First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Dosyć zgrabnie udało mi się stworzyć tarczę, o którą uderzyło zaklęcie. I chwała! Nie dość, że ociekałem wodą, to jeszcze miałbym skakać…? Musiałoby to wyglądać przezabawnie.
- Lapifors! – odparłem zaraz, wykorzystując chwilę zaskoczenia. Ciekaw byłem, jak będzie wyglądać króliczek Samael.

The member 'Cygnus Black III' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 6

Miał świadomość, że Cygnus okaże się godnym przeciwnikiem - nie na darmo nosił nazwisko Black, a przecież i znał go całkiem nieźle, nieraz zdarzało im się rzucać zaklęcie - chociaż zazwyczaj ramię w ramię.Ignitio - zawołał w myślach Avery, bo choć darzył Cygnusa sympatią, na arenie, w tej chwili, był jego przeciwnikiem.

The member 'Samael Avery' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 96

Zanim jeszcze dał Blackowi szansę na obronę, Samael miotną w niego kolejnym zaklęciem. Ponoć przezorny zawsze ubezpieczony, może i tym razem szczęście mu dopisze. Petrificus Totalus, pomyślał, ponownie mierząc różdżką w Cygnusa.

The member 'Samael Avery' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 84

W moim kierunku mknęły dwa potężnie rzucone zaklęcia. Drgnąłem, chcąc zrobić unik, ale w miarę prędko się opanowałem. Wyciągnąłem różdżkę i rzuciłem:
- Protego Maxima - Oby na tyle maxima, by obronić mnie przed tymi wariactwami.

The member 'Cygnus Black III' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 29

Posiadane przedmioty: ---
Bonus za przedmioty: ---

Pojedynki pochłaniały Emery - z niecierpliwością wyczekiwała momentu, gdy będzie mogła po raz kolejny wejść na arenę i zatracić na chwilę myśli podczas rzucanych zaklęć. Wtedy koncentrowała się tylko i wyłącznie na tym, by odpowiednio reagować - wszelkie troski związane z nagromadzonymi projektami noworocznym sabatem, śmiercią Emerald i Venus, ślubem Constance, schodziły na dalszy plan. Och tak, potrzebowała tego, by odetchnąć od rzeczywistości, której ostatnio miało po dziurki w nosie.
Dlatego pewnym krokiem wkroczyła na arenę, lekko szeleszcząc suknią ze śliskiego materiału. Pomimo zadziwiającej skromności ubioru, musiała wyglądać dobrze - strój tylko podkreślał wrodzoną elegancję. Emery była ciekawa z kim tym razem przyjdzie jej walczyć - jej obecny przeciwnik na liście był tylko imieniem i nazwiskiem. Uśmiech przygasnął, gdy rozpoznała mężczyznę po drugiej stronie. Ich spotkanie wydawało się oddalone w czasie o lata, choć zaledwie minął miesiąc. Dla Emery wszystkie smutki i strapienia nakładały się cieniem na upływ czasu, którzy się dłużył w nieskończoność, a wszystkie wydarzenia z przed świąt wydawały się niezwykle odległe i nierealne. Lekko się uśmiechnęła, bardziej sama do siebie niżeli do mężczyzny - problem jaki zaistniał przy ich spotkaniu obecnie wydawał się błahostką. Emery chciałaby wszystko było tak proste i nieskomplikowane jak szal zaczepiony o gałąź. Crispin Russell. A więc tak się nazywasz. W dodatku poczuła lekką satysfakcję - tak jak się spodziewała, był czarodziejem. - Silencio! - zawołała od razu po niegłębokim - jak zawsze - ukłonie i zajęciu odpowiedniej pozycji. Ten czar powinien zwiększyć jej szansę na wygraną.

The member 'Emery Parkinson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 70

Posiadane przedmioty: ---
Bonus za przedmioty: ---

Los był niezwykle przewrotny. Raz sprzyjał, a czasem zupełnie nie. Zaczynałem się przyzwyczajać do faktu, że fortuna potrafi mieć całkiem niezły wpływ na wynik pojedynków. Nie oznaczało to jednak, że postanowiłem się poddać i obojętnie poddać w ręce przypadku. O nie, wręcz przeciwnie. Poczułem silną potrzebę udowodnienia sobie własnej siły, tego, że będę w stanie oszukać przeznaczenie. Nie po raz pierwszy z resztą. Nastroiłem się na ostatnią dla mnie styczniową walkę nad wyraz pozytywnie, bo wiedziałem, że tylko to będzie w stanie uchronić mnie przed zapadnięciem się w mroczną pętlę obwiniania siebie i swoich zdolności o nagłą zapaść. Musiał być upadek, aby nastąpił wzlot, prawda?
Dlatego na arenę wkroczyłem sprężystym, pewnym siebie krokiem, jak zwykle odziany w wygodne ubranie, jakie aurorzy przyodziewają w czasie ćwiczeń - czarne, bo jakżeby inaczej. Kiedy stanąłem na podeście z niedowierzania brwi uniosły mi się do góry. Więc moje przeczucie mnie nie zmyliło. Stała przede mną lady Parkinson we własnej osobie, ta sama dama, której to pomogłem odzyskać szalik podczas grudniowego spaceru. Niezwykłe jak dawno zdawało się to być. Uśmiechnąłem się do niej szeroko, a ukłon na powitanie wykonałem przesadnie głęboki. Po prostu nie mogłem się powstrzymać. Ona sama nie wydawała się zbytnio rada z tego, że mnie widzi. Pewnie do dziś uważała mnie za zwykłego mugola.
I chyba niezbyt lubiła mnie słuchać, co można wywnioskować z powitalnego zaklęcia. Chociaż z drugiej strony w razie powodzenia zapewniała mi ułamki sekund przewagi oraz element zaskoczenia. Nie zamierzałem jednak przestać się bronić.
- Protego - mówię więc, wyciągając różdżkę przed siebie w dobrze znanej sekwencji.

The member 'Crispin Russell' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 8

Ostatni będą pierwszymi czy jakoś tak.
Chociaż tak naprawdę jeszcze nie przegrałem, bo to dopiero początek, a ja mam swój cholerny element zaskoczenia. Nie przeszkadza mi niemożność wypowiadania zaklęć, bardziej żałuję, że nie będę mógł zagadnąć mojej uroczej przeciwniczki, aby ją rozzłościć. Z tego co widziałem to całkiem łatwo ulegała różnorodnym emocjom. Cóż, sprytnie to sobie wykombinowała. Chętnie zamknąłbym jej usteczka tym samym, ale jeszcze zacznie uważać, że ją kopiuję, a jestem pewien, że zabiłaby mnie jakimiś kruczkami prawnymi. Uśmiecham się tylko do niej butnie. Usta można zamknąć na wiele sposobów. Na przykład poprzez nieuchronne, gwałtowne kichanie. Steleus, myślę, ruszając różdżką i czuję jak warga mi drży, bo chciałbym to powiedzieć, ale nie potrafię.

The member 'Crispin Russell' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 48