Polana

10.03.12 23:11

First topic message reminder :

Polana

Sporej wielkości polanka otoczona kilkunastoma starymi kasztanami. Jest to w miarę bezpieczne miejsce usytuowane niezbyt blisko groźnego matecznika. Upodobali je sobie zwłaszcza podrzędni opryszkowie, choć zdarzają się i groźniejsi bandyci zamieszkujący podziemny, opustoszały bunkier z czasów wojny zakończonej jeszcze nie tak dawno temu. Oni wszyscy są doskonale świadomi obecności zbiegów - szlam, charłaków - na leśnych terenach. Spokój i cisza wprowadza tylko pozornie pewien rodzaj błogiej, spokojnej, niemalże sielskiej atmosfery, tak bardzo kontrastującej z plugawą rzeczywistością. W powietrzu unoszą się liczne pyłki kwiatowe, które utrudniają ukrywanie się wszelakim alergikom.
Miejsce to najpiękniej wygląda jasną nocą, oświetlone blaskiem bijącym od rozgwieżdżonego nieba. Jeśli wierzyć plotkom rozpowszechnianym przez najstarszych ze zbirów, czasem - z rzadka, oczywiście - przebiegają tędy pojedyncze okazy dzikich jednorożców. Na nich zapewne też czyhają; świadomi ceny za ich krew, włosie, czy błyszczące, twarde jak skała rogi. Za ile lat te stworzenia staną się tylko legendą?

Tańce na polanie

Melodia niosła się po całej polanie. I choć to cymbały i skrzypce było słychać najmocniej, nie dało się ukryć, że wyjątkowe brzmienie zawdzięczała także skrzypcom, harfie i irlandzkim bębnom. Celtycka muzyka splatała się z rytmem czarodziejom dobrze znanym, doskonałym do klasycznych podrygów i piruetów. I choć nie było nigdzie typowego parkietu, a muzycy nie przypominali orkiestr znanych z sabatów czy innych dostojnym wydarzeń, tańcom nie było końca odkąd tylko pierwsi czarodzieje znaleźli się na polanie. Muzycy ubrani w starodawne czarodziejskie stroje zajmowali miejsce przy jednym z mniejszych, trzaskających ognisk. Siedzieli na głazach i konarach, rozświetleni złotym blaskiem wznoszących się płomieni, przygrywali pod nóżkę, kłaniając się lekko nowym parom. Podczas miłosnego festiwalu Brón Trogain, nawet podczas tańców, czarodzieje składali hołd Matce Ziemi. Kobiety niezależnie od wieku i statusu zdejmowały pantofle na obcasie, które mogły wbijać się w miękką ziemię, zrzucały cienkie wierzchnie okrycia, tiary i kapelusze, by w samym środku polany ująć dłoń wybranka i zatańczyć. Pary wirowały na miękkiej, ugniecionej trawie w rzędach jak na sali balowej. Cienkie, przewiewne materiały sukni falowały na wietrze i przy obrotach, a kwiaty na głowach dziewcząt, które puściły na jeziorze splecione przez siebie wianki drżały przy każdym ruchu.

Umęczone tańcem pary mogły odpocząć przy drewnianych stołach; spocząć na ławach, na które dla komfortu gości narzucone tkane, miękkie, materiały. Stoły zastawione były syto. Pierwsze zebrane tego lata owoce i warzywa wymieszane ze sobą w misach, ziemniaki podawane na różne sposoby. Nie brakowało przede wszystkim chleba, który był symbolem pokarmu i poświęcenia Tailtiu, świeżego nabiału serwowanego na tradycyjnych paterach i przede wszystkim pieczonego na rożnie mięsa reema podawanego na drewnianych deskach — pokrojonego na porcje.

Degustacja win i innych trunków

Między wiedźmami dbającymi o to, by goście festiwalu nie byli głodni spacerowały młode dziewczęta wielu kojarzone z pierwszej, dziękczynnej uczty. Jedne widziano z dzbanami pełnymi wody lub tradycyjnego, domowego bimbru, inne na drewnianych tacach proponowały gościom alkohole z różnych części świata — spłynęły statkami do Anglii specjalnie na święto Brón Trogain wraz z handlarzami z kontynentu.

Dziewczę podsuwa ci tacę z ręcznie malowanymi kielichami. Każdy z nich przedstawia coś innego, różnią się dominującym kolorem w swych malowidłach, lecz przede wszystkim — różnią się zawartością. W celu degustacji wina, postać rzuca kością k10 na jeden z kielichów.

Wina:

Na polanie można było też spotkać około dziesięcioletnie dzieci z glinianymi dzbanami. Małe dziewczynki przemykały między dorosłymi w letnich sukienkach, z rozwianymi słowami, a ich małe główki zdobyły korony z suszonych ziół. Grzecznie oferowały napitek z dzbana, który dźwigały, ale nie pamiętały, co znajdowało się w środku. Były w stanie wspomnieć jedynie o alkoholu innym niż wino. Zawsze towarzyszyli im mali chłopcy w lnianych koszulach, którzy nosili rogi reema, służące za kielichy do tych szczególnych napojów. Rozkojarzeniu dzieci trudno się było dziwić, gdy wokół tak wiele się działo. Ludzie kosztowali potraw i win, głośno ze sobą rozmawiali, tańczyli. Same niecierpliwie przebierały nóżkami. By skorzystać z degustacji koktajlu należy odebrać róg reema od chłopca i rzucić kością k10 na zawartość jej dzbanka.

Koktajle:

Deser z niespodzianką

Starowiny z wiklinowymi koszami spacerujące po polanie nienachalnie proponują odpoczywającym gościom skosztowanie specjalnego deseru z ciasta drożdżowego z masą migdałową. W jednym z kawałków ciasta jest ukryta srebrna moneta, która wedle przesądów ma zapewnić szczęśliwemu znalazcy obfitość i szczęście. W trakcie Brón Trogain, każdy gość może zamówić specjalne ciasto i rzucić kością k100.

1-99 - nic się nie dzieje
100 - znajdujesz szczęśliwą monetę! Możesz założyć, że oddałeś ją do przetopienia w jednym z lokali na Pokątnej i zgłosić ten fakt w temacie "Komponenty Magiczne" aby otrzymać komponent srebro. Jeśli nie przetopisz monety, jednorazowo ochroni Cię przed efektem pierwszej wyrzuconej przez ciebie po festiwalu krytycznej porażki, a potem rozpadnie się w pył.
Każdy poziom biegłości szczęście obniża ST losowania srebrnej monety o 5 oczek (95 dla poziomu I, 90 dla poziomu II, 85 dla poziomu III).

[bylobrzydkobedzieladnie]

21.11.16 15:15

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 60

21.11.16 20:05

Michael, kiedy Glaucus się do niego zwrócił, wydawał się wręcz zachwycony i szybko się zgodził, a także zaproponował naukę w formie pojedynku. Czasami brakowało mu tej formy ćwiczeń, w końcu nie mógł pojedynkować się z własnymi uczniami, więc jego zajęcia w szkole zwykle wyglądały tak, że demonstrował uczniom różne czary i poprawiał ich, gdy popełniali błędy. Lubił zajęcia praktyczne, nie ograniczające się wyłącznie do suchej teorii, ale mimo to i tak często brakowało mu odrobiny rozrywki. Travers pojawił się w idealnym momencie; umówili się więc w jakiś wolny dzień w lasku nieopodal Londynu, gdzie nikt nie powinien im przeszkadzać. Mugole raczej rzadko się tutaj zapuszczali, więc nie powinni wzbudzić paniki, rzucając się zaklęciami. W przeszłości już zdarzało mu się pojedynkować w tych okolicach.
Pojawił się krótko przez Traversem, robiąc pospieszny obchód wybranej okolicy. Śnieg zdążył już stopnieć, odsłaniając zwiędniętą po zimie trawę, ale w pobliżu nie natknął się na żadnych ludzi ani nawet na zwierzęta większe od zająca, który umknął w zarośla, gdy tylko czarodziej podszedł blisko jego kryjówki.
Glaucus niedługo później także się pojawił. Michael skinął mu głową; przelotnie pamiętał Traversa z Hogwartu, gdzie był kilka klas niżej, i właściwie miał okazję bardziej go poznać dopiero w Zakonie; w końcu razem wykonywali misję w domu Slughorna. Wydawał się naprawdę w porządku i nie zadzierał nosa, jak większość szlachetnie urodzonych.
- Nie ma sprawy. Dla mnie to także ciekawe urozmaicenie szkolnej rutyny. Choć naprawdę lubię uczyć, czasami potrzebuję odrobiny odmiany – uśmiechnął się nieznacznie. Był ciekaw umiejętności Traversa, dlatego pozwolił mu zacząć.
Już po krótkiej chwili w stronę Tonksa pomknęło pierwsze celne zaklęcie. Transmutacyjne.
- Protego! – rzucił zaklęcie tarczy.

21.11.16 20:05

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 6

21.11.16 20:10

Najwyraźniej trochę się spóźnił ze swoją tarczą. Ostatecznie, chociaż starał się dbać również o swoje umiejętności obronne, nie było to jego główną dziedziną. Zaklęcie Traversa łatwo ją przebiło, a podłoże pod jego stopami stało się dziwnie grząskie. Zapadł się w nie po kostki, próbując utrzymać równowagę i nie wywrócić się. Chociaż traktował ten pojedynek dosyć luźno, nie chciał się skompromitować, skoro to on (teoretycznie!) miał być tym, który pokazywał Traversowi przydatne zaklęcia, o co ten uprzednio go poprosił.
Uniósł różdżkę, szybko celując nią w sylwetkę Glaucusa.
- Casa Aranea! – rzucił, zamierzając także unieruchomić go, tyle że lepką pajęczyną. Oby Travers nie bał się pająków.

21.11.16 20:10

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 9

23.11.16 14:13

Tak, z pewnością byśmy się dogadali. Też zdecydowanie wolałem zajęcia praktyczne; to wszystko przez swoje wychowanie. Traversowie bardzo duży nacisk kładli na rozwój fizyczny swoich pociech, w szczególności wśród męskich potomków. Nic dziwnego, skoro mieliśmy w domyśle później wyruszać na szerokie wody sprawnie operując statkiem. To wymagało nie tylko magicznych umiejętności, ale też tężyzny fizycznej. Nie czułbym się sobą gdybym nie miał możliwości wyładowania swojej energii w Hogwarcie. Choć musiałbym z żalem przyznać, że bardziej niż do zaklęć przykładałem się do transmutacji i Quidditcha. Tak samo jak uroki, kulała u mnie obrona przed czarną magią, którą też miałem nadzieję dzisiaj poćwiczyć. W końcu będę musiał się bronić przed atakami Michaela. Wydawał się być w porządku gościem, o dużej wiedzy (teoretycznej oraz praktycznej) i odpowiednim podejściu, właśnie przez to, że uczył dzieciaki w szkole. Nie był też nastolatkiem, przez co czułem się w jego towarzystwie lepiej niż ostatnio, przebywając z samymi młodziutkimi osobami. Nie, bym nie lubił ich towarzystwa, wręcz przeciwnie; każdy jednak potrzebuje czasem odpoczynku.
Uśmiechnąłem się widząc jak moje zaklęcie transmutacyjne wydobywa się z różdżki i pędzi do celu. Spodziewałem się jednak, że Tonks uniknie ciosu odpowiednią obroną. Niestety ten wrósł w ziemię. Zdziwiło mnie to trochę, ale zwaliłem winę na dekoncentrację. W końcu miałem użyć formuły z innej dziedziny. Byliśmy dobrzy w zaklęciach przemieniających, chyba zagrałem po prostu nie fair.
- Teraz będę używać zaklęć ogólnych! – zapewniłem więc nauczyciela, gotów do próby odparcia ataku. Niestety to też się nie udało, bo czar popędził gdzieś w las. – Fontensio – rzuciłem pierwsze, co przyszło mi na myśl. I cieszyłem się, że obejdzie się bez pająków. Nie bałem się ich, ale były trochę nieprzyjemne.

23.11.16 14:13

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 78

23.11.16 14:19

Kto by się spodziewał, że pójdzie mi tak dobrze? Pocieszającym dla Michaela było to, że szczęście szybko mija. Uśmiechnąłem się niepewnie widząc z jaką mocą udało mi się rzucić zaklęcie. Oblewające wodą wprost z ziemi. Wzdrygnąłem się na myśl o tym, jak mocno zimno byłoby Tonksowi gdyby nie udało mu się obronić. Na szczęście w to wątpiłem; był dobrym nauczycielem. Właśnie zacząłem się zastanawiać czy nie mógłby mi dać może paru wskazówek.
- Jak myślisz, jak najlepiej rzuca się uroki? – spytałem więc mężczyzny. – Okrężne ruchy nadgarstkiem? A może takie zdecydowane, proste? – kontynuowałem spoglądając na swoje ręce. Nie spieszyło nam się, to nie był żaden konkurs. Tylko ćwiczenia. Chciałem więc dowiedzieć się możliwie jak najwięcej.
- Spróbuję – odezwałem się, gdy już tylko uzyskałem pewne informacje. – Immobulus – wypowiedziałem słowo, dzięki któremu ruchy Michaela miały zostać spowolnione. W teorii. Jednocześnie starałem się dostosować do wytycznych, z ciekawością więc obserwowałem efekt lub jego brak.

23.11.16 14:19

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 32

23.11.16 17:40

W przypadku Michaela to oczywiście wyglądało inaczej. Jako mugolak nie posiadał rodu, który miał wobec niego określone oczekiwania. Mógł zajmować się tym, co uznał za stosowne. Początkowo z rozsądku podjął się stabilnej pracy w ministerstwie, którą porzucił po śmierci żony i po problemach w związku ze swoim pochodzeniem, które pewnym osobom było bardzo nie w smak. Oddał się wychowaniu córki i swojej największej pasji – zaklęciom. Ale z samego badania zaklęć i pisania artykułów do Horyzontów Zaklęć trudno było wiązać koniec z końcem, więc kiedy Meagan skończyła sześć lat, zaczął pracować w Hogwarcie, gdzie akurat szukano nauczyciela. Gdyby wiedział, że zaledwie rok później pojawi się tam Grindelwald, rozejrzałby się jednak za inną posadą. Może wyjechałby do Beauxbatons i tam uczyłby zaklęć, i nie musiałby wcale znosić rozłąki ze swoim największym skarbem?
Michael sam nie wiedział, co go zdekoncentrowało. Jakby nie patrzeć, w ciągu ostatnich kilku lat rzadko miał okazję się pojedynkować, więc jego umiejętności trochę zardzewiały. Czym innym było demonstrowanie zaklęć w klasie, a czym innym używanie ich w walce (nawet jeśli tylko na niby), więc to i dla niego będzie pewien trening. Szczególnie przydatny biorąc pod uwagę to, co się działo.
W każdym razie, zapadł się po kostki w podłoże i trudno mu było utrzymać równowagę. Zachwiał się, co sprawiło, że zaklęcie minęło Glaucusa, oplatając pajęczyną jedno z drzew stojących kilka metrów dalej.
Zanim zaczęli ciąg dalszy pojedynku, poinstruował Glaucusa na temat tego, jak najlepiej było wykonywać ruchy różdżką. A przynajmniej, takie były jego obserwacje.
Jedno z zaklęć Traversa okazało się celne; Michael uniósł różdżkę, zamierzając wyczarować tarczę:
- Protego!

23.11.16 17:40

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 74

23.11.16 17:43

Tym razem szybka, mocna tarcza gładko zablokowała urok Traversa. Dzięki temu Michael uniknął strug zimnej wody zalewającej jego ciało i przemaczającej ubrania, co w ten marcowy, wciąż jeszcze niezbyt ciepły dzień nie byłoby zbyt przyjemne. Pochwalił jednak czar Traversa; gdyby nie jego szybka reakcja, po takim zaklęciu na pewno byłby teraz cały mokry.
Pojedynek jednak trwał dalej, teraz to Tonks przymierzył się do ataku:
- Aeris! – rzucił, kierując różdżkę prosto w sylwetkę Glaucusa.

23.11.16 17:43

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 65

28.11.16 14:57

Pierwsze zaklęcie mknęło wprost do celu, a drugie? Drugie minęło Michaela o włos i trochę byłem tym rozczarowany. Choć raczej uznałem to bardziej za zabawne, niż smutne.
- Spróbowałem twoim sposobem i nie wyszło – poskarżyłem się Tonksowi nie powstrzymując się od śmiechu. Zaraz mi jednak do śmiechu nie było, kiedy zobaczyłem, że nauczyciel sprawnie się obronił, a zaraz potem skontrował zaklęciem. Na które powinienem wyczarować magiczną tarczę; tylko nie byłem pewien, czy jestem wystarczająco szybki. Śmiech mnie trochę zdekoncentrował.
- Protego – wypowiedziałem jednak formułkę mając nadzieję, że dostatecznie szybko. Machnąłem różdżką przed sobą trochę jakbym odganiał muchy, myśląc jednocześnie o wietrze; czy mógł mi on tak naprawdę zaszkodzić?

28.11.16 14:57

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 40

Polana

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia