First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Nicholas Nott' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 3

Za dawno nie używałem różdżki. Zaklęcia szły mi zbyt opornie, żeby wyglądało to na profesjonalne użycie czarów. Nie powiedziałem nic, kiedy chochlik podleciał do mojego ucha ciągnąć za nie boleśnie. W tym momencie z całego serca ich nienawidziłem. Za to, że istnieją, że muszą nam utrudniać zadanie, za to że grupa Rycerzy Walpurgii skończy pokonana przez latające szczury. Marnym pocieszeniem wydawał się fakt, że nie tylko mi zaklęcia niespecjalnie wychodziły. Przynajmniej nie skończyłem pod sufitem. To jednak nie było coś, co powinno mnie satysfakcjonować.
- Caeruleusio - spróbowałem po raz kolejny kierując różdżkę na kolejne chochliki, które leciały znowu mnie za coś pociągnąć. Kątem oka dostrzegłem bardziej lub mniej nieporadne próby zwalczania szkodników. Gdyby nie to, że byłem w tym przeklętym komisie uwięziony razem z innymi, bawiłbym się wspaniale obserwując te nieudane zaklęcia latające w każdym możliwym kierunku. Ciekawe, kiedy ktoś z nas zrobi sobie poważną krzywdę.

The member 'Vitalij Karkarow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 84

Zmrużył z satysfakcją oczy, kiedy błękitnawa mgiełka sącząca się z jego różdżki omiotła grupkę chochlików, a ich drobne ciała pokryły się lodem, zamieniając je w toporne, lekko karykaturalne figurki o złośliwie wykrzywionych twarzach. Wciąż pozostała jednak jeszcze druga część atakującej go chmary, której nie zdążył smagnąć zaklęciem, a która nie zraziła się nijak marnym końcem swoich pobratymców. Pieprzone chochliki, dzieciaki w Hogwarcie uczyły się radzić sobie z nimi na drugim roku nauki, a mimo to potrafiły sprawić kłopot grupce rosłych mężczyzn, którzy szkolną edukację dawno mieli za sobą. Wolał nie oceniać, jak źle to by świadczyło o ich umiejętnościach, gdyby rozbroiła ich grupka latających gnomów. Wbrew obawom niektórych nie bał się jednakże użyć argumentu przemocy, kiedy zachodziła konieczność, ba, był mu on bliższy niż można by przypuszczać, choć zapisaną w genach skłonność do brutalności starał się pokrywać odpowiednią dozą samoopanowania. Wrodzone predylekcje do okrucieństwa krył na najgłębszym dnie serca, nie potrafił się ich jednak zupełnie wyrzec.
– Immobulus – powiedział spokojnie, tym razem celując różdżką z czarnego bzu w pozostałą grupę chochlików; czuł pod palcami kojące ciepło wyrzeźbionego drewna i pulsującej weń magii.
Rzucił szybkie, kontrolne spojrzenie na towarzyszy, gdy usłyszał za swoimi plecami uderzenie walącego się na podłogę ciała i syknięcie bólu. Nott leżał na ziemi, złorzecząc i trzymając się oburącz za kostkę, a Fawley już szedł mu na ratunek. Jeszcze tego im brakowało do szczęścia, kulejącego kuternogi na końcu pochodu, opóźniającego marsz. Odszukał wzrokiem bliźniaczkę, gotów przystąpić do niej, gdy tylko uda mu się uporać z własnym problemem, ale sytuacja u niej i Mulcibera wyglądała miernie, lecz jeszcze nie tragicznie. Nie było czasu na głupstwa. Cholerne chochliki, lepiej, by odstąpiły tym razem, zanim tętniący pod sercem zaczątek gniewu każe mu spalić je wszystkie na popiół.

The member 'Gabriel A. Rowle' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 19

Colin, twoje zaklęcie się udało, a jeden z chochlików przestał szarpać Nicholasa. Wciąż możesz ratować grupę albo udać się do skrzyni. Z niej wyleciały już wszystkie chochliki. W twojej głowie pojawiają się wątpliwości. Czy jesteś aż tak niezbędny grupie, czy może warto sprawdzić, co właściciel przed Wami ukrywał?
Perseus, z twojej różdżki wydobył się snop iskier, lecz nie rzuciłeś poprawnie zaklęcia. Rozglądasz się i nie widzisz już żadnych chochlików wokół twojej osoby. Niestety byłeś w błędzie. Jeden z nich mocno szarpnął za twoje spodnie, ale nie udało mu się ich porwać. Rzuć poprawnie zaklęcie, aby zmierzyć się z już ostatnim atakującym cię chochlikiem.
Nicholas, pomoc Colina była nieoceniona. Jeden z chochlików przestał szarpać twoje ucho, ale reszta z nich bezceremonialnie rwała twój płaszcz. Niestety odganianie się rękami od magicznych stworzeń tylko je rozwścieczyło. Twoja skręcona kostka i obolałe plecy boleśnie przypominają o sobie przy każdym najmniejszym ruchu.
Vitalij, siła twojego zaklęcia była tak duża, że podziałała na chochliki, które Cię atakowały. Nie zamroziły je całkowicie, ale unieruchomiły je skutecznie. Gdy zaklęcie przestanie działać, zapewne znajdą sobie nowe miejsce na ukrycie. Stajesz przed wyborem. Możesz pomóc swojej grupie bądź otworzyć wieko skrzynki. Z niej wydobywało się ostre, błyszczące światło, które zauważyłeś wcześniej jako pierwszy. W skrzyni nie kryją się już kolejne chochliki. Szybko kalkulujesz stan zagrożenia grupy. Próbujesz ocenić czy pięć osób poradzi sobie z resztą chochlików, a ty otworzyć w tym czasie skrzynkę i zobaczyć, co właściciel próbował przed wami ukryć.
Cassio, wciąż walczysz z chochlikami.
Gabriel, chochliki nie chciały cię odstąpić nawet na krok. Jeden z nich ciągnął za rękaw ręki, w której nie trzymasz różdżki, wydając serię piskliwych dźwięków. Być może wołał pozostałych, aby unieść cię aż pod sam sufit? Zaklęcie nie wyszło ci poprawnie. Spróbuj ponownie, aby zmierzyć się już z ostatnim atakującym cię chochlikiem.

Pamiętajcie o rzucie kostką. Powodzenia <3 Macie czas do środy końca dnia.
W razie jakikolwiek pytań bądź wątpliwości, śmiało piszcie na PW Mistrza Gry.
Zgłoszone nieobecności: Cassio, Pers.

F a r s a. Właśnie to słowo gościło w persowej głowie, gdy jarząco niebieskie chochliki atakowały grupę podobno dostojnych, godnych i budzących grozę Rycerzy, a ich zaklęcia okazywały się nie robić większego wrażenia na złośliwych stworzeniach. Profesorowie Hogwartu przeżegnaliby się lewą nogą, gdyby widzieli niesamowite dokonania swoich byłych podopiecznych, to nie ulegało żadnej wątpliwości. Fruwające naokoło gadziny szarpały poszczególne elementy odzienia, droższego zapewne niż roczny czynsz przytulnego nokturnowego lokalu, a gdy zirytowany Avery próbował się odgonić po raz kolejny, pomiędzy nim a chochlikami pojawił się tylko snop iskier. Cóż za rozczarowanie. Odetchnął z ulgą, zauważając, że całe stadko interesuje się bardziej jego towarzyszami i nawet zerknął na Colina, by sprawdzić, jak ten sobie radzi i czy może nie jest to odpowiedni moment, by dobrać się w końcu do skrzyni, lecz w tym momencie niezauważone przez niego latające utrapienie szarpnęło za spodnie Perseusa - i zapewne skończyłoby się ich rozdarciem i świeceniem mniej szlachetną częścią garderoby, gdyby nie to, że materiał był naprawdę porządny. Czego by nie mówić, cena szła w parze z jakością. Z gardła Avery'ego wydobyło się pełne irytacji warknięcie, gdy zerknął za siebie, by zlokalizować ostatniego atakującego, mającego najwidoczniej dziwny fetysz.
- Immobulus - wycedził przez zęby, celując w chochlika koniec różdżki, chociaż w głowie pojawiały mu się inne inkantacje, dające stworzeniu los bardziej adekwatny to tego, na jaki zasługiwał, lecz najprawdopodobniej obracający cały komis w popiół. Ech, priorytety.

The member 'Perseus Avery' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 42

Wreszcie. Zmęczyło mnie walczenie z chochlikami, które za nic w świecie nie chciały się ode mnie odczepić. Dopiero po udanym zaklęciu i unieszkodliwieniu tych paskudztw mogłem rozejrzeć się po pomieszczeniu. Wyglądało na to, że jednak nie byłem tak złym czarodziejem jak mogło się zdawać, moi towarzysze nie radzili sobie wcale lepiej. Dobrze, że wszystkim nam nie idzie po równo, przynajmniej nikt nie będzie tej farsy nikomu wypominał. Co lepsze, próżno szukać świadków naszej spektakularnej porażki. I dobrze, szkoda byłoby pozbywać się kogoś tylko dlatego że widział naszą kompromitację. Poza tym, kto miałby rzucić zaklęcia, skoro nikomu zbyt dobrze to dzisiaj nie wychodzi. Jeszcze raz spojrzałem na rozpaczliwie mierzących się z chochlikami. Wątpiłem jednak, by potrzebowali mojej pomocy. Albo zostali oko w oko z ostatnimi chochlikami, albo już mieli kogoś do pomocy. Ruszyłem więc do skrzyni. Nie chowałem różdżki gotowy użyć jej w każdej chwili, gdyby jednak coś postanowiło z niej wylecieć. Może jakiś hipogryf na przykład?

The member 'Vitalij Karkarow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 89

Chochlik łaskawie pozwolił się rozbroić, przynajmniej na chwilę i odpuścił, zostawiając Notta w spokoju; Colin uznał więc swoją obecność w tym miejscu za cokolwiek niewskazaną, szczególnie że skrzynia pozostawiona sama sobie ciągle go kusiła. Z chęcią sprawdziłby jej zawartość, zapominając na moment, że mogła kryć faktycznie jakiegoś paskudnego potwora. Odpuścił więc (z żalem) przyjemność podziwiania, jak chochliki zabierają się za rozbieranie Avery'ego (chociaż wolałby innego przedstawiciela tego rodu) i z jeszcze większym żalem odpuścił również przyjemność (cóż za głupiec) podziwiania tegoż samego procesu na Cassio, ruszając w kierunku tajemniczej skrzyni. Chwilowo los innych osób przestał go obchodzić; on zrobił swoje, zrobił nawet więcej, ratując szlachecki tyłek Notta, więc należała mu się mała chwila odpoczynku, czyż nie?

The member 'Colin Fawley' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 17

Westchnął bezgłośnie, kiedy jego zaklęcie nie zadziałało do końca poprawnie, a w westchnieniu tym dało się wyczuć nutę wzbierającej w nim irytacji. Nie był człowiekiem, którego łatwo było wyprowadzić z równowagi, przynajmniej zewnętrznie, gdyż potrafił narzucać sobie  żelazną samokontrolę, ale uczucie gniewu było mu bardziej niż znane, a cała ta farsa powoli zaczynała pogrywać mu na nerwach. Cass z pewnością wyczuwała to w nim, dostrzegała pomału napinające się mięśnie szczęki i ciemniejące oczy, a przynajmniej dostrzegłaby, gdyby sama nie użerała się z chochliczym problemem, ze znacznie gorszym niż on skutkiem. Cóż, trafił swój na  swego, czyż nie? Omiótł spojrzeniem swoje otoczenie, by upewnić się, że udało mu się uporać z większą częścią chmary, wówczas jednak wyczuł jak jeden z nich popiskując, ciągnie go za rękaw płaszcza. Siła i uciążliwość tych stworzeń leżała w ich ogromnej liczebności, tak więc jeden samotny chochlik nie wydawał się specjalną przeszkodą ani zagrożeniem. Zmarszczywszy brwi, pełen wewnętrznej pogardy dla tych szkodników, bo tym właśnie w czarodziejskim świecie były, delikatnie zniecierpliwiony już przedłużającą się, bardziej dokuczliwą aniżeli groźną utarczką, spróbował schwycić go dłonią, a potem, ująwszy drobne ciało w obie dłonie w niemal czułym geście, skręcić mu kark, łamiąc tenże jak zapałkę.
Jeśli było coś, co na pewno należało robić ze szkodnikami, to je eksterminować. Nie przypuszczał jednak, że to im przypadnie dzisiaj taka rola, w końcu w nieco wyższych celach tu przybyli.

The member 'Gabriel A. Rowle' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 74

Dobrze, że jego matka nie widziała go w tym momencie. Właściwie w ogóle nie zdążyła go zobaczyć, ale teraz w grobie się przewracała, bo płaszcz Nicka był już w opłakanym stanie. Wyglądał jak obszarpaniec a nie jak syn kobiety, która pochodziła z rodu Parkinsonów. Mężczyzna nie dość, że wyglądał jak obszarpaniec to jeszcze bolał go każdy najmniejszy ruch. Syknął z bólu, ale sięgnął do kieszeni po różdżkę. Przecież jakoś musi sobie poradzić. Już i tak właściwie zawdzięczał życie Fawleyowi i delikatnie mówiąc nie był tym zachwycony. Powinien radzić sobie sam a nie musieć liczyć na swoich współtowarzyszy.
-Immobulus -rzucił w kierunku chochlików, które nie odpuszczały, a wręcz przeciwnie, były widocznie zachwycone tym, że wychodzi im zatruwanie czarodziejom życia. Musiał się ogarnąć, znów syknął z bólu próbując się podnieść opierając się o mebel stojący nieopodal. Przecież nie będzie leżał na podłodze czekając aż przeszukają komis i zlitują się nad nim i ze sobą zabiorą. Już czuł te siniaki na całym ciele i nie mógł stanąć na lewą nogę. Niech to się wreszcie skończy. Najchętniej już by się stąd zmył. W końcu i tak do niczego się nie przyda ledwie trzymając się na nogach. Jednak mimo że poturbowały go zwykłe chochliki miał swój honor, dlatego też rozejrzał się po komisie starając się ignorować ból i jakoś walczyć z tymi piekielnym stworzonkami.