First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Widząc, jak po zderzeniu ptaszków z kolorowymi śnieżkami po tych pierwszych zostają jedynie wirujące w powietrzu tu i tam piórka, a mgła się przerzedza, Alexander schował różdżkę w bezpieczne miejsce i chwycił mocno lejce, jednocześnie popędzając konia, by trochę przyśpieszył. Nie chciał stracić wypracowanej na starcie pozycji, przylegając do końskiej szyi zaklinał klacz, by dała radę w dalszym ciągu tak pięknie biec.
No dalej, Kopciuszku!

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 8

Zaklęcie nie zadziałało, w szale gonitwy musiałam nie trafić w odpowiednie miejsce - i tak dobrze, że poleciało gdzieś w przestrzeń, a nie we mnie. Złapałam wodze pewniej jedna ręką, a drugą spróbowałam jeszcze raz przeciąć pnącza. Czułam, że jeszcze trochę i nie będzie to już takie łatwe.
- Diffindo - wyszeptałam znowu, starając się, aby ręka nie podskakiwała mi wraz z całym ciałem.

The member 'Liliana Yaxley' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 84

Kopyta ryły śnieg, odgarniały go na boki, że aż jak w lecie tumany kurzu, wzlatywał teraz błotem i ciapą w górę - atakując niewidzialnych przeciwników. Franz skurczył się, odchylił głowę, gotowy na kolejne, fizyczne uniki. Poprawił różdżkę w dłoni, lecz zaraz, bez większego zdumienia patrzył i słuchał, pędząc do przodu, jak ze świstem wierzgały na boki, byle nie w dół, niedoszłe niebieskie przeszkody. Poradził sobie tym razem tworząc korytarz i pędząc na spotkanie z kolejnymi niespodziankami.
Dalej Hops! Dopingował konia w myślach. Na czas gonitwy gotów był uwierzyć w połączenie umysłów, jeźdźca i wierzchowca. Trzymało ich razem siodło i ten sam cel.

The member 'Franz Westling' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 86

Lawina, tabun pędzących koni i cisnący się w uszy wiatr na chwilę ją rozproszył, sprawił, że popuściła wodze zbyt mocno, a zdezorientowany Fin przestąpił z nogi na nogę i ruszył do przodu niepewnym galopem. Ulla zorientowała się o swoim błędzie szybko, niemal natychmiast, z wściekłością przeklinając w duchu powiew lodowatego powietrza i cały las Sherwood, który, skrzący się zaczepnie w cętkowanych promieniach słońca, zdawał się dworować w najlepsze z całego wyścigu i z niej samej. Tylko przez ułamek sekundy zdołała ujrzeć oddalające się głowy Percivala i Raphaela; przez chwilę poczuła coś ulotnego, niemalże zbliżonego do ulgi. Nawet, jeśli w tamtym momencie ona zawiodła, ktoś wciąż godnie reprezentował prawowitych panów przeklętego, zwodniczego lasu Sherwood. Szybko rozejrzała się dookoła, kątem oka dostrzegając pędzących tuż za nią mężczyzn. Była pewna, że dzieliła ich krew; nigdy nie widziała ich na salonach, chociaż nękało ją dziwne przeczucie, że widok potężnego brodacza powinien jej o czymś przypominać. Nie zastanawiała się jednak dłużej, zbyt zaskoczona nagłym bólem wyszarpywanych włosów. Przeklęte lasy i ich przeklęte chochliki, szarpiące ją za rękawy i za wysunięte z upięcia pasma jasnych włosów. Być może ironia przewrotnego losu zdołałaby nawet wywołać na jej ustach cień uśmiechu, gdyby wiedziała, że sama nie tak dawno temu została zaliczona w poczet chochlików przez własnego brata; nie traciła jednak czasu na zastanawianie się. Płynnym ruchem wyszarpnęła zza pasa różdżkę i skierowała ją w stronę popiskującego złośliwie błękitnego zbiorowiska, mrucząc:
-Immobulus!- Po czym spięła łydkami i tak rozwijającego już coraz większą prędkość Findabaira, który gładko nabierał tempa, wyraźnie pragnąc wysforować naprzód.
Nie pomyliła się w wyborze konia.

The member 'Ulla Nott' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 50

Darcy szybko musiala odprowadzic wzrokiem swojego brata. Nie zdazyla pozyczyc mu powodzenia, ani nawet zareagowac na jego slowa, kiedy zniknal jej z zasięgu wzroku. Szybko jednak przebieg wyscigu ulokowal ja gdzies blisko Druelli. Poslala jej bardzo zachowawczy usmiech, pokrzepiajac sama siebie obecnością siostry.
- Dlaczego mam wrażenie, ze to nie bedzie normalny wyscig? - spytala na chwile przed tym, jak z nikąd wyrosly z ziemi pnącza. W naturalnym odruchu szarpnela lejce w bok. Jej wierzchowiec, bardzo zwrotny, bo w koncu rumak wyscigowy, zareagowal, miala wrazenie, jeszcze wczesniej, zanim zdazyla zadzialac swoja sugestia. Sciagnela lejce na krotko, przytrzymujac sie instynktownie blizej grzywy konia, co chyba nie bylo jej najlepszym pomyslem. Niezadowolone zwierze wstrzasnelo lbem, ale tym samym, unikneli pierwszej fali atakujacych ich roslin. Dopiero kolejne zacisnely sie na ramionach dziewczyny, probujacej uzyc sily zarowno swojej, jak i konia, zeby sie uwolnic. Miala tylko nadzieje, ze zwierze nie szarpnie sie spod niej, uwalniajac sie, pozostawiając ja na pastwę bujnej roślinności.

The member 'Darcy Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 10

Z ulgą poczułam, że roślina puściła. Teraz, kiedy była przecięta, szybko zrzuciłam z siebie jej łodygi i nie musiałam się obawiać, że to ona zrzuci mnie z siodła. Szybko schowałam różdżkę, żeby jak najmniej mi przeszkadzała, a jednocześnie, abym w razie kolejnej przeszkody mogła łatwo ją wyjąć. Popędziłam Wingle'a, chcąc wydostać się z tego miejsca, gdzie wciąż latały kręcące w nosie pyłki. Kichnęłam jeszcze i popędziłam przed siebie, mając zamiar wykorzystać sytuację, że część uczestników wciąż jeszcze zajęta była przeszkodami, które pojawiły się im na drodze.

The member 'Liliana Yaxley' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 3

Przez chwilę w mimowolnym, wypracowanym odruchu kuliła jeszcze głowę do ramion, pragnąc uchronić się przed ponownym piekącym bólem wyrywanych włosów, który- ustąpił. Tak po prostu. Zdążyła jeszcze obrócić się w odpowiednim momencie, żeby zobaczyć kilka filigranowych, groteskowo wykrzywionych niebieskich twarzyczek, zastygłych w wyrazie zdumienia i bezsilnej złości. Poczuła, jak na zdrętwiałych z zimna wargach wykwita jej zadowolony uśmiech; nie traciła już jednak więcej czasu, zbyt skupiona na tym, co malowało się przed jej oczami.
Po raz pierwszy od bardzo, bardzo długiego czasu przez chwilę poczuła się żywa.
Wygodniej usadowiła się w siodle, lekko pochylając się do przodu, i szepcząc do końskiego ucha:
-Dobrze, Fin, dalej- Ogierek, jakby rozumiejąc słowa swojej pani, radośnie wydłużył krok, zmobilizowany, aby dogonić widniejącego przed nim jeźdźca.
Ani on, ani Ulla nie zamierzali poddać się tak łatwo.

The member 'Ulla Nott' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 43

Dopiero kiedy zauwazyla, ze wszelkie proby uzycia sily nie przynosza zamierzanych efektow, poddala sytuacje chlodnej analizie. Nie bylo to łatwe z uwagi na okoliczności i pylek wdzierajacy sie do nosa, utrudniajacy dalsza jazde. Kichnela cichutko, zanim ta roślina nabawilaby ja porzadnego kataru, decydując sie na uzycie bardziej radykalnych srodkow. Jej rumak, bardzo narwany, naciskal na jazde w przod, przez co magiczne pnącza odbieraly jej dech. Jego ostatki zuzywala na kichniecia. Tylko cudem udalo jej sie wydukac inkantacje zaklecia.
- Planta Sanex