Polana

10.03.12 23:11

First topic message reminder :

Polana

Sporej wielkości polanka otoczona kilkunastoma starymi kasztanami. Jest to w miarę bezpieczne miejsce usytuowane niezbyt blisko groźnego matecznika. Upodobali je sobie zwłaszcza podrzędni opryszkowie, choć zdarzają się i groźniejsi bandyci zamieszkujący podziemny, opustoszały bunkier z czasów wojny zakończonej jeszcze nie tak dawno temu. Oni wszyscy są doskonale świadomi obecności zbiegów - szlam, charłaków - na leśnych terenach. Spokój i cisza wprowadza tylko pozornie pewien rodzaj błogiej, spokojnej, niemalże sielskiej atmosfery, tak bardzo kontrastującej z plugawą rzeczywistością. W powietrzu unoszą się liczne pyłki kwiatowe, które utrudniają ukrywanie się wszelakim alergikom.
Miejsce to najpiękniej wygląda jasną nocą, oświetlone blaskiem bijącym od rozgwieżdżonego nieba. Jeśli wierzyć plotkom rozpowszechnianym przez najstarszych ze zbirów, czasem - z rzadka, oczywiście - przebiegają tędy pojedyncze okazy dzikich jednorożców. Na nich zapewne też czyhają; świadomi ceny za ich krew, włosie, czy błyszczące, twarde jak skała rogi. Za ile lat te stworzenia staną się tylko legendą?

Tańce na polanie

Melodia niosła się po całej polanie. I choć to cymbały i skrzypce było słychać najmocniej, nie dało się ukryć, że wyjątkowe brzmienie zawdzięczała także skrzypcom, harfie i irlandzkim bębnom. Celtycka muzyka splatała się z rytmem czarodziejom dobrze znanym, doskonałym do klasycznych podrygów i piruetów. I choć nie było nigdzie typowego parkietu, a muzycy nie przypominali orkiestr znanych z sabatów czy innych dostojnym wydarzeń, tańcom nie było końca odkąd tylko pierwsi czarodzieje znaleźli się na polanie. Muzycy ubrani w starodawne czarodziejskie stroje zajmowali miejsce przy jednym z mniejszych, trzaskających ognisk. Siedzieli na głazach i konarach, rozświetleni złotym blaskiem wznoszących się płomieni, przygrywali pod nóżkę, kłaniając się lekko nowym parom. Podczas miłosnego festiwalu Brón Trogain, nawet podczas tańców, czarodzieje składali hołd Matce Ziemi. Kobiety niezależnie od wieku i statusu zdejmowały pantofle na obcasie, które mogły wbijać się w miękką ziemię, zrzucały cienkie wierzchnie okrycia, tiary i kapelusze, by w samym środku polany ująć dłoń wybranka i zatańczyć. Pary wirowały na miękkiej, ugniecionej trawie w rzędach jak na sali balowej. Cienkie, przewiewne materiały sukni falowały na wietrze i przy obrotach, a kwiaty na głowach dziewcząt, które puściły na jeziorze splecione przez siebie wianki drżały przy każdym ruchu.

Umęczone tańcem pary mogły odpocząć przy drewnianych stołach; spocząć na ławach, na które dla komfortu gości narzucone tkane, miękkie, materiały. Stoły zastawione były syto. Pierwsze zebrane tego lata owoce i warzywa wymieszane ze sobą w misach, ziemniaki podawane na różne sposoby. Nie brakowało przede wszystkim chleba, który był symbolem pokarmu i poświęcenia Tailtiu, świeżego nabiału serwowanego na tradycyjnych paterach i przede wszystkim pieczonego na rożnie mięsa reema podawanego na drewnianych deskach — pokrojonego na porcje.

Degustacja win i innych trunków

Między wiedźmami dbającymi o to, by goście festiwalu nie byli głodni spacerowały młode dziewczęta wielu kojarzone z pierwszej, dziękczynnej uczty. Jedne widziano z dzbanami pełnymi wody lub tradycyjnego, domowego bimbru, inne na drewnianych tacach proponowały gościom alkohole z różnych części świata — spłynęły statkami do Anglii specjalnie na święto Brón Trogain wraz z handlarzami z kontynentu.

Dziewczę podsuwa ci tacę z ręcznie malowanymi kielichami. Każdy z nich przedstawia coś innego, różnią się dominującym kolorem w swych malowidłach, lecz przede wszystkim — różnią się zawartością. W celu degustacji wina, postać rzuca kością k10 na jeden z kielichów.

Wina:

Na polanie można było też spotkać około dziesięcioletnie dzieci z glinianymi dzbanami. Małe dziewczynki przemykały między dorosłymi w letnich sukienkach, z rozwianymi słowami, a ich małe główki zdobyły korony z suszonych ziół. Grzecznie oferowały napitek z dzbana, który dźwigały, ale nie pamiętały, co znajdowało się w środku. Były w stanie wspomnieć jedynie o alkoholu innym niż wino. Zawsze towarzyszyli im mali chłopcy w lnianych koszulach, którzy nosili rogi reema, służące za kielichy do tych szczególnych napojów. Rozkojarzeniu dzieci trudno się było dziwić, gdy wokół tak wiele się działo. Ludzie kosztowali potraw i win, głośno ze sobą rozmawiali, tańczyli. Same niecierpliwie przebierały nóżkami. By skorzystać z degustacji koktajlu należy odebrać róg reema od chłopca i rzucić kością k10 na zawartość jej dzbanka.

Koktajle:

Deser z niespodzianką

Starowiny z wiklinowymi koszami spacerujące po polanie nienachalnie proponują odpoczywającym gościom skosztowanie specjalnego deseru z ciasta drożdżowego z masą migdałową. W jednym z kawałków ciasta jest ukryta srebrna moneta, która wedle przesądów ma zapewnić szczęśliwemu znalazcy obfitość i szczęście. W trakcie Brón Trogain, każdy gość może zamówić specjalne ciasto i rzucić kością k100.

1-99 - nic się nie dzieje
100 - znajdujesz szczęśliwą monetę! Możesz założyć, że oddałeś ją do przetopienia w jednym z lokali na Pokątnej i zgłosić ten fakt w temacie "Komponenty Magiczne" aby otrzymać komponent srebro. Jeśli nie przetopisz monety, jednorazowo ochroni Cię przed efektem pierwszej wyrzuconej przez ciebie po festiwalu krytycznej porażki, a potem rozpadnie się w pył.
Każdy poziom biegłości szczęście obniża ST losowania srebrnej monety o 5 oczek (95 dla poziomu I, 90 dla poziomu II, 85 dla poziomu III).

[bylobrzydkobedzieladnie]

02.12.16 13:20

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 93

02.12.16 13:25

Stałem nie mogąc w to uwierzyć. Chyba jeszcze nigdy nie wyczarowałem tak grubej, tak świetlistej tarczy jak przed chwilą. Nim się obejrzałem, a oba zaklęcia rozpłynęły się w niebycie. Zamrugałem energicznie oczami (chcąc się upewnić, że to nie fatamorgana), ale byłem sprawny. Mogłem się ruszać, mogłem oderwać nogi od podłoża; w przeciwieństwie do Michaela. Dziwnie się z tym czułem, ale nie mogłem powstrzymać cisnącego się na usta śmiechu.
- To ci heca – rzuciłem na głos oglądając swoją różdżkę. Wiatr zadął, jakby mnie ponaglając. Trening treningiem, ale trzeba rzucić zaklęciem. Tym razem nie będę sobie ułatwiać życia transmutacją. – Ignitio – wypowiedziałem kierując zarówno dłoń jak i różdżkę w stronę Tonksa. Pojedynek mimo wszystkich znaków na niebie i ziemi trwał dalej, co spowodowało u mnie przyrost podekscytowania.

02.12.16 13:25

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 10

02.12.16 14:18

Tym razem Travers obronił się wystarczająco szybko. Jego tarcza rozbłysła przed nim, pochłaniając oba mocne zaklęcia Michaela. Tonks uśmiechnął się z aprobatą. Oczywiście, chciał wygrać i uniknąć kompromitacji, ale nie zapominał, że w tym pojedynku najważniejszy był jego aspekt edukacyjny; jakby nie patrzeć, Glaucus poprosił go o małe podszkolenie w zakresie zaklęć. Radził sobie jednak całkiem nieźle jak na osobę, która twierdziła, że zaklęcia niezbyt jej leżą, i po większej ilości takich spotkań mógł sobie radzić naprawdę dobrze.
Jednak, o ile jego tarcza okazała się bardzo udana, tak zaklęcie zupełnie chybiło celu, trafiając gdzieś daleko za Tonksem.
Tym razem to Michael postanowił spróbować swoich sił w transmutacji:
- Concitus! - rzucił zaklęcie, którego wcześniej próbował użyć Travers.

02.12.16 14:18

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 3

02.12.16 14:28

Transmutacja nie była jego najlepszą stroną, o czym szybko się przekonał. I choć zaklęcie Concitus w dawniejszych czasach często pomagało mu w pojedynkach (także w Hogwarcie), gdy szybko i łatwo mógł skleić komuś palce, dzisiaj ta sztuczka się nie udała.
Ale pojedynek trwał dalej, zresztą już całkiem długo, co tylko go nakręcało; nie lubił, kiedy walka (w każdym razie, taka jak ta, toczona na niby, dla przyjemności i nauki) zbyt szybko dobiegała końca.
- Expelliarmus! - użył innego zaklęcia, oby z lepszym skutkiem.

02.12.16 14:28

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 18

02.12.16 14:37

Nie zdziwiłem się, kiedy moje zaklęcie chybiło; zdziwiłem się, że to dwa kolejne uroki Michaela okazały się być praktycznie niewypałami, które poszybowały na różne strony świata. Znów zamrugałem zaskoczony takim obrotem sprawy. Być może zdekoncentrowała go moja tarcza? Nie, nauczyciel zaklęć nie mógłby się zdziwić czymś takim. Widocznie to pech, a może nacierający na nas chłód okazał się być tym czynnikiem przeszkadzającym. Postanowiłem już dłużej się nad tym nie zastanawiać, skupiając na kolejnej formule zaklęcia.
- Petrificus totalus – wypowiedziałem słowa, których wcześniej użył Tonks. To było dobrym zaklęciem, a nawet jak mi się powiedzie, to mężczyzna nie upadnie, też sprytne. Bardziej zacząłem się martwić, że powoli kończyły się zaklęcia unieszkodliwiające z zakresu zaklęć, które go miałem właśnie szkolić. No nic, zobaczymy jak to się dalej potoczy.

02.12.16 14:37

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 51

02.12.16 14:40

Niestety, zaklęcie petryfikujące choć zmierzało na wprost, to ominęło Michaela. Uśmiechnąłem się z przekąsem na ten widok. Mając jedynie nadzieję, że nauczyciel nie uważa mnie za kompletnego matoła w tej dziedzinie. Westchnąłem zastanawiając się już nad kolejnym urokiem. No nic, w celu zwiększenia swoich szans znów postanowiłem sięgnąć po transmutację (mając nadzieję, że ta mnie nie zawiedzie), choć nie byłem z tego do końca dumny.
- Lapifors – wypowiedziałem więc, robiąc nadgarstkiem trzymającym różdżkę okrężny ruch. Mający teoretycznie zwiększyć moje szanse na sukces. Ja sam byłem już trochę sceptycznie do tego nastawiony; a jednak gdzieś tam liczyłem na geny Traversów.

02.12.16 14:40

The member 'Glaucus Travers' has done the following action : rzut kością

'k100' : 41

02.12.16 15:12

Oba zaklęcia Tonksa zawiodły. Dlaczego? Do końca nie wiedział. Może miał z tym coś wspólnego ptak, który właśnie wylądował obok niego i zaczął skubać nogawkę jego spodni. A może po prostu chwilowo się zamyślił i dlatego zaklęcie rozbrajające przeleciało nad ramieniem Glaucusa, nie wyrywając różdżki z jego dłoni, jak tego oczekiwał.
Ale zaklęcia Traversa również chybiły. Michael szczęśliwie uniknął zarówno spetryfikowania, jak i przemiany w małego, puszystego króliczka. Świat z króliczej perspektywy wyglądał naprawdę dziwacznie.
- Ignitio - rzucił, mając nadzieję, że zaklęcie w przypadku powodzenia nie uczyni Traversowi poważniejszych szkód.

02.12.16 15:12

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 56

02.12.16 15:18

Niewielka kula ognia pofrunęła w stronę dłoni Glaucusa; Michael liczył na to, że płomienie jedynie lekko musną jego skórę, nie czyniąc mu żadnej szkody, bo przecież nie byli tutaj po to, żeby się poranić. Zresztą, nie byłoby dobrze, gdyby wrócił do domu poobijany; o ile o samotnego Michaela nie miał się kto martwić, bo jego córka przebywała we francuskiej szkole, nieświadoma, co działo się z jej ojcem i jakie dylematy towarzyszyły mu w ostatnich miesiącach, tak jego przeciwnik był świeżo upieczonym mężem.
- Tarantallegra! - rzucił po chwili; może Glaucus zaprezentuje, jak na salonach uczono go tańca?

02.12.16 15:18

The member 'Michael Tonks' has done the following action : rzut kością

'k100' : 100

Polana

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia