Głębia lasu

Tam dam dam - zanucił sobie w głowie Hereward, kiedy jego transmutacja dobiegła końca, a on wcale nie uniósł się w powietrze. Tak, znowu mu nie wyszło, świetnie. Można się było tego spodziewać. Rozpaczliwie zamachał ramionami, czy raczej skrzydełkami, gdy grunt uciekał mu spod nóg. Co gorsza, przestawał widzieć. Przynajmniej jednak echolokacja zdawała się działać. Mogło być gorzej. Mógł być nietoperzym centaurem, który nie tylko nie może latać, ale nawet nie wie, gdzie podziały się drzwi będące jedyną drogą ucieczki. Barty poczuł wszechogarniające zrezygnowanie, gdy upadł na tyłek. Dobrze, że Cassian uciekł, przynajmniej go nie widział. Człowiek-nietoperz, batman. A nawet Bartman - wydedukował Barty zastanawiając się czy jego mózg ucierpiał na tej nieudanej przemianie, czy jednak nie.
Niestety rozgrywający się dramat Bartmana nie zniechęcił specjalnie graboroga. Dlatego Hereward korzystając ze swoich za małych skrzydeł spróbował się podnieść i dobiec wreszcie do drzwi, za którymi zniknął Cassian. Cały czas machał rozpaczliwie ramionami jakby miało to sprawić, że będzie szybszy. Miał tylko nadzieję, że odczarowanie się nie będzie zbyt trudne. I może, że za drzwiami będzie za ciemno, żeby ktoś mógł go zauważyć. Błagał o to w duchu Merlina, Rowenę, Godryka i wszystkich innych czarodziejów, nawet Bezgłowego Nicka.

The member 'Hereward Bartius' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 28

Morisson nie mial nawet chwili, zeby myslec teraz o losie Herewarda, ktory z jakiegos powodu nie odpowiadal na jego nawolywania. Westchnal, zdajac sie wiec na swoja intuicje. Zaklecie jakiego uzyl nie zadzialalo. Obserwowalz jak rozdzka na chwile rozblyska zalosnym swiatlem, a pozniej jego wyobraznia podsuwala mu nawet dzwiek niewypalu zaklecia.
- Na Boga - syknal, nie chcąc nawet probowac przemieszczac sie w tym mroku po omacku. Przymknal oczy, co w tej ciemnosci nie robilo mu wiekszej roznicy. Ale by sie teraz napil. To na pewno oczysciloby jego zmacone mysli wahajace sie pomiędzy ruszeniem w nieznane w ta czarna pustke, a rzuceniem Lumosa. Drugie rozwiazanie wydawalo mu sie za proste, pierwsze za ryzykowne. W akcie desperacji wykorzystal zaklecie, ktore jesli nie zadziala, moze chociaz da mu troche swiatla.
- Expecto Patronum.
No chodz tu, kulawy lisku. Czas na lowy. Zmaterializowana forma jego oateonusa, troche krzywa i nieporadna miala byc jego wybawieniem. Jakze ironicznie...

The member 'Cassian Morisson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 12

Zwinne uniknięcie włochatych odnóży jeszcze wzmocniło pozytywny nastrój Benjamina i gdy już przedarł się na drugą stronę pajęczej zasłony, przez brodatą twarz przemknęło coś na kształt uśmiechu samozadowolenia. Pomachał do Margaux bez słowa, pokazując uniesiony w górę kciuk, po czym ruszył spacerkiem przed siebie. Czując się lekko, bez ani jednego zmartwienia ciążącego na szerokich barkach. Zapewne gdyby był kimś innym, już wcześniej zorientowałby się w nieznośnej lekkości bytu, jednak jako Benjamin Wright przywykł do przyjemnego uczucia unoszenia się w powietrzu. Dopiero po kilku metrach zauważył, że już dawno pożegnał się z podłogą i obecnie dryfuje kilka metrów nad ziemią. Początkowa, instynktowna radość - jakby fruwał na niewidzialnej miotle! - szybko ustąpiła skrajnej frustracji, bowiem niezależnie od wykonywanych ruchów nie mógł przesunąć się w żadnym kierunku. Utknął, jak te biedne pajęczaki. Przez chwilę lewitował w zawieszeniu, po czym westchnął ciężko. Upadek z tej wysokości nie należał do przyjemnych, ale musiał zaryzykować. - Divirgento - mruknął, ściskając mocno różdżkę, mając nadzieję, że trudne zaklęcie się powiedzie (i w jakikolwiek sposób zadziała na czary, nałożone na tę część korytarza), a jeśli tak: że zdoła kolejną klątwą uchronić się od bolesnego zderzenia z ziemią. Albo, co gorsza, z pojawiającą się nagle pod nim Margaux. Myśl o niefortunnym zamordowaniu Vance naprawdę go przeraziła i zasmuciła, przywołując z mroków niepamięci ciężar wymykającego się z jego rąk Roberta.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 12

Obserwowała Bena uważnie, ze zmarszczonymi w niepokoju brwiami i z niemal bolesnym skupieniem wymalowanym na twarzy, z każdą chwilą coraz mocniej zaciskając palce na różdżce – zupełnie, jakby miało jej to w czymś pomóc. Była niemal pewna, że pająki zaatakują go dokładnie w chwili, w której znajdzie się pod nimi, ale wyglądało na to, że włochate stworzenia naprawdę były bezradne; mimo widocznych prób, nie ruszyły się z miejsca, nadal wisząc w niewidzialnej, powietrznej klatce. Jej towarzysz z kolei miał się świetnie – pozwoliła sobie na ciche westchnienie ulgi na widok uniesionego w górę kciuka i odruchowo zrobiła kilka kroków do przodu, tylko po to, żeby zaraz zatrzymać się gwałtownie. Sylwetka Bena, w którą wciąż intensywnie się wpatrywała, oderwała się od ziemi, by dryfując leniwie, zniknąć jej z oczu.
– Ben? – zawołała, głosem odrobinę głośniejszym i zdecydowanie wyższym, niż początkowo zamierzała. Powoli zaczynała rozumieć, co działo się w korytarzu przed nią oraz dlaczego pająki szamotały się bezradnie, zawieszone w powietrzu; z grawitacją naprawdę było coś nie tak.
Odchrząknęła cicho, unosząc różdżkę odrobinę wyżej; zaklęcie, które miała zamiar rzucić, było skomplikowane i zdecydowanie powyżej jej umiejętności, ale na chwilę obecną żaden bardziej błyskotliwy pomysł nie przyszedł jej do głowy, musiała więc spróbować. – Divirgento – rzuciła, starając się wypowiedzieć każdą sylabę dokładnie i wyraźnie.

The member 'Margaux Vance' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 46

Hereward, tym razem udało ci się uciec przed garborogiem i zgrabnie wsunąć się do spowitego czernią pomieszczenia. Z jakiegoś powodu stwór zatrzymał się i nie zdecydował się za tobą podążyć. Pomimo ciemności wyczuwałeś, że pomieszczenie było kwadratowe, raczej duże, liczyło co najwyżej kilkanaście metrów kwadratowych. Na środku dwóch ścian, lewej i prawej, znajdowały się dwa spore przedmioty (meble?) o prostokątnym kształcie; wśród ciemnej jak smoła mgły gdzieś na prawo od ciebie błądził człowiek, a naprzeciw miejsca, w którym niegdyś znaleźć można było drzwi, zostało postanowione coś... coś, co emanowało wielką energią, choć nie potrafiłeś określić kształtu tego przedmiotu. Może przyczyną była odległość? A może spowijająca ten drobiazg magia?

Poruszając się po pomieszczeniu, nie musisz rzucać kością, jednak ruch uznany jest za długą akcję.

Cassian, może zmęczenie, a może brak sił na przywołanie ciepłych, radosnych wspomnień sprawiło, że nie byłeś w stanie wyczarować patronusa; na końcu twojej różdżki przez sekundę zatańczyły jasnobłękitne iskry, ale szybko zgasły, pozostawiając cię w nieprzeniknionej ciemności. Nie zdawałeś sobie sprawy z tego, że w pomieszczeniu pojawił się ktoś inny - nie słyszałeś jego kroków, głosu, nie byłeś w stanie wyczuć jego obecności.

Możesz spróbować zbadać pomieszczenie na oślep, bez użycia magii; rzuć wtedy kością k100.

Ciemność możecie rozgonić za pomocą zaklęcia Finite Incantatem o ST równym 100 bądź znaleźć inny sposób na poradzenie sobie z sytuacją.
Kara do rzutów Cassiana to -1, a Herewarda to -3. Niweluje ją biegłość silna wola.

---

Benjamin, Margaux, wasze zaklęcia nie okazały się wystarczająco silne, by przerwać magię wpływającą na grawitację - kto wie, może była ona tak potężna, że nie sposób jej przezwyciężyć? Czy nie warto zastanowić się nad innym sposobem na nakierowanie lewitującego w stronę któregoś z przejść?

---

| Na odpis macie 48h.

Widocznie wspomnienie smaku whiskey nie było wystarczajaco silnym, dobrym wspomnieniem. Rozdzka Cassiana zaswiecila tylko na chwilę i w dodatku tak watpliwie, ze mezczyzna musial sie zastanowic nad jej dzialaniem. Potrzasnal nia, jakby to mialo mu pomoc i westchnal zrezygnowany. Wszelkie zaklecia nie przynosiły zadnych efektow, dlatego w koncu zdecydowal sie ruszyc przed siebie, wglab tej ciemnosci. W prawej dloni trzymal rozdzke, a w lewej scyzoryk, tak na wszelki wypadek. Poruszal sie powoli w mroku, bo tez nie wiedział, czego sie spodziewac. Nie pomagal fakt, ze nigdzie nie dostrzegal Herewarda. Wszystko, co dziwne, a co dzialo sie wokol nich, musialo byc efektem dzialania silnych zaklec, mozliwe ze iluzji, a ta zakrawala raczej o dziedzine nauki Bartyego. Niepokoil Cassiana fakt, ze zgubil profesorka. Kiedy zamachal rekoma na boki, nie bylo go w otoczeniu. Czul przejmujaca go hipnotyczna nature ciemnosci wokol. Poczucie osamotnienia i chlodu zdawalo sie dla niego duza proba.
Badz mezczyzna - pomyslal w desperackim odruchu, próbując odlaczyc sie od obaw i trosk. W koncu od dawna juz nie miewal takich emocji. Skoncentrowal mysli na otoczeniu, gotow wymacac w nim cokolwiek. Najlepiej koncowka rozdzki albo ostrzem scyzoryka. Wolal nie natyksc sie na nieznane obiekty w bezposrednim kontakcie. Automatycznie mysli podsuwaly mu paskudne obrazy. Obslizgle stworzenia czyhajace na niego w ciemności i cholera wie co jeszcze, bo probowal od takich wizji odseparowac swoj umysl.
Po prostu zapomniales zaplacic za prad w swoim mugolskim mieszkanku, stary. Sila wyobrazni. W ten sposob jakos latwiej mu bylo sie przemieszczac w mroku.

The member 'Cassian Morisson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 87

Ukrócenie działania tajemniczych zaklęć, ingerujących w grawitację jaskini, oczywiście skończyło się fiaskiem. Wright był jednocześnie zirytowany jak i nieco...uspokojony, bowiem wizja upadku z tej wysokości nie należała do najprzyjemniejszych. Dalej pozostawał więc w krytycznym punkcie, niezbyt wesoło majtając nogami w powietrzu. Na szczęście nie został tutaj sam, a zza krzywizny sufitu dobiegł go głos Margaux.
- Latam, Vance. Bez miotły - przekazał jej radosną nowinę tonem raczej ponurym, obracając się bezradnie wokół własnej osi niczym mniej włochaty pająk. - To znaczy...lewituję i nie mogę się ruszyć. Spróbujesz mnie jakoś...przemieścić? Albo...zdmuchnąć?- zaproponował, tak zafrasowany swym położeniem, że przegapił okazję do dwuznacznego, rubasznego żartu. Co tylko wskazywało na powagę sytuacji w jakiej się znaleźli.

Westchnęła z irytacją, gdy zaklęcie nie przyniosło żadnego efektu. Mimo dziwnej lekkości (która z upływem czasu coraz bardziej nabierała sensu), wydarzenia feralnego popołudnia zaczynały nieprzyjemnie się nawarstwiać, odbijając się dosyć mocno na jasności jej myślenia. Wisząca w powietrzu wilgoć, oblepiająca ją niczym paskudny oddech, walka z pająkami, ucieczka z klifu i… Nie, nie mogła wracać teraz do kąpieli w wyrzutach sumienia, choć ta na pewno nieuchronnie będzie na nią czekała, gdy tylko się stąd wydostaną. Jeśli to zrobią.
Głos Bena docierał do niej wyraźnie, nieznacznie zwielokrotniony przez echo. – Nie mogę nic zrobić, jeśli cię nie widzę – stwierdziła oczywistość, zastanawiając się intensywnie jeszcze przez chwilę, choć doskonale wiedziała, co musiała zrobić. Opuściła różdżkę z rezygnacją. – Dobra, idę do ciebie – rzuciła w końcu, podążając śladami Bena. Miała nadzieję, że skoro jemu udało się przemknąć między pająkami, to jej również dopisze szczęście. Przyklęknęła na chłodnej, kamiennej posadzce i ruszyła do przodu, starając się nie dotknąć żadnego z fruwających odnóży nawet przelotnie. Miała zamiar dostać się do następnej groty i wtedy spróbować jakoś wymanewrować mężczyznę dalej… nawet jeśli będzie musiała zrobić to z wysokości sufitu.

Nie wiem, czy mam rzucać, w razie czego można zignorować kostkę!

The member 'Margaux Vance' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 70

Benjamin, wciąż nieruchomo wisiałeś w powietrzu.

Margaux, udało ci się zgrabnie ominąć lewitujące pająki, a każdy twój kolejny krok stawał się coraz lżejszy, coraz prostszy. Jednocześnie zaczęłaś odczuwać, że twoje stopy powoli odrywają się od podłoża; szybko i wbrew grawitacji pomknęłaś do góry, zatrzymując się jakieś dwa metry ponad Benem - wpływ na to najpewniej miał fakt, że byłaś od niego dużo lżejsza.

---

Cassian, choć zdawało ci się, że beznadziejnie błądzisz na oślep, wkrótce podskórnie zacząłeś przeczuwać, że idziesz w dobrym (czy na pewno?) kierunku; zbliżałeś się do czegoś - przedmiotu, miejsca? - co emanowało niezwykłą mocą, tak silną, że miałeś wrażenie, iż elektryzowała wszystkie włosy na twoim ciele. Zdawało ci się, że nigdy wcześniej nie spotkałeś się z taką potęgą, nie umiałeś jednak określić jej charakteru. Jednocześnie ciągnęło cię w tym kierunku i odpychało; z jednej strony kusiła ciekawość, z drugiej gryzła obawa, że moc, jaką odczuwałeś, była zła, bardzo zła. Zdecydujesz się tam podejść, czy może zawrócisz?

W przypadku podążania w kierunku przedmiotu nie musisz rzucać kością. Możesz pójść też w innym kierunku i dalej badać pomieszczenie na oślep; rzuć wtedy kością k100.

Ciemność możecie rozgonić za pomocą zaklęcia Finite Incantatem o ST równym 100 bądź znaleźć inny sposób na poradzenie sobie z sytuacją.
Kara do rzutów Cassiana to -1, a Herewarda to -3. Niweluje ją biegłość silna wola.

---

| Na odpis macie 48h.