Polana

10.03.12 23:11

First topic message reminder :

Polana

Sporej wielkości polanka otoczona kilkunastoma starymi kasztanami. Jest to w miarę bezpieczne miejsce usytuowane niezbyt blisko groźnego matecznika. Upodobali je sobie zwłaszcza podrzędni opryszkowie, choć zdarzają się i groźniejsi bandyci zamieszkujący podziemny, opustoszały bunkier z czasów wojny zakończonej jeszcze nie tak dawno temu. Oni wszyscy są doskonale świadomi obecności zbiegów - szlam, charłaków - na leśnych terenach. Spokój i cisza wprowadza tylko pozornie pewien rodzaj błogiej, spokojnej, niemalże sielskiej atmosfery, tak bardzo kontrastującej z plugawą rzeczywistością. W powietrzu unoszą się liczne pyłki kwiatowe, które utrudniają ukrywanie się wszelakim alergikom.
Miejsce to najpiękniej wygląda jasną nocą, oświetlone blaskiem bijącym od rozgwieżdżonego nieba. Jeśli wierzyć plotkom rozpowszechnianym przez najstarszych ze zbirów, czasem - z rzadka, oczywiście - przebiegają tędy pojedyncze okazy dzikich jednorożców. Na nich zapewne też czyhają; świadomi ceny za ich krew, włosie, czy błyszczące, twarde jak skała rogi. Za ile lat te stworzenia staną się tylko legendą?

Tańce na polanie

Melodia niosła się po całej polanie. I choć to cymbały i skrzypce było słychać najmocniej, nie dało się ukryć, że wyjątkowe brzmienie zawdzięczała także skrzypcom, harfie i irlandzkim bębnom. Celtycka muzyka splatała się z rytmem czarodziejom dobrze znanym, doskonałym do klasycznych podrygów i piruetów. I choć nie było nigdzie typowego parkietu, a muzycy nie przypominali orkiestr znanych z sabatów czy innych dostojnym wydarzeń, tańcom nie było końca odkąd tylko pierwsi czarodzieje znaleźli się na polanie. Muzycy ubrani w starodawne czarodziejskie stroje zajmowali miejsce przy jednym z mniejszych, trzaskających ognisk. Siedzieli na głazach i konarach, rozświetleni złotym blaskiem wznoszących się płomieni, przygrywali pod nóżkę, kłaniając się lekko nowym parom. Podczas miłosnego festiwalu Brón Trogain, nawet podczas tańców, czarodzieje składali hołd Matce Ziemi. Kobiety niezależnie od wieku i statusu zdejmowały pantofle na obcasie, które mogły wbijać się w miękką ziemię, zrzucały cienkie wierzchnie okrycia, tiary i kapelusze, by w samym środku polany ująć dłoń wybranka i zatańczyć. Pary wirowały na miękkiej, ugniecionej trawie w rzędach jak na sali balowej. Cienkie, przewiewne materiały sukni falowały na wietrze i przy obrotach, a kwiaty na głowach dziewcząt, które puściły na jeziorze splecione przez siebie wianki drżały przy każdym ruchu.

Umęczone tańcem pary mogły odpocząć przy drewnianych stołach; spocząć na ławach, na które dla komfortu gości narzucone tkane, miękkie, materiały. Stoły zastawione były syto. Pierwsze zebrane tego lata owoce i warzywa wymieszane ze sobą w misach, ziemniaki podawane na różne sposoby. Nie brakowało przede wszystkim chleba, który był symbolem pokarmu i poświęcenia Tailtiu, świeżego nabiału serwowanego na tradycyjnych paterach i przede wszystkim pieczonego na rożnie mięsa reema podawanego na drewnianych deskach — pokrojonego na porcje.

Degustacja win i innych trunków

Między wiedźmami dbającymi o to, by goście festiwalu nie byli głodni spacerowały młode dziewczęta wielu kojarzone z pierwszej, dziękczynnej uczty. Jedne widziano z dzbanami pełnymi wody lub tradycyjnego, domowego bimbru, inne na drewnianych tacach proponowały gościom alkohole z różnych części świata — spłynęły statkami do Anglii specjalnie na święto Brón Trogain wraz z handlarzami z kontynentu.

Dziewczę podsuwa ci tacę z ręcznie malowanymi kielichami. Każdy z nich przedstawia coś innego, różnią się dominującym kolorem w swych malowidłach, lecz przede wszystkim — różnią się zawartością. W celu degustacji wina, postać rzuca kością k10 na jeden z kielichów.

Wina:

Na polanie można było też spotkać około dziesięcioletnie dzieci z glinianymi dzbanami. Małe dziewczynki przemykały między dorosłymi w letnich sukienkach, z rozwianymi słowami, a ich małe główki zdobyły korony z suszonych ziół. Grzecznie oferowały napitek z dzbana, który dźwigały, ale nie pamiętały, co znajdowało się w środku. Były w stanie wspomnieć jedynie o alkoholu innym niż wino. Zawsze towarzyszyli im mali chłopcy w lnianych koszulach, którzy nosili rogi reema, służące za kielichy do tych szczególnych napojów. Rozkojarzeniu dzieci trudno się było dziwić, gdy wokół tak wiele się działo. Ludzie kosztowali potraw i win, głośno ze sobą rozmawiali, tańczyli. Same niecierpliwie przebierały nóżkami. By skorzystać z degustacji koktajlu należy odebrać róg reema od chłopca i rzucić kością k10 na zawartość jej dzbanka.

Koktajle:

Deser z niespodzianką

Starowiny z wiklinowymi koszami spacerujące po polanie nienachalnie proponują odpoczywającym gościom skosztowanie specjalnego deseru z ciasta drożdżowego z masą migdałową. W jednym z kawałków ciasta jest ukryta srebrna moneta, która wedle przesądów ma zapewnić szczęśliwemu znalazcy obfitość i szczęście. W trakcie Brón Trogain, każdy gość może zamówić specjalne ciasto i rzucić kością k100.

1-99 - nic się nie dzieje
100 - znajdujesz szczęśliwą monetę! Możesz założyć, że oddałeś ją do przetopienia w jednym z lokali na Pokątnej i zgłosić ten fakt w temacie "Komponenty Magiczne" aby otrzymać komponent srebro. Jeśli nie przetopisz monety, jednorazowo ochroni Cię przed efektem pierwszej wyrzuconej przez ciebie po festiwalu krytycznej porażki, a potem rozpadnie się w pył.
Każdy poziom biegłości szczęście obniża ST losowania srebrnej monety o 5 oczek (95 dla poziomu I, 90 dla poziomu II, 85 dla poziomu III).

[bylobrzydkobedzieladnie]

24.04.16 19:49

The member 'Magrit Lupin' has done the following action : rzut kością

'k100' : 95

24.04.16 21:24

Choć Michael nigdy nie miał zapędów na aurora, woląc skupić się na zgłębianiu swojej ulubionej dziedziny magii – zaklęć, odbył w swoim życiu niejeden pojedynek. Niektóre były przyjacielskimi spotkaniami w czysto edukacyjnych celach, jak ten. Kiedyś, dawno temu, sam potrzebował wskazówek od bardziej doświadczonych czarodziejów, później sam mógł się nimi dzielić, jako że miał pewien talent i opanowywanie zaklęć przychodziło mu z łatwością. Ale niekiedy zdarzało się i tak, że trzeba było zmierzyć się z kimś całkowicie poważnie, co dla którejś ze stron nie zawsze musiało skończyć się dobrze. Michael nie należał do ludzi z premedytacją szukających niebezpieczeństw, ale kiedy te się pojawiały, musiał potrafić sobie z nimi jakoś poradzić.
To właśnie doświadczenie (swoje oraz innych, którzy dzielili się z nim własnymi historiami) mówiło mu, co powinien najpierw zrobić, zanim przejdą do rzeczy. Choć wiadomo, w prawdziwych warunkach, kiedy ktoś zaatakuje z zaskoczenia, nie będzie czasu na zrobienie rozeznania w otoczeniu. Co jednak nie znaczyło, że nie należało wyrabiać w sobie odpowiednich nawyków i ostrożności, tym bardziej, jeśli Magrit faktycznie czuła się zagrożona.
Gdy znalazł się na odpowiedniej pozycji, zwrócił się w stronę kobiety szybko wyciągając własną różdżkę. Ten ruch miał już opanowany, zawsze trzymał ją tak, by móc ją szybko wydostać, i jednocześnie nie narażać jej na ryzyko nagłego wypadnięcia z kieszeni podczas jakichś zwykłych czynności.
I czekał na jej akcję, chciał, żeby to ona pierwsza zaatakowała. A gdy to zrobiła, uniósł różdżkę rzucając szybkie:
- Protego!

24.04.16 21:24

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 61

24.04.16 21:38

Michaelowi udało się zablokować zaklęcie Magrit szybką tarczą. Miał nadzieję, że patrzyła uważnie, w końcu to zaklęcie było naprawdę przydatne podczas pojedynków, właściwie było najbardziej podstawowym czarem, jakiego można było użyć do obrony przed już rzuconym w jego kierunku urokiem. Wiadomo, że na poważne klątwy czarnomagiczne to nie działało, ale na zwykłe zaklęcia i uroki jak najbardziej.
Zaraz po odbiciu czaru kobiety szybko znowu uniósł różdżkę i wycelował w nią.
- Petryficus totalus! – teraz to Michael rzucił zaklęcie.

24.04.16 21:38

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 14

24.04.16 23:18

Uważnie obserwuję każdy ruch Michaela, usiłując następnie powtórzyć wszystko we własnym tempie, skupiając się na tym, aby zapamiętać każdy najdrobniejszy ruch, aby każdy gest wszedł mi w nawyk. Mam nadzieję, że gdy nadarzy się okazja do prawdziwego pojedynku będę wykonywać każdy z nich zupełnie podświadomie, nie zastanawiając się nad ich kolejnością, trwaniem. Tarcza jeszcze nie zdążyła zniknąć, a Michael od razu rzuca w moją stronę kolejne zaklęcie. Udaje mi się go jednak uniknąć, uchylam się w niemal ostatnim momencie. Nie zostawiam mu jednak wiele czasu, aby niemal od razu rzucić w jego stronę następnym czarem.
- Ignitio!

24.04.16 23:18

The member 'Magrit Lupin' has done the following action : rzut kością

'k100' : 49

24.04.16 23:55

Michael uśmiechnął się z aprobatą, widząc, że kobieta dała radę umknąć przed jego zaklęciem. Wbrew pozorom umiejętność robienia uników także była przydatna podczas walki.
- Bardzo dobrze – pochwalił ją. Choć sama patrzyła na swoje umiejętności krytycznie, Tonks był pewien, że jednak coś potrafiła, i on mógł jej pomóc po prostu doszlifować umiejętności i pokazać parę nowych sztuczek.
Gdy rzuciła swoje zaklęcie, tym razem to Michael zręcznie się uchylił. Niewielka kula ognia spadła na mokrą trawę, która zatliła się, ale nie zaczęła płonąć.
- A teraz... Lapifors! – W transmutacji nie był może tak biegły, jak w zaklęciach, ale nie stronił od jej używania.

24.04.16 23:55

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 21

26.04.16 23:23

Odwzajemniam uśmiech, wzdychając z zadowoleniem, dumna ze swojego uniku, wszak doskonale zdaję sobie sprawę, że nie zawsze jest to tak łatwa sprawa. Oczywiście, wszystko zależy od okoliczności, w których odbywa się pojedynek. Takie proste ćwiczenia pozostawiają duże pole do popisu, a przestronna przestrzeń lasu pozwala na szybko reakcję. Nie jestem zmuszona rozglądać się na wszystkie strony, oceniać zewnętrznego zagrożenia. Dzisiaj mogę skupić się jedynie na swoim przeciwniku.
Znowu udaje mi się uskoczyć
- Niedoczekanie! -śmieję się, unikając kolejnego zaklęcia. Przemiana w królika nigdy nie należała do moich największych marzeń. W każdym razie nigdy nie pragnęłam, aby to ktoś inny mnie w niego zamieniło - co innego animagia! Ta zdolność zdecydowanie nierzadko by mi się przydała. - Duro!

26.04.16 23:23

The member 'Magrit Lupin' has done the following action : rzut kością

'k100' : 75

26.04.16 23:41

Michael szybko się ożywił i poczuł wypełniającą go ekscytację, jak zawsze podczas pojedynków, szczególnie takich, gdzie nie groziło prawdziwe niebezpieczeństwo, a mógł sprawdzić swoje umiejętności i pobawić się czarami w praktyce. Lubił to, statyczność i papierkowa robota szybko go nużyły. Co innego prawdziwa magia, więc także w Hogwarcie dbał o to, by na jego lekcjach było dużo zajęć praktycznych.
Magrit jednak bardzo zręcznie uchyliła się i przed tym zaklęciem, które poleciało w krzaki, trafiając jakiegoś samotnego ptaka, który po chwili spadł na ziemię w postaci dorodnego królika, i już po chwili rzuciła swój czar, przed którym to Michael musiał się szybko uchylić.
- Camuflo! – rzucił, tym razem próbując ją przemienić w jakiś przedmiot zbliżony do tych w otoczeniu. Być może drzewo albo kamień? Wiadomo, że takie czary długo nie trwały, ale niejednokrotnie też udało mu się użyć ich z pomyślnym skutkiem podczas pojedynków.

26.04.16 23:41

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 63

01.05.16 16:50

Z każdą chwilą udziela mi się jego entuzjazm. Już zapomniałam, jak to jest czuć ten szczególny rodzaj ekscytacji, emocje rozlewające się po całym ciele, gdy trzymasz w dłoni różdżkę, nie po to jednak, aby posłużyć się jakimś prostym zaklęciem, ale by posłać czar w stronę swojego przeciwnika. Świat wokół jakby zatrzymuje się na moment. Liczysz się tylko ty i twój potencjalny wróg. Frajda płynąca z naszego pojedynku sprawia, że już po chwili niemal zupełnie się rozluźniam, odpływają ode mnie wszelkie troski. Wbrew pozorom, może właśnie tego najbardziej ostatnio potrzebowałam? Uprzytomnić sobie, że jeśli przyjdzie co do czego, to będę w stanie się obronić, a w każdym razem zadziałać w taki sposób, że będę miała szansę na ucieczkę.
Tarantallegra - rzucam, gdy już udaje mi się uniknąć kolejnego zaklęcia Michaela. Nigdy nie widziałam Tonksa w wydaniu tanecznym, a jego nogi nie mogące nie poddać się niekontrolowanym pląsom byłyby tego ciekawym przedsmakiem.

01.05.16 16:50

The member 'Magrit Lupin' has done the following action : rzut kością

'k100' : 56

Polana

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia