First topic message reminder :




[bylobrzydkobedzieladnie]

Może trochę się przeliczył z tą trudną figurą, ale przecież do odważnych świat należy. Nie wyszła mu ona najlepiej, jednak wcale go to nie zraziło do dalszego tańca - w końcu zrażony był do tej zabawy jeszcze zanim się ona zaczęła. Dzięki temu absolutnie nic nie było w stanie zepsuć mu humoru, co w ogólnym rozrachunku mogło działać temu walcu jedynie na korzyść. Odpowiedział delikatnym uśmiechem, zauważając zadowolenie żony, przygotowując się do wykonania kolejnej figury. Tym razem już bez podnoszeń - na nie jeszcze przyjdzie pora. Sunęli po niewidzialnym kole, aż w odpowiednim momencie utworu puścił dłoń Zivy i podjął próbę zakręcenia nią wokół własnej osi. Płynnie, z gracją, bez żadnego wypadania z rytmu. To już przerobili przed chwilą, nie musieli przeżywać tego ponownie.  

Próbujemy wykonać figurę piątą.

The member 'Edgar Burke' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 69

Chociaż na parkiecie dostrzegała pary, które tańczyły znacznie lepiej, to starała się nie zniechęcać. Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Inne szlachcianki miały wiele możliwości do polepszania swoich umiejętności tanecznych, zaś lady Burke bywała na sabatach od wielkiego dzwonu, kiedy wreszcie udało jej się przekonać męża.
Mimo swojej lekkiej irytacji spowodowanej mało udaną, poprzednią figurą, poddawała się całkowicie prowadzeniu Edgara. Dzięki Merlinie, że zrezygnował z elementu podnoszenia. Kiedy zaczął nią obracać, skupiła się maksymalnie, aby się nie potknąć z powodu zawrotów głowy.

The member 'Ziva Burke' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 54

Pomimo braku arystokratycznej krwi płynącej w żyłach oraz tak wysokiego urodzenia jak angielska szlachta, też ciągle żyję na świeczniku. Trudo mi umknąć w tłumie z powodu mojego wyglądu oraz uroku, w dodatku śpiewam publicznie w znanych oraz tłumnie odwiedzanych miejscach - muszę być w centrum uwagi bez względu na własne preferencję. Jednak lubię błysk fleszy oraz wieczne zainteresowanie moją osobą, jestem typowym narcyzem. Nie czuję się z tym źle dopóki nie nawiedzi mnie gorszy dzień. Kiedy przypominam widmo samej siebie; wciąż piękne, ale jednak równie bez wyrazu. Dzisiaj na szczęście promienieję, tryskam żywotnością oraz zachwytem. Taniec to moja druga miłość zaraz po śpiewie. Mogłabym tak tańczyć całą noc. Niestety konkurs prędzej czy później się skończy, a my… a my chociaż poruszamy się z niewątpliwą gracją oraz wysoce wysublimowaną techniką, prawdopodobnie nie jesteśmy faworytami jury. Co tylko przyprawia mnie o złość oraz jawne poczucie niesprawiedliwości. Przecież wiadomo, że to my prezentujemy najlepszy warsztat taneczny. Wzdycham sobie pod nosem, dalej bacznie pilnując wszystkich kroków oraz własnej ramy. Zaraz potem powracam do ciebie nie tylko ciałem, ale też i duchem. Uśmiecham się tym razem łagodnie.
- To bardzo szczodre z twojej strony - zaczynam, za chwilę już odnajdując się w obrocie wokół własnej osi. Dół zielonej sukni delikatnie powiewa wraz ze mną. - Jednak… to dość nieetyczne. Niestosowne. Zaraz zaczną się plotki, krzywdzące dla mnie - dodaję. Zmieniam ton na smutniejszy, trochę przerażony, a policzki palą mnie dość intensywną czerwienią. Trochę wstyd, że mówię o czymś takim głośno, ale tylko do ciebie Marcelu. Muzyka nas zagłusza, nie muszę się zatem przejmować reakcjami innych osób wokół nas. Podaję ci swoją dłoń, po czym przybliżam znacząco, czując bicie twojego serca w okolicy łopatki. Mrugam intensywnie powiekami, chcąc doprowadzić się do neutralnego stanu, po czym oddalamy się od siebie wykonując serię sprawnych obrotów. Czuję się trochę rozkojarzona, a żeby mieć przynajmniej szansę na wygraną, muszę się mocniej skoncentrować. Dlatego urywam temat po tym komentarzu, chcąc jak najszybciej o tym zapomnieć.

The member 'Odette Baudelaire' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 53

Nieznacznie skinął głową partnerce, kiedy z powodzeniem zetknęła stopy z parkietem. Obroty i uniesienia w wykonanej sekwencji były najbardziej skomplikowaną figurą, na jaką się zdecydował - nawet mimo powodzenia nie chciał porywać się na coś podobnego w dalszej części. Mieli swój moment, tańcząc naprawdę dobrze, teraz mogli pozwolić lśnić innym parom. Ollivanderowi nie zależało na wygranej, chętniej utrzymałby miejsce gdzieś pomiędzy innymi, oszczędzając spojrzeń i uśmiechów. Na szczęście tańczyło im się dosyć dobrze, zdołali dopasować tempo i zgrać kroki. Ulysses, podobnie jak przy poprzedniej akcji, zerknął w oczy Evelyn i skinął jej porozumiewawczo głową, kiedy w trakcie spokojnych zawirowań, spróbował obrócić lady Slughorn wokół jej własnej osi, starając się uniknąć potknięć i niepotrzebnych plątanin.

figura trzecia

The member 'Ulysses Ollivander' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 28

W pierwszej chwili Evelyn trochę się obawiała, że podczas obrotów lub podnoszenia potknie się i straci równowagę. Pozwoliła jednak, żeby Ulysses wciąż ją prowadził. Miał pewne dłonie, zapewne wyćwiczone podczas wymagającej precyzji pracy z różdżkami, więc mogła się nieco uspokoić i rozluźnić. Sama starała się nie stracić tempa; płynęła przez parkiet w rytm melodii, w odpowiednich momentach obracając się, a bordowa suknia szeleściła łagodnie wokół jej kostek. Kątem oka mogła dostrzec, że nie wszystkim początek tańców poszedł tak dobrze. Jej uwagę na krótki moment przykuł dzieciak nieporadnie tańczący z dziewczyną, która z pewnością nie była szlachcianką, a którą Evelyn mgliście kojarzyła z korytarzy Beauxbatons. Kątem oka zauważyła też Aurigę, która wydawała się radzić sobie całkiem nieźle, więc po chwili znowu skupiła całą swoją uwagę na Ollivanderze.
- Nieźle pan tańczy – pochwaliła go. Oby nie był to komplement wypowiedziany w złą godzinę.
Pozwoliła po raz kolejny się obrócić, uważając, żeby się nie zachwiać.

The member 'Evelyn Slughorn' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 46

Kazde z nich bylo w tym samym stopniu zajete soba i opiewaniem swojej rodziny. Z tego powodu nic dziwnego, ze grajac na swoj wlqsny rachunek i skupiajac sie bardziej na pozostaniu wiernym wlasnym ideologiom, nie potrafili sie zsychnronizowac. Wtedy wymagaloby to od nich przewrotnego myślenia, w ktorym Adrien chcialby Darcy bezpiecznie poprowadzic na parkiecie, a Darcy w pelnym zaufaniu poddalaby sie jego ruchom. Tymczasem zamiast zaprezentowac najlepszej klasy obrot i zafalowac suknia w powietrzu, mloda Rosierowna okrecajac sie wpadla na Adriena, pewna, ze to on znalazl sie w zlym czasie w tak samo zlym momencie.
- Tylko na to stac dwie roze?
Nic dziwnego, ze dwie odmienne jej odlamy nie potrafily sie porozumiec. W naturze jedna posadzona obok drugiej, prawdopoodbnie walczyłyby o zdominowanie kawalka ziemi, na ktorej rosna. Nakladajac jedne korzenie na drugie i odbierajac sobie wzajemnie dobre warunki do zycia.

poza 8

The member 'Darcy Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 10

Poza nr. 6

Pierwsza figura poszła im wyśmienicie, Craig był zdecydowanie zadowolony z tego jak ich dwójka prezentuje się w tańcu. Był pewien, że gdyby Rowan widziała go teraz z boku, z wirującą lady Aurigą, pewnie by pozieleniała z zazdrości. A o ile rudzielcom nawet do twarzy było w zielonym, tak był pewien, że raczej to połączenie nie będzie zbyt korzystne.
Mężczyzna zauważył te krótkie, choć nieco niepokojące spojrzenia rzucane gdzieś w bok. Kogoż to jego partnerka tak wypatrywała wśród tańczących? Jeśli miał być szczery, nie podobały się mu one, zdecydowanie wolał, kiedy kobieta była skupiona na nim, oraz na tańcu. Choć tym razem nie chodziło już nawet o sam konkurs. Dlaczego panna Slughorn miałaby oglądać się za kogokolwiek poza nim?
- Lady Aurigo, chciałbym, żebyś dzisiejszego wieczora patrzyła tylko na mnie - poprosił ją, kiedy podczas wykonywania wybranej przez nich figury, uniósł ją w powietrze. - Żaden inny mężczyzna w tej sali nie jest wart twojej uwagi.
Może zabrzmiało to egoistycznie, ale kto miał prawo do egoizmu jeśli nie szlachta?

The member 'Craig Burke' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 17

/Figura numer 7

Patrzyłem. Czy raczej zerkałem od czasu do czasu. Moje spojrzenie machinalnie uciekało w bok skutecznie dekoncentrując. Jednak jeszcze kilka chwil temu postanowiłem już tego nie robić. Od dobrych kilkunastu kroków dumnie kroczyłem przed lady Parkinson poświęcając jej całą swoją uwagę. Inaczej nie wypadało, a ja ogromnie nie lubiłem robić niestosownych rzeczy. Nie tak zostałem wychowany, kłóciło się to z moją własną oceną rzeczywistości. Jednocześnie nie mógłbym się przyznać do popełnionych błędów, to było z kolei zachowaniem bardzo niemęskim oraz słabym. Nie do takiego wrażenia dążyłem. Nawet nie wiem dlaczego konkretnie chciałem w pewien sposób jej zaimponować. I tak naprawdę nie mogłem, a przynajmniej nie tańcem, który od samego początku nie wychodził mi zbyt dobrze. Dopiero podczas ostatniej, niezbyt skomplikowanej figurze mogłem niemal zrównać się ze swoją partnerką jeżeli chodzi o technikę walca. Trochę podniosło mnie to na duchu, choć nie pozwalałem demonowi egoizmu oraz narcyzmu na owładnięcie moją próżnością. To prawda, że każdy szlachcic posiadał niniejsze cechy. Każdy uważał się za najlepszego. Nie odstawałem od tego wzorca, realnie wierząc nie tylko w siebie, ale cały mój ród. Nie było lepszego. Nawet jeśli trafiła mi się znakomita tancerka, nie mógłbym Parkinsonów postawić na równi z Blackami.
Moje myśli nadal pozostawały na parkiecie, spojrzenie nie odrywało się od jasnych oczu Victorii. Krótki, epizodyczny uśmiech zanikł, a na mojej twarzy odmalowało się skupienie. Raz, dwa, trzy, obrót. Nie patrząc już na inne pary, subtelnie przyciągnąłem Victorię do siebie pozwalając jej przez ułamki sekund tańczyć tyłem w stosunku do mnie. Następnie ponownie ją odwróciłem, niejako każąc kręcić się wokół własnej osi tuż pod moim nosem. Mam nadzieję, że wyszło to w miarę zgrabnie, a jeśli nie, to że jak zwykle jej wdzięk uratuje nas przed zupełną porażką. Wewnętrzna ambicja nie pozwalała mi odpuścić, dlatego naprawdę się starałem, niepomny na dotychczasowe raczej liche efekty.