Kuchnia

Słuchała jego zaskakująco krótkiego monologu o tym jak wprowadza w życie swoje marzenie, bo zakładała, że posiadanie własnego biznesu musi tym być, skoro tyle z tym bolączek, a on zaparcie w to brnie. Godne pochwały jak najbardziej! Ona w tym czasie sączyła sobie wolno jego napar, od czasu do czasu cicho siorbiąc. Był dziwny, pozostawiał po sobie nieco cierpki posmak, ale delikatna, kwaskowata nuta zachęcał ją do kontynuowania.
- Eee tam..- machnęło zbywająco dłonią.- Nie takie straszne. Trudne, to na pewno. Hm.. przez chwilę zastanawiałam się, czy mojej mamci ci nie podrzucić do pomocy, no ale skoro wolisz wszystko sam, to nie bardzo w sumie mam pomysł jak ci pomóc.
Westchnęła cicho, przez chwilę rozważając problem z miejscem, z ilością, czasem, pieniędzmi.. no trochę tego było. Jej pieczenie nie bardzo wychodziło i niestety, ale wpływania na czas także nie nauczyli jej w szkole. I to przez bite siedem lat.
- Może jak będziesz naprawdę zdesperowany pomogę uprowadzić ci jakieś skrzata domowego..? Chciałbyś takiego?
Zerknęła na Botta z poważną miną. Poważna sprawa, wymagała radykalnych rozwiązań. Nieważne już jednak, że akurat tego, właśnie zaproponowanego, zupełnie sobie nie wyobrażała, ważne, że coś wymyśliła.
Na wzmiankę o fasolkach, pokiwała głową. Akurat za te zdobył nawet i jej uznanie! Lubiła ten dreszczyk niepewności przy jedzeniu słodyczy.
- Mhm- mruknęła potwierdzająco na wzmiankę o swoim starszym rodzeństwie, nie mogąc się jednak krzywo nie uśmiechnąć. Miło ze strony Bercika, że tak z góry wziął jej stronę.- Nie powiem, żeby nie było w tym mojego udziału, ale po prostu powinien dać sobie spokój. Dramatyzował, a ja strasznie tego nie lubię.
Myślałby kto, jaki on nagle stał się rozsądny i odpowiedzialny jako najstarszy z rodzeństwa. Strasznie irytujące kiedy ktoś, kogo zaczynasz nagle widywać od czasu do czasu, wyskakuje z próbą strofowanie cię i pouczania, tak jakby był ze wszystkim na bieżąco. I do tego jego idiotyczna sugestia, że powinna dorosnąć. Aż krew się w niej gotowała na to wspomnienie, bo może i jego zarzuty z palca wyssane nie były, co gorsza, ale patrzył na niej ze złej perspektywy.
U niej było po dawnemu, oczekiwania innych ludzi interesowały ją tyle co zeszłoroczny śnieg.
Nie było zatem sensu dłużej skupiać się na Charlie'em, miała teraz okazję wyrzucić cały ten incydent z głowy i zamierzała to wykorzystać.
- Praca cały czas w porządku, nie mam na co narzekać. Szef chyba także nie, także wszyscy zadowoleni. I pomału dążę do znalezienie się w tej sytuacji, w której jesteś teraz ty. No może nie do końca dokładnie tej samej- uśmiechnęła się kącikiem ust.- Ale na pewno do założenia własnego interesu. Tym bardziej zatem trzymam kciuki za ciebie. Być może za parę tygodni, lat, to ja będę poszukiwała kogoś z ciężką sakiewką i nie ukrywam, że liczę w tym wypadku na ciebie. Zatem postaraj się Bertie! Dla nas obojga.
Wymierzyła w niego palec i sięgnęła w końcu po babeczkę. Lubiła ciasto do nich, także pierwsze dwa gryzy były satysfakcjonujące, chwila prawdy miała jednak nadejść przy nadzieniu. Kolejny kawałek był.. kwaśnawy ku jej zaskoczeniu, ale i zadowoleniu. Trochę jak jabłka, które zazwyczaj jadła w szarlotce? Przez chwilę wydawało się jej także, że czuje nutę cynamonu.
Jak dla niej super sprawa, chociaż w życiu do głowy by jej nie przyszło aby właśnie tym wypełnić babeczki. Spojrzała na nadzienie, nie dostrzegając w nim kawałków owoców.  
Pokazała palcem, że jak dla niej jest okej, chociaż zbyt wybrednym klientem to ona nigdy nie była, jeżeli chodziło o jedzenie. Miała nadzieję, że jest on tego świadom.
- O tak!- zaklasnęła aż.- Grzańca stawiaj na stół! A jak chcesz mogę ci pomóc nawet, ale będziesz mi musiał mówić dokładnie co i jak.
Skoro i tak tu jeszcze posiedzi, równie dobrze może się przydać do czegoś. Pod czujnym okiem rodzinnego cukiernika nie powinna doprowadzić do katastrofy.

Oh, jasne że się z niego nabijają! Pokręcił głową ale w sumie to się uśmiechnął na wspomnienie o skrzacie i wycelował drewnianą łyżką w swoją drogą kuzyneczkę.
- Ale żeby ZE MNIE tak kpić? - spytał z pełnią oburzenia, zaraz jednak wracając do swojej słodkiej masy. - Nie no, pomoc mi będzie potrzebna w lokalu, to na pewno ale to będę wzywał kogo się będzie dało. Sprzątanie, mały remont, wykładanie towaru, jednocześnie będzie trzeba piec to co musi być świeże więc poza ostatnim punktem... nie wiem, zatrudnię szwadron chochlików i będę im płacił miętówkami chyba.
Może i nic w tym zabawnego, ale się znów uśmiechnął, znów wzruszając przy tym ramionami. Wiedział, że ktoś do pomocy się znajdzie i to go pocieszało. Nawet kogoś zatrudnić, w sumie to generalnie będzie potrzebował pracowników, tylko trzeba znaleźć kogoś gotowego pracować za grosze. No i przeboleć fakt, że dopóki sam nie wykopie się z długów, będzie pod względem finansowym najgorszym szefem świata.
- Jesteś jego siostrą, hm? - wzruszył ramionami. Musiał to po troszę zrozumieć. - Wiem że teraz to trochę inna sytuacja ale gdyby to wszystko się nie stało, też bym pewnie trochę świrował na punkcie Any. W sensie jasne, jest starsza, ale to nadal siostra, chcesz żeby wszystko było super i kiedy widzisz że coś idzie nie tak, potrzebujesz coś zrobić. - wzruszył ramionami. Brał jej stronę chyba z natury - też był najmłodszym z rodzeństwa, z czwórki która w sumie wychowywała się w jego domu i może była w tym jakaś solidarność. A może to to, że Bertie po prostu zawsze jakoś bardziej trzymał z kobietami? Nieważne z resztą chyba. Chyba jednak nie potrafił nie zrozumieć pozycji świrującego brata, to chyba trochę genetyczne i tyle.
Choć oczywiście kompletnie nie wiedział o czym mowa tak na prawdę. Choć chyba nadal nie do końca oswoił się z tym, że Ana znowu tu jest. Ciekawe, jak sobie radzi?
Słysząc o wielkich planach Elki, znów się jednak uśmiechnął. No tak. W sumie to mógł się tego spodziewać, choć spodziewał się też że to dość dalekobieżne plany.
- Staram się więc trzy razy bardziej, żeby zdążyć wyjść z własnych długów zanim zacznę pożyczać tobie. - stwierdził wesoło. - Jak będziesz myślała o tym poważniej to daj znać. Chyba będę umiał być trochę pomocny. - dodał, bo w sumie wiele się nauczył po prostu przez rzeczy które musiał zrobić, po prostu widział jak sprawa wygląda. - Mi pomaga mocno przyjaciel, ten co ma swoją lodziarnię. Wiesz, robił to kiedyś no i teraz prowadzi więc wie jak sprawa wygląda.
Dodał, choć to i tak raczej oczywiste że sam na własną rękę sobie nie radzi. Po prostu nie on, chyba nikt by w to nie uwierzył.
Dalej zerknął na jedzącą Elorkę i uśmiechnął się na kciuka w górę. Cóż, sam będzie musiał znaleźć to, czego mu brakuje ale się uda. Dookoła niego z resztą walała się masa kartek z jednym przepisem tylko z drobnymi zmianami. Więcej kropel tego, mniej tego, tutaj jeszcze coś, tutaj minus coś i tak dalej, aż nie dojdzie do proporcji którą uzna za idealną.
- To możesz skoczyć po wino, jest w piwnicy. Przestawiłem alkohol na górę bo Ernie zaczął rzucać butelkami. - powiedział zaraz, bo sam namiętnie mieszał jakąś masę i nie chciał odkładać garnka, żeby przypadkiem się grudki nie porobiły.

Dokończyła babeczkę, po czym starłwszy okruchy za sobą, wstała i wrzuciła je do zlewu, gotowa do działania. Zerknęła ciekawie Bertiemu do garnka. Nie bardzo by ją bawiło, gdyby wyznaczył właśnie jej mieszanie tej masy, nudne zajęcie, a energicznie podejście niekoniecznie przyspieszy proces tworzenia gładkiej struktury.
Nie miała cierpliwości do podobnych zadań.
- Och, remont brzmi zabawnie. Kto wie czy nie odziedziczyłam jakiś ukrytych talentów w tej dziedzinie po ojcu. Można by się przekonać- tak naprawdę liczyła bardziej na zabawne towarzystwo, które skupiał dookoła siebie Bertie i przyjemne spędzenie czasu, niż faktycznie zdziałanie czegoś.- Daj znać jak będziesz już kogoś miał, to przyjdę i dorzucę swoją cegiełkę. Wiesz.. inaczej bym się mogła przepracować jeszcze. I mi można płacić w posiłkach, byle nie słodkich.
Posłała mu przeuroczy uśmiech, cukiernik nie cukiernik, sprawy za łatwo nie postawi. No i co ważniejsze, nakarmiona może czuć się w większym obowiązku do odwzajemnienia przysługi, może być nawet bardziej efektywna.
Przez chwilę zastanowiła się nad jego słowami, porównując je do swojej sytuacji. No dobrze, być może znalezienie odurzonej siostry można zaliczyć do 'sytuacji, która idzie nie tak i trzeba coś z tym zrobić', ale starała się wytłumaczyć mu sytuację. Miała zdrowy rozsądek i nie zamierzała powtarzać tego, pozostawiając to w sferze jednorazowego eksperymentu.
Chociaż zapewne to samo mówił, każdy początkujący nałogowiec. Uśmiechnęła się do swoich myśli pod nosem. Nie byłaby sobą, nie wierząc we własne postanowienie i jasność umysłu. Z nią było po prostu inaczej.
Jak zwykle. Mógł jednak nie podnosić głosu, bo strasznie ją to denerwowało i nie robić z całej sytuacji takiego bagna.
- Taa, no może- mruknęła jedynie, bo i była odrobina racji w tym co mówił Bertie. Nie oznaczało to jednak, że nagle pożałuje swojej postawy i wybaczy Charles'owi, a co więcej, że go przeprosi.
Co najwyżej mogła uznać, że zawinili oboje, z tym, że to nie ona rozpoczęła cały ten problem we własnym mniemaniu. Nie bardzo chciała też o tym słuchać, dlatego najlepiej było zostawić temat w spokoju.
- Aaa kojarzę, Fortescue czy jakoś tak, nie?- kojarzyła ich dzięki biznesowi, całkiem popularnemu zresztą na Pokątnej, no i dzięki temu tutaj, który musiał już wcześniej wspominać przy niej to nazwisko.- Lody cenię wyżej ponad słodkości.
Przyznała otwarcie.
Cofnęła się do blatu, by dopić zwartość filiżanki, jeszcze zanim ruszy na dół. Jedynie na wzmiankę o jakimś Ernie'm zmarszczyła nieznacznie brwi, nie od razu kojarząc o czym też on mówi.
- Ernie?- zerknęła pytająco na kuzyna, zaraz jednak w blasku własnego olśnienia, pukając się w czoło.- Nieważne już. Pamiętam. Przystojniaczek. No nic, to idę rzucić na niego okiem.
Rzuciła i udała się w stronę piwnicy oraz jej nowego lokatora. Doprawdy, los był okruty dla ghuli. Nie dość, że brzydkie to jeszcze tak beznadziejnie naiwne.. Jej zdaniem istota o tak wyjątkowo przykrej aparycji powinna mieć w sobie chociaż odrobinę przebiegłości jeżeli nie agresji wręcz, ot jedynie dla obrony, gdyby komuś przyszło do głowy znęcać się nad nim, z powodu jego brzydoty. Nie wątpiła, że takich przyjemniaczków było wielu.
Ten akurat miał spore szczęście, że trafił tutaj, w opiekuńcze ramiona nieszkodliwego Botta. Współczuła tym istotom, ale nie potrafiła się przekonać do zostania ich wielką fanką, wolała patrzeć na przyjemniejsze rzeczy, nawet jeżeli z natury okazałyby się naprawdę nieprzyjemne.
Wzięłam pierwsze lepsze- oznajmiła wróciwszy na górę i stawiając na stół butelkę.
- Obyś zatem nie trzymał tam jakiś starszych, lepszych roczników.
Pozbyła się korka, po chwili zaczynając buszowanie po szafkach w poszukiwaniu przypraw na grzańca. Alkoholu im nie zabraknie, tego była pewna, gdyby ta jedna butelką ją rozochociła.
- A jak tam z twoim życiem uczuciowym? Masz na nie jeszcze czas, skoro taki zabiegany?
To zawsze był temat warty poruszenia w tym przypadku.

- W porządku, na ciepły obiad zawsze możesz liczyć. - stwierdził i puścił jej oczko, bo ostatecznie gotować lubił prawie równie mocno jak piec i w sumie chyba miał do tego równie dobrą rękę. Nie ma sens chyba być skromnym, kiedy już się coś potrafi? No, w każdym razie pomoc się przyda, ale na to jeszcze przyjdzie czas.
Na sprawę z bratem mógł już tylko wzruszyć ramionami. Nie to, że nie lubił się wtrącać, raczej wiedział że to może co najwyżej zaszkodzić w niektórych sytuacjach. Podobnie jak gadanie o sytuacji której ostatecznie on kompletnie nie zna. Nie ma co się więc wymądrzać, Elorka własną głowę ma, ma ją we właściwym miejscu więc trzeba chyba zaufać w jej postanowieniach.
- Tak, dokładnie. I ranisz mi serce, wiesz? - oznajmił jej, bo jak to tak, że jego rodzina, jego krewna, osoba z którą jest powiązany tak krótką nicią wybiera produkty Flo a nie jego! Oburzające. Nie, ona to rozsądnym człowiekiem nie jest, jest okrutna i straszna. - Eh wiesz i nawet cię to nie obchodzi, co?
Musiał się jeszcze trochę pożalić no, ale zamiast dalej jojczeć, po prostu posłał ją po wino i zaczął przelewać masę babeczkową do foremek w tym czasie.
- Tylko jemu serca nie złam!
Zawołał jedynie za kuzynką. Zaczekał, aż ona wróci, magicznie piekąc nową partię i testując, by w końcu mruknąć z zadowoleniem. Osiągnął troszkę bardziej intensywny smak i cóż - o to chodziło, wcześniej był dla niego odrobinkę zbyt łagodny. Podkreślił na jednej z kartek odpowiednie proporcje i wsadził ją do zeszytu, pozostałe wyrzucając by mu później nie namieszał ten nadmiar w głowie.
- Mój dom i drogie wino? - zacmokał pod nosem. Nie, niestety. Nie było też okazji które uważałby za coś co wymaga drogiego wina, w sumie to nawet najweselsze rzeczy opijał piwem czy ognistą jak na prostego człowieka przystało. Może jak się będzie oświadczał! Ale to no... raczej szybko nie nastąpi.
Na kolejne pytanie pokręcił lekko głową. No, co on ma powiedzieć?
- Jest, nie ma, sam nie wiem. Ale na pewno się dowiesz, jak coś wyjdzie.
Gubił się w swoich uczuciach trochę chyba zwyczajnie, długo się oglądał za Sue, jednak w chwili w której pojawiła się Clara wszystko jakby się wywróciło do góry nogami. Teraz odreagował i w sumie to nie wiedział co myśleć dalej. Chyba nie chciał póki co mówić o niczym poważnym, bo nic takiego się nie działo. Ot, był sobą, zawsze łatwo mu było zawrócić w głowie.
- To był dziwny miesiąc, wiesz? - stwierdził jedynie. - Ty nadal zakochana tylko w niewidzialnych koniach? Tarka, cynamon, goździki i imbir są w szafce na lewo, nad patelniami.
Poinstruował.
- Pomarańczka na parapecie.

Uniosła brew w sceptycznym wyrazie, na słowa o wychodzeniu mu w związku. Ze związku? Cóż, to przerabiał już kilka razy, o ile by poważyć się na tak poważne określenia jak związek w przypadku Berta. Wyglądało na to, że sobie trochę poczeka, bo jak na razie taktyka z kwitka na kwiatek, nie dawała na to wielkich nadziei.  
- Wiesz, przez takich jak ty, a znam kilku podobnych, czy może raczej dzięki wam, nie marnuje swojego czasu na głupie romansidła- stwierdziła, nie mogąc podejść poważnie do chyba już żadnego młodego mężczyzny, gdyby ten zechciał wyznawać jej miłość lub wierność aż po grób.
Nie wytrzymałaby i wyśmiała go w twarz. Nie wątpiła, że gdzieś istnieją przyzwoite jednostki, bardziej zdecydowane, wiedzące czego chcą, był to jednak rzadki okaz pośród jej towarzystwa.
Sama osobiście podchodziła ostrożnie do kwestii lokowania uczuć. Póki co nie odczuwała wyraźniej pustki w swoim życiu, którą musiałaby wypełnić kimkolwiek, mogłoby wtedy zabraknąć jej czasu na inne przyjemności, bez których nie wyobrażała sobie swojego wolnego czasu.
- Dziwny, bo co?- zerknęła nań ukradkiem.- Zabrzmiało to, jakby miało się kiedykolwiek zmienić.
Pokręciła głową, nie kryjąc swego rozbawienia. Nie oczekiwała zrozumienia swojej fascynacji, a do pytań o powody chyba się już przyzwyczaiła, chociaż jak dla niej, równie dobrze można by dokładnie o to samo pytać każdego różdżkarza chociażby czy wytwórce mioteł. Dlaczego?
Tworzenie czegokolwiek nigdy nie leżało w jej naturze czy chociażby zakresie uzdolnień, począwszy od artystycznych zapędów, przez przedmioty codziennego/magicznego użytku aż do absolutnie podstawowych dotarłszy. Można to ująć w taki sposób: próbowanie chociażby jej potraw potrafiło być ryzykowne.
Po kolei zaczęła wyciągać wszystkie przyprawy z szafki, wino wlewając do znalezionego rondla, pod którym rozpaliła także ogień, biorąc się za ścieranie.
- Z krwią sobie mości pan życzy?- wygięła kącik ust ku górze, czując, że praktycznie balansuje na granicy zranienia się, niegroźnego co prawda, ale czy oznaczało to, że ma być z tego powodu zadowolona? Niewzruszona? Nie przepadała za widokiem krwi i ran jakiegokolwiek rodzaju, a już szczególnie na swoim ciele.- Aha jak masz to można dodać jeszcze odrobinę kardamonu i laskę wanilii, ale to już musisz mieć.
Mogła nie wiedzieć jak się robi to i owo, jakich przypraw do czego używać, lecz nie do alkoholu. W tym zdobywała coraz większa wprawę, ale i świadomość, że raczej nie ma się czym chwalić.
I zostawiając podgrzewające się wino, wróciła na swoje miejsce.
- Więc ty będziesz piekł, a ja cię opijała, w porządku układ jak dla mnie- pasożytowanie na innych, weszło jej tak bardzo w nawyk, że nie potrafiła już mieć nawet wyrzutów sumienia z tego tytułu.- Tylko ostatnio chyba trochę za dużo piję. A tu nadchodzi jesień i zima.. idealna pora na wieczorne poprawiacze nastroju. No co za pech.
Westchnęła cicho i wsparła brodę na dłoni, nie uważając tego jednakże za jakieś wielkie nieszczęście, a raczej wprost przeciwnie.
Wiedziała jak wygląda to z boku, słyszała uwagi głoszone pod jej adresem, kiedy znowu przeżywała poranne katusze idące w krok za dobrymi, relaksującymi wieczorami. Mogła próbować cierpieć w milczeniu, ale jej wygląd chyba wszystko tłumaczył.
Nie sądziła jednak aby to był punkt krytyczny, jeszcze. Uznawała, że wszystko jest pod kontrolą, skoro do pracy szła w nienagannym stanie, dookoła siebie potrafiła zrobić wszystko, więc nikt ją taszczyć do łóżka nie musiał ani trzymać włosów na wypadek.. mdłości, no i przed południem się nie tykała niczego procentowego.
To prowadziła ją jednak do jeszcze innej myśli. Myśli o jeszcze większej samowystarczalności.
- Błąka mi się po głowie myśl o wynajęciu czegoś tutaj. W Londynie, ale.. to tylko taki pomysł póki co- nie była jeszcze tego pewna, a to z dwóch powodów.
Pierwszym były rzecz jasne finanse. Zawsze sądziła, że zamieszka sama mając już swój biznes, ale to chyba nie nadejdzie tak prędko, jak sobie to planowała. A po drugie chodziło jej o sąsiedztwo. Gdy w domu miała ochotę na cisze i spokój, po prostu wychodziła. Do lasu, nad jezioro. Musiała się zatem liczyć, że żyjąc w mieście to nie będzie tak proste. Przynajmniej dopóki Ministerstwo nie zrobi czegoś w sprawie sieci Fiuu.
Wtedy problem życia w ścisku, o którym tak wiele słyszała od innych, może zacząć dotyczyć jej samej, a nie była pewna czy ma ochotę na dogłębniejszą analizę tego z własnego punktu widzenia.

- No wiesz? Ale ja nie robię tego celowo, to się jakoś tak układa po prostu. - stwierdził, bo Bertie na prawdę chciał czegoś trwałego i wiecznego tylko mu się to za bardzo nie udawało. Od dawna. Bardzo dawna. Cóż, gdzieś na pewno jest problem, ale czy on się będzie tym jakoś mocno przejmował? - Poza tym znam wielu nie takich-jak-ja. - dodał zaraz, bo musi bronić tej brzydkiej płci przecież, tyle jest fajnych, długotrwałych par albo facetów którzy to za jedną, jedyną się uganiają! - Taki Titus chociażby już z pół roku chyba z tą swoją ciągle się pałęta. Eileen przecież dopiero co za mąż wyszła...em. - zaciął się trochę bo w sumie więcej miał znajomych singli niż nie-singli ale no, to że nie mają pary nie znaczy że by nie chcieli albo nie myślą o tym bardziej na serio!
- W jednym miesiącu wróciła Anastasia, pojawiła się moja dawna znajoma, zgadnij - też zaginięta jakiś czas temu. Dodatkowo dostałem list z Ministerstwa z propozycją pracy. Aż szalejące dookoła anomalie zaczęły wyglądać naturalnie. - zaśmiał się pod nosem, bo tak, o ile ostatnie pół roku miesiąc w miesiąc niosło jakieś nowości i wiązało się z nowymi wydarzeniami tak zeszły miesiąc pobił wszystko.
Tak, to był dziwny miesiąc.
- Pewnie się zmieni. Jeszcze się ktoś znajdzie, serce ci podskoczy i bum, zakochasz się jak nastolatka. Zobaczysz. - stwierdził mądrością swej matki, bo i ta tak powtarzała. I była wspaniałym dowodem bo jej też miłostki nie obchodziły i w sumie to przed ojcem się długo opierała, ale no, nie da się wiecznie uroku Botta odpychać, co nie?
- Krwisty grzaniec? - uśmiechnął się pod nosem. Oj, on doskonale wiedział że siedzenie w kuchni grozi nawet i obcięciem palców. Dosłownie. - Ja podziękuję, możesz swój kubek skropić. - wzruszył zaraz ramionami, przy pomocy różdżki podpiekając ostatni set swojego eksperymentu. Zaraz będzie się brał za taneczny jabłecznik i... i wiele innych. Wszystkie przepisy muszą być idealne na chwilę przed otwarciem. A ten stos pożywienia... cóż, niejedna dusza się z niego ucieszy. - Kardamon i wanilia powinny być obok cynamonu.
Kupował. I to niezły stos w sumie wszystkiego właśnie po to żeby tutaj pracować nad kolejnymi przepisami. Nie było to wcale takie łatwe jak się spodziewał, że będzie, chciał żeby jego produkty były cóż - wyjątkowe. A o coś odbijającego się daleko od przeciętności trudno, kiedy robi się słodycze.
- Uważaj młoda, jak mnie przepijesz to dostajesz szlaban. - pogroził, odstawiając w końcu babeczki do przestygnięcia i zerkając do swoich starych przepisów. W dużym zeszycie miał sporo starych, często w działach na ciasta owocowe, torty i tak dalej. Jabłeczników miał z pięć różnych i zamierzał je wymieszać i oczywiście okrasić odrobiną magii.
- A jak wpadniesz w alkoholizm, zamknę cię w piwnicy i zabiorę z niej wino. - pogroził jeszcze, choć hej, Elora w zeszłym roku opuściła Hogwart! Chyba każdy młody dorosły potrzebuje chwili na alkoholizm i nieodpowiedzialność. Jemu na przykład ta chwila nadal lubiła czasem wrócić więc jak mógłby czepiać się jej? Mądra z niej dziewczyna. W końcu Bott w połowie.
- Polecam Dolinę. Las obok. Co prawda już dalej w las się nie da budować, ale zawsze możesz w inną stronę. Tylko musiałabyś ukryć budynek przed mugolami. W sumie mugol może widzieć testrale jeśli widział czyjąś śmierć?
W sumie to ciekawe, Bertie nie miał bladego pojęcia. Nigdy dotąd się nad tym nie zastanawiał.

Czekała z ironicznym uśmiechem, aż wymieni jej kilka dobrych przykładów, ale coś nie bardzo mu poszło, umacniając ją tym samym w jej przekonaniach. Wyjątki jedynie podkreślały regułę- jak dla niej absurdalne stwierdzenie, ale akurat teraz było jej ono na rękę.
Na wspomnienie jednak znajomego imienia, uniosła głowę z zainteresowaniem.
- Mówisz zatem, że Titus przymierza się do czegoś?- zapytała z rozbawieniem.- Czy znam ją?
Po ukończeniu szkoły ich kontakt się zarwał, chociaż zaliczała go do grona jednego z bliższych znajomych. On był jednak ze szlachetnie urodzonych, a ci rządzą się swoimi tradycjami. Może był naciskany? W sumie znając go jako tako, nie byłaby zaskoczona gdyby się okazało, że bardzo chce tym kogoś zadowolić.
No, a ten miesiąc faktycznie można uznać, w takich okolicznościach, za całkiem niezwykły. U niej za to wiele spraw pozostało bez zmian.
- Może- uśmiechnęła się enigmatycznie.- Ale prędzej szczeznę na Nocturnie niż się do tego przyznam.
Nie wykluczała możliwości zauroczenia się w kimś, jak na razie najwidoczniej nie spotkała odpowiedniego kandydata, ale i za dziwnie uwłaszczające swojej dumie uważała przyznanie, że uległa czyjemuś urokowi. To było niczym publiczne wyznawanie swoich słabości. Jak na razie nie wyobrażała sobie tego.
- A co tam u Any? Jak się teraz czuje?- zapytała z cieniem autentycznej troski w głosie, jako, że sama nie miała jeszcze okazji jej spotkać. Z tego co słyszała, niekoniecznie byłby to doby pomysł teraz, wiele spraw musi się wyjaśnić, a jej potrzeba teraz czasu. Czasu na oswojenie się z przeszłością i.. wspomnieniami.
Akurat ona nie byłaby najlepszą osobą do spotkania na pierwszy ogień.
Poczekawszy aż wino się podgrzeje, wstała aby nalać sobie do kubka. Dużego. Hojnie. Tak żeby nie wstawać co chwila i nie kręcić się zapracowanemu Bocikowi pod nogami, a na niego czekać nie zamierzała.
- Jak chcesz dać mi szlaban to się lepiej ustaw w kolejce- prychnęła i zanurzyła nos w kubku, ostrożnie popijając parującego grzańca. Nie lubiła oparów, dlatego starała się ich za wiele nie wdychać, smak na szczęście był już w porządku. I jak przyjemnie można było sobie ogrzać dłonie, które ciasno oplotła dookoła naczynia.- I przemilczę w tym momencie fakt, że próbujesz mnie traktować niczym domowego ghula.
Bert nie mógłby być przeciwko niej, nigdy. On i jego dom zawsze jawili się w jej głowie jako ostatnia przyjazna przystań, gdyby reszta świata uznała się za jej wroga. Nie sądziła by miało być aż tak źle, ale w domu rodzinnym już coraz mniej przebywała i tak, a teraz jeszcze Charlesa musiała wymazać z listy swoich chwilowych kryjówek.
Wbrew pozorom miał olej w głowie i wiedziałby także, że zakazy oraz próby walki z nią, wszystko by tylko pogorszyły. Wyciągnąłby do niej dłoń i pomógł jej, na spokojnie i tak jak trzeba.
A przynajmniej taką miała nadzieję.
- Ja i budowanie?- zaśmiała się.-Wolałabym coś gotowego raczej. No, ale to kwestia do przemyślenia jaszcze, bo walczą we mnie dwie potrzeby. Jedna, która chce pozostać blisko natury, lasów i spokoju, i druga, która z kolei chce się cisnąć tam, gdzie jest tłoczno i gwarno, i zawsze coś się dzieje. Sama już nie wiem. Jeśli to zaczątki rodzenia się we mnie drugiej osobowości, o zupełnie odmiennych zachciewajkach, to ja czarno to widzę.
Teraz z tego żartowała, ale to wcale nie była pierwsza taka sytuacja kiedy jednocześnie pragnęła dwóch zupełnie przeciwstawnych rzeczy. Niejednokrotnie już rozdarta pomiędzy zrozumieniem, a palącą potrzeba postawienia i tak na swoim, nawet gdyby nie miało się do dobrze skończyć.
Tak jakby w środku wyhodowała sobie bardzo złośliwego stwora, który domagał się strawy, a nie było nią nic innego jak mściwa satysfakcja i tylko potem racjonalna połówka musiała żyć z poczuciem winy.
Pociągnęła kolejnego łyka, dochodząc do wniosku, że picie tego na ciepło idzie jej znacznie szybciej.
- Nie wiem tego na sto procent, ale dlaczego by nie? Nakłada się na nie czary zabezpieczające, tak jak i na inne magiczne stworzenia- wzruszyła ramionami.
Swoją drogą warto byłoby zapytać kogoś wtajemniczonego, czy mugolaki mając coś podobnego do testrali w swoich bajkach, skoro podobno smoki i centaury w nich się pojawiały.