Polana huhapaków

The member 'Alexander Farley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 74

Znów to zaklęcie - najgorsze z możliwych. Bott uważnie obserwował nieznajomą postać, cały czas uciekając przy tym przed ogniem. Pożar był przerażający, olbrzymi, Bertie miał wrażenie że całe zoo za chwilę spłonie bez ratunku. Zastanawiał się, co mógłby zrobić, ale ten temat musiał w tej chwili zostawić Alexowi. Był jeszcze jeden problem.
Bott poruszając się, wciąż kierował różdżkę w nieznajomą.
- Fulgoro.


|też dół prawo poproszę
do trzech gromów sztuka.
Wielki Morsie, litości.

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 85

Kolejny zielony promień zaklęcia uśmiercającego pomknęło zbyt wysoko, nad głową mężczyzną, nie trafił do celu. Nieznajomy wciąż stał na nogach, żywy i pełny sił jak przed kilkoma chwilami, zdołał nawet przebudzić grzmoty gdzieś nieopodal. Zacisnęła usta w wąską kreskę tak mocno, że aż pobielały jej wargi, próbujac skupić myśli na wypowiadanych inkantacjach; niemożliwy do wytrzymywania żar bijący od coraz bliższych płomieni skutecznie łowczyni to utrudniał. Bestie utkane z ognia sięgały coraz wyżej i dalej, nie poddawały się próbom ugaszenia przez jednego z mężczyzn, ale jego towarzysz tym razem miał więcej szczęścia. Nie czekała na grzmot nad głową, błysk przed oczyma, natychmiast podjęła decyzję o ucieczce z miejsca w którym stała. Starała się więc zdematerializować, przemienić w kłąb czarnej mgły tak, jak nauczył ich tego Czarny Pan i natychmiast pomknąć pod jej postacią gdzieś w bok, by uniknąć piorunujących wrażeń i dalej od płomieni szatańskiej pożogi, ponad roślinność.


| zmieniam się w mgłę i lecę sobie w prawo

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 83

Alexander i Bertie wciąż wycofywali się w stronę drzew, spychani przez napierającą ścianę przerażającego ognia; czuli na sobie przenikający żar, towarzyszyło im też wrażenie, że za moment płomieniami zajmą się ich szaty, skóra, włosy; wciąż próbowali jednak walczyć. Alexander po raz kolejny sięgnąć po białą magię, by okiełznać zagrażającą wszystkim szatańską pożogę, i tym razem już-już miał wrażenie, że mu się to udało - magia otoczyła płomienie szczelną warstwą, gotową zdusić je w jednej chwili, a bariera utworzona przez Salvio Hexię zadrżała - ale w ostatniej sekundzie niewidzialna powłoka pękła, a Gwardzista mógł poczuć, że skupiona przez niego energia uległa rozproszeniu. Pożar przenosił się dalej, przeskakując już na pierwsze zarośla.
Bertie po raz trzeci spróbował zaatakować nieznajomą czarownicę, i tym razem przeciągły grzmot rozległ się tuż nad jej głową; Sigrun zareagowała błyskawicznie, przywołując moc, jaką dawała jej służba Czarnemu Panu: bez trudu zmieniła formę, przeobrażając się w kłąb czarnej mgły, który błyskawicznie pomknął w bok, unikając błyskawicy; piorun, sprowadzony niezwykle silnym zaklęciem Bertiego, uderzył w miejsce, w którym do niedawna stała kobieta, tworząc w trawie czarny krąg osmalonej ziemi.

Sigrun, możesz zmaterializować się w dowolnym miejscu na mapie.

Bertie wykorzystał przysługującą mu możliwość przerzucenia kości tutaj.

Szatańska pożoga rozprzestrzenia się we wszystkich kierunkach, z prędkością 1 pola mapy na turę.

Ignotus – w sprawie ponownego dołączenia do rozgrywki, proszę o kontakt drogą prywatnej wiadomości.

Poniżej znajduje się mapa terenu. Żółtym kolorem zaznaczona jest żwirowa alejka; kolor ciemnozielony to bagniska zamieszkałe przez huhapaki – można poruszać się po nich tak samo szybko, jak po innym terenie, ale należy liczyć się z brodzeniem po kostki w błocie; kolor niebieski to woda, jaśniejszym zielonym oznaczona jest zagroda garborogów (silne zaklęcia powstrzymują garborogi przed wydostaniem się poza zabezpieczony teren, czarodzieje mogą jednak go przekroczyć – na własne ryzyko); kolorem brązowym oznaczona jest zagroda hipogryfów, od alejki oddziela ją niski murek, który bez problemu można przekroczyć. Głazów, drzew i krzewów objaśniać – mam nadzieję – nie trzeba.

Dodatkowo:

niebieska linia - Salvio Hexia
ogień - pożoga


Obowiązują zasady poruszania się jak w trakcie pojedynku.

Aktywne zaklęcia:
Salvio Hexia
Szatańska Pożoga

Wykorzystane moce organizacji:
Sigrun - 1/4

Kolejka:
Sigrun - do 12.12 (czwartek) do godz. 23:00
Zakon Feniksa - do 13.12 (piątek) do godz. 23:00

stan zdrowia:

ekwipunek:

Przez chwilę obawiała się, że czar mężczyzny zdoła stłamsić płomienie szatańskiej pożogi, jej klątwa była jednak dla niego zbyt potężna, przez co poczuła ukłucie dumy; po raz pierwszy udało się jej wyczarować tak silne płomienie, zupełnie samej. Dzięki Czarnemu Panu, to on dał im możliwości i narzędzia, by zdobyć taką moc. To również jemu zawdzięczała umiejętność przemiany w kłąb czarnej mgły, która teraz uratowała jej skórę. Czar nieznajomego przeciwnika był naprawdę silny, słyszała jak huknęło w miejscu, gdzie przed chwilą jeszcze stała. BIała magia nie była dziś Sigrun posłuszna. Musiałaby sięgnąć po naprawdę potężną tarczę, a to wiązało się ze zbyt wysokim ryzykiem. Póki jeszcze była w pełni sił, musiała zrobić wszystko, by zdobyć przewagę, gdy Ignotus zniknął. Przez chwilę krążyła nad roślinnością i głowami przeciwników, by w końcu zmaterializować się po ich drugiej stronie, za niskimi krzewami. Poderwała różdżkę do góry, chcąc wyprowadzić celny atak w czarodzieja, który przywołał piorun (Bertie). Musiała im przeszkodzić w próbach okiełznania płomieni - one same w końcu ich dogonią i pochłoną.
- Larynx depopulo - wycedziła przez zaciśnięte zęby, z determinacją, by zadać ból.


| tutaj chcę wylądować i celuję w Bertiego, st Larynx Depopulo obniżone o 15 przywilejem Rycerzy Walpurgii

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 38

--------------------------------

#2 'k10' : 4

Ogień parzył mimo, że Bertie wciąż starał się oddalać od płomieni. Gorąco raziło twarz, powietrze wdzierało się w płuca. Bott zakaszlał, wciąż usiłując odchodzić od ognia. Widział, że jego zaklęcie w końcu poskutkowało, niestety jednak postać w którą celował zniknęła. Spojrzał na Alexandra, chciał już spróbować chociaż pomóc mu z płomieniami, kiedy ich przeciwnik zjawił się w innym miejscu i wycelował w niego różdżkę.
Nie znał tej inkantacji i wcale go to nie szokowało. Wiedział po jaki typ magii sięga tamta osoba i to mu wystarczyło by wiedzieć że musi się bronić.
- Protego.
Wypowiedział w nadziei, iż jasna tarcza go uchroni.


|idę w dół i prawo! <3

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 47

Alexander oddychał ciężko, czując jak gotuje się w szatach. Dym kręcił spirale ponad ich głowami, wwiercając się w nocne niebo: teraz całkowicie czarne ze względu na huczące bestie pożogi. Przez moment, krótką chwilę, mgnienie oka Grawdzista miał wrażenie, ze wreszcie mu się udało. Niestety, była to tylko zwiewna nadzieja. Utkany czar był zbyt słaby i pękł pod naporem płomieni, a z ust Alexa wyrwało się westchnienie tak głębokie, jakby z rozczarowania chciał wyzionąć własnego ducha. Strużki potu ściekały mu po twarzy i plecach, a uchwyt na różdżce stawał się z lekka śliski. Nocne niebo przeciął grzmot i piorun, jednak na miejscu, w którym jeszcze chwilę temu stała nieznajoma nie było nikogo: tylko ciemna chmura dymu kłębiła się w przestrzeni, przecinając powietrze i okrążając ich. Nagle z przeciwnej strony błysnęło zaklęcie, a po nim tarcza: to stojący obok Bertie bronił się przed atakiem, który nadszedł z przeciwnej strony, wymierzony w nich przez Rycerza Walpurgii.
- Jeżeli teraz nie uda mi się opanować płomieni to musisz się stąd wydostać - cofając się od ognia Alexander wysapał do stojącego obok Bertiego. Zmęczenie i temperatura powoli zaczynały dawać mu w kość, jednak wiedział, że będąc tak blisko sukcesu nie może przestać. - Ja dam radę, zajmij się sobą, to jeszcze nie koniec - mówił dalej, lekkim ruchem ręki wskazując teren jeszcze nieobjęty pożogą. Mieli tu jeszcze coś do zrobienia. Zaraz potem nabrał w płuca gorącego powietrza, jeszcze raz uniósł różdżkę, po czym kreśląc w powietrzu skomplikowany znak jeszcze raz wypowiedział inkantację prawdopodobnie najtrudniejszego zaklęcia, jakie przyszło mu rzucać. - DIVIRGENTO MAXIMA! - Alexander krzyknął wręcz, starając się przebić ponad ryk mar jawiących się w ogniu.

| kratkę w dół poproszę

The member 'Alexander Farley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 16

Przemiana w czarną mgłę - oprócz uniknięcia zapewne bolesnego porażenia piorunem - dała Sigrun możliwość swobodnego i błyskawicznego przemieszczania się. Śmierciożerczyni w ułamku sekundy przemknęła obok wrogów, żeby zmaterializować się kilka metrów dalej, tuż za magiczną barierą, oddzielającą zagrodę garborogów od polany, po której na ogół swobodnie biegały huhapaki. Niegdyś; obecnie magiczne stworzenia, przepłoszone przez szalejące płomienie, zniknęły całkowicie. Stopy Sigrun zapadły się lekko w bagnistym podłożu, była jednak w stanie posłać celne zaklęcie w stronę Bertiego. Zakonnik dostrzegł w porę błysk czarnomagicznej klątwy, nie widział jednak, kto ją posłał - wiązka czaru wydobyła się gdzieś zza tworzonej przez barierę iluzji, sprawiającej, że reszta ogrodu wyglądała dla garborogów (oraz znajdujących się wewnątrz członków Zakonu Feniksa) jak rozległe równiny. Bott zdążył jednak w porę sięgnąć po białą magię - tarcza rozbłysła tuż przed nim, wchłaniając mknące w jego stronę zaklęcie.
Alexander podjął kolejną, desperacką próbę poskromienia zbliżającej się do niego pożogi. Inkantacja zaklęcia poniosła się wyraźnie, lecz różdżka Gwardzisty jedynie słabo zadrżała w odpowiedzi; zaklęcie było nieskuteczne, a sytuacja stawała się z chwili na chwilę coraz mniej optymistyczna. Dla niego - i dla ludzi, których dostrzegł jakiś czas temu.

Bertie wykorzystał przysługującą mu możliwość przerzucenia kości tutaj.

Szatańska pożoga rozprzestrzenia się we wszystkich kierunkach, z prędkością 1 pola mapy na turę.

Ignotus – w sprawie ponownego dołączenia do rozgrywki, proszę o kontakt drogą prywatnej wiadomości.

Poniżej znajduje się mapa terenu. Żółtym kolorem zaznaczona jest żwirowa alejka; kolor ciemnozielony to bagniska zamieszkałe przez huhapaki – można poruszać się po nich tak samo szybko, jak po innym terenie, ale należy liczyć się z brodzeniem po kostki w błocie; kolor niebieski to woda, jaśniejszym zielonym oznaczona jest zagroda garborogów (silne zaklęcia powstrzymują garborogi przed wydostaniem się poza zabezpieczony teren, czarodzieje mogą jednak go przekroczyć – na własne ryzyko); kolorem brązowym oznaczona jest zagroda hipogryfów, od alejki oddziela ją niski murek, który bez problemu można przekroczyć. Głazów, drzew i krzewów objaśniać – mam nadzieję – nie trzeba.

Dodatkowo:

niebieska linia - Salvio Hexia
ogień - pożoga


Obowiązują zasady poruszania się jak w trakcie pojedynku.

Aktywne zaklęcia:
Salvio Hexia
Szatańska Pożoga

Wykorzystane moce organizacji:
Sigrun - 1/4

Kolejka:
Zakon Feniksa - do 15.12 (niedziela) do godz. 8:00
Sigrun - do 16.12 (poniedziałek) do godz. 8:00

stan zdrowia:

ekwipunek:

Z różdżki Alexandra znów nie wydostało się żadne zaklęcie i Bott wiedział, że nie mają już wielkich szans. Przerażające bestie majaczyły w ogniu, ogień palił twarze, dłonie, dym wbijał się w płuca i nie pozwalał oddychać. Bertie marzył o tym, by znaleźć się daleko, ale jego natura nie pozwalała mu ot tak wykonać polecenia przyjaciela.
- Jedna szansa. Muszę czegoś spróbować. - odpowiedział mu z uporem wiedząc, że nie wybaczyłby sobie, gdyby nie podjął choć próby zwalczenia tego koszmaru.
Skierował różdżkę ku przerażającym płomieniom z pełną świadomością tego, że daje swojemu przeciwnikowi nowy czas na atak.
- Pluviasso. - wypowiedział z nadzieją, iż płomień ulegnie ulewie. Cofał się przy tym jak najdalej od niego.

|Wielki Morsie plzplzplz...
Uciekam kratkę w dół!
Zaklęcie idzie po skosie lewo-góra w ogniki c:

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 74