Część płonącego lasu

Nie potrafi złapać powietrza, mocne hausty przesiąknięte obrzydliwym fetorem, wyślizgują się, uciekają i nie trafiają do płuc. Była już dziś w tym miejscu, w chwili osłabienia i wirującej podłogi, ale tym razem, w tym momencie, czuje iż wychowany, wypielęgnowany w beztrosce oraz marmurze organizm, nie jest w stanie poradzić sobie z makabrą rzeczywistości. Koszmarem, bardzo namacalnym.  Nie jest sobą, nie jest Alix; działa już tylko instynktami, nakazującymi rozpaczliwą ucieczkę, nawet jeśli oznacza ona przeniknięcie przez twardo stojące ściany. Wie co nadchodzi, wie również, iż ciemny wir porywający ją do swych czeluści, może pozbawić ją szansy na przetrwanie.
Sabotaż.
Opada bezwładnie na deski, tak jakby jednym, lichym pstryknięciem, ktoś wyłączył ją z własnej świadomości.
Pierwsze sekundy wybudzenia mamią cudownymi prześwitami, wrażeniem że właśnie ocknęła się ze snu, jest już bezpieczna i wolna od mordęgi ostatniej nocy. Odkleja ciężko zarzucone powieki i rozgląda się pomimo odurzającego bólu głowy.
Żyje. Wciąż tutaj, wciąż w obecności obrzydliwej kreatury; w asyście fioletowej chmury, odoru spalenizny oraz innych trudnych do określenia woni. Nie widzi, nie rejestruje jednakże nic innego, poza jednym - czarnomagiczną kreaturą czołgającą się ku niej z wyeksponowanymi zębami. Zatrzymując nadchodzące żołądkowe pluśnięcie w ustach, w rozgorączkowanym popłochu, wyszukuje różdżki leżącej tuż obok na chropowatych deskach. Istnieje tylko ona i to coś - ma skoncentrować całą swoją silną wolę na zaklęciu. Inaczej już po niej. Jeszcze więcej bólu. Cierpienia. A potem nic, koniec.
-Protego!- wykrzykuje zdeterminowana.

The member 'Alix Lestrange' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 94

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Nie sądziła, że magia jej posłucha – doskonale pamiętała poprzednie porażki. Dlatego też ze zdziwieniem zauważyła jasny promień, który wydobył się z końca jej różdżki, formując nad ziemią kulę światła. Na kilka chwil oślepła, po czym zamrugała szybko, by przyzwyczaić wzrok do jasności; dopiero wtedy spostrzegła to, co ujawniło światło.
Stała tuż obok drewnianej chaty, z której komina wydobywał się czarny dym. Zaledwie kilka kroków od niej znajdował się Mulciber (czy widział ją przez cały ten czas?), ale zanim zdołała powiedzieć choć słowo, Ramsey uniósł różdżkę i już w następnej chwili podmuch powietrza uderzył w ścianę chaty, ujawniając jej wnętrze.
Coś mówiło Tildzie, by nie wchodzić za nim do środka – nie wiedziała, czy był to paskudny zapach, gęstniejący dym, czy może paraliż, który znów odezwał się w jej ręce – lecz mimo wszystko postanowiła zaryzykować i przekroczyć próg chaty.
Czy miała tego pożałować?
Unosząc różdżkę i krzywiąc się nieznacznie, stanęła kilka kroków za Mulciberem, tuż na skraju wyrwy. Zamarła jednak, widząc przerażające wnętrze chaty – zrujnowane kuchenne meble, szczątki czegoś lub kogoś rozwleczone dosłownie wszędzie, popiół i dwie kobiece postacie, z których jedna unosiła właśnie różdżkę, by obronić się przed ohydną istotą pełznącą ku niej po podłodze.
Ten widok wystarczył, aby doszła do wniosku, że naprawdę nie chciała tu być.
Ale gdy przyjrzała się uważnie twarzy drugiej kobiety, uświadomiła sobie, że miała przed sobą Justine. Uniosła lekko brwi, rzucając jej zaskoczone spojrzenie, lecz nie zastanawiając się już, jakim cudem znaleźli się w tym miejscu.
Odnosiła całkiem słuszne wrażenie, że w tym momencie mieli inne powody do zmartwienia.
- Protego Totalum – powiedziała instynktownie, unosząc różdżkę. Wiedziała, że była bardzo naiwna, usiłując rzucić tak silne zaklęcie, ale mimo wszystko postanowiła spróbować.
Pełznąca po podłodze istota nie wyglądała na pokojowo nastawioną.

The member 'Tilda Fancourt' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 58

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Magia nie słuchała jej się całkowicie, ale tym razem wiedziała dlaczego. Jej serce wyrzucało sprzeczne sygnały. Z jednej strony chciała się bronić, musiała. Jednak z drugiej w inferiusie nadal widziała swojego syna. Freddiego. Mały, mądry, piękny Freddie pozbawiony życia. Życia, które dała mu w innej rzeczywistości. Nie potrafiła zrozumieć jak znalazł się tutaj. Wszystkie jej zmysły szalały poszukując odpowiedzi, próbując znaleźć tą właściwą. Inerius dopadł do jej kolana, uderzył w nie z taką mocą, że przez chwilę zastanawiała się czy kości nie zostały naruszone. Musiała jednak działać mimo bólu, fioletowa mgła wymknęła się z różdżki, która tym razem postanowiła jej posłuchać. Ogień z sykiem opadł i zgasł całkowicie. Smród który wypełnił chatę zdawał się jeszcze gorszy.
W jednym momencie zdarzyło się kilka rzeczy, inferius rzucił się w kierunku Alix, głośny krzyk potoczył się gdzieś echem, a ściana obok drzwi pękła na pół przełamana wyrwą. Zacisnęła dłoń mocniej na różdżce zerkając w tamtą stronę. Zimny powiew wiatru omiótł ich, wiedziała, że powinna rzucić się do przodu by stanąć między Alix i inferiusem, ale nie była w stanie zmusić się do działania dostrzegając jednostkę w wyrwie.
Wściekłość.
Uczucie rozlało się po niej całej niczym ogień, który przed chwilą ugasiła. Ich spojrzenia się spotkały. Jego bez wyglądu, bez emocji, bez uczuć, kompletnie odmienne od tego jej. Pełne rozgrzewającego się blasku i zrozumienia. Kto mógłby być zdolny do czegoś takiego? Do poćwiartowania dziecka i zmienienia tylko połowy w inferiusa? Do chorych eksperymentów, do czarnej magii. Tylko psychopata był zdolny do takich czynów. A ona miała jednego właśnie przed sobą. .
- Mulciber. - warknęła, a jego nazwisko przeszło jej przez usta niczym coś niesmacznego. Szybko, chłodno. Uniosła dłoń z różdżką. Była zmęczona, czuła ból pulsujący w kolanie i osłabienie. -Reflexio- zadziała kierując w jego stronę różdżkę. Chciała widzieć jak cierpi, jak powoli uchodzi z niego świadomość, ale najpierw musiała zadbać, by przeżyć. A w tej chwili to mimo nieznanego miejsca i wszystkiego co działo się wokół on zdawał się największym zagrożeniem.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 55

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Alix powoli odzyskiwała przytomność; ciemna mgła i otumanienie mijały, znów wracała do rzeczywistości. Koszmarnej, bolesnej, przerażającej. Czuła wzbudzający mdłości smród, zapach rozkładającego się mięsa; widziała jego kawałki, widziała też czołgające się ku niej stworzenie, chcące ją zaatakować. Arystokratka zadziałała instynktownie, szybko sięgnęła po różdżkę, rozpaczliwym tonem wykrzykując ochronną inkantację. Potworne, niespotykane wcześniej przerażenie widocznie wzmocniło zdolnośći magiczne lady Lestrange. Tuż przed nią zmaterializowała się niezwykle silna tarcza, lśniąca i mocna, odrzucająca martwe dziecko kilka stóp do tyłu. Ten gwałtowny ruch sprawił, że kolejne wnętrzności wysunęły z rozdartej jamy brzusznej a od żeber odpadły płaty zczerniałej skóry, odsłaniając bielejącą klatkę piersiową.

Ramsey i Tilda znajdowali się tuż za wyrwą, na razie nie wchodząc do wnętrza chaty. Mocne zaklęcie rozświetlające sprawiało, że ich sylwetki rzucały niepokojące cienie na wnętrze na wpół spalonego pomieszczenia. Osmalone deski sufitowe groziły zawaleniem, smród stawał się nie do wytrzymania, a odrzucony zaklęciem Alix inferius powoli powracał z otumanienia, wydając z siebie oślizgłe, dziwne dźwięki. Toczona z jego ust ślina mieniła się od krwi i ropy, spływających po fioletowych dziąsłach, wyposażonych w zadziwiająco białe i ostre zęby. Wokół nie spostrzegli nic na pierwszy rzut oka interesującego - pomijając Tonks. Na razie półleżąca w kącie kobieta w futrze była dla nich niewidoczna, tam samo jak kąty pomieszczenia.

Protego Totalum Tildy było nieudane - kobieta poczuła też, że paraliż postępuje, że coś mrowi jej rękę; że coś jest nie tak, że to, co znajdowało się w jej żyłach - w jej ręce? - wyrywa się ku światłu, jest przez nie rozbudzane. Skóra pulsowała coraz mocniejszym, trudnym do wytrzymania bólem. Słabła, stawała się rozkojarzona a ręka przyciągała jej uwagę tak samo mocno, jak sytuacja wewnątrz chaty.

Justine od razu rozpoznała Ramseya, lecz nie wdała się w przyjacielską pogawędkę, od razu sięgając po różdżkę. Zaklęcie Reflexio pomknęło w stronę Mulcibera - a inferius znów podczołgał się do Alix. Rozwarł szczęki i ponownie zamierzył się na Lestrange, chcąc wbić zęby w jej prawą rękę.

| Na odpis macie czas do 18.12 do 16:30.

Freddie gryzie Alix - klik

Mapka:

Informacje:

Nie zamierzał wchodzić do środka. Wnętrze chaty nie wyglądało tak, jakby cokolwiek tam mogło pomóc im powrócić do siebie. Nie było tam nic interesującego, nic poza Tonks. Ale i ona nie była skłonna zmusić go, do wejścia do środka. Może niepotrzebnie otwierał jej przejście na zewnątrz, wyjście. Ale dzięki temu wiedział, że jest w środku, że jest tuż, tuż, na wyciągnięcie ręki. Rozejrzał się tylko pobieżnie. To, co widział nie przerażało go. Nie takie rzeczy oglądał, nie takich był sprawcą, choć musiał przyznać, że ktokolwiek odpowiadał za tego inferiusa wykazał się niebywałą kreatywnością. Spojrzał na Tildę, próbującą rzucić bezpieczną bańkę. Nie dostrzegł w pobliżu żadnych zwłok; człowieka, zwierzęcia, dowolnej istoty. A szkoda.
— Nie — powiedział jej; póki co nic jej nie groziło. Wyprostował prawą rękę i nakazał jej tym samym cofnąć się w tył, sam uczynił to samo. Blisko chaty nie było bezpiecznie, tym bardziej w związku z tym, co zamierzał zrobić. Ale Justine zareagowała — jak zwykle — gniewnie, gwałtownie. W jego kierunku pomknęło zaklęcie. Nie zwlekając skupił się, postanawiając zmienić w kłęby czarnego dymu.

| przepoczwarzam się w przyjemniejszą wersję siebie; mgła vol.1

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 34

Ktoś stał obok niego, wiedziała że tak, tylko w pierwszej chwili kompletnie nie zwróciła na to uwagi. To nie miało znaczenia. Nie, wręcz przeciwnie, właśnie miało. Jeśli ktoś był z nim, musiał mu pomagać. Oddychała ciężko, przez smród, przez widok którego doświadczała i przez Mulcibera, który musiał być odpowiedzialnym za to wszystko. Właśnie, Alix. Ale ona zdawała się ocknąć. Tonks i tak nie słyszała nic, poza głośnym biciem jej serca, gdy urok pomknął w stronę czarnoksiężnika.
- Psiadwacza mać. - mruknęła pod nosem. Alix. Otoczenie powoli do niej docierało, choć nadal głównie przemawiała przez nią wściekłość i nienawiść. Chciała, żeby cierpiał. Żeby cierpiał jak jej syn. Zagryzła mocniej wargi. Ale nie mogła też zostawić kobiety samej. Nie umiała.
- Na zewnątrz, do jasnej cholery! - krzyknęła na nią, mając nadzieję że jej głos ją otrzeźwi. Nie była łagodna, ani miła - ale nie czas był na to. Na inferiusa był tylko jeden sposób, miała nadzieję że wyręczy ich w tym kuchenka, ale za wolno uporały się z drzwiami.
Za wolno, znów.
Miała jednak nadzieję, że kobieta jej posłucha. Choć nienawidziła go, to z pewnością on był odpowiedzialnym za dziurę w ścianie. Choć w jej umyśle nadal winnym. Winnym tego, co tu widziała. Winnym wszystkiego innego czego sama doświadczyła z jego dłoni i czego doświadczyli jej przyjaciele. Jeszcze nadejdzie czas, już za chwilę, najpierw jednak, najpierw jednak musiała pomóc wydostać się Alix.
- Ignitio.- zadecydowała więc licząc, że Alix ruszy w momencie kiedy wypowie słowa i zorientuje się, co próbuje zrobić.
Nie. Powiedział nie. Dotarło do niej, myśli pomknęły próbując zrozumieć, co ten szarlatan miał na myśli. Sama przesunęła się w kierunku wyjścia uważnie się rozglądając. Szukając wzrokiem Mulcibera i innych przeciwników, którzy musieli tutaj z nim być.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 16

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Jeszcze nigdy nie czuła tak okrutnego bólu - agresywnego, pulsującego i wgryzającego się w jej rękę niczym dzikie, żądne krwi zwierzę. Cokolwiek zatruwało jej ciało, było bezlitosne i lgnęło ku światu, które przed chwilą wyczarowała. Nie wiedziała, jak długo wytrzyma, walcząc z trucizną krążącą w jej żyłach, ale mgliście zdawała sobie sprawę z tego, że czas przeciekał jej przez palce.
Chyba że znów pogrążyłaby się w mroku.
Chyba że jeszcze raz zanurzyłaby się w przytłaczającej, ale tak bezpiecznej ciemności.
Nie potrafiła skupić się na tym, co działo się wokół niej; jej umysł zarejestrował tylko świst zaklęć Justine (celowała w Tildę czy w stojącego przed nią Ramseya?) i nawet nie zorientowała się, że jej własny czar zawiódł. Głos Mulcibera dotarł do niej jakby z oddali, ale dostrzegła, że gestem nakazał jej cofnąć się w tył. Miał rację - chata groziła zawaleniem i wchodzenie do środka mogło skończyć się tragicznie.
Cofnęła się więc posłusznie, wciąż walcząc z ogarniającą ją słabością. Usiłowała zachować resztki przytomności i balansowała na krawędzi wyrwy, gotowa w każdej chwili przedostać się na drugą stronę. Różdżkę trzymała w pogotowiu, gorączkowo zaciskając na niej palce zdrowej dłoni - choć zawiodła Tildę już tyle razy, wciąż była jej ostatnią deską ratunku. Nie wiedziała, czy za moment przyjdzie jej walczyć z mroczną mocą tego miejsca, ratować się przed opadającym sufitem, czy może uciekać, ale wciąż tliły się w niej resztki determinacji, by zrobić cokolwiek.

Wyczarowanej tarczy udaje się powstrzymać obrzydliwą kreaturę - niestety, jedynie tymczasowo. Obserwuje lot wybebeszonego ciała, pozostałości czegoś co kiedyś mogło być dzieckiem i dopiero teraz pozwala sobie na szybki rekonesans pomieszczenia. Cholera, ile minut była nieprzytomna? Co tu się wydarzyło?
I co jeszcze się wydarzy?
-Kto to jest?! Znasz go?! - rzuca niespokojnie do Tiny, zezując na nowopowstałą wyrwę w ścianie. Nie jest w stanie jeszcze podzielić uwagi, skupić się na cieniach nowych elementów otoczenia.
Słyszy głos Tiny gwałtem wciskający się do coraz bardziej przytomniejącej świadomości. Wciąż walczy o przetrwanie i to na tym skupia całą swą moc - na ucieczce przed ponownie zbliżającym się stworem. Próbuje uniknąć jego ataku, rzucając się ku wyjściu na zewnatrz.

Zaklęcie odbicia nie zdołało dosięgnąć Ramseya - w mgnieniu oka jego zakrwawiona sylwetka rozmyła się w mgle, równie czarnej, co otaczająca ich, lepka ciemność. Promień Reflexio przemknął przez kotłującą się chmurę i roztrzaskał się na pniu stojącego tuż za Tildą drzewa. Kolejne zaklęcie Tonks także nie sięgnęło celu, czarownicy nie udało się ponownie wzniecić płomieni - zmniejszyła jednak dystans dzielący ją do wyrwy w ścianie i okrzykiem zachęciła Alix do działania.

Powracająca z krainy nieprzytomności Lestrange wzięła sobie te słowa do serca; zerwała się z podłogi, próbując uciec, ale przeklęte dziecko było zbyt silne i szybkie: złotołosa poczuła, jak w jej prawą dłoń wbijają się ostre zęby, rozrywając delikatną skórę. Krzyknęła z bólu, krew zalała jej długie palce i wypielęnowane paznokcie, a inferius nie odpuszczał, wgryzał się dalej, głęboko, aż do kości, jednocześnie zalewając ranę ropą i śmierdzącymi płynami z na wpół martwego organizmu. Brudna krew wylewała się z dolnej części rozerwanego ciała, chlapiąc na futro i stopy kobiety - w końcu jednak Freddie odpadł od dłoni szlachcianki, pozostawiając jednak w niej kilka pożółkłch, wbitych głęboko zębów - wraz z częścią własnych dziąseł. Wydawało się, że lada moment może znów zaatakować, chociaż raczej nie zalaną krwią jamą ustną.

Tilda cofnęła się odrobinę, lecz dalej znajdowała się w zasięgu światła, oddziałującego na jej rękę. Ból się nasilał, paraliż postępował; Fancourt nie skupiła się na odczuciach płynących z dłoni, nie próbowała dociec, co tak właściwie powoduje potężny dyskomfort, promieniujący coraz intensywniejszym bólem. Zaczęła jednak słyszec w głowie dziwne piski, narastające; niemalże zwierzęce odgłosy przerażenia, dźwięki na pewno nie pochodzące od człowieka, trudne do sklasyfikowania - ale bez wątpienia były to odgłosy wielkiego cierpienia. Cierpienia, którego część odczuwała ona sama, im dłużej przebywała w blasku Lumos Maximy.

Nadpalony strop chaty zaczął trzeszczeć coraz głośniej; kilka desek obsypało się na podłogę niedaleko stóp Alix - cała konstrukcja groziła nagłym zawaleniem.

| Na odpis macie czas do 22.12 do 16:00.

Jeśli tak postanowicie, możecie swobodnie przemieścić się do/ na zewnątrz chatki, nie będzie to akcją - o ile nie wepchniecie się w wyrwę wszyscy na raz.

Mistrz Gry prosi o dokładne opisywanie swych działań oraz rzucanie kostkami (Alix, Twój rzut na Odskok znajduje się tu).

Mapka:

Informacje:

Zmieniony w kłąb czarnej mgły rozmył się tuż przy Tildzie, aby wymierzone przez niego zaklęcie przeleciało przez gęstniejące po nim powietrze i pomknęło w eter. Nie mógł nie wykorzystać takiej okazji, a gdyby wiedział. Choć przez chwilę przeczuwał, kto znajduje się wewnątrz chaty, podjąłby pewne kroki znacznie szybciej. Ale nie pozostał w tej formie zbyt długo. Wzniósł się do góry, wysoko, aż do poziomu komina, by po chwili runąć w dół i zmaterializować się w innym miejscu. Wyciągnął przed siebie różdżkę gwałtownie i nie dostrzegając ani Tonks*, ani inferiusa, lub tego, co z niego pozostało, wymierzył we wnętrze chaty.
—Incarcerare— zażądał. Miał nadzieję, że trzymane w lewej ręce wężowe drewno posłucha go, zatrzymując Justine Tonks w środku walącej się chaty. Domostwa, które według dość pobieżnych oględzin mogło zaraz runąć. Nic więcej nie miało znaczenia.


| *Przepraszam Wielkiego MG za to założenie, ale inaczej nie wskazałabym jak stoję! Nie widzę tego na mapie, ale materializuję się pod kątem (chyba), nie widzę ani Tonks, ani Alix, ale widzę wnętrze pomieszczenia i celuję do środka. (to chyba gdzieś w okolicy drzwi jestem)