Polana

10.03.12 23:11

First topic message reminder :

Polana

Sporej wielkości polanka otoczona kilkunastoma starymi kasztanami. Jest to w miarę bezpieczne miejsce usytuowane niezbyt blisko groźnego matecznika. Upodobali je sobie zwłaszcza podrzędni opryszkowie, choć zdarzają się i groźniejsi bandyci zamieszkujący podziemny, opustoszały bunkier z czasów wojny zakończonej jeszcze nie tak dawno temu. Oni wszyscy są doskonale świadomi obecności zbiegów - szlam, charłaków - na leśnych terenach. Spokój i cisza wprowadza tylko pozornie pewien rodzaj błogiej, spokojnej, niemalże sielskiej atmosfery, tak bardzo kontrastującej z plugawą rzeczywistością. W powietrzu unoszą się liczne pyłki kwiatowe, które utrudniają ukrywanie się wszelakim alergikom.
Miejsce to najpiękniej wygląda jasną nocą, oświetlone blaskiem bijącym od rozgwieżdżonego nieba. Jeśli wierzyć plotkom rozpowszechnianym przez najstarszych ze zbirów, czasem - z rzadka, oczywiście - przebiegają tędy pojedyncze okazy dzikich jednorożców. Na nich zapewne też czyhają; świadomi ceny za ich krew, włosie, czy błyszczące, twarde jak skała rogi. Za ile lat te stworzenia staną się tylko legendą?

Tańce na polanie

Melodia niosła się po całej polanie. I choć to cymbały i skrzypce było słychać najmocniej, nie dało się ukryć, że wyjątkowe brzmienie zawdzięczała także skrzypcom, harfie i irlandzkim bębnom. Celtycka muzyka splatała się z rytmem czarodziejom dobrze znanym, doskonałym do klasycznych podrygów i piruetów. I choć nie było nigdzie typowego parkietu, a muzycy nie przypominali orkiestr znanych z sabatów czy innych dostojnym wydarzeń, tańcom nie było końca odkąd tylko pierwsi czarodzieje znaleźli się na polanie. Muzycy ubrani w starodawne czarodziejskie stroje zajmowali miejsce przy jednym z mniejszych, trzaskających ognisk. Siedzieli na głazach i konarach, rozświetleni złotym blaskiem wznoszących się płomieni, przygrywali pod nóżkę, kłaniając się lekko nowym parom. Podczas miłosnego festiwalu Brón Trogain, nawet podczas tańców, czarodzieje składali hołd Matce Ziemi. Kobiety niezależnie od wieku i statusu zdejmowały pantofle na obcasie, które mogły wbijać się w miękką ziemię, zrzucały cienkie wierzchnie okrycia, tiary i kapelusze, by w samym środku polany ująć dłoń wybranka i zatańczyć. Pary wirowały na miękkiej, ugniecionej trawie w rzędach jak na sali balowej. Cienkie, przewiewne materiały sukni falowały na wietrze i przy obrotach, a kwiaty na głowach dziewcząt, które puściły na jeziorze splecione przez siebie wianki drżały przy każdym ruchu.

Umęczone tańcem pary mogły odpocząć przy drewnianych stołach; spocząć na ławach, na które dla komfortu gości narzucone tkane, miękkie, materiały. Stoły zastawione były syto. Pierwsze zebrane tego lata owoce i warzywa wymieszane ze sobą w misach, ziemniaki podawane na różne sposoby. Nie brakowało przede wszystkim chleba, który był symbolem pokarmu i poświęcenia Tailtiu, świeżego nabiału serwowanego na tradycyjnych paterach i przede wszystkim pieczonego na rożnie mięsa reema podawanego na drewnianych deskach — pokrojonego na porcje.

Degustacja win i innych trunków

Między wiedźmami dbającymi o to, by goście festiwalu nie byli głodni spacerowały młode dziewczęta wielu kojarzone z pierwszej, dziękczynnej uczty. Jedne widziano z dzbanami pełnymi wody lub tradycyjnego, domowego bimbru, inne na drewnianych tacach proponowały gościom alkohole z różnych części świata — spłynęły statkami do Anglii specjalnie na święto Brón Trogain wraz z handlarzami z kontynentu.

Dziewczę podsuwa ci tacę z ręcznie malowanymi kielichami. Każdy z nich przedstawia coś innego, różnią się dominującym kolorem w swych malowidłach, lecz przede wszystkim — różnią się zawartością. W celu degustacji wina, postać rzuca kością k10 na jeden z kielichów.

Wina:

Na polanie można było też spotkać około dziesięcioletnie dzieci z glinianymi dzbanami. Małe dziewczynki przemykały między dorosłymi w letnich sukienkach, z rozwianymi słowami, a ich małe główki zdobyły korony z suszonych ziół. Grzecznie oferowały napitek z dzbana, który dźwigały, ale nie pamiętały, co znajdowało się w środku. Były w stanie wspomnieć jedynie o alkoholu innym niż wino. Zawsze towarzyszyli im mali chłopcy w lnianych koszulach, którzy nosili rogi reema, służące za kielichy do tych szczególnych napojów. Rozkojarzeniu dzieci trudno się było dziwić, gdy wokół tak wiele się działo. Ludzie kosztowali potraw i win, głośno ze sobą rozmawiali, tańczyli. Same niecierpliwie przebierały nóżkami. By skorzystać z degustacji koktajlu należy odebrać róg reema od chłopca i rzucić kością k10 na zawartość jej dzbanka.

Koktajle:

Deser z niespodzianką

Starowiny z wiklinowymi koszami spacerujące po polanie nienachalnie proponują odpoczywającym gościom skosztowanie specjalnego deseru z ciasta drożdżowego z masą migdałową. W jednym z kawałków ciasta jest ukryta srebrna moneta, która wedle przesądów ma zapewnić szczęśliwemu znalazcy obfitość i szczęście. W trakcie Brón Trogain, każdy gość może zamówić specjalne ciasto i rzucić kością k100.

1-99 - nic się nie dzieje
100 - znajdujesz szczęśliwą monetę! Możesz założyć, że oddałeś ją do przetopienia w jednym z lokali na Pokątnej i zgłosić ten fakt w temacie "Komponenty Magiczne" aby otrzymać komponent srebro. Jeśli nie przetopisz monety, jednorazowo ochroni Cię przed efektem pierwszej wyrzuconej przez ciebie po festiwalu krytycznej porażki, a potem rozpadnie się w pył.
Każdy poziom biegłości szczęście obniża ST losowania srebrnej monety o 5 oczek (95 dla poziomu I, 90 dla poziomu II, 85 dla poziomu III).

[bylobrzydkobedzieladnie]

28.11.16 15:05

Nie, jednak byłem zbyt wolny; silny podmuch wiatru uderzył w moje ciało, przez co zachwiałem się na moment na nogach, aż upadłem na ziemię. Zaraz szybko wstałem otrzepałem się dość pobieżnie z brudu, nie zmazując uśmiechu z twarzy. Robiło się coraz ciekawiej. Po kiepskim starcie Michael zdecydowanie odzyskał siły, a we mnie rozbudziło to ducha rywalizacji. Co więcej, musiałem bardzo dobrze przemyśleć mój następny ruch. Musiałem dobrać tak zaklęcia, by przypadkiem nie uwolnić go ze swojej transmutacyjnej pułapki, która skutecznie uniemożliwiała uniki przeciwnika.
- Caeruleusio – rzuciłem ostatecznie. Chcąc zmrozić Tonksa innym sposobem niż woda podczas chłodnego dnia. Nie było to może zapewnieniem sobie sukcesu, ale cały czas traktowałem to jak trening pomimo tej nuty współzawodnictwa, więc postanowiłem spróbować.

28.11.16 15:05

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 68

28.11.16 16:05

Travers nie zdążył odpowiednio szybko obronić się przed zaklęciem Tonksa. Jego tarcza rozbłysła na moment, ale jego Aeris przebiło ją bez większego problemu, odrzucając mężczyznę na ziemię. Szybko się jednak podniósł i otrzepał. W końcu nie używali tutaj żadnych szkodliwych zaklęć, które mogłyby ich dotkliwie poobijać.
Po chwili Glaucus odpowiedział swoim atakiem. Jego zaklęcie wydawało się celne, ale ostatecznie minęło Michaela dosłownie o włos. Poczuł tylko lekkie muśnięcie chłodu w ramieniu, obok którego przeleciał urok, który następnie pokrył szronem stojące za nim zarośla. Było jednak naprawdę nieźle, brakowało tylko odrobiny celności, ale ostatecznie, Michael też miewał ten problem, każdy miał. Łatwo było rzucać zaklęciami w nieruchome obiekty, ale trudniej, kiedy walczyło się z kimś, kto mógł się poruszać.
- Frigidum! - rzucił Tonks; tym razem on miał ochotę trochę zmrozić Traversa.

28.11.16 16:05

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 82

28.11.16 16:09

Zaklęcie Michaela znowu pomknęło w stronę Traversa. Najwyraźniej po niefortunnym początku, w którym Glaucus zaskoczył go umiejętną transmutacją podłoża, na którym stał, udało mu się wejść w rytm pojedynku i przypomnieć sobie, jak to było, stać na przeciw kogoś i rzucać zaklęciami w niego, a nie na jakiś zwykły przedmiot. Podobały mu się emocje, które odczuwał. Tak, zdecydowanie brakowało mu ekscytacji i urozmaicenia codziennej rutyny.
- Tremoro! - rzucił po chwili, celując w dłoń Glaucusa.

28.11.16 16:09

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 76

01.12.16 12:04

Trzeba mieć niesamowitego pecha, by zaklęcie choć udane, przemknęło dosłownie o włos obok przeciwnika. Skwitowałem to krótkim uśmiechem, po czym przygotowywałem się na atak ze strony Michaela. Musiałem przyznać, że mężczyzna zdecydowanie się rozkręcił. Co więcej, rzucał zaklęciami tak precyzyjnie, że aż zacząłem się zastanawiać czy to był dobry pomysł z tym pojedynkiem. Nie zamierzałem się jednak poddawać, co to, to nie. Tylko jak wybrnąć z dwóch tak perfekcyjnych uroków? Muszę zdecydowanie częściej ćwiczyć, moje umiejętności przedstawiały się bardzo licho.
- Protego maxima! – krzyknąłem z tego wszystkiego. Wątpliwe, by krzyk odnosił jakieś lepsze skutki niż zwykłe wypowiedzenie formuły zaklęcia, ale to chyba właśnie z powodu pośpiechu. Chciałem zdążyć wyczarować tarczę zanim faktycznie stanę się soplem lodu.

[bylobrzydkobedzieladnie]

01.12.16 12:04

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 66

01.12.16 16:50

Niestety, okazałem się być zbyt wolny; tarcza zalśniła cienkim strumieniem magii, by zaraz zniknąć. Akurat wtedy, kiedy dwa z zaklęć trafiły we mnie z całą swoją mocą. Udowodniłem, że krzyk podczas pojedynku na nic się zdaje, dobre i to. Jakieś wnioski na przyszłość. Szkoda, że nie pozytywne. Poczułem najpierw, jak miliony mroźnych igiełek wbijały mi się w skórę, co trochę bolało. Na statku bywało różnie, ale i tak nie należało to do przyjemnych odczuć. Potem na domiar złego zaczęły mi się trząść ręce. Nie ma co, trafiłem na dobrego przeciwnika!
- Concitus – rzuciłem, kiedy udało mi się względnie skupić na tym co robię. Wybrałem najprostsze zaklęcie, w dodatku z transmutacji, bo bałem się, że w takim stanie rzucanie ambitniejszych zaklęć, w dodatku z dziedziny uroków, może mi nie wyjść. To też nie dawało stuprocentowej pewności, ale przynajmniej zwiększało moje szanse na wygranie tego towarzyskiego spotkania. Jeśli będzie mi dane, to kiedy nie będę tak narażony na skutki zaklęć to spróbuję właśnie z tej dziedziny.

01.12.16 16:50

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 32

01.12.16 19:03

Jego zaklęcia okazały się bardzo dobre. Oba pomknęły prosto w kierunku Traversa. O tak, Michael zdecydowanie najpewniej czuł się w zaklęciach. Co nie znaczyło, że nie lubił używać innych dziedzin magii. Może poza eliksirami, bo te nigdy nie chciały mu wchodzić do głowy ani w połowie tak dobrze, jak zaklęcia. Cóż, nie można było być dobrym we wszystkim.
Glaucus próbował obronić się przed jego dwoma mocnymi zaklęciami silniejszą wersją zaklęcia tarczy; niestety spóźnił się odrobinę, przez co nie uniknął działania zaklęć. Nie, Michael wcale nie uważał go za kiepskiego; w pojedynkach o powodzeniu zaklęcia czasami potrafiły zaważyć ułamki sekund, skupienie też miało na to duży wpływ. Czasami przy złym wypowiedzeniu inkantacji skutki mogły okazać się zupełnie inne. Czasem ktoś uzdolniony zawodził, bo gorzej sobie radził z rzucaniem czarów w warunkach stresowych, nawet jeśli w innych okolicznościach wykazywał duży talent. Zauważył też, że Travers rzeczywiście czuje się lepiej w transmutacji. Kolejne zaklęcie (na szczęście Michaela - niecelne) tylko potwierdzały wcześniej wysnuty wniosek.
- Petryficus totalus! - rzucił Tonks, po raz kolejny kierując różdżkę na Traversa.

01.12.16 19:03

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 70

01.12.16 19:18

Zaklęcie pełnego porażenia ciała skierowało się w stronę Traversa. Michael był ciekaw, czy jego przeciwnik zdoła się obronić. Jeśli nie, to zaklęcie mogło zakończyć ich pojedynek. Oboje wiedzieli, że to już jest ten etap, kiedy oboje chcieli zakończyć i wygrać. Zaklęcia, które Michael rzucił na Glaucusa, z pewnością nie były dla niego przyjemne, zapewne wciąż odczuwał na sobie chłód, a jego ręce drżały; pewnie to zaważyło na tym, że wcześniej chybił.
- Colloshoo! - rzucił po chwili; jeśli Travers się nie obroni, jego ciało zesztywnieje, ale nie upadnie na ziemię, bo jego nogi przykleją się do podłoża.

01.12.16 19:18

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 89

02.12.16 13:20

No nie. Znów wszystko źle, nawet moja ukochana transmutacja mnie zawiodła. Michael chyba zaczarował moją różdżkę przed pojedynkiem! A tak poważnie to ta sytuacja bardziej mnie bawiła niż denerwowała, choć nie powiem, moje poczucie rywalizacji mocno ucierpiało w tym starciu. Pozostało mi mieć nadzieję, że trochę się czegoś nauczę podczas tego pojedynku. I że przy kolejnym starciu (niekoniecznie z Tonksem) uda mi się lepiej zaprezentować pod kątem zaklęć. Kto wie, może od tego będzie zależeć moje życie?
- Protego maxima – powiedziałem więc, kiedy tylko dostrzegłem dwa świetne, pędzące wprost na mnie zaklęcia. Nie łudziłem się, że tym razem okażę się od nich szybszy. Duma jednak nie pozwalała mi się poddać, więc walczyłem do końca. Swoją drogą to będzie ciekawy widok; spetryfikowania i ugrzęźnięcia stopami w ziemi. Miałem nadzieję, że Michael nie tylko umie rzucić we mnie urokiem, ale też umie mnie z niego odczarować…

Polana

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia