Głębia lasu

The member 'Robert Lupin' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 3

Cassian nie miał pojęcia co się tu właśnie wydarzyło. W jednym momencie ogień się cofnął. Mogli oboje zaobserwować, że ten nie pozostawił za sobą żadnych śladów po idących w ich kierunku językach ognia. Co było nadzwyczaj dziwne. Schody powinny się sypać, kamienie powinny się żarzyć od gorąca. Nie powinni byli w stanie przejść dalej w dół, natomiast stopnie pozostały niewzruszone. Chłodne, marmurowe, czy kamienne (Cassian tak naprawdę nie rozróżniał) i niezbite. Po pierwszej reakcji Herewarda domyślił się, ze mężczyzna próbuje sprawdzić, czy idący na nich dym nie jest tylko iluzją. Gorąco, wbrew tej teorii, buchające im prosto w twarz, wydawało się bardzo żywe. Cassian w pierwszym odruchu uniósł różdżkę, wymawiając precyzyjnie inkantację zaklęcia, którego jeszcze nigdy wcześniej nie rzucał.
— Lentus — jeśli to była iluzja, a bardzo mocno w to wierzył, na pewno dało się ją kontrolować. Skupił się na ponownie idących w ich kierunkach językach ognia, korzystając ze swojej dobrej passy w rzucaniu zaklęć. Przed jego oczyma falował jeszcze co prawda płaszcz Bartemiusa, ale zza płachty wyłaniały się pomarańczowe, wzbijające się ku górze ognie. Zmarszczył brwi, decydując, że nie tylko Hereward w tym momencie zaryzykuje wszystko, żeby przejść dalej. Musieli podjąć to ryzyko. Jeśli Zakonowi zależało na sercu Grindelwalda i jeśli to rzeczywiście mogło wyzwolić dobrych ludzi z pod niewoli gronych czarnoksiężników, odbijających się już wszystkim czkawką, Cassian był w stanie stawiać swoje życie na szali. Pierwszy raz docenił towarzystwo Herewarda. Jego pieskim żywotem też mógł wachlować do woli. Może najchętniej idący na nich ogień. Za wachlowanie życiem Margo, pewnie beknąłby nawet już po śmierci z rąk jakiegoś na pewno amanta. Margo była kobietą. Doświadczenie uczyło go, że każda z nich posiadała za sobą jakiś gniew – albo zakochanego faceta, albo gniew bogów, jeśli takiej stałaby się krzywda. Cassian już wystarczająco rozgniewał własnego Boga, nie mogąc upilnować własnej żony. Za to, ponosił pokutę po dziś dzień. I chyba jeszcze tylko dlatego kroczył po tej ziemi cały i zdrowy. To była jego kara za grzechy.

The member 'Cassian Morisson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 3

Benjamin, Margaux, Robert, tylko zaklęcie rzucone przez kobiecą dłoń zdołało obezwładnić zbliżającego się w waszym kierunku pająka. Wydał on z siebie dziwny, piskliwy dźwięk, po czym upadł i znieruchomiał. To dziwne, że tak wielki stwór został pokonany banalnie prostym urokiem. Dwa z pozostałych pająków, jakby widząc, co się święci, zamarły, po czym z niewyjaśnionego powodu zaczęły uciekać w przeciwnym kierunku - z dwóch odchodzących z groty korytarzyków wybrały ten kierujący się na lewo. Niestety ten jeden pająk, który zdecydował się zostać i walczyć do końca, zdawał się... zdeterminowany.

Benjamin, na twoje nieszczęście samotny pająk wybrał cię na swoją ofiarę. Zanim mogłeś się spostrzec, rzucił się na ciebie, ciężarem zaskakująco grubego cielska przygwożdżając do nieodległej ściany - wszystko przez to, że dałeś się zaskoczyć. Różdżka wypadła ci z dłoni i upadła na wilgotną skałę nieopodal twojej stopy. Pająk przygniatał cię coraz mocniej, z jakiegoś powodu utrudniając złapanie oddechu i przymierzał się do wgryzienia się w twoje ramię.

ST odepchnięcia pająka za pomocą siły fizycznej to 64, liczbę oczek sumuje się z punktami statystyki sprawności.

---

Cassian, Hereward, języki ognia znów zaczęły się wspinać po drewnianych stopniach, a potem przemknęły po płaszczu profesora Bartiusa, całkowicie ignorując fakt, że odzienie pokryte było wilgocią. Najpewniej przecząc prawom fizyki, płomienie mknęły w waszym kierunku coraz szybciej, coraz niebezpieczniej. Znów owiał was przerażający gorąc, ogień zaczął wspinać się po nogawkach waszych spodni, nieprzyjemnie łaskotał skórę nóg, wgryzał się w nią, ale nie wywoływał jeszcze fali nieznośnego bólu.

W przypadku podjęcia próby ucieczki i biegu z powrotem po schodach, ST wynosi 40; liczbę oczek sumuje się z punktami statystyki sprawności.

---

| Przepraszam za poślizg, w ramach rekompensaty wszyscy otrzymujecie bonus +5 oczek do kolejnego rzutu kością. Na odpis macie 48h.

Towarzystwo powszechnie nielubianych zwierząt powinno uspokoić Benjamina i wprowadzić go w jeszcze lepszy nastrój. Przywykł przecież do obecności potworów mniejszego i większego kalibru, zwłaszcza tych niebezpiecznych, które z pewnością nie zostałyby wybrane do zasilenia przydomowego zoo. Czym inny było jednak obcowanie ze smokami czy też nawet jeszcze bardziej oślizgłymi przedstawicielami nieapetycznych gatunków a czym innym mierzenie się z wyjątkowo dorodnymi pająkami w ich naturalnym środowisku. Przygnębiające otoczenie znacznie wpływało na morale Wrighta. Rzucone przez niego zaklęcie nie powiodło się i zanim mógł zareagować w jakikolwiek inny sposób, został zaskoczony przez pierwszego sześcionoga. O niespotykanych rozmiarach, bowiem pająk był na tyle pokaźny, by popchnąć go na ścianę, niemalże odbierając mu dech w piersiach. Różdżka wymsknęła mu się z dłoni, dlatego nie mógł dalej próbować swych sił w widocznie zbyt zaawansowanej magii. Pozostała mu jedynie czysta, fizyczna siła i z niej własnie zamierzał skorzystać, próbując odepchnąć pająka od siebie jak najdalej.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 63

Patrzył na płomyki, które nie naruszały drewnianych schodów, które nie zrobiły nic jego płaszczowi, jakby w ogóle go po drodze nie było.
- Uciekaj - powiedział do Cassiana przez ściśnięte gardło. - Idź pierwszy, bo w razie czego mnie wyleczysz. Jeśli tobie się coś stanie będziemy w sklątkowej dupie - jego głos brzmiał zaskakująco spokojnie, jakby tłumaczył coś swojemu uczniowi. Hereward jednak spokojny wcale nie był. Wszystko w nim zrywało się do panicznej ucieczki. Widział tylko ogień i przypominał sobie swoją siostrę. Obraz sprzed prawie trzydziestu lat wrócił do niego jakby pojawił się przed jego oczami przed sekundą. Każdy fragment, każda emocja, każdy krzyk, wszystko do niego wracało. A on z całych sił starał powstrzymać się swoje reakcje i panikę, która coraz silniej władała jego myślami.
- Jak mnie nie będziesz słyszał, to lepiej nie wracaj - dodał kiedy ogień lizał już ich stopy. Pozwolił Cassianowi ruszyć przed sobą, sam odwrócił się, żeby zrobić krok, a potem zatrzymał się i pozwolił płomieniowi wspinać się po jego ciele. Zagryzł zęby czekając czy jego głupi pomysł ma szansę zadziałać. Ale jeżeli ogień nie spalił niczego, to czy nie powinno skończyć się jedynie na kilku poparzeniach? Na wszelki wypadek spróbował schować się cały pod ubraniem. Ono najwyraźniej podobnie jak schody było odporne. Naciągnął tiarę aż na nos, brodę wcisnął w naciągniętą szatę, zamknął oczy i zaczął w myślach błagać, by nie skończyć tak, jak jego siostra.

/nie wiem, czy rzucać, ale na wszelki wypadek to robię

The member 'Hereward Bartius' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 79

Lupin zdumiony reakcją pająka, którego zaatakowała Magaroux, przez chwilę nie zrozumiał co się własnie wydarzyło. Czy pająk rzucił się na Benjamina? Jakim cudem to się jeszcze rusza? Robert zaraz znów sięga do pamieci i mówi:
-Orbis- a powiedział to po próbach wyzwoleńczych Wrighta, więc miejmy nadzieję, że to zaklęcie nie spęta biednego Zakonnika.
A swoją drogą, to Robert zauważył, że pająki pobiegły w lewo. Spojrzał porozumiewawczo na Margo i na Bena, jeżeli ten ma jak na niego spojrzeć.
- Idziemy za nimi czy w ten drugi korytarz?
Nie żeby już, ale może lepiej sobie zaplanować, gdzie uciekać.