Polana huhapaków

The member 'Alexander Farley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 48

Wciąż szedł w kierunku Alexa, choć jego wzrok uciekał ku świetlistej kuli.
- Ktoś nas obserwuje. - powiedział wprost, niemal nie reagując na fakt iż jego różdżka po raz kolejny już go zawiodła. Lub że sam się zawiódł. Oczywiście, mógł to być każdy, Bott miał jednak w głowie miejsce spotkania na którym Sprout po prostu się nie zjawił. Nie sądził, by ten poddał się aż takiej samowolce, kiedy plan i cel były proste. Miał nadzieję, że coś go zatrzymało, coś niegroźnego przez co po prostu tutaj nie dotarł, nie spodziewałby się jednak, że ten błądziłby po zoo.
Prędzej Joey, o nim nie wiedział całkowicie nic. Nie ufał jednak świetlistemu obiektowi i zdecydowanie wolał zniszczyć go i utrudnić ewentualną komunikację, niż ryzykować.
Choć i tak już zapewne zostali dostrzeżeni.
- Reducto. - wypowiedział z uporem, nie zamierzając się poddawać.

|krateczka do góry porfawor!

|Wielki Morsie, potrzebuję 15, starczy już tych śmieszków.

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 42

Dziwnie było patrzeć na świat przez troje oczu.
- Ktoś tam jest - zwróciłem się do Sigrun skupiając się na obrazie, który dostrzegłem dzięki wyczarowanej źrenicy. - Dwie sylwetki, w kapturach, są ukryci za jakąś barierą prawdopodobnie, dopiero po chwili ich zobaczyłem. Zauważyli oko - zdałem krótki raport, a potem ponownie wymierzyłem swoją różdżką w pobliże miejsca, w którym stali. Wszystko wskazywało na to, że znaleźliśmy tych, których szukaliśmy. Ukrywających się ludzi, teraz musieliśmy tylko upewnić się, że jest wśród nich Robert.
- Pavor veneno - powtórzyłem przesuwając się wciąż do przodu.

|Celuję w to samo miejsce, w którym jest oko.
Idę jedną kratkę prawo-dół

The member 'Ignotus Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 1

Przekroczywszy magiczną barierę nie widziała już żwirowej ścieżki i pozostałej części ogrodu. Czary sprawiały wrażenie, że znaleźli się na ogromnej nizinie, cichej i pogrążonej w ciemnościach, ale to pamiętała, że to tylko złudzenie. Jeśli przebiegną przez zarośla powrócą na polanę huhapaków, a rozwścieczone garborogi pozostaną tutaj. Zaklęcie, gdyby tylko się powiodło, najpewniej i tę iluzję by przełamało, jednakże Rookwood znów popełniła gdzieś błąd - czar nie był prosty, ale była pewna, że potrafi go już użyć. Chciała podjąć już kolejną próbę, kiedy Mulciber podzielił się z nią tym, co ujrzało jego trzecie oko. Tak jak podejrzewała. Dwójka mężczyzn, których wcześniej widział, ukryli się, ale nie za pomocą eliksiru, czy peleryny niewidki, a czaru. Tym lepiej dla nich. Barierę można było przełamać, co miała zamiar uczynić. Wycelowała różdżką przed siebie, w tym samym kierunku, w który celował Ignotus, myśląc: Finite Incantatem, by przerwać działanie zaklęcia. Postąpiła jednocześnie kilka kroków w głąb polany, oddalając się jednocześnie od garborogów.
Pytanie tylko kim byli nieznajomi - czy to sam Joy, czy może szlam, który zdecydował się ukryć.

| jedna kratka prawo-dół

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 16

Obie grupy, już świadome swojej obecności, nadal pozostawały w oddaleniu, nie decydując się na próbę nawiązania kontaktu, a zamiast tego sięgając magię. Alexander rzucił zaklęcie jako pierwszy, różdżka zadrżała pod jego palcami, a obraz przed oczami lekko się zmienił; wciąż widział po drugiej stronie zagrody dwie osoby, teraz jednak towarzyszył im wywołany zaklęciem poblask, z którego interpretacją Gwardzista nie miał problemów. Wiedział, że – kimkolwiek byli – musieli posiadać przy sobie coś, co stanowiło skupisko czarnej magii. Bertie po raz drugi skierował różdżkę ku unoszącemu się w powietrzu oku – z jego różdżki pomknęła wiązka światła, która uderzyła w białą kulę, skutecznie ją miażdżąc.

Znajdujący się po drugiej stronie wybiegu Ignotus był w stanie dostrzec ruch różdżki jednego z czarodziejów, nie dosłyszał jednak inkantacji, ani nie dostrzegł poczynionego przez nią efektu; inaczej było z zaklęciem rzuconym przez drugiego z nieznajomych – to pomknęło prosto ku niemu, a nim Śmierciożerca stracił możliwość widzenia za pomocą wyczarowanego oka, został oślepiony promieniem uroku; nie miał wątpliwości, że to właśnie oko stanowiło cel ataku. Być może to nieprzyjemne doznanie rozproszyło go na tyle, że popełnił błąd; tuż po wypowiedzeniu przez niego inkantacji, jego różdżka zadrżała, a osłabiająca mgła, zamiast wyrosnąć pod nogami nieznajomych, wspięła się po jego ramieniu, wnikając przez pory w skórze; miał wrażenie, że powędrowała prosto do jego płuc, że miał się za moment nią zakrztusić – a chociaż nic takiego się nie stało, to Ignotus poczuł, jak ogarnia go nagła niemoc i zniechęcenie; był przekonany, że ich obecność tutaj nie miała sensu – że i tak mieli zostać pokonani, a ich cel, Joy, już dawno stąd zbiegł. Różdżka zdawała się ciążyć mu w dłoni, jakby niechętna do rzucania zaklęć. Sigrun spróbowała pozbyć się bariery zapewniającej nieznajomym jej czarodziejom niewidzialność, ale powietrze w miejscu, w którym znajdowała się przejrzysta powłoka, jedynie zafalowało; Rookwood nadal nie widziała tam niczego poza roślinnością.

Ignotus - padłeś ofiarą niepoprawnie rzuconego zaklęcia Pavor veneno. Przez następne trzy kolejki (lub do momentu zdjęcia zaklęcia) otrzymujesz karę do kości -10.

Ignotus – oko ślepego pozwala ci za dostrzeganie plam ciepła w ciemności, jednak ze względu na ich nagromadzenie, do dokładniejszego rozeznania się konieczny jest rzut na spostrzegawczość – po każdym takim rzucie otrzymasz prywatnie mapę z rozrysowaniem wszystkich dostrzeżonych plam. Nie dotyczy to źródeł ciepła znajdujących się w twoim najbliższym otoczeniu, dokładne umiejscowienie takowych nie wymaga osobnej akcji.

Poniżej znajduje się mapa terenu. Żółtym kolorem zaznaczona jest żwirowa alejka; kolor ciemnozielony to bagniska zamieszkałe przez huhapaki – można poruszać się po nich tak samo szybko, jak po innym terenie, ale należy liczyć się z brodzeniem po kostki w błocie; kolor niebieski to woda, jaśniejszym zielonym oznaczona jest zagroda garborogów (silne zaklęcia powstrzymują garborogi przed wydostaniem się poza zabezpieczony teren, czarodzieje mogą jednak go przekroczyć – na własne ryzyko); kolorem brązowym oznaczona jest zagroda hipogryfów, od alejki oddziela ją niski murek, który bez problemu można przekroczyć. Głazów, drzew i krzewów objaśniać – mam nadzieję – nie trzeba.

Dodatkowo:

niebieska linia - Salvio Hexia
żółta poświata - Festivo


Obowiązują zasady poruszania się jak w trakcie pojedynku.

Aktywne zaklęcia:
Salvio Hexia
Oculus (Ignotus) -3/3 tury, 10/10 PŻ zniszczone

Kolejka:
Rycerze Walpurgii - do 1.12 (niedziela) do godz. 19:00
Zakon Feniksa - do 2.12 (poniedziałek) do godz. 19:00

stan zdrowia:

ekwipunek:

Bezgłośnie wyszeptała pod nosem szpetne przekleństwo. Długie miesiące treningów, czasu spędzonego na nauce magii obronnej wydawały się teraz czasem straconym. W tak istotnej chwili nie powiodło się żadne z jej zaklęć. Veritas Claro nie odsłoniło przed wiedźmą tajemnic iluzji, próba zaś przełamania działania bariery niewidzialności spełzła na niczym. Powietrze zafalowało jedynie. Zacisnęła usta tak mocno, że wargi pobielały. Nie dostrzegła też, by wyczarowana przez Ignotusa mgła pognała we wskazywanym przez niego kierunku. Wciąż panowała cisza, nadal nic nie widzieli. Poddenerwowana tą niemocą i niemożliwością dostrzeżenia przeciwników zdecydowała się na krok bardziej radykalny. Kto nie ryzykuje, ten nie pije Tourjous Pur. Nie opuściła różdżki. Nadal celowała we wskazanym przez Ignotusa kierunku, gdzie ujrzał mężczyzn dzięki zaklęciu Oculus. Chciała trafić trochę dalej od miejsca, w którym zadrżało powietrze, za którym zniknęło wyczarowane oko. Tam musiała być bariera.
- W takim wypadku ich stamtąd wykurzymy - warknęła w kierunku Mulcibera. Nie opuszczą tego ogrodu magizoologicznego żywi. - Ogień wypłoszy resztę - szepnęła do niego, wyraźnie wydając rozkaz sugerujący co mają uczynić. Biała magia nie chciała jej usłuchać. Sięgnęła więc po tę, która była jej najbliższa, którą władała najlepiej - niszczącą czarną magię. Skupiła myśli na tym jak bardzo pragnie ujrzeć szalejące, czarnomagiczne płomienie zabijające Joya, ukrywany przez niego szlam i niszczące wszystko inne; skoncentrowała swoją magię, by wyczarować szatańską pożogę, postępując jednocześnie kilka kroków w bok.

| jedna kratka prawo-dół

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 97

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k10' : 9

Ostrzegawcze słowa Bertiego nie umknęły uwadze Alexandra. Uzdrowiciel poczuł, jak magia pomknęła przez jago ciało, skupiając się na różdżce i znajdując przez nią ujście. Farley zamrugał, kiedy widoczne przed nim sylwetki rozjaśniały poświatą. Gwardzista cofnął się, obracając głowę w kierunku Botta.
- Bertie, wyczuwam przy obu czarną magię - powiedział alarmującym głosem, wciąż starając się mówić na tyle cicho, by słyszał go jedynie przyjaciel. - Magicus Extremos - Farley nerwowo wyszeptał inkantację zaklęcia, chcąc wzmocnić swojego kompana.

| poproszę o jedną kratkę w dół

The member 'Alexander Farley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 26

Alexander potwierdził jego obawy, na co Bott jedynie skinął głową. Lubił walczyć. Stać na arenie pojedynkowej na przeciwko znajomych lub obcych osób i mierzyć swoje siły. Było w tym trochę adrenaliny, walki potrafiły być brutalne, jednak w kontrolowanych warunkach, kiedy żadna ze stron nie chciała osiągnąć więcej niż pojawienie się na podium i wygranie sparingu, nie było też w tym nic złego. Realne walki z przeciwnikami którzy chcą czegoś znacznie gorszego to całkowicie inna sprawa. Choć Bertie przez swoją naturę nigdy nie dopuszczał do siebie najgorszych scenariuszy i wręcz przekonywał sam siebie, że te nie są realne, one nadal gdzieś tam w jego podświadomości były.
A na szali było nie tyko jego życie - które kochał i z którym rozstawać się nie zamierzał - ale i życie jego przyjaciela i ludzi którzy czekają na pomoc.
Nie zastanawiał się długo nad doborem zaklęcia. Zerkanie ku wciąż śpiącym garborogom pomagało mu z podjęciem decyzji.
- Animatoris. - wypowiedział, zadziwiająco jak na sytuację w której się znaleźli spokojnie, kierując różdżką w zwierzę, starając się skłonić je do ataku na znajdującą się dalej od niego postać. Spodziewał się, że druga raczej nie zdoła umknąć mu spod nóg - a przynajmniej taką miał nadzieję.
Zaraz po wymówieniu zaklęcia ruszył znów w kierunku Alexa.

|celuję w Ignacego
1 kratka w górne prawo

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 39