Główna ulica

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 45

Akcje Morgotha oraz Doriana powiodły się. Mężczyźni wciąż pozostawali niewidoczni - także dla siebie. Powiodła się także akcja jednej z Zakonniczek. Obok Rii pojawiła się iluzja idealnie ją naśladująca, wyglądająca kropkę w kropkę jak panna Weasley. Justine zaś ponownie była bardzo bliska sukcesu. Przez chwilę nawet mogło jej się wydawać, że widzi różnicę między Rią a wyczarowaną przez rudowłosą iluzją, jednak wrażenie szybko minęło. Przyszłej aurorce zabrakło nieco szczęścia.

|Kolejka: Zakon (24h), Rycerze (24h)

ST dostrzeżenia Morgotha: 180 (do rzutu doliczana jest biegłość: spostrzegawczość)

Zaklęcie kameleona 2/5 (Morgoth)
Eliksir kameleon 2/3 (Dorian)

Dorian i Morgoth jako niewidzialni nie widnieją na mapie.

Mapa:

MG w pojedynku jest Ignotus. W razie wszelkich wątpliwości, proszę o bezpośredni kontakt ze mną.

Nie podobało jej się to. Niby wszystko było dobrze, a jednak zdawało jej się, jakby było po prostu za cicho. Jakby każde słowo, które wypowiadała ona, czy Ria wydobywało się z ich ust za głośno. Mrużąc lekko oczy niezmiennie przesuwała nim po otoczeniu, jednak to pozostawało takie samo jak wcześniej. Zacisnęła wargi. Mięsień napiął się na jej policzku. Zerknęła za siebie w okno chcąc sprawdzi, co dzieje się z mężczyzną a potem zerknęła na Rię. Iluzja była w stanie im pomóc. Chociażby skupić na sobie atak. Ale jeśli jakiś miał nadejść, powinny być gotowe. Tylko jak mogły tego dokonać? Wcześniej, jeśli zanim on sam nadejdzie. Marszczyła czekoladowe brwi. Tak nowe, a jednak już w jakiś sposób stałe. Ciało przyzwyczaiło się do nowych kolorów. Przyzwyczaiła się i ona. I gdy jasne spojrzenie lustrowało otoczenia, nagle zawisło na jednej z rzeźb. Odpowiedź przyszła sama i nagle.
Obróciła białą różdżkę w palcach, by na kilka chwil zerknąć na nią. Wzięła wdech. Uniosła dłonie. - Speculio. - na razie, nie nie szło po jej myśli, może choć ten raz miało jej się udać. Miała też nadzieję, że ta niedyspozycja nie będzie towarzyszyć jej przez cały dzisiejszy dzień.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

Czuła wewnętrzny zgrzyt podczas analizowania planu szybko nakreślonego przez Just - ale nie mogła się na niego nie zgodzić. Musiała podjąć zasady gry wymyślone przez kobietę, choć szczęka zaciskała się momentami zbyt mocno. Powinna zdławić w sobie rodzimą butę oraz chęć buntu, byleby tylko postawić na swoim oraz okazać się przydatną w tej misji. Jak dotąd Rii nie wychodziło to postanowienie, gdy zawiodła z pierwszym zaklęciem. Nadal miała do siebie o to żal, ale ruszenie naprzód było koniecznością; nie mogła tkwić w wyrzutach sumienia do końca świata, nie w obliczu czekającego na nie zadania. Nadal czekały na Burtencha, który albo modnie się spóźniał, albo jeszcze nie wybiła godzina siedemnasta. Weasley nie spojrzała na godzinę, całkowicie pochłonięta obserwacją terenu i przygotowaniami do misji. Musiały rzucić tyle zaklęć, ile było możliwe, żeby w miarę zabezpieczyć mężczyznę przed ewentualnymi komplikacjami. Dobrze, te z pewnością miały pojawić się na horyzoncie - nie wiadomo jednak kiedy oraz gdzie dokładnie. W milczącym napięciu oczekiwała na uderzenie, które nie następowało. Może była przewrażliwiona, choć bardziej obstawiała nutę realizmu przyczajonego w podświadomości. Ciężko było zignorować okazję do uderzenia, dokładnie taką jak ta. Ostatecznie skinęła Tonks głową na niemą zgodę - słowa nie chciały przecisnąć się przez zaciśnięte gardło.
Nie dostrzegłszy niczego podejrzanego, Rhiannon postanowiła zmierzyć się z trudną formą magii, nie licząc nawet, że ta posłucha posiadaczki dębowej różdżki - a jednak, poczuła rwący impuls ciągnący się przez rękę oraz kumulujący się na końcu drewna. Wkrótce rudowłosa patrzyła już na swoją iluzję, dokładne odbicie. Przyjrzała się figurze oceniającym wzrokiem, sceptycznie zerkając na ciepłe elementy ubioru; jednak nie było już czasu na poprawki. Musiały skoncentrować się na rzeczywistości oraz tym, co można z niej wykrzesać. Ze spokojem obserwowała starania Gwardzistki, nie wiedząc, czy urok się udał, choć sądząc po zaciętej minie kobiety prawdopodobnie nie. Za to wyglądało na to, że miała sobie poradzić z własną iluzją.
- Magicus extremos - wyrzekła ponownie Ria, usiłując naprawić popełniony wcześniej błąd. Bez pewności, czy tym razem się uda, aczkolwiek wolała nie mierzyć się z jeszcze trudniejszymi czarami. Mogłaby nie mieć tyle szczęścia co przed chwilą. Sędzia mógł przyjść w każdej chwili, gotowość była konieczna. Tak samo jak wzmocnienie.

The member 'Ria Weasley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 31

Nasłuchiwał i obserwował, wiedząc, że wkrótce eliksir Averyego miał się zakończyć i nie mieli wiele czasu. Nie zamierzał się jednak spieszyć. Szedł na wprost w upatrzony sobie cel, starając się wydawać jak najmniej odgłosów. Zaklęcie jednej z kobiet od razu zmaterializowało drugą postać zaraz obok niej, co zdecydowanie zaskoczyło Yaxleya. Domyślał się, że jego towarzysz również miał to zauważyć, jednak sam pozostawał wciąż niewidoczny. I dla kobiet, i dla każdego, kto znajdował się w okolicy domu. Ich cel jeszcze nie wyszedł z domu i Morgothowi przeszło przez myśli, że może wcale go tam nie było, a Zakon Feniksa pojawił się dla zwykłej zmyłki. Nawet jeśli tak było, ich zamiary nie miały się zmienić.

|mapka wysłana na pw

Lubił ciszę. Szczególnie tę specyficzną jej formę kultywowaną podczas łowów. Łączyć się musiała z cierpliwością i wyczuleniem zmysłów na zdobycz, do której próbowało się podejść, albo tropiąc umykające stworzenie. I chociaż trudno było o właściwą analogię do zaistniałych działań, starał się zachowywać własnie tak, jak robiłby to podczas polowań. Musiał brać poprawkę, że ich cel nie był zwyczajną "zwierzyną". Miał przed sobą inteligentne istoty, które nie dadzą się tak łatwo podejść, ani oszukać. I musiał uważać, by z łowcy nie zmienić się miejscami z przeciwnikami.
Czujne, jastrzębie oczy chwytały dużo łatwiej każde poruszenie. nawet cień tańczącej figury przed nim, zdawał się być bardziej żywy. Tym bardziej, gdy dostrzegł magiczną zmianę u stojących kobiet i kolejna inkantacja. Robiło się coraz bardziej interesująco, ale już chodziły mu po głowie pomysły, jak pozbyć się "problemu". Na decyzję jednak przyjdzie mu chwilę zaczekać. Miał na to czas.
Nie widział swego towarzysza, ale wiedział, że był w pobliżu i parł do celu. Tak, jak robił to Avery, pokonując kolejną, dzieląca go od wybranej lokalizacji, odległość.

lokalizacja przesłana do MG

Tym razem zaklęcie Justine powiodło się w pełni. Tuż obok Tonks zmaterializowała się jej wierna kopia. Ria niestety miała mniej szczęścia. Obie panny Weasley wykonały dokładnie ten sam gest, nic się jednak nie wydarzyło. Zarówno Dorian jak i Morgoth wciąż pozostawali niewidzialni dla wszystkich wokół.

Drzwi właśnie się otworzyły i żegnając się z przyjacielem, dom opuścił sędzia Wizegamontu Burtench. Uśmiechnął się do obu Justine błądząc nieco zdziwionym spojrzeniem po obu twarzach.
- No, jestem gotowy - uśmiechnął się i pomachał przed Zakonniczkami swoją miotłą. - Mało kto wie, że w Hogwarcie byłem szukającym. Wiek już nie ten, ale latać wciąż umiem! Mamy jakiś problem? - Sędzia pomacał się po kieszeni, a potem uśmiechnął z zakłopotaniem - zapomniałem różdżki.

|Kolejka: Rycerze (24h), Zakon (24h)

ST dostrzeżenia Morgotha: 180 (do rzutu doliczana jest biegłość: spostrzegawczość)

Zaklęcie kameleona 3/5 (Morgoth)
Eliksir kameleon 3/3 (Dorian)

Dorian i Morgoth jako niewidzialni nie widnieją na mapie.

Mapa:

Burtench - żywotność, statystyki:

Nasłuchiwał i obserwował, wiedząc, że wkrótce eliksir Averyego miał się zakończyć i nie mieli wiele czasu. Nie zamierzał się jednak spieszyć. Szedł na wprost w upatrzony sobie cel, starając się wydawać jak najmniej odgłosów. Zaklęcie jednej z kobiet od razu zmaterializowało drugą postać zaraz obok niej, co zdecydowanie zaskoczyło Yaxleya. Domyślał się, że jego towarzysz również miał to zauważyć, jednak sam pozostawał wciąż niewidoczny. I dla kobiet, i dla każdego, kto znajdował się w okolicy domu. Ich cel jeszcze nie wyszedł z domu i Morgothowi przeszło przez myśli, że może wcale go tam nie było, a Zakon Feniksa pojawił się dla zwykłej zmyłki. Nawet jeśli tak było, ich zamiary nie miały się zmienić. Przesunął się trochę, po czym znów poczuł pod palcami twardość drewna różdżki. - Cito Horribilis - wyszeptał, celując w siebie, mając nadzieję, że Avery będzie w odpowiednim miejscu.

|mapka wysłana na pw

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 54

Dziwnym było obserwować dwie kobiety, które - jak wyglądały - stały na straży. Potwierdziło to niedługo potem wyjście ich celu z mieszkania. Krótka wymiana zdań utwierdziła go w przekonaniu, co zamierzali, ale niejako zaskoczyło go. Zdawał sobie sprawę, że działanie eliksiru miało trwać tylko jeszcze chwilę, ale jeśli mężczyzna miał zamiar zniknąć, ich plan spełznie na niczym. Zdecydował wiec zmienić plany, wierząc, że jego towarzysz znajduje się w pobliżu i jego czyn nie pozostanie osamotniony.
Mam chwilę, by się przesunąć do wybranej lokalizacji i dokonać działań, na jakie się zdecydował. Potrzebował się skupić i wyciszyć. Wziął głęboki oddech, a dopiero na wydechu zadziałał. Pamiętał doskonale, jak robił to wcześniej. Cel znajdował się zbyt blisko, by mógł się wycofać.

The member 'Dorian Avery' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 56

Nie miała za złe Rii je słów. Jej samej zajęło długo zrozumienie wszystkiego. Ale wiedziała, że Pomona była cała i nie musiała cierpieć dlatego, ze kazała jej zniknąć. Wiedziała, że sama nie dałaby sobie rady przeciw dwóm rycerkom z których jedna była wzmocniona eliksirem. Ale teraz, teraz musiały się skupić. Obejrzała się na wychodzącego przez drzwi mężczyznę, nadal marszcząc brwi. Przesunęła spojrzenie z otoczenia na niego.
- Szukający to najlepsza z pozycji. - zgodziła się swobodnie, unosząc lekko kącik ust ku górze. Sama zajmowała tą pozycje jeszcze w czasach szkoły. Just przesunęła spojrzeniem po otoczeniu, lustrując je raz jeszcze. - Na razie nie. - odpowiedziała mu zgodnie z prawdą. Ale cisza i fakt, że naprawdę nic się nie działo zdawało się niepokojące. Uniosła lekko brwi na jego stwierdzenie znów spoglądając na niego. Gestem pośpieszając do środka. Posunęła się do przodu. - Proszę się po nią wrócić, sędzio Bruntench. - poradziła znów przesuwając spojrzeniem po otoczeniu. Cholera, mogliby ruszać. Teraz dochodziły kolejne minut trwania tutaj. Na widoku. Zacisnęła wargi. - Magicus Extremos. - wypowiedziała unosząc różdżkę i wykonując nią pionowy gest różdżką.

| ruch na PW już jest

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 54