Altana na skraju lasu

Nie był zaskoczony - a raczej, przestał być kilka inkantacji wcześniej - nieudaną próbą. Poważnie zaczynał zastanawiać się, czy przeciwnicy nie manipulują magią na swoją korzyść, ich zaklęcia okazywały się zdecydowanie celniejsze i zwyczajnie... udane, jak gdyby magia zawzięła się tylko na Zakonników. Z logicznego punktu widzenia nie miało to większego sensu, dlatego mężczyzna starał się nie roztrząsać kolejnych nieudanych zaklęć i nie doszukiwać spisków w tych celnych - może byli na jakimś cholernym dopingu. Przynajmniej jedna tarcza zalśniła na czas, chroniąc Tonksa, choć Ulysses nie był pewien, przed czym. Może lepiej.
Krzyki Lucana prawdopodobnie przepłoszyły całą zwierzynę z okolicy, musiał dostać czymś naprawdę paskudnie silnym - w dodatku rzuconym niewerbalnie. Myśli przelewały się przez umysł, podsuwając scenariusze, ale gdybanie nie było czymś, na co którykolwiek z nich miał obecnie czas. Upewniając się wciąż, że peleryna tkwi na swoim miejscu, Ollivander zajął się tym, co sam mógł zdziałać.

info u mg

The member 'Ulysses Ollivander' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 68

Nawet dołączając do zakonu, nigdy nie spodziewał się, że kiedyś nadejdzie taki dzień - że w starciu z przeciwnikami Abbott będzie tak niemal zupełnie bezradny. A już w szczególności nie spodziewał się, że pewnego dnia jego osoba stanie się ofiarą jednego z zaklęć niewybaczalnych.
Wiele razy zdarzało się już, że Lucan obrywał przeróżnymi urokami. Jedne były bardziej bolesne, inne mniej. Jednak nic nie mogło się równać z agonią, która objęła jego ciało, gdy został trafiony cruciatusem. Przestał się liczyć Ulysses czy Gabriel. Mężczyzna zapomniał zupełnie o celu ich misji a nawet o fakcie, że ledwie parę metrów dalej stoi dwójka popleczników Voldemorta. Ból wyparł z jego umysłu jakiekolwiek myśli, poza jedną tylko cichą prośbą, którą chciałby wykrzyczeć, gdyby nie był akurat zajęty zdzieraniem sobie gardła. Niech to przestanie tak boleć. Dość. Dość!
Kolana się pod nim ugięły, ale spróbował jakoś utrzymać się na nogach, zapierając o drzewo. Chciałby powtarzać sobie, że musi wytrzymać. Że to minie, jeśli będzie dość silny. Ale w jego głowie królowała jedynie agonia, rozrywająca jego jestestwo na kawałki.

Próbuje wyrwać sie spod cruciatusa. Odporność magiczna 5 (+8)

The member 'Lucan Abbott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 14

| minęły 24h na odpis, MG dawał swoje błogosławieństwo tutaj, więc nieśmiało zaczynam naszą turę

Zwykle nie pławił się zadawaniem bólu, traktował go raczej jako środek do realizacji swych planów niż cel sam w sobie. Mimo to rzucenie zaklęcia niewybaczalnego dało mu niemałą satysfakcję. Nieznajomy nie odgrażał się już i nie złorzeczył, wyraźnie zbyt zajęty odchodzeniem od zmysłów. Chociaż tyle - wszak nie mógł zapomnieć o tarczy, która w ostatniej chwili zatrzymała jego buta, a tym samym obroniła przyrodzenie wciąż znajdującego się na ziemi czarodzieja. Nie mógł go dłużej ignorować, nie kiedy przestał być spetryfikowany i znajdował się tak blisko.
Nie skupił się na podtrzymywaniu dopiero co rzuconego zaklęcia, zamiast tego odsunął się o krok od Gabriela i skierował w niego różdżkę. Pomyślał inkantację kolejnego ataku, mając nadzieję, że to przechyli szalę zwycięstwa na ich stronę.

| jedna kratka w lewo, zaklęcie w PW do MG

The member 'Caelan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

'k10' : 1

Edgar musiał zaufać umiejętnościom Caelana, skupiając swoją uwagę na trzecim przeciwniku, który znowu rozpłynął się w powietrzu. Nie rozświetliła się wokół niego żadna tarcza, więc Edgar mógł mieć nadzieję, że stopy mężczyzny utknęły w piachu. Tylko czy nie zdążył wcześniej pobiec w inne miejsce? Edgar tak by zrobił na jego miejscu, szybko zmienił swoje położenie. Uniósł więc różdżkę, celując w to samo miejsce, gdzie przed chwilą, rzucając - Homenum revelio

The member 'Edgar Burke' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 38

Wrzaski Lucana niosły się echem po okolicy - nawet jeżeli do tej pory nikt nie zwróciłby uwagi na starcie toczące się na skraju lasu, tak teraz ciężko było oprzeć się wrażeniu, że walczący czarodzieje zdradzili swoją obecność. Abbott ze wszystkich sił próbował przezwyciężyć efekty zaklęcia, jednak czarna magia zacisnęła na nim swoje szpony niezwykle ciasno, rwąc jego ciało bólem niemożliwym do opisania. Po chwili jednak zaklęcie ustąpiło - Caelan bowiem nie zdecydował się na podtrzymanie zaklęcia.
Edgar pozostawił w rękach Caelana losy obu mężczyzn, samemu skupiając się na trzecim z intruzów. Uniósł różdżkę, chcąc wywołać zaklęciem jego obecność, jednak właśnie ten moment jego różdżka wybrała sobie na to, aby sprzeciwić się czarodziejowi. Drewno zawibrowało pod palcami Burke'a w sposób niewłaściwy i zamiast posłać zaklęcie w przestrzeń, zachłannie skumulowało moc w sobie.
Gabriel nie zdążył zdziałać za wiele: nim zdążył się spostrzec jego ciało zaczęło nieprzyjemnie się nagrzewać, a wokół jego torsu zmaterializował się łańcuch, który zaczął palić aurora żywym ogniem. Najwyraźniej z niewyjaśnionych przyczyn działanie zaklęcia zostało zakłócone na krótki moment po zdjęciu pola antymagicznego.
W tej samej chwili Caelan skierował na Tonksa swoją różdżkę, a chociaż czar przywołał niewerbalnie to każdy z obecnych rozpoznał jaśniejący wśród drzew zielony blask najstraszliwszego z zaklęć niewybaczalnych. Avada Kedavra pomknęła ku splątanemu łańcuchem Gabrielowi, jednak Goyle za swoje potworne życzenie musiał zapłacić cenę. Na chwilę czucie w jego ręce wiodącej zniknęło, a dłoń zaczęła jakby... więdnąć, czerniejąc i schnąc. Po chwili wszystko wróciło do normy - może poza osłabieniem, które Caelan rozpoznał jako skutki uboczne korzystania z czarnej magii.

| W czasie mistrzowania pojedynku wkradł się błąd. Z powodu mojego niedokładnego zinterpretowania działania zaklęcia pola antymagicznego naliczałam kolejki działania zarówno Felix Felicis, jak i zaklęcia Adolebitque, co nie powinno było mieć miejsca. Z tego powodu Gabriel otrzymał możliwość obronienia się przy pomocy zaklęcia Protego przed ciosem w krocze. Cios natomiast powinien wykluczyć go z dalszej gry z powodu nokautu. W tej sytuacji stratny jest Caelan, dlatego dla wyrównania sytuacji podjęłam decyzję o ponownym przywołaniu łańcucha. Została skorygowana także ilość kolejek działania Felix Felicis.


Kolejność odpisów:
Rycerze (24h), Zakon (24h)


Działające zaklęcia:
Deserpes: 2
Adolebitque (Gabriel): 1/2


Działające eliksiry:
Felix Felicis (Caelan): 5/10


Uznawane określenia słowne używane do poruszania się:
lewo
prawo
do góry po skosie w lewo
do góry po skosie w prawo
na dół po skosie w lewo
na dół po skosie w prawo

Obowiązuje mechanika poruszania się. Zmianę położenia należy umieścić w dopisku poza treścią fabularną posta, wraz z ilością kratek, o którą postać w danym kierunku się przemieszcza (przykład: Przemieszczam się o jedną kratkę na dół po skosie w lewo i dwie kratki w lewo). Inne określenia, takie jak do przodu oraz do tyłu, nie będą uznawane.

Mapa:

Żywotność:

Ekwipunek:

Edgar był przekonany, że zaklęcie się uda. Czuł się pewnie w magii defensywnej, a ten urok nie należał do szczegolnie trudnych. A jednak magia nie wydostała się na zewnątrz, zatrzymując się na czubku różdżki. To nie było normalne, trochę zaniepokoiło też Edgara, przywodząc na myśl niedawne anomalie. Mimo wszystko uparcie wycelował różdżkę w to samo miejsce, ponownie rzucając - Homenum revelio - wtedy kątem oka zauważył charakterystyczny zielony promień, którego nie dało się pomylić z żadnym innym. I jego zaskoczył - nie spodziewał się, że Goyle od razu sięgnie po takie rozwiązanie, nigdy nie widział też avady rzuconej z taką mocą, ale w szaleństwie Caelana chyba był sens.

The member 'Edgar Burke' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 91

Nie mieli czasu, ani siły, by patyczkować się z przeciwnikami. Nawet jeśli zechcieliby wyciągnąć od nich jakieś informacje, przy życiu mogli zostawić jednego, może dwóch. Felix tylko dodawał mu wiary we własne możliwości, dzięki temu myślał o najbliższych chwilach z optymizmem. Żałował, że musiał przerwać działanie Cruciatusa - to było jednak najrozsądniejsze rozwiązanie. W niewerbalną inkantację kolejnego zaklęcia niewybaczalnego włożył całą swą złość i nienawiść względem tym, którzy występowali przeciwko Czarnemu Panu. Bo nie wątpił, że atakujący ich nieznajomi byli członkami Zakonu Feniksa. A jeśli nie byli - mieli się tego przekonać już za kilka chwil, przeszukując ich ciała lub torturując pozostałych przy życiu.
Zdziwił się, gdy na ciele leżącego przed nim mężczyzny pojawił się ponownie rozgrzany do czerwoności łańcuch - to jednak działało na ich korzyść. O ile nie był jednym z najpotężniejszych czarodziejów ich czasów, nie powinien się obronić. Caelan syknął, gdy czarna magia obróciła się przeciwko niemu i utracił czucie w ręce, którą trzymał różdżkę. Na szczęście niemoc nie trwała długo, mimo to pozostawiła po sobie osłabienie i upiorne wspomnienie poczerniałej, uschniętej dłoni do kolekcji. Była to jednak cena, którą był gotów zapłacić.
Nie mógł przestać. Nie teraz, gdy zagrożenie wciąż wydawało się realne, a adrenalina krążyła w jego żyłach wraz ze złotawym, przynoszącym szczęście eliksirem. Postąpił krok do przodu, znów zbliżając się do leżącego na ziemi mężczyzny, i skierował różdżkę w tego opierającego się o pień drzewa, który dopiero co wrzeszczał na tyle głośno, że usłyszała go chyba cała okolica. Pomyślał inkantację wybranego zaklęcia, celując w rękę wiodącą przeciwnika.
Widział kątem oka i słyszał, że Edgar zajmuje się trzecim, skrywającym się pod peleryną niewidką przeciwnikiem. Nie wiedział, co poszło nie tak, że agresor zdradził się ze swym położeniem, był mu jednak za to niezwykle wdzięczny. - Widzisz go? Musimy go unieszkodliwić - odezwał się cicho do towarzyszącego lorda. Zapomniał o tytułach i grzecznościach, byli w tym razem i razem walczyli o swoje życie.

| zaklęcie w PW do MG, jedna kratka w prawo

The member 'Caelan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

'k10' : 10

Agonalny krzyk Lucana poniósł się echem po okolicy. Na krótki moment dołączył do niego, kiedy nie spodziewając się bólu poczuł jak l
łańcuchy spowijają ponownie jego tors, paląc żywym ogniem. Z jego gardła wydarł się urywany okrzyk nim zacisnął usta i poczerwieniał.
Po chwili ten sam czarodziej skierował różdżkę w stronę Gabriela, a z jej końca wypłynął zielony strumień światła. Którekolwiek z zaklęć miało go dosięgnąć, wiedział że jest na przegranej pozycji. Czy chciał umierać? Któż by chciał, ale jeżeli miałby wybierać to ostatecznie nie byłby to zły sposób... W każdym razie było jeszcze milion spraw, które musiał załatwić, dlatego w ostatecznym i naiwnym geście desperacji próbował uniknąć zaklęcia. Racjonalny głos podpowiadał mu, że to koniec, a próba ruchu sprawiała ból, ale nie mógł się tak po prostu poddać. Nie mógł zostawić rodziny, nie zrobił dla Zakonu tyle, ile mógł...

/ nie wiem czy to coś da, jestem w desperacji

The member 'Gabriel Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 59