Główna ulica

Nie uda się. Czuła to podskórnie, gdy mikrodrgania pod skórą nie przeniosły się na różdżkę. Zaklęła szpetnie w myślach, przeklinając swoją nieudolność. Obawiała się, że tak będzie już do końca - jedno udane zaklęcie miało być tylko słodkim posmakiem wybuchającej w ustach goryczy. Zmarszczyła rdzawe brwi, widząc, że nic nie miało wyniknąć ze starannych działań. Spojrzała gniewnie na Just, posyłając kobiecie kolejny już przepraszający uśmiech; wymuszony, ponieważ w piegowatym ciele nie istniała ani odrobina wesołości. Zanikła wraz z pojawieniem się stresu wywołanego misją. Coś się nie zgadzało, ale Ria nie mogła wiedzieć co. Nie posiadała nawet przeczucia, wskazówki, czegokolwiek, co mogłoby naprowadzić czarownicę na właściwy trop. Krajobraz prezentował się nadzwyczaj spokojnie, zapadał zmrok. Wystarczyło ruszyć w drogę, a mimo to obie ciskały zaklęciami, pozostając w gotowości. Na coś, czego nawet nie potrafiły zdefiniować. Weasley nie wyczuwała niczego, tak jak niczego nie dostrzegała, aczkolwiek nieznośne uczucie niepokoju nie chciało opuścić zmartwionych skroni.
Mężczyzna wreszcie wyszedł z budynku. Nie wyglądał na kogoś, kto przejmował się możliwym atakiem na jego osobę. Ciekawe, czy pogodził się ze swoją ewentualną śmiercią. Przecież musiał zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństwa, gdy wygłaszał kontrowersyjne poglądy na głos. Rhiannon nie uwierzyłaby, że nie myślał o konsekwencjach, nie zastanawiał się nad przyszłością. Nie wiedziała jeszcze, czy taka postawa zasługiwała na podziw czy obawę odnośnie zdrowia psychicznego. Znając ją, to najbardziej prawdopodobną była pierwsza wersja. Ona również chciała odważnie biec przez życie, z głową uniesioną wysoko, choć plan dotąd nie ziścił się. Zawsze wyczuwała strach, był jak sęp czekający na jeden fałszywy ruch, żeby zaatakować.
- Nie zgodzę się, najlepiej być ścigającym - napomknęła, uśmiechając się nieznacznie. Nie mogła przepuścić rozmowy o Quidditchu, po prostu nie. Zaraz jednak spoważniała, ściągając brwi na wieść o zapomnianej różdżce. - Musimy być ostrożni - przytaknęła Tonks, choć nie musiała, ponieważ jej zdanie i tak się nie liczyło. Mimo to mogła podejrzewać, że sędzia należał do grona upartych ludzi, więc identyczne zdanie obu kobiet miało większe szanse na przekonanie go co do konieczności wyruszenia w drogę uzbrojonym. - Mico - wyrzekła chwilę później. Martwiąc się z powodu niedostatecznych umiejętności z dziedziny uroków oraz trwającego wciąż pecha, ale nie mogła też stać jak słup soli, konieczne było działanie. Nawet nieudane.

The member 'Ria Weasley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 29

Akcja Morgotha powiodła się, zaklęcie było udane. Jednakże w ciszy, jaka zapanowała chwilowo na podwórku nawet jego szept okazał się dobrze słyszalny. Obie Zakonniczki dosłyszały wyraźnie słowa i mogły zlokalizować źródło jako okolicę figury nr 1. Powiódł się także zamiar Doriana, który wycelował z kuszy w nogę sędziego. Bełt pomknął w wyznaczonym kierunku.
Również udało się zaklęcie Justine. Tonks ledwo zdołała wypowiedzieć inkantację, gdy Ria poczuła przypływ mocy. Z własnym zaklęciem Weasley miała już nieco mniej szczęścia.

- Tak, natychmiast po nią pój... AUĆ! - Obietnicę sędziego przerwało nagłe wbicie się w jego nogę bełtu z kuszy Avery'ego, która zatrzymała go też w pół kroku. Eliksir Doriana zakończył swoje działanie i łowca zmaterializował się nieopodal Zakonników z wciąż widoczną kuszą łowiecką w dłoniach. Jego nagłe zjawienie się znacząco przyspieszyło ruchy sędziego, który zniknął za drzwiami, które zatrzasnął za sobą z hukiem.

|Kolejka: Zakon (24h), Rycerze (24h)

ST dostrzeżenia Morgotha: 180 (do rzutu doliczana jest biegłość: spostrzegawczość)
Morgoth zdradził się ze swoją obecnością, wciąż jednak może podejmować akcje, które nie są widoczne dla przeciwników.

Zaklęcie kameleona 4/5 (Morgoth)
Cito Horribilis 1/3 (Morgoth)
Magicus extremos +21 1/3 (Justine)

Mapa:

Żywotność:

Burtench - żywotność, statystyki:

Zaklęcie znowu się nie powiodło. Jakże typowo, mogłaby rzec, gdyby nie przejmująca złość wzbierająca się w drobnym ciele Rii; nie potrafiła nie odczuwać się bezużyteczną, gdy jeden urok po drugim rozbijał się o frustrujące nic. Odetchnęła, licząc w myślach do dziesięciu. Złość na nic się nie przyda, a na pewno nie poprawi zdolności magicznych czarownicy. Uspokoiła się zatem, nadal starając się zachować czujność. Tylko od czasu do czasu zerkała na swoją iluzję - dziwnie, że ta robiła dokładnie to samo co prawdziwa Weasley.
Wreszcie została zmuszona do oderwania wzroku, gdy najgorsze scenariusze, dotąd będące jedynie projekcją w przewrażliwionej głowie. Atak musiał nastąpić, choć mimo to przyniósł zaskoczenie. Wymieniła więc porozumiewawcze spojrzenia z Just, przestępując krok bliżej do niej oraz jej niematerialnej wersji, kierując się do budynku za plecami, po czym spojrzała lekko przerażona na strzałę w nodze sędziego. Dobrze, że zdążył schować się w domu, aczkolwiek to nie mogło pozostać trwałym rozwiązaniem. Musiały działać.
Dosłyszała drugiego z mężczyzn, prawdopodobnie chowającego się gdzieś za jedną z figur. Szybko przyjrzała się otoczeniu, zastanawiając się nad kolejnym krokiem. Musiały działać, możliwie jak najszybciej. Najprostszą drogą do osiągnięcia celu było odcięcie jednego z przeciwników, przynajmniej na chwilę. Niestety, znając dzisiejsze szczęście Rhiannon, śmiałe plany mogły się nie powieść.
- Murusio - wyrzekła mimo wewnętrznych obaw oraz wątpliwości, ale nie mogły się poddać. Nie na ledwie początku tej wędrówki. Czy raczej rzeźni, jak przewidywała jeśli chodziło o ten pojedynek. Nie miała pojęcia kim byli ci mężczyźni, acz samo to, że przez tyle czasu pozostawali niezauważeni musiało świadczyć o ich wysokich zdolnościach magicznych. Także o tym, że doskonale wiedzieli, co robią, natomiast atak nie był dziełem przypadku - tylko zaplanowaną szczegółowo akcją. Bała się, oczywiście, że tak, ale ufała Tonks na tyle, żeby przynajmniej próbować.

| Mapka jak miałby biec mur, gdyby się udało. Przesuwam się też jedną kratkę na dół po skosie w prawo.

The member 'Ria Weasley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 26

Szept wypowiadanego zaklęcia dotarł do jej uszu. Zacisnęła wargi. Cholera. Cholera. Cholera. Więc jednak nie mogło dzisiaj pójść łatwo i według wcześniej ustalonego planu. Zacisnęła dłoń mocniej na różdżce. Spojrzała w kierunku figury, zza której dobiegł ją dźwięk. Świst powietrza przecinający powietrze po drugiej stronie przesunął jej wzrok. Nie zdążyła się przesunąć by zasłonić sędziego, ani by rzucić zaklęcie. Miała cholerne szczęście, że bełt trafił tylko w nogę.
- Zaklęcie ochronne w środku. Nie wychodźcie, póki nie powiem inaczej. - poleciła mężczyźnie jeszcze. - Ria, do mnie. - dodała, chcąc by zakonniczka znalazła się bliżej niej. Uniosła różdżkę i wycelowała w widocznego jej mężczyznę. - Petrificus Totalus. - wybrała, celując w mężczyznę, którego była w stanie już dostrzec i który nadal trzymał w dłoni kuszę. Przesunęła się też, chcąc móc lepiej kontrolować sytuację.

| poproszę o przesunięcie o jedną kratkę - góra lewo

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 21

To było dziwne, że cisza zapadła w momencie rozmowy, ale nie było czasu na myślenie o żadnych błędach. Już nie. Wiedzieli o ich obecności i... W sumie dobrze. Wszystko się mogło zdarzyć, ale krzyk ich dzisiejszego celu świadczył o tym, że Avery spełnił swoją część. - Crassitudo - powiedział, celując w wybranym kierunku.

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 31

Jego ruchy były przyspieszone, więc mógł podjąć jeszcze jedną próbę. - Crassitudo - powtórzył, zaciskając palce na drewnie różdżki. Avery był odsłonięty i musieli jakoś się z tym problemem uporać.

|obie mapy wysłane na PW

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 25

Powietrze wcale nie wibrowało od napięcia. Ale drobiny mocy szczypały w skórę, jakby chciały pobudzić go do działania znacznie żywszego. I doskonale zdawał sobie sprawę - dlaczego. Moc eliksiru przestała działać i cała niewidzialność prysła, odsłaniając jego zakapturzoną sylwetkę kobietom i... umykającemu mężczyźnie. Tchórz - pomyślał, krzywiąc się na myśl, że strzał nie zrobił na celu najmniejszego wrażenia. Tym bardziej, ze zostawił działanie... kobietom. Zaklęcia, które słyszał dawały mu pewien obraz zdolności. Nie miał do czynienia z nowicjuszkami. Przesunął się do tyłu.
- Duna - wskazał miejsce i cel przed sobą, które stanowić miało centrum czaru. Zaklęcia, które usłyszał zarysowały mu nieprzyjemna wizję konsekwencji. Oddzielony od Morgotha miał pozostać sam przeciw dwójce lub... trójce, jeśli czarodziej miał na tyle męskiej dumy, by wspomóc walczące kobiety. Musiał przetrwać, dopóki Śmierciożerca do niego nie dołączy.

| Przesuwam się kratkę lewo-góra, a dokładne umiejscowienie celu czaru, przesłane na pw

The member 'Dorian Avery' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 43

Zaklęcie Rii dzięki wzmocnieniu Justine powiodło się, oddzielając wciąż jeszcze ukrytego pod zaklęciem Morgotha od reszty. Dwumetrowy, kamienny mur połączył ścianę domu z ogrodzeniem. Identyczny ruch różdżką wykonały obie postacie panny Weasley uniemożliwiając odróżnienie iluzji od prawdziwej ścigającej; mur powstał tylko jeden. Mniej szczęścia miała Justine, której podwójny czar - od samej czarownicy jak i jej kopii - minął przeciwnika i poleciał gdzieś w dal nie czyniąc nikomu krzywdy. Równie mało szczęścia dopisało Morgothowi, którego oba czary, dzięki znacznie przyspieszonym przez zaklęcie ruchom, nie trafiły w cel, prawdopodobnie tworząc galaretkowe sześciany gdzieś w dali. Zakonniczki ponownie mogły usłyszeć inkantacje zaklęcia, choć osoba je przywołująca pozostawała wciąż niewidoczna. Zaklęcie Doriana, którego twarz pozostawała jeszcze skryta pod kapturem, także się nie powiodło. Jego czar trafił w prawdzie w wyznaczone miejsce i na kilka sekund sprawił, że śnieg zalśnił złotym kolorem piasku, szybko jednak powrócił do swojej naturalnej bieli nie czyniąc nikomu żadnych szkód.

|Kolejka: Rycerze (24h), Zakon (24h)

ST dostrzeżenia Morgotha: 180 (do rzutu doliczana jest biegłość: spostrzegawczość)
Morgoth zdradził się ze swoją obecnością, wciąż jednak może podejmować akcje, które nie są widoczne dla przeciwników.

Zaklęcie kameleona 5/5 (Morgoth)
Cito Horribilis 2/3 (Morgoth)
Magicus extremos +21 2/3 (Justine)

Mapa:

Żywotność:

Burtench - żywotność, statystyki:

Mur zmaterializował się między nim a resztą zgromadzonych czarodziejów, co oznaczało tylko jedno — Avery został sam. Zraniony urzędnik zniknął we wnętrzu domu, co wydawało się interesującym osiągnięciem z wystającym z nogi bełtem, jednak Morgoth nie zamierzał się nad tym zbytecznie zastanawiać. Musiał skupić się na tym, co aktualnie działo się dokoła. Został odcięty, Dorian natomiast musiał sobie poradzić z co najmniej dwójką przeciwników. Młodszy Rycerz był odpowiedzialnością Yaxleya, dlatego nie zamierzał pozwalać go tak łatwo zmasakrować. Zanim jednak miało do tego dojść, Śmierciożerca podjął inną decyzję. Złapał wybrany eliksir i wypił go, zdając sobie sprawę, że nie była to honorowa walka, jednak Zakon Feniksa zdecydowanie za długo działał im wszystkim na nerwy. Młody nestor zresztą też nie zamierzał się aż nadto denerwować — w końcu miał słabe płuca i tego by brakowało, żeby tak tu padł. Po wypiciu eliksiru i korzystając z przyspieszonych ruchów, wycelował różdżką w dom, w którym znajdował się ich cel i rzucił szatańską pożogę.

|piję eliksir, rzucam zaklęcie, rzucam k10 na obrażenia (?)