Most na rzece Wensum

The member 'Sophia Carter' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 82

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Podła gnida. Parszywa, oślizgła gadzina. jeszcze kilka spotkań z wężami i Samuel czuł, że kiedyś nabawi się wstrętu. jedna, krótka myśl, która mignęła ulotnie tuż po tym, gdy kły czołgającej się po ziemi bestii, wbiły się boleśnie w łydkę. Mocno. Zmuszając Samuela do zaciśnięcia szczęk, niwelujące zgrzytniecie zębów. Mgnienie zniknęło wraz z kłębami mgły i ucisku w skroniach, niby próbie schwytania w imadło. Moment potem świat rozmył się, gdy zaklęcie pociągnęło go gwałtownie i ledwie katem oka dostrzegł przerażenie malujące się na obliczy aurorki. Mur oklumencji chronił go, ale Sophia wciąż była podatna na potężną magię plugawego zaklęcia.
Opadł na ziemię ciężko, wbijając buty w czarną ziemię i czując, jak przy nodze zwisa bezwładnie wąż, niby parodia chorągiewki. Spojrzał na kobietę, zapobiegawczo - Dasz radę - ciche słowa, ledwie szept, mogła usłyszeć tylko ona. W założeniu, pytanie, które zakończył kropką. Była blada. Ale znał jej umiejętności. Wbrew jej własnej opinii, była zdolna.
Poprawił kaptur płaszcza, a skoro rudowłosa, mimo (merlin-wiedział-jak-dużego) osłabienia zaatakowała, Samuel więcej nie skupiał się na jej stanie - Petrificus Totalus - powtórzył, niczym mantrę, której się trzymał i wycelował w młodszego z mężczyzn. Już widział, jak wielkie posiadał umiejętności. Groźny przeciwnik, którego nikt nie miał prawa lekceważyć.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 5

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Wiedział, że czasu było coraz mniej, a on wciąż nieudolnie leżał na chłodnej posadzce starając się powrócić do walki. Siła umysłu okazywała się jednak wciąż zbyt słaba na zaklęcie czarodzieja, jednak wiedział, iż nie mógł się poddać.

|staram się ocucić, rzucam protego

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 28

--------------------------------

#2 'k100' : 47

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Niedobrze. Nie podobało mu się, że oboje wydostali się z mgły - i choć bladość dziewczyny zdradzała, że koszmary zatruły jej umysł, to mężczyzna wydawał się niewzruszony - a to zaczynało alarmować. Był kimś silnym. Oklumentą lub czarodziejem cechującym się ostrością umysłu, kimś, na kim należało skoncentrować swoją uwagę. Ale dziewczyna również wydawała się utalentowana - pomimo osłabienia z jej różdżki wymknął się promień zaklęcia: słyszał inkantację, pojął, że zamierzają zepchnąć jego towarzysza w kłęby złowieszczej mgły. Zamierzając zakończyć próby tego typu, zamiast objąć go ochroną, wyszeptał ciche finite, które miało ją rozmyć i oswobodzić pole przed Macnairem. Nawet, jeśli dziewczyna zdoła go wypchnąć -to na trawę.
Potrzebował zresztą jego pomocy - dlatego skierował ku niemu różdżkę, ponawiając tą samą inkantację, zamierzając przerwać działanie nie mobilicorpusa, a petryfikusa, który zabrał go z pola walki:
- Finite incantatem - zażądał bez zająknięcia.

1. finite mgły - anomalia
2. finite petryfikusa

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#2 'k100' : 1

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Sophia podjęła decyzję, by spetryfikowanemu mężczyźnie zagwarantować podobne wrażenia, jak te, których sama doświadczyła przed chwilą. Wycelowała różdżką w nieruchome ciało i uniosła je kilka centymetrów nad ziemią, posyłając coraz dalej od siebie, by wpuścić je w kłęby gęstej, złowieszczej mgły. Samuel postanowił dalej ignorować węża, który — na szczęście — zupełnie martwy tkwił przyczepiony do jego łydki. Wystarczył jeden niepewny ruch, by jego bezwładne ciało zaplątało się pomiędzy nogami i doprowadziło do wypadku. Wycelował w jednego z napastników i wypowiedział inkantację zaklęcia. Niestety, pewnie przez rozpraszającego węża nie powiodło się.

Drew słabł z każdą chwilą. Próbował się poruszyć, ale petryficus wciąż trzymał go mocno. Kolejna próba okazała się bezowocna. Czarodziej czuł jednak, że jego ciało odrywa się lekko od ziemi, a następnie kilka centymetrów nad nią płynie w powietrzu przed siebie, prosto we mgłę*. Tristan zdjął własną klątwę, a po okrutnej mgle nie został nawet ślad. Kiedy czarnoksiężnik spróbował rzucić po raz drugi zaklęcie, zdejmując urok z towarzysza, poczuł, jak jego dłoń na moment sztywnieje, jakby zmieniała się w kamień od koniuszka palca, przez nadgarstek, aż po łokieć. Okropne wrażenie nie postępowało, zaczęło się szybko cofać, a mężczyznę rozgrzała moc, biała magia. Tarcza, którą udało mu się wcześniej wyczarować pozostawiła na nim swoje ochronne drobiny, dzięki którym nie odczuł skutków koszmarnie rzuconego zaklęcia na własnej skórze. Pozostało po nim jedynie wewnętrznie ukłucie porażki.

| ST wybudzenia się z Petryficusa wynosi 100. Do rzutu dodaje się bonus biegłości: odporność psychiczna.

Pozbycie się węża z nogi nie jest czynnością angażującą.

Na pojedynku obowiązują stare zasady dotyczące odporności psychicznej.

Mapa:

Informacje:

Kolejka:
Rycerze Walpurgii (24h)
Zakon Feniksa (24h)

Lewitował. Leciał pod wpływem zaklęcia i nic nie mógł na to poradzić - czy istniało coś gorszego? Nie. Zdecydowanie nie. Chciał zacisnąć wargi, chciał poczuć różdżkę w dłoni i odegrać się za ów zagranie, lecz nie był w stanie, a zaklęcie Tristana nie podziałał. Dlaczego? Ta informacja także była mu obca. Wiedział, że coraz mniej czasu pozostało, każdy kolejny błąd zbliżał go do przegranej bez najmniejszej możliwości obrony. Poddać się w takim stylu? To nie leżało w jego naturze.

|próbuję raz jeszcze ocucić się, jeśli mi wyjdzie leci Pulmosa w kierunku dziewczyny.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 31

--------------------------------

#2 'k100' : 67

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#4 'k10' : 3

Szlag jasny niech to trafi - wiedział, że popełnił błąd, karygodny, możliwe że potworny w skutkach błąd, zaklęcie nie zadziałało. Macnair wciąż leżał - ale Tristan nie mógł przeznaczyć kolejnych milisekund na pomoc towarzyszowi - musiał wpierw zająć czymś wroga. Dziewczyna wciąż była w szoku, ale trzymała się lepiej, niż przypuszczał, auror pozostał silny - nie wahał się, skierował różdżkę pod stopy mężczyzny, wypowiadając inkantację:
- Serpensortia - bez zająknięcia, wykonując krok w tył.

idę w górę

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 39

--------------------------------

#2 'k10' : 8

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Obserwował rozgrywającą się scenę w skupieniu. Ciepło białej magii, które rozgrzała mu palce tylko na moment, nie wyrwała go z czujnego spostrzeżenia, że coś zadziało się nie tak, jak trzeba. Nie tylko w jego wykonaniu. I moment chwilowej refleksji poświęcił na rzecz, która drapała go niezmienna irytacją. Nachylił się, by oderwać wiszącego przy łydce węża i z satysfakcją zdeptać martwy, gadzi łeb. radości szybki koniec odnalazł się w usłyszanej po drugiej stronie "barykady" inkantacji. Niedoczekanie - Protego - cyprysowe drewno obrócił w palcach i wykonał znany na pamięć gest. Moc płynęła w nim wartko, potrafił zmaterializować silną tarczę, zdolną odbić czarnomagiczną klątwę. A patrząc po dotychczasowych działaniach przeciwnika, mógł spodziewać się dużo większych kłopotów, niż wspomnienia gadziej anomalii.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 51

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Niestety jej zamiary zostały szybko przejrzane i udaremnione. Ich przeciwnik pozbył się plugawej mgły, za pomocą której zgotował Sophii koszmar. Nie udało jej się sprowadzić tego samego losu na jego towarzysza.
Wciąż czuła się bardzo osłabiona obrazami, które widziała, a które odzwierciedlały jej największy lęk, jaką była myśl, że jej bliscy i przyjaciele mogliby zginąć przez nią, bo była zbyt słaba, by ich ocalić. Wciąż widziała pod powiekami skłębione, poranione ciała, ale dzięki treningowi aurorskiemu była bardziej wytrzymała niż większość ludzi, a jej umysł pozostawał dostatecznie ostry i jasny, by pamiętała o walce, która się tu rozgrywała. Biorąc pod uwagę ogromną siłę tej mgły i zaklęć, które rzucał, mieli do czynienia z niezwykle potężnym czarodziejem.
Znów skierowała różdżkę na jego towarzysza (Drew).
- Expelliarmus! – rzuciła, zamierzając go rozbroić na wypadek gdyby się wybudził.