym w myślach upomniałem sam siebie, że w tej chwili miałem ważniejsze sprawy do załatwienia. Pojedynek był dynamiczny i zacięty, nie mogłem – nie chciałem – pozwolić sobie na żadne błędy. Dlatego, gdy Rosier ponownie zaatakował, musiałem wyciszyć się, całe skupienie przenosząc na wzniesienie tarczy. Oby okazała się równie solidna, co poprzednia.
- Protego!
Intuicja podpowiadała mi, że jednak nici z przyjaźni.

The member 'Frederick Fox' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 97

Z końca mojej różdżki błysnęła silna wiązka światła, rozpinając przede mną niewidzialną barierę, która ponownie sprawiła, że zaklęcie – zamiast rozpłynąć się – zmieniło swój tor. Dotychczas zwykłem traktować pojedynki jako kolejne sparingi w ramach pracy, choć mogło wynikać to z doboru przeciwników, którymi najczęściej okazywali się moi bliscy znajomi. Tym razem jednak podchodziłem do całej sprawy poważnie, co jednak nie kolidowało z towarzystwem uśmiechu. Niemniej, w chwili, gdy odbiłem urok Rosiera, poczułem nie tylko ulgę, ale i lekkie ukłucie adrenaliny.
I był to moment, w którym nie należało siadać na laurach.
- Steleus! - Sięgnąłem po jedno z prostszych zaklęć.