First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Marianna szczerze ucieszyła się, gdy jej zaklęcie go ugodziło. Widocznie faktycznie musiała zaskoczyć go swoim atakiem. Jak widać rzucanie niewerbalne miało także swoje plusy obok minusów. Jednak, znowu przyszła jej kolej na atak. Przeciwnik się nie obronił, nawet nie spróbował, więc mógł ją zaatakować i już po chwili w jej stronę mknęły dwa zaklęcia. Jedno konfundujące i jedno uniemożliwiające unik. Niby takie proste zaklęcia, a jednak potrafiły przeważyć szalę zwycięstwa na jedną lub drugą stronę. Póki co jednak, przede wszystkim Mari musiała się przed tymi zaklęciami obronić, bo jeśli jej się nie uda, to prawdę mówiąc byłoby już po ptakach. A tego nie chciała.
Protego, rzuciła w całkowitym skupieniu, wykonując odpowiedni ruch. Obrona była dla niej teraz kluczowa.

The member 'Marianna Goshawk' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 10

Gdy oba zaklęcia w nią trafiły, była naprawdę pod wrażeniem, że walczy z kimś tak silnym. Miała ochotę się zaśmiać ze swojej bezradności i zaśmiała by się gdyby nie fakt, że nie bardzo mogła cokolwiek wypowiedzieć.
Cóż, ich pojedynek zapewne zbliżał się ku końcowi, ale czy to oznaczało, że Marianna miałaby się poddać? Nawet jeśli nie wykazała się nie wiadomo jak cudownymi umiejętnościami w walce, to jednak zaparcia nie można jej było odmówić. Mimo tego, że nie dość, że była spowolniona (naprawdę przedziwne uczucie), to jeszcze lekko oszołomiona, to nadal starała się stać na nogach dosyć mocno i w odpowiedniej postawie, aby móc jeszcze raz zaatakować. Kto wie, może był to jej ostatni atak? A jeśli nie, to przynajmniej pokaże, że ona się tak łatwo nie poddaje.
Postanowiła zaatakować go tym samym, czym on zaatakował ją. Confundus poleciał w stronę Rosiera, oby tylko był wystarczająco silny, aby powalić go na kolana.

The member 'Marianna Goshawk' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 54

Walczył bardzo ofensywnie, czyżby agresywnie?, wiedział o tym, ale wiedział też, jak wielką usłyszałby kpinę, gdyby przegrał z kolejną młodą panienką, na domiar złego niżej postawioną w hierarchii, którą budował wśród nich Czarny Pan. Nie chodziło już tylko o lekceważenie jej płci, jej wieku, chodziło również o oznaczenie pozycji, którą słusznie wszak zajmował. Paraliż niepozwalający mu w pełni panować nad ruchami nadgarstka zdał się ustąpić, choć w ferworze kolejnych ciskanych zaklęć uniknął go atak dziewczyny; odpuściła, czy może jednak przytłoczyła ją magia niewerbalna? Nieistotne, istotne, żeby to skończyć.
- Petrificus Totalus - zażądał stanowczo, wykonując różdżką odpowiedni gest i ciskając w pannę Goshawk zaklęcie kończące.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 54

Ale na tym nie poprzestał, może w ferworze walki zapominając o dżentelmeńskich manierach, może - chcąc zaakcentować swoją pozycję. Ledwie w jego ustach ucichła inkantacja, a wypowiedział kolejną, brutalniejszą niż poprzednia, ale panna Goshawk powinna wyciągnąć z tego pojedynku pewną nauczkę - a może, jeśli dobrze pojmie lekcje, w przyszłości udzieli jej kilku rad.
- Ignitio - wyrecytował, zaciskając dłoń na różdżce, dźwięcznie, płynnie, głośno i wyraźnie wypowiadając głoski inkantacji.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 47

Czyżby to już był koniec? Jej zaklęcie go nie zraniło, doszło więc do tego, że znowu musiała się bronić. Tristian wydawał się lepszy i silniejszy, ale ten pojedynek dał jej sporo do myślenia. Może kiedyś będzie taka jak on, gdzie pokonanie kogokolwiek stanie się proste jak różdżka z masłem? Zacisnęła mocniej usta, słysząc inkantacje pierwszego i zaraz kolejnego zaklęcia. Oba zaklęcia poleciały w jej stronę. Miała skończyć leżąc sparaliżowana na ziemi i do tego jeszcze poparzona przez ogień? Chciał zostawić jej pamiątkę z dzisiejszego pojedynku?
Nie odejdzie jednak bez ostatniej próby, nie opuści różdżki i nie pozwoli siebie pokonać. Bo jakże by to wyglądało? Jakby się poddała. A przecież ona się nie poddawała. Chciała, aby uważano ją za kobietę, która walczy o swoje. Nawet jeśli się to dla niej źle skończy, to zostanie pokonana z wysoko uniesioną brodą... i różdżką. Rzuciła Protego odpowiednio wykonując ruch ręką, czekając na swoje małe zwycięstwo lub na porażkę.

The member 'Marianna Goshawk' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 88

Jeszcze stała na nogach. Gdy zaklęcia odbijały się od jej starczy aż się zdziwiła, że udało jej się udało. Szybko spojrzała na Rosiera i faktycznie, oczekiwał teraz jej ataku, chyba trochę zmieszany, że Marianna się obroniła. Może silna wola podziałała? Kto tam wiedział.
W każdym razie mogła jeszcze raz zaatakować, a każdą swoją akcję traktowała jako tą ostatnią, dlatego niesamowicie się starała, aby wszystko wykonać poprawnie i zachować swoje skupienie. Tylko w taki sposób mogłaby jeszcze zagrozić Rosierowi i pokazać mu, aby jej nie lekceważył. Bo jak widać, jednak coś potrafi. Rictusempra poleciało w stronę przeciwnika.

The member 'Marianna Goshawk' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 77

Nie spodziewał się, że panna Goshawk zdoła obronić się przed jego natarciem, zaskoczyła go - na tyle, że nie podjął obrony przed jej kontrofensywą. Upokarzające zaklęcie rozśmieszające było mu wybitnie nie w smak, choć rozbawiony wyraz jego twarzy nijak tego nie pokazał, nagle cała ta sytuacja wydała się zwyczajnie... śmieszna. Śmieszna była arena, śmieszna była Goshawk, śmieszne były zaklęcia, ale przecież musiał się skoncentrować na pojedynku, zebrać myśli, skupić się na tyle, by nie dać jej przejąć prowadzenia.
- Drętwota - wyartykułował wciąż rozbawionym głosem, celując prosto w oponentkę, wcześniej poprawiwszy chwyt na różdżce.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 27

Przeklął - niesmacznie i siarczyście, ale w myślach, nie łamiąc zasad pojedynków; choć trzymające się go rozbawienie sprawiało, że zepsute zaklęcie również wydało mu się śmieszne, to w głębi ducha wciąż pamiętał, że najważniejsze w tym wszystkim było zwycięstwo, od którego oddalał się niebezpiecznie. Ledwie z jego różdżki wymsknęła się blada, rozproszona smuga światła, Tristan wykonał nią kolejny gest, rzucając kolejne zaklęcie - brutalniejsze, zupełnie jakby cała ta sytuacja zaczynała go... niecierpliwić.
- Lamino!