|223

Mimo że oba zaklęcia były silne, tarcza wyczarowana przez przeciwnika okazała się skuteczna. Objawiło się to pewnym przymrużeniem oczu i Jaydena, który mimo wszystko nie obraziłby się, gdyby jedno z nich sięgnęło mężczyzny. Dobrze się ochronił, a to czyniło z niego dobrego kompana do wymienienia zaklęć. Dobrze. Skoro mieli ćwiczyć to z równym.
- Protego - rzucił, widząc lecącego do niego światło.

The member 'Jayden Vane' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 88

|223

Obrona wyszła znakomicie, a to oznaczało, że zaklęcie rzucone przez mężczyznę, zmieniło kierunek i leciało prosto na niego. Jay mógł więc już zaatakować po raz drugi. W myślach miał już gotowe nowe zaklęcie.
- Silencio - niemal szepnął, skupiając się na pojedynku. Nie ciemnych chmurach w jego umyśle.

The member 'Jayden Vane' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 76

Moja radość nie trwała zbyt długo. Mina zrzedła mi, gdy zobaczyłem jak tarza Jaydena odbija moje własne zaklęcie, a te leci w moim kierunku. Już wkrótce dołączył do niego drugi snop magii - oba leciały w moją stronę. Zmrużyłem oczy chęć zabawy przemieniając w wolę walki i obrony. No bo Silencio?! Serio?! Odbieranie mi swego rodzaju dziwnej przyjemności wynikającej z możliwości wykrzyknięcia inkantacji był okrutny.
- Protego! - Krzyknąłem więc ponownie, tym razem pokładając w tarczy nie duże, a wręcz ogromne nadzieje.

|Pż: 234

The member 'Oliver Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 21

Dobra. Nie wyszło. Przeciwnik pozbawił mnie tej małej przyjemności z wypowiadania inkantacji. Początkowo złość przebiegła przez moje ciało niczym jakiś dreszcz, szybko jednak opamiętałem się, przypominając sobie to, co tak zawzięcie powtarzałem sobie na początku - zabawa. Jako wyzwanie potraktowałem więc te swego rodzaju niedogodność, bowiem rzucanie zaklęć niewerbalnie nigdy nie wychodziło mi dobrze. Był tego jednak plus - przeciwnik nie będzie wiedział jakiego zaklęcia użyłem dopóki nim nie oberwie. Machnąłem więc różdżką, w mej małej zemście chcąc zrównać nasze szanse i rzucając silencio w jego kierunku.

The member 'Oliver Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 46

|223

Tarcza mężczyzny była nieudana, a co za tym szło - oba zaklęcia, w tym jedno jego własne ugodziły go w pierś. I chociaż nie miały poważnych skutków to utrudniały dalszą walkę. Już do końca Jay miał słyszeć jedynie oddech przeciwnika i własny głos podczas rzucanych czarów. Kolejne, drugi raz już zakradające się do jego myśli znalazło pozytywne rozpatrzenie. Skoro pierwszy raz się udało to może i drugi?
- Caeruleusio - rzucił ponowne.

The member 'Jayden Vane' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 64

|223

I udało się! To było dość dobre posunięcie, żeby wysłać zaklęcie uciszające w stronę drugiego czarodzieja. Tak dobra passa aż zadziwiała samego profesora. A w takim razie czy miał się też liczyć z silnym upadkiem? Cóż. Oby nie!
- Commotio! - rzucił zaraz, nie czekając na następną szansę.

The member 'Jayden Vane' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 86

|Pż: 224

Mieszanka irytacji i podekscytowania paliła mnie wewnętrznie. Inaczej to sobie wyobrażałem, gdy kierowałem swe kroki w stronę domu pojedynków. W moich wyobrażeniach łoiłem przeciwnikowi skórę, wychodząc jako zwycięzca. Tymczasem wszystko było nie tak, wszystko było inaczej. Silencio skutecznie dawało mi w kość, bowiem nigdy nie byłem dobry w zaklęciach niewerbalnych. Albo to ja miałem zły dzień, albo mój przeciwnik miał bardzo dobry. A po prostu trafiłem na przeciwnika, który różdżką posługiwał się znacznie lepiej ode mnie? Ignorując jeszcze chwilowe palenie w podeszwach i jedynie przestępując z nogi na nogę, skierowałem różdżkę przed siebie. Zaklęcia we mnie lecące były silne, czułem to. Musiałem użyć więc protego maxima i użyłem go czepiając się złudnej (?) nadziei na to, że tak trudne zaklęcie wyjdzie mi w obronie.

The member 'Oliver Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 38

|Pż: 171 (- 25 do rzutu [obrażenia + niewerbalne])

Nie udało się, tarcza zawiodła. Jedynie liche światło uleciało z mej różdżki, gdy snop magii uderzył we mnie. Najpierw dosięgło mnie lodowate powietrze sprawiając, że moje ręce pokryła gęsia skórka. Miałem wrażenie, że z uchylonych lekko ust ulatuje zimny obłoczek pary. Drżałem, jednocześnie podziwiając magię za to, co się działo. Był maj, było ciepło, byliśmy w pomieszczeniu - a ja czułem się tak, jak gdybym nago wyszedł na zimny, mroźny dzień. Zaraz potem, jak gdyby dla równowagi, moje ciało przeszył prąd wprawiając w bardzo nieprzyjemne uczucie. Drżącą dłoń dzierżącą różdżkę skierowałem ku przeciwnikowi. Traciłem zapał i wiarę w powodzenie rzucanych przeze mnie zaklęć. Nie mając już złudzeń co do wyniku pojedynku podjąłem próbę niewerbalnego rzucenia Everte Stati .