First topic message reminder :




[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Ziva Burke' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 37

Nie złapał, co za skandal! Płatki wyślizgnęły się mu spomiędzy palców, kwiat jakby zadrwił z jego starań. Prze twarz Craiga przeszła zmarszczka irytacji. Nie mógł tutaj się zupełnie zbłaźnić, musiał złapać choć jedną różę. Obiecał Auridze, tak czy nie? Chciał wypaść jak najlepiej podczas tej zabawy. Nie godziło się, by głupi kwiat przeszkodził mu w wypełnieniu tego postanowienia.
Za pierwszym razem więc nieco niechętnie powrócił do lady Slughorn z pustymi rękami, zaraz jednak wychylił się, by po raz kolejny spróbować pochwycić różę.

The member 'Craig Burke' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 14

Po raz kolejny kwiat nie spoczął w jego dłoni. Jego twarz znów pociemniała z irytacji, nigdy nie lubił przegrywać. Szczególnie, kiedy się chciał wykazać przed tak urodziwą kobietą, jaką była lady Slughorn...
- Słowo daję, dziś się te kwiaty przeciwko mnie zmówiły - mruknął, trochę do siebie, trochę do samej Aurigi. Nie chciał się usprawiedliwiać, to nie przystało szlachcicowi. Po prostu czuł że potrzebuje jakoś to skomentować, może nieco w humorystyczny sposób, żeby rozładować rosnącą w nim frustrację. Bo naprawdę chciał podarować jej tę różę...

The member 'Craig Burke' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 97

[bylobrzydkobedzieladnie]

Szczęście godne pozazdroszczenia. Nie wiem jakim cudem udało mi się zerwać upatrzoną przeze mnie różę oraz nie zgubić rytmu. Widocznie radziłem sobie nieźle, choć obym nie powiedział tego w złą godzinę. Czy raczej nie pomyślał, bo do słów było mi daleko. W zadumie uchwyciłem w dłoń jedną z białych róż, zaraz powracając do mojej partnerki w tańcu. Korzystając z drobnej chwili przerwy ukłoniłem się lekko, wręczając jednocześnie roślinę w jej szczupłe palce. Miałem nadzieję, że jej się podobała. Obwiązana była czerwoną, czyli dość nieoczywistą jak dla mnie wstążką. Nie moja wina, że naprawdę z tych wszystkich prezentowała się najlepiej.
- Mam nadzieję, że ta róża spełnia twoje wymagania – zacząłem, ponownie szykując się do końcówki tańca. W tym celu zamknąłem Victorię w ramionach pełen nadziei, że robiłem wszystko dobrze. To łapanie trochę wybiło mnie z rytmu. – Choć i tak nie może się równać z twoją urodą – dodałem po dłuższej pauzie spoglądając jej w oczy. Łagodnie. Nie zerkałem już w stronę innych tańczących par, dałem się ponieść chwili oraz wyczuciu rytmu. Nie było to prostym zadaniem, ale dążyłem do tego, by spełnić wszystkie wymagania lady Parkinson. Wysunęliśmy się nawet na wyższą pozycję niż wcześniej, a przynajmniej takie odniosłem wrażenie. Trudno było mi orzec czy ten stan się utrzyma, bo konkurencja była naprawdę zaciekła. I tak byłem pozytywnie zaskoczony naszą poprawą w technice. Zaczęliśmy wreszcie ze sobą współpracować. Szkoda, że ta współpraca właśnie się kończyła. Dlatego starałem się nabrać pewności siebie, zarówno w ruchach jak i nawet własnych myślach. Podobno pozytywne myślenie to połowa sukcesu. Czas się o tym przekonać.

The member 'Lupus Black' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 67

Auriga odczuła ulgę, że może wreszcie tańczyć tylko z Craigiem – bez żadnych zamian, bez kombinacji, bez lorda Blacka, tak po prostu. Nie odwróciła się, by przy podawaniu ręki zerknąć jeszcze raz na twarz Lupusa, wpatrzona jedynie w twarz drugiego mężczyzny, jakby rozpaczliwie chciała złapać jego spojrzenie, słowo, cokolwiek, co doprowadziłoby ją do porządku. Nie szło jej najlepiej – zupełnie pomyliła kroki i zgubiła rytm, ale nie umiała się tym należycie przejąć, pozwalając swoim myślom odpłynąć zbyt mocno. Dopiero w ramionach lorda Burke rozluźniła się nieco, z większym zaufaniem kładąc dłoń w aksamitnej rękawiczce na jego; uśmiechnęła się nawet, jakby chcąc przeprosić za zły pokaz umiejętności tanecznych.
Po konkurencji z różami (została nimi hojnie obdarowana przez arystokratę, za co podziękowała) nadszedł czas na prezentację; lady Slughorn nie była pewna, czy ta część będzie trudniejsza, czy łatwiejsza od pozostałych. Ostatecznie należało się tylko uśmiechnąć i przechylić – ale potrzebny był do tego wdzięk i gracja. Nie wiedziała, czy po tym dziwnym wieczorze uda jej się wykrzesać z siebie dużo uroku, chciała jednak wypaść przynajmniej dobrze. Należało się to lordowi, który tak pięknie ją dziś poprowadził.
— Z tak przystojnym mężczyzną nie będzie to trudne — szepnęła z uśmiechem, uznając, że jawny komplement od czasu do czasu nie zaszkodzi.

The member 'Auriga Slughorn' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 94

Różane szaleństwo skończyło się tak szybko, jak się zaczęło. Szkoda. Adrien z lekkim zawodem wymierzonym w swoją osobę spoglądał na upolowaną przez siebie samotną różę. Jego myśli, tego dnia wyjątkowo delikatne i swobodne już zaczynały poszukiwać jakiejś nostalgicznej analogii. W porę zdołał je jednak wyprzedzić i powstrzymać - kąciki ust uniosły mu się, a on sam z przyjemnością postanowił oddać się muzyce.
- Razem mamy całą parę, a właściwie masz, lady. Gdy muzyka zamilknie niech przynajmniej one podkreślają lady wdzięki - zauważył uprzejmie, bo przecież świadomy był, że w siodle zdecydowanie lepiej czuł się niż na parkiecie, a i niezaprzeczalnie mungowe krzesło przyprawiało go o niezdrową sztywność. W tej jednak chwili z całego serca próbował wznieść się na wyżyny swych umiejętności

The member 'Adrien Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 62

A jednak, udało się, dwie róże znalazły się w dłoni Deirdre, gdy tanecznym krokiem poruszała się po środku parkietu. Widocznie wśród feerii barw i różnorakich bodźców umknęło jej pochwycenie drugiej róży, lecz teraz ściskała je dumnie w dłoni, powracając do swojego partnera. Jemu także udało się złowić kwiat, co, patrząc po dość marnych zbiorach reszty poruszających się po okręgu par, nie było aż takim prostym zadaniem. Białe płatki zlewały się z marmurem zdobiącym ściany sali balowej, a złośliwe, dwukolorowe wstążki umykały nawet najzwinniejszym palcom. Tsagairt była więc ukontentowana. Ostrożnie ujęła łodygę, na szczęście pozbawioną kolców, w bardziej wygodną dłoń, i pozwoliła się objąć Perseusowi. Objąć i poprowadzić dalej, już ku finalnym taktom wiedeńskiego walca. W ramionach lorda Avery'ego czuła się znacznie pewniej niż w pojedynkę czy też zbierając śnieżnobiałe kwiaty: lubiła taniec, lecz bardziej lubiła pewność, z jaką się poruszał. Skupiła się na jak najlepszym zaprezentowaniu swych fizycznych możliwości, mając nadzieję, że podczas ostatniej prostej nie popełni jakiegoś zatrważającego błędu.

The member 'Deirdre Tsagairt' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 3