First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

'Duszne psoty' :

Śnieżkowe zamieszanie nieco rozkojarzyło Benjamina, tracącego na chwilę orientację w tym, co działo się na wojennej ścieżce. Ostatnio często zdarzały mu się podobne zawieszenia, jakby mózg, nieprzystosowany do intensywnego badania myśli, odłączał niepotrzebne części, dbając o to, by przepływ krwi trafiał wyłącznie do przeciążonej głowy. Nie sprzyjało to inteligentnej minie ani bystrości, lecz Wright szybko doprowadzał się do porządku. Zwłaszcza w kryzysowej sytuacji, jaką bez wątpienia było ponowne rozpoczęcie walk. Swą uwagę skupił na Fredericku, zadziwiony dzikim tańcem, który ten postanowił odstawić, wzbudzając przy tym tumany białego puchu, ulatującego w powietrze przy każdym dzikim zakrętasie. Ben zezował ciągle w stronę przyjaciela, sięgając po rozdawaną herbatę - ciepłą, pożywną, gorącą; wziął zbyt duży łyk, kaszląc cicho i szybko odstawił kubek na bok, czując, ze zrobiło mu się znacznie cieplej. Nie cieszył się jednak zbyt długo błogostanem, bowiem Fox postanowił przypuścić potężny atak, serwując w jego stronę śnieżkę, mknąca ku niego z zadziwiającą siłą i celnością. Nie była to jedyna niespodzianka, z boku bowiem pomknęła ku niemu śnieżka Penny - a Wright nie zdążył nawet krzyknąć czegoś o zdradzie i Brutusie, ale nie zdążył. Musiał skupić się na ucieczce przed śmiercionośnymi pociskami, które mogły go otrzeźwić po długim zamyśleniu. Zmusił mięśnie do współpracy, spiął je i - spróbował odskoczyć z toru lotu śnieżek w bok, zwinny jak łania i szybki jak spuszczony z padoku, nabity mięśniami, kucyk.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 63

O, herbata. Nareszcie. Brendan musiał przyznać, że to całkiem dobry pomysł - będzie mógł ogrzać ręce. Rękę. Jeśli kiedykolwiek kalectwo było dla niego dużą przeszkodą, to właśnie teraz - rozgrzany kubek przekładało się z ręki do ręki, kiedy w jedną z nich zaczynało się robić zbyt ciepło: a co miał zrobić on? Drużyna przeciwna otrzymała już smakołyki, cieszyło go, ze tym razem zamiast patrzeć na ich szczęście, również zostali poczęstowani. Tak więc, popijając herbatę, wysłuchał przemowy kapitana - Skamander świetnie sobie radził na tym stanowisku - skinąwszy głową na znak, że w pełni zgadza się z jego słowami - do boju, drużyno, czas ściągnąć ego przeciwników w dół. Korzenny zapach otulał przyjemnym aromatem, a ciepło kubka, tak jak się spodziewał, pomagał uniknąć odmrożenia palców pechowo pozbawionych już rękawiczki. Dostrzegł dwie śnieżki, jedną cisnął Billy, drugą lady Wright, nachylił się z zamiarem zejścia im z celu i rzucił się w bok, wiedząc, że ucieczka przed obydwoma pociskami nie będzie wcale taka prosta. Uważniej śledził spojrzeniem lot śnieżki Moore'a, która pędziła znacznie, zdawałoby się, celniejszym torem.

The member 'Brendan Weasley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 14

Dziewczynie udało się wykonać unik, a jego śnieżka poleciała gdzieś za nią. Cóż, nie szło im najlepiej jednak Bertie zdawał się nie przyjmować tego do wiadomości. Tamci się cieszyli, jednak także i Bertie zdecydowanie nie wyglądał na niezadowolonego, szczególnie odkąd w jego rękach pojawił się kubek herbaty. Właściwie to dopiero w tej chwili dotarło do niego, że właściwie to całkiem nieźle zdążył zmarznąć. Szczególnie bez szalika. No, ale nic, herbata całkiem nieźle rozgrzewała, zaraz druga drużyna zaczęła rzucać, a on korzystając z faktu iż nie leci w niego żadna śnieżna piguła, odłożył na sekundę kubek i uformował własną. O mały włos by zapomniał, że w jednym z listów obiecał solidnie wysmarować Alexandra śniegiem. A Bertie Bott zawsze spełnia wszystkie swoje obietnice!
Nie znali się może zbyt długo, w trakcie tej znajomości wydarzyło się jednak na tyle dużo (jak na przykład niezamierzona i na szczęście wypełniona bez powodzenia próba zabicia siekierą jednego z nich) iż zdecydowanie nie możnaby ich relacji określić mianem byle jakiej. Była ona może nawet dobrym podłożem dla bardziej zawiłej, czy bliższej znajomości, skoro Selwyn nie uciekł jeszcze z krzykiem i nawet sam od czasu do czasu poszukiwał kontaktu z młodym cukiernikiem (no, jest jeszcze opcja że robił to tylko po to by dostawać wyżywienie i słodycze). Skoro tak - Bott nie mógł go przecież zawieźć bezczelnymi i okropnymi kłamstwami!
No, w każdym razie po prostu chciał zmienić sobie jednego kumpla w bałwana nawet, jeśli nie trzeba do tego dopisywać jakiejkolwiek ideologii. Ulepioną kulkę rzucił mocno, celując prosto w Alexandra Selwyna, który dopiero co rzucał śnieżką w kogoś z jego drużyny. Posłał mu przy tym szeroki uśmiech licząc, że kula doleci, a Lex połapie się zbyt późno by wykonać unik. Wziął znów swój kubek by napić się jeszcze - napój kończył się szybko ale smakował doskonale i cudownie rozgrzewał, dodając mu przy tym trochę sił. Nie, żeby Bertiemu ich brakowało!

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 72

No cóż, Lunara nie mogła powiedzieć, że szło im jakoś wybitnie dobrze. Magia wydawała się wyjątkowo kapryśna, nawet w obszarze, który (chyba?) był jakoś zabezpieczony przed anomaliami. Z jej różdżki wydobyło się w końcu tylko lekkie dmuchnięcie! Nawet nie poruszyło by gałązką, tak było słabe. Wychodziło na to, że musiała nieco bardziej poćwiczyć zaklęcia, a to ci nowość! Nie spodziewała się jednak, że zemsta duchów będzie tak straszliwa! Sama co prawda łaskotki miała bardzo delikatne (albo raczej była na tyle niewrażliwa, że bez większego trudu mogła je wytrzymać bez zwijania się na śniegu), nieprzyjemne uczucie nie pomagało jej jednak w skupieniu się. Nigdy nie lubiła, kiedy ktoś dotykał okolic takich jak szyja - tym bardziej teraz, kiedy na dodatek została pozbawiona szalika! Ach te duchy, na nieco zbyt wiele sobie dziś pozwalały. Nie ważne że to ich święto!
- No już, sio! - zawołała w końcu, próbując ręką odepchnąć niematerialnego natręta. Nie poszło jej to najlepiej, a to ci niespodzianka! Musiała znosić te łaskotki jeszcze przez jakiś czas, dopóki zjawie się to nie znudziło. No, ale przynajmniej Lunara mogła się zaraz pocieszyć gorącą herbatą. Podobnie jak inni współzawodnicy, przyjęła gorący kubek z radością. Najpierw ogrzała dłonie - rękawiczki czy nie, i tak już jej trochę przemarzły, mróz był w końcu dość mocny a zanurzanie rąk co chwilę w śniegu nie sprzyjało w zachowaniu ciepła. Upiła łyk, uważając, żeby się nie poparzyć. Jeszcze tego by brakowało, żeby się jeszcze mocniej rozkojarzyła, gdyby bolał ją język! No, teraz już była gotowa do boju! Jej uwaga ponownie skupiła się na drużynie przeciwnej. Śnieżki poszybowały w ich stronę. Tym razem kobieta dostrzegła, że również stała się celem. No, w końcu jakieś wyzwanie!
Uważnie śledziła tor lotu śniegowego pocisku - podejrzewała, że kiedy nadejdzie ich kolej, odwdzięczy się swojemu śnieżnemu agresorowi... oczywiście również rzucając w niego kulką! Póki co jednak spróbowała uskoczyć w bok - miała nadzieję, że wygląda przy tym nieco bardziej jak zwinna łania, niż jak niezdarny łoś!

The member 'Lunara Greyback' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 75

Duchom chyba spodobało się przyspieszenie, jakie otrzymały, kiedy Joe rzucił zaklęcie na ich sanki. Zaśmiały się głośno, a sam mężczyzna bez wahania im zawtórował. Cóż, z takim poślizgiem i podmuchem bez wątpienia można było jeździć na sankach nawet po płaskim terenie.
Duszna rozrywka jednak się skończyła i trzeba było wrócić do bitwy. Joe wysłuchał jeszcze mowy kapitana Samuela i przytaknął jego słowom - nie można było stać w jednym miejscu i ułatwiać zadania Żółtym - to pewne - więc czym prędzej zaczął się przemieszczać po polu należącym do jego drużyny nie spuszczając przy tym wzroku z przeciwników. Ci zaś zaatakowali (i to niektórych z Białych nawet po kilka śnieżek na raz), ale żaden pocisk nie został skierowany w jego stronę. Nie zwlekał więc i nie czekał aż ktoś jednak sobie o nim przypomni - błyskawicznie się schylił zgarniając pokaźną porcję śniegu i formując ją w kulę wyszukiwał sobie już osoby, która pójdzie na pierwszy ogień. Nie spodziewał się, że znienacka ktoś do niego podejdzie z kubkiem ciepłej herbaty. Niby bitwa i w ogóle... ale po oberwaniu od Penny śniegiem i po utracie szalika jakoś za gorąco mu nie było, więc podziękował krótko, napił się dosłownie łyka rozgrzewającego napoju i oddawszy od razu kubek przestąpił z nogi na nogę, podskoczył, podbiegł kawałek (uważając, żeby nie przekroczyć granicy pól) i posłał swoją śnieżkę prosto w Lisa. Lisi Brat śmiał mu atakować Wielkiego Brata? Niech sobie nie myśli, że ujdzie mu to płazem - co to, to nie!

The member 'Joseph Wright' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 18

Zdawało się, że potrafię w zaklęcia. By za chwilę znów okazywało się, że jednak było to jedynie złudnym wrażeniem. Właściwie już sama nie byłam pewna czy potrafię czarować, czy też nie. A spojrzenia rozczarowanych duchów zdecydowanie nie ułatwiały sprawy. Westchnęłam lekko a potem podskoczyłam zaskoczona, gdy piórko dotknęło mojej twarzy. Spróbowałam się uchylić przed kolejnym atakiem, ale na próżno, potem kolejnym ale właściwie wyszło na to samo. Uznałam, że duch nie odczepi się ode mnie, więc zebrałam się za wypatrywanie nadlatującej w moją stronę kuli śniegu, jednak zanim to się stało w moich dłoniach pojawił się kubek parującej herbaty. Przymknęłam powieki na chwilę rozkoszując się zapachem unoszącym się z naczynia, dmuchnęłam w nie lekko, by zaraz upić z niego łyk. I właściwie to by było na tyle, bo nagle, momentalnie zorientowałam się, że w moją stronę szybuje śnieżka. Szlag, nie powinnam dać się rozkojarzyć. Odrzuciłam kubek i rzuciłam się w bok, chcąc uniknąć śnieżki i mając nadzieję, że wyjdzie mi to lepiej niż ostatnim razem.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 79

Spora ilość śnieżek trafiła w przeciwników, pozbawiając ich szans na odwet. Niektóre duchy wydały z siebie jęki rozczarowania, inne zawyły z radości. Drużyna żółta zarobiła w tej turze 25 punktów, ale drużyna biała miała jeszcze szansę się odbić! Kiedy już otrząsnęli się ze śniegu i upili nieco rozgrzewającej herbaty, sędzia zagwizdał na rozpoczęcie rundy, dając od razu znak Samuelowi oraz Brendanowi, by zeszli z boiska. Drużyna biała pozostała w sześcioosobowym składzie.
Duchy zaprzestały prób załaskotania was na śmierć i wleciały między drzewa.

W tej rundzie również został dokonany atak ze strony Josepha, który celował we Fredericka (ST wynosi 59) oraz Bertiego, który celował w Alexa (ST wynosi 27).

| Czas na odpis wynosi 24h. Atakuje drużyna biała, kolejkę rozpoczyna Joseph - rzut na retorykę, atak oraz duszne psoty. Prócz drużyny białej odpisać powinni również Frederick oraz Alexander, którzy dokonują w tej kolejce uniku.
Punktacja drużyn (żółta:biała) 55:15

Życia:

Wraz z moją śnieżką, w kierunku Benjamina poszybowała jeszcze jedna - śledziłem jednak ruch białej kuli wyrzuconej przez siebie, posyłając Jamiemu nonszalancki uśmiech, gdy śnieg rozpłaszczył mu się na gęstej brodzie. Wiedziałem, że dostał ode mnie, choć byłem nieco nieusatysfakcjonowany, bo znając jego, pewnie się później, gumochłon jeden, wymiga, twierdząc, że coś było niezgodne z przepisami. Czy coś w tym rodzaju. Mój tryumf trwał jednak krótko. Nie musiałem długo czekać na odpowiedź z drugiej strony, Joe szybko postanowił pomścić brata, obierając sobie mnie na cel. A ja ponownie musiałem tańczyć - choć tym razem już nie z tym samym lisim uśmieszkiem.

unik