Pracownia alchemiczna

Po pomyślnym uwarzeniu eliksiru znieczulającego Charlie oczyściła kociołek. Poszła zjeść szybki obiad, bo zdążyła już zgłodnieć przez te kilka godzin niemal ciągłego warzenia eliksirów. Jej umiejętności kulinarne zdecydowanie nie dorównywały tym alchemicznym, choć mogło się wydawać, że alchemiczka powinna umieć świetnie gotować – niestety, o ile sprawdzało się to w przypadku jej matki, to w przypadku Charlie niezbyt. Może dlatego, że zawsze bardziej interesował ją świat magicznych mikstur niż przygotowywanie jedzenia.
Zeszła z powrotem do pracowni, patrząc z zadowoleniem na stolik z ustawionymi na nim fiolkami przygotowanych eliksirów. Znowu obejrzała swoje zapasy, decydując się na uwarzenie kameleona. Jego sercem było żądło mantykory. Oprócz niej znalazła w swoich zapasach słoiczek z marynowanymi kameleonimi języczkami, gąsienice, pióro pawia oraz paprotkę zwyczajną.
Dodała do eliksiru posiekaną paprotkę i pióro pawia, po zamieszaniu eliksiru dodając jedno żądło mantykory, pięć tłuściutkich gąsienic oraz trzy marynowane języki kameleona. Eliksir miał pijącemu nadać właściwość tego zwierzęcia – umożliwić tymczasowe wtapianie się w tło, niewidzialność. Naprawdę mógł się przydać, więc liczyła na to, że uda się go uwarzyć, bo dawno tego eliksiru nie robiła.
Zamieszała mieszadłem wywar, a potem zgasiła płomyk, przyglądając się powierzchni eliksiru.

| zużywam żądło mantykory na kameleon

The member 'Charlene Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 8

Niestety, kameleon nie wyszedł zupełnie. Eliksir pod koniec warzenia zwarzył się i musiała się go pozbyć, bo wiedziała, że nie spełniłby swojej roli. Może dodała ostatni składnik zbyt szybko? Może powinna odczekać więcej lub zamieszać większą ilość razy już po dodaniu składników?
Teraz postanowiła zdecydować się na coś prostszego – eliksir kociego kroku, prostszą wersję eliksiru kociej zwinności, który uwarzyła z powodzeniem kilka godzin wcześniej. Oprócz serca, żądła mantykory, do eliksiru zamierzała użyć włosia kuguchara, pióra sowy i pancerzyka chropianka, a także szałwii. Do gorącej wody wrzuciła sierść kuguchara, pokruszony pancerzyk chropianka i kilka piórek sowy, mieszając. Później przyszła kolej na żądło mantykory, miała nadzieję, że tym razem nie pójdzie na zmarnowanie, jak to miało miejsce w przypadku próby uwarzenia kameleona, która zakończyła się porażką. Listki szałwii podarła w palcach i wrzuciła do kociołka, powoli i miarowo mieszając jego zawartość. Dobrze uwarzony eliksir powinien przybrać miękką, lekką konsystencję pianki. Po zgaszeniu płomienia pozwoliła mu więc zacząć gęstnieć i przybrać właśnie taką konsystencję.

| zużywam żądło mantykory na eliksir kociego kroku

The member 'Charlene Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 97

Eliksir miał wręcz idealną konsystencję. Bardzo ostrożnie rozlała go do naczynek, po czym spojrzała na zegar. Mogła jeszcze spróbować coś dzisiaj uwarzyć, jej siostry i tak nadal nie było w domu. Panowała tu wręcz idealna cisza i spokój, uzdrowiciele i stażyści nie wpadali co chwila... Czy istniały lepsze warunki do warzenia mikstur? Pewnie mogłaby dzień wolny spędzić inaczej – ale Charlie naprawdę kochała alchemię, i chciała pomóc Zakonowi, dlatego pracowała niestrudzenie, robiąc sobie krótkie przerwy, a potem znowu wracając do kociołka.
Wyczyściła kociołek i napełniła go znów czystą wodą, po czym przygotowała składniki do kolejnego eliksiru – pasty na oparzenia, którą pod koniec czerwca musiała warzyć w Mungu w dużych ilościach, by pomóc ofiarom poparzeń. Na stoliku znalazła się paczuszka ognistych nasion, ulistnione gałązki mięty, liście moly, fiolka z krwią memortka i pijawki. Jednocześnie zerknęła na półki ze składnikami pomocniczymi; niektóre zapasy chyba powinna odnowić, zwłaszcza ingrediencji zwierzęcych, których nie mogła wyhodować sobie w szklarence jak robiła to z ziołami.
Posiekała miętę i liście moly, wrzucając do wywaru. Pijawki tym razem wrzuciła w całości – dokładnie cztery wijące się robale wylądowały w miksturze. Zamieszała, wrzucając po jednym ognistym nasieniu, póki nie opróżniła porcji niezbędnej do tego wywaru. Na końcu wlała zawartość fiolki z krwią memortka, miarowo mieszając wywar przez kilka minut, po czym zgasiła płomień. Tracąc temperaturę maść powinna zgęstnieć do odpowiedniej konsystencji. Miała nadzieję, że uzyska kilka porcji, maść z racji prostego użycia mogła się przydać w momencie, kiedy pod ręką nie będzie uzdrowiciela, który mógłby zaleczyć poparzenia zaklęciem.

| zużywam ogniste nasiona na maść na oparzenia

The member 'Charlene Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 8

Ale maść też jej nie wyszła. Może jednak była już zbyt zmęczona i coś ją zdekoncentrowało? Maść nie zgęstniała, wciąż była rzadka i wodnista, a taka nie powinna być, więc Charlie z żalem usunęła ją i wyczyściła kociołek, a także uprzątnęła stolik i pochowała resztę pakunków z ingrediencjami na odpowiednie miejsca. Na dziś postanowiła zakończyć pracę i przysiąść nad miksturami dla Zakonu w kolejny wolny od Munga dzień. Do spotkania było jeszcze sporo czasu, na pewno zdąży. Odstawiła uwarzone eliksiry na półkę, a później opuściła pracownię. Dzień i tak można było uznać za udany.

| zt.

| 01.09

Spotkanie Zakonu zbliżało się wielkimi krokami, więc Charlie musiała się na nie dobrze przygotować. Część eliksirów uwarzyła już w sierpniu, ale miała jeszcze trochę składników, z których mogła zrobić użytek, dlatego korzystając z dnia wolnego od pracy w Mungu od rana zajmowała się warzeniem mikstur w swojej domowej pracowni w piwnicy.
Zeszła na dół po śniadaniu i przygotowała stanowisko pracy. Zerknęła na półki, patrząc jakie eliksiry miała na stanie i mogła zabrać na spotkanie. Jeszcze kilku mikstur jej tu brakowało, które poprzednim razem się nie udały.
Postanowiła zacząć od maści z wodnej gwiazdy, stwierdzając, że może się ona teraz bardzo przydać, tym bardziej że była prosta w użyciu nawet przez osoby nie posiadające zaawansowanej uzdrowicielskiej wiedzy. W Mungu warzyła ją często i nie miała pojęcia, czemu ta robiona dla Zakonu nie wyszła.
Znalazła w szafce paczuszkę jagód z jemioły oraz wodnej gwiazdy, po czym sięgnęła po słoik z pijawkami i pudełko z niebieskimi piórkami memortka. Jako trzecią ingrediencję roślinną wzięła liście moly.
Poczekała aż woda w kociołku się podgrzeje, w tym czasie zajęła się siekaniem wodnej gwiazdy oraz liści moly. Liście po chwili wylądowały w kociołku. Zamieszała wywar kilka razy i wrzuciła serce eliksiru – jagody jemioły. Zawartość jednej porcji wylądowała w wywarze. Kilka minut później, kiedy mikstura zaczęła zmieniać kolor, dodała do niej pijawki oraz piórka memortka. Zaczęła znowu mieszać, powoli i dokładnie obracając mieszadłem w cieczy. Może poprzednim razem robiła to zbyt raptownie? Starając się zachować maksymalne skupienie obserwowała powierzchnię wywaru, czekając na ten odpowiedni moment, kiedy eliksir przybierze ładny, zielony kolor oznaczający, że został uwarzony poprawnie.

| wykorzystuję jagody jemioły na maść z wodnej gwiazdy

The member 'Charlene Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 52

Tym razem wszystko udało się jak trzeba. Maść została uwarzona poprawnie, więc Charlie przelała ją do odpowiednich, opisanych słoiczków zanim zgęstniała. Na pewno przydadzą się członkom Zakonu Feniksa. Charlene naprawdę chciała, by wyruszali na misje dobrze przygotowani, to na pewno były bardzo niebezpieczne zadania.
Po wyczyszczeniu kociołka szybko zabrała się za kolejny eliksir, zamierzając znów spróbować uwarzyć coś, co poprzednim razem jej się nie udało – kameleon.
Wybrała składniki i zabrała się niezwłocznie do pracy. Kiedy woda w kociołku się zagotowała, dodała do niego pióro pawia oraz posiekane liście paproci, zebranej dziś rano w ogródku. Zamieszała miksturę i sięgnęła po leżące obok pudełeczko, wyciągając z niego jedno suszone żądło mantykory, które wrzuciła do kociołka. Ze słoiczka wyjęła gąsienice, nie zapomniała też o języczkach kameleona, które ostrożnie wyciągnęła szczypczykami z cieczy, w której się marynowały.
Uważnie zamieszała. Naprawdę miała nadzieję, że tym razem nie popełniła żadnego błędu i eliksir wyjdzie poprawnie. Wciąż szkoliła się w warzeniu mikstur bojowych, nieprzydatnych w Mungu, gdzie warzyła eliksiry lecznicze, ale cennych na misjach Zakonu Feniksa.

| wykorzystuję żądło mantykory na kameleon

The member 'Charlene Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 94

Mimo początkowych obaw, mając w pamięci to, że poprzednim razem eliksir kameleon kompletnie nie wyszedł, teraz miała pewność, że był całkowicie udany. Jego barwa miała kolor idealnie odpowiadający opisowi w podręczniku, więc z satysfakcją przelała go do opisanych fiolek. A więc dwie porażki z poprzedniego razu zostały naprawione.
Przewróciła kilka kart w swojej książce z recepturami eliksirów bojowych i natrafiła na przepis na eliksir grozy, którego jak dotąd nie warzyła, ale przypomniała sobie, że ze spotkania zostało jej trochę włosia akromantuli, z którym nie bardzo miała co zrobić, więc postanowiła spróbować. Kto wie, może okaże się przydatny dla aurorów Zakonu?
Znów wyczyściła i przygotowała kociołek, po czym zagotowała wodę. W czasie, kiedy ciecz osiągała odpowiednią temperaturę, znalazła składniki, postanawiając oprócz włosia akromantuli użyć jako składników dodatkowych ogona szczura, łuski ramory i krwi salamandry. Jako ingrediencję roślinną wzięła suszone liście chińskiej kąsającej kapusty – wydawało jej się, że brzmiała odpowiednio groźnie.
W kociołku najpierw wylądowały łuski ramory i ogon szczura, który swym wyglądem przypominał nieco dżdżownicę. Zamieszała, następnie wrzucając chińską kąsającą kapustę oraz serce wywaru – włosie akromantuli, olbrzymiego i przerażającego włochatego pająka. Krew salamandry wlała na samym końcu, ostrożnie odmierzając ilość, żeby nie przesadzić. Zamieszała, porównując barwę wywaru z recepturą. Na ogół nie warzyła takich mikstur, ale czasy się zmieniały i czasem należało sięgnąć po coś, czego zwykle się nie robiło.

| wykorzystuję włosie akromantuli na eliksir grozy

The member 'Charlene Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 52

Eliksir grozy również okazał się udany i przybrał podręcznikową czarną barwę, przywodzącą na myśl bezksiężycową i bezchmurną noc. Po przelaniu go do fiolek, wyczyszczeniu kociołka i przygotowaniu kolejnych ingrediencji zabrała się za następną miksturę – eliksir kociej zwinności. Kiedy woda się zagotowała, wrzuciła do środka kilka piór sowy oraz składniki pochodzące od kuguchara: sierść oraz pazury. Zamieszała wywar, po czym wrzuciła do kociołka serce eliksiru – włosie mantykory, a dziesięć minut później także kilka zerwanych rano kwiatów trzepotki. Chociaż miała już kilka porcji tego eliksiru, wiedziała, że może się przydać – a skoro i tak miała jeszcze trochę włosia mantykory, mogła go uwarzyć. Nie wszyscy mieli możliwość przemiany w kota, a eliksir umożliwiał naprawdę niezwykłą zwinność. Szkoda tylko, że działał tak krótko!
Skończyła mieszać i odłożyła mieszadło. Teraz pozostawało czekać na efekty i obserwować kolor eliksiru. Czy i ten się uda?

| wykorzystuję włosie mantykory na eliksir kociej zwinności

The member 'Charlene Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 10