Biblioteka

Steffen wiedział, że nie może nic wynieść z biblioteki Archibalda, nie miał zresztą takiego zamiaru. Czytał z ciekawości, ale zachowa przecież to wszystko dla siebie, ceniąc sobie przyjaźń Zakonników bardziej niż plotki lub pozycję zawodową (co innego, gdyby usłyszał to wszystko z innego, bardziej publicznego źródła, hehe). A taka ciekawość jest chyba nieszkodliwa... prawda? Przynajmniej dla Cattermole'a, kierującego się rozumianą po swojemu etyką zawodową. W każdym razie, nie mógł porównać listu od Franca na miejscu ani nie mógł go wynieść - przyjrzał się więc mu uważnie, usiłując zapamiętać jak najwięcej z charakteru pisma i postanowiwszy już w domu przejrzeć pod tym kątem własną korespondencję.

Fotografowanie było zaś o wiele bardziej skomplikowane, niż się spodziewał. Niektórzy dziennikarze "Czarownicy" posługiwali się aparatem z taką łatwością! Powinien poprosić ich o dokładniejsze przeszkolenie, gdy miał okazję - jednak nikt nie kwapił się do przyuczania młodego redaktora, który patrzył na świat głównie oczyma szczura, a nie obiektywu. No nic, musi sobie jakoś poradzić, choć ręce mu drżały i zadrżały mocniej, gdy na parapecie przysiadła sowa. Instynktownie bał się obcych sów, bywał w końcu szczurem. Nigdy nawet nie posiadał własnej sówki i nie mógł wiedzieć, że w czerwcu pokocha jedną równie mocno jak swojego szczura Pimpusia - ale prezentów od Isabelli nie sposób nie kochać!
Upewnił się szybkim spojrzeniem, czy okno jest zamknięte - ostatnim, czego mu było potrzeba to sowa trzepocząca skrzydłami wśród tych wszystkich papierów i przejmująca klątwę od listu Morgany (tak, bywał odnośnie klątw dość paranoiczny). Ptak wydawał się jednak spokojny, a list bezpiecznie spoczywał na ziemi. Steff wziął więc głęboki wdech, nachylił się, zajrzał przez obiektyw i zaczął kręcić tymi dziwnymi pokrętłami, usiłując uwiecznić list i runy na zdjęciu.

rzucam na zdjęcie, biegłości nie mam :<

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 29

Steffen ustawił pokrętła według własnego uznania, przygotował się do zrobienia zdjęcia korespondencji nadesłanej przez Morganę, a później przystąpił do działania. Coś pstryknęło, coś stuknęło. Ponieważ Cattermole mógł być świadkiem takiego procesu, jako reporter Czarownicy, wiedział, że dźwięki wydawane przez pudełko oznaczały zrobienie zdjęcia. Jednak o tym, jak miała wyglądać ostatecznie fotografia mógł się przekonać dopiero po wywołaniu odbitek.

| Zarówno przypadku późniejszego porównania charakterów pisma, jak i wywoływania zdjęć, Steffen powinien zgłosić się o interwencję Mistrza Gry.

Steffen z ulgą rozpoznał znajomy dźwięk - i pełen wiary i nadziei - opuścił aparat. Żałował, że nie mógł skonsultować się z nikim z "Czarownicy" ani upewnić, jak obsługiwać swój nowy zakup, ale problem lorda Archibalda wymagał najwyższego pośpiechu i tajności. Problemem wywołania zdjęcia zajmie się później - na razie trzeba zabezpieczyć list.
Ten przynajmniej nie zniknie, o ile trzeba będzie zrobić lepsze fotografie - Steff będzie nalegał, by lord Prewett zachował paskudztwo jako dowód zbrodni. Odrażającej, plugawej i jeszcze podlejszej niż wyczyny lady Morgany z krwią mugolek (o których Cattermole na szczęście nie miał zielonego pojęcia, nie zajmując się w redakcji przygotowywanym artykułem urodzie o lady Selwyn. Jego specjalizacją były w końcu soczyste plotki, a nie gęste kremy!).
Zakończywszy pracę z aparatem, mógł ponownie sięgnąć po różdżkę i skierować ją na leżący na ziemi list. Czas go zabezpieczyć zaklęciem Impervius, ale w młodym badaczu klątw wciąż kłębiły się pytania. Przed ostatecznym zabezpieczeniem przedmiotu chciał przekonać się, czy magia powie mu cokolwiek jeszcze. Czy runy były zapisane ręką Morgany, czy wynajęła specjalistę od klątw? Kiedy list został przeklęty? Czy skrywał jeszcze jakieś sekrety?
-Specialis Revelio. - szepnął, ciekaw, czy magia może mu zdradzić coś jeszcze.

opcm 22

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4

Steffen rzucił zaklęcie, jednak list nie ujawnił przed nim żadnych tajemnic.

Przygryzł lekko wargę. Może nieco naiwnie szukał w liście informacji, których w nim nie było? Sekretów, których sam pergamin i runy nie mogły zdradzić? No nic. Nie żałował próby, był w końcu (dzięki ministerialnemu i goblińskiemu doszkalaniu) dokładny oraz (od urodzenia) ciekawski. Teraz czas jednak przejść do ostatnich obowiązków.
-Impervius. - szepnął, wciąż kierując różdżkę na list. Chciał się upewnić, że już nikt nigdy, choćby przypadkiem, nie dotknie tego paskudztwa. Pouczy lorda Archibalda, że należy skierować go Wingardium Leviosa do jakiegoś sejfu lub zamykanej na klucz szuflady. To w końcu dowód w całej sprawie!
Na sam koniec pozostanie mu jeszcze sprawdzić, czy klątwa na liście wciąż jest aktywna, ale zabezpieczenie pergaminu wydawało się jeszcze większym priorytetem.
W głowie zaczynał już układać treść swojego listu do lorda Macmillana - czy powinien zameldować mu o całej sprawie od razu, czy poczekać aż jego gniew ostygnie i aż zdjęcie zostanie wywołane? Jeszcze nie wiedział, jak najlepiej do tego podejść - doradzi się lorda Prewetta, albo Alexandra!

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 84

Różdżka drgnęła znajomo, tak jak zazwyczaj, gdy zabezpieczał przedmioty przed dotykaniem. Wziął to za oznakę sukcesu, choć upewni się jeszcze za chwilę. Na razie chciał jeszcze przekonać się o tym, czy klątwa nadal może przenosić się za pośrednictwem listu, czy też opuściła go z chwilą przeniesienia się na Archibalda. Rzucał już dziś to zaklęcie, bezskutecznie, ale był wtedy jeszcze zestresowany i rozproszony natłokiem bodźców w gabinecie. Nie zaszkodzi spróbować jeszcze raz, by przekonać się o prawdziwości własnej hipotezy.
-Hexa Revelio. - szepnął, nadal celując różdżką w list.
Musiał wiedzieć, czy w pałacu nadal znajduje się siedlisko czarnej magii, wziął w końcu osobistą odpowiedzialność za bezpieczeństwo lorda Archibalda i jego rodziny. Normalnie arystokraci zatrudniali do takich zadań starszych i jeszcze bardziej doświadczonych łamaczy klątw, więc Steffen nie mógł uwierzyć w swoje szczęście i ten zbieg okoliczności. Tyle, że stan konta lorda Prewetta nie był imponujący, no i sam Cattermole nie mógł chwalić się publicznie tym, że pomaga buntownikowi. Wszystko wskazywało więc na to, że właśnie wyświadczał przyjacielską przysługę...?
Oby lord Prewett uznał, że przyjaźń ma jakąś cenę. Steffen spędził tu przecież pół dnia i nadal czuł się zmęczony po przejściach na weselu.

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4

Rzucone zaklęcie przez Steffena związało się z przedmiotem i sprawiło, że nabrał on nowych właściwości — nie dało się go dotknąć. Każdy, kto spróbuje zderzy się z niewidzialną barierą przez niego otoczoną. Kolejna próba odkrycia klątwy znów nie przyniosła Steffenowi oczekiwanych rezultatów - zaklęcie nie zdradziło niczego niepokojącego.

Steffen westchnął, znów nie widząc skutków Hexa Revelio. Coś tutaj mu nadal nie grało, ale zaklęcia nic nie wykazywały. Spędził już w gabinecie sporo czasu i dokonał najważniejszego, znajdując i zabezpieczając przeklęty list.
Ciekawe, jaką minę zrobi lord Archibald, gdy dowie się, że za wszystkim stoi Morgana! - pomyślał z satysfakcją.
I jak ja to powiem biednej Isabelli? - pomyślał ze zgrozą i bez satysfakcji.
Ustawił na biurku małe, żelazne pudełeczko zamykane na kluczyk - jedno z tych, w których łamacze klątw izolowali niebezpieczne przedmioty. W Ministerstwie i Gringottcie mieli ich mnóstwo, a lord Archibald zapewnił fundusze na kupno niezbędnego zabezpieczenia.
-Wingardium Leviosa. - mruknął, chcąc nakierować niemożliwy do dotknięcia list do pudełeczka. Potem miał zamiar użyć tego samego zaklęcia na reszcie korespondencji i złożyć ją w równą kupkę czy coś. I tak wiedzą, że ją... przejrzał, ale nie chciał zostawiać na podłodze... bałaganu i ewidentnego dowodu na to, co czytał.
Zadanie było wykonane - czy powinien teraz wezwać jakiegoś skrzata domowego, czy coś? Stał na środku gabinetu nieco zagubiony, nie znając szlacheckiej etykiety.

w założeniu chowam list & trochę sprzątam (Wingardium Leviosa rzucane statystyką transmutacji: 25)

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 74

Zabezpieczony zaklęciem list od Morgany Selwyn znalazł się w pudełku, gotowy do bezpiecznego przeniesienia. Steffen bez trudu zdołał też uporządkować zebraną korespondencję Archibalda i pozostawić ją na kupce, poukładaną według dat nadesłania.
Siedząca na parapecie zewnętrznym sowa zastukała niecierpliwie w szybę. Nie miała ze sobą jednak żadnej przesyłki — wyraźnie jednak była głodna i spoglądała na Steffena, jakby liczyła, że może jej serwować wymagany posiłek.

| Mistrz Gry nie kontynuuje rozgrywki.

Odetchnął głęboko, wreszcie mogąc opuścić to pomieszczenie. Korespondencja była uporządkowana, przeklęty list od Morgany zabezpieczony i gotowy do przeniesienia w bezpieczne miejsce, a Steffen nie mógł się doczekać, aż przekaże lordowi Archibaldowi skandalizujące wieści. Aż go rwało, by rozgłosić podłość Morgany Selwyn absolutnie wszystkim, ale rozsądnie utemperował swoje emocje. Potrzebował dowodu, najlepiej tej fotografii - ciekawe, czy wyszła? W razie czego, wróci tutaj aby zrobić drugie zdjęcie. To wcale niełatwa sztuka, to obchodzenie się z aparatem. Może powinien się w tym podszkolić, poprosić o profesjonalne lekcje? Zanotował sobie w pamięci, aby nie brać się za fotografowanie dopóki nie poprosi Bojczuka o korepetycje. Pamiętał też o zagadkowym liście od niejakiego Franca, chętnie porówna go w domu z własną korespondencją - a nuż dojdzie do jakiś wniosków?

Spojrzał na sowę i pokręcił leciutko głową. Nie wiedział czym ją nakarmić, ani kto może to zrobić! Nie wiedział też, że już za miesiąc zostanie szczęśliwym posiadaczem Myszki, najpiękniejszego prezentu od Belli. Sprezentowana mu sówka będzie chwalebnym wyjątkiem, bo normalnie szczury raczej nie lubiły się z drapieżnymi ptakami. Dlatego, ignorując lekkie wyrzuty sumienia oraz własny przestrach wywołane łakomym wzrokiem sowy Archibalda, wyszedł szybko z biblioteki, wraz z zabezpieczonym pudełkiem. Czas udać się do gospodarza domu i wyznaczyć bezpieczne, zamknięte miejsce na ten przeklęty list. Nazwisko lady Morgany wypisane przy złowieszczych runach może im się jeszcze kiedyś przydać...

/zt, dziękuję MG