Most oszustów

Tym razem podziw sędziego wzbudziła gracja Liliany oraz nadzwyczajny popis skrywanych umiejętności szermierczych. Mężczyzna aż wybałuszył oczy, kiedy kobieta lekko pokonała dzielącą ją od Lupusa odległość i pchnęła floretem prosto w jego tors. Mężczyźnie pozostało jedynie sparować cios swej przeciwniczki - miał na to ledwie sekundę, gdyś ostrze precyzyjnie i nieuchronnie mknęło w jego stronę.

Było mi tak okropnie wstyd. Najpierw pierwsza nieudana próba ataku, w dodatku wyjątkowo paskudnie spartaczona, czego nie mogłem przeżyć. Następnie druga, nie lepsza. Czułem, jak piekły mi policzki, jak zażenowanie osiągało poziom krytyczny odbierając zdolność mowy. Miałem wrażenie, że spalę się ze wstydu lub pochłonie mnie ziemia Durham za obelgę próbowania tak nieudolnych prób zdobycia punktów. Oczywiście, że nie oczekiwałem od razu cudów, ale coś takiego było po prostu wielkim rozczarowaniem. Gorycz nadchodzącej porażki smakowała ostro i nieprzyjemnie. Musiałem zmemłać w ustach to fatalne uczucie i wziąć się w garść. Jednak to, co nastąpiło wkrótce, bardzo mnie zaskoczyło. Widocznie Liliana tylko sprawiała wrażenie brawurowej kobiety, a tak naprawdę doskonale wiedziała co robi.
Widząc jej sprawne sunięcie, a nawet dwa sunięcia szermiercze, wiedziałem już, że nie zdołam przeprowadzić sprawnego sparowania ciosów, ale mimo to spróbowałem. Zrobiłem to chyba w ostatniej chwili, choć nie mogłem mieć pewności, że zdążyłem. To wszystko działo się tak okropnie szybko, że trudno mi było mieć dobre rozeznanie. Lekko ugiąłem kolano, uniosłem klingę i liczyłem na cud, bo tylko to mi pozostało. Nie spodziewałem się, że to starcie będzie aż tak zaskakujące, pełne zwrotów akcji oraz nieprzewidywalności. Było to ujmą na męskim honorze, ale jeszcze gorzej byłoby się teraz poddać. Musiałem walczyć do końca, bez względu na to jak szybko ten koniec miał nadejść.

The member 'Lupus Black' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 99

Nie wiedziałem, czy miałem więcej szczęścia czy umiejętności, ale po poprzednich, spektakularnych porażkach dotyczących ataku uwierzyłem w wersję pierwszą. Nim się obejrzałem, a już udało mi się sparować dwa wyjątkowo celne pchnięcia floretem Liliany. Byłem tym mocno zaskoczony, bo sprawa wydawała się być właściwie przegrana. Zdążyłem się nawet pogodzić z utratą dwóch punktów i szybkim zejściem do ławy przegranych, a tu taka niespodzianka. Jednak miałem rację, że to spotkanie nosiło znamiona naprawdę nieprzewidywalnego. Wciąż piekły mnie policzki, a w czaszce tłukło się poczucie zażenowania, zaś w ustach gorycz tylko trochę zelżała, ale za to odzyskałem nowe siły do dalszej walki.
W mojej sytuacji nie powinienem się decydować na nic trudniejszego, ale jednocześnie wiedziałem, że uniki nie stanowiły dla lady Yaxley żadnej przeszkody. Dlatego od razu odrzuciłem pomysł szermierczego wypadu uznając go za zbyt łatwy do pokonania. Przystąpiłem do sunięcia, porywając się na coś dużo trudniejszego przy dość nikłych szansach. Nie zważałem na to jednak, musiałem działać. Podobno ryzyko czasem opłacało. Zamierzałem sprawdzić tę teorię w praktyce, jednocześnie mając nadzieję, że moja przeciwniczka nie wykorzysta mojej ewentualnej porażki, choć pokazała już wcześniej, że tak właśnie się działo. Sunięcie, tak. Byle jak najcelniej trafić półwilę w tułów floretem. Musiałem przestać rozpamiętywać porażki, zamiast tego wizualizować przyszłe sukcesy, może to by coś pomogło.

The member 'Lupus Black' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 34

Lupus również popisał się refleksem godnym pozazdroszczenia, w odpowiedniej chwili podniósł floret i zdawało się, że ostrze Liliany osunie się po metalowej klindze, nie czyniąc mu żadnej krzywdy. Niestety, lord Black nieco się przeliczył, pierwsze sunięcie lady Yaxley przebiło się przez zgrabną zasłonę parowań, a z końca jej broni posypały się czerwone iskry, sygnalizując zdobycie punktu. Lupus zdołał uniknąć jednak drugiego pchnięcia, łagodnym łukiem odtrącając nawracający floret kobiety. Atak mężczyzny był jedna zbyt powolny, by móc jej zagrozić, Liliana mogła przejąć inicjatywę.

|1:0 dla Liliany
Atak Liliany: 95+10 (bonus z biegłości)+5 (nagroda za rozwiązanie zagadki)=110
Obrona Lupusa: 99+10=109

Floret sunął gładko i byłam niemal przekonana, że obydwa uderzenia trafią swojego celu. Lord Black w niektórych ruchach radził sobie całkiem nieźle, jednak jego umiejętności nie były ponadprzeciętne, a ja nie zamierzałam umniejszać sobie tylko dlatego, że byłam kobietą. Oczywiście, że czasem to miało znaczenie, chociażby dlatego, że gdy młode panny zajmowały się nauką tańca czy jak najlepszej prezencji, to panowie uczyli się walki. Wiedziałam to po moim kuzynie, dzięki temu też udało mi się wyrwać z niektórych lekcji etykiety i również dorwać floret w swoją dłoń. Szkoda, że umiejętność szermierki nie była już tak bardzo ceniona w wielu rodach, tradycja jej nauki wciąż zachowała się u Yaxleyów, ale zdawałam sobie sprawę, że coraz mniej rodów uczyło jej swoich potomków, nie mówiąc już o dziewczynkach. Przy możliwości użycia różdżki, biała broń dobra była na towarzyskie pojedynki. Chociaż kto wie, może jeśli magia dalej będzie szwankować w podobny, lub nawet gorszy, jak dotychczas sposób, to coś się w tej kwestii zmieni?
Efektowna obrona Lupusa bardzo mnie zaskoczyła - przekonana byłam, że nie będzie w stanie mnie zatrzymać. Tymczasem mój floret jakby omsknął się po jego i przy piersi mężczyzny posypały się czerwone iskry, dając widoczny znak, że jednak się udało. Drugie sunięcie już się nie przebiło, ale i tak byłam zadowolona, a na moich ustach wykwitł już niepowstrzymywany uśmiech. Miałam się z czego cieszyć. Kiedy Lupus zaatakował niecelnie, szybko wykonałam wyskok szermierczy.

The member 'Liliana Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 12

Wydawało mi się, że może przyszedł już czas na udany wypad, jednak szybko przekonałam się, że się pomyliłam. Floret był zbyt daleko Lupusa, bym w ogóle mogła myśleć o jego trafieniu. Zacisnęłam usta zawiedziona, ale nie czekałam długo. Bardzo chciałam znowu poczuć energię od Roszpunki, miałam wrażenie jakby raz do mnie przypływała, a zaraz potem znikała. Ciężko byłoby polegać tylko na niej, dlatego starałam się jak mogłam najbardziej. Lupus był blisko, znajdowaliśmy się w idealnym ustawieniu do wypadu szermierczego. Lekko tylko się wychyliłam ze swojej obecnej pozycji, wciąż pewnie stojąc na obydwu nogach, jak najwięcej pracując tym razem ręką w której trzymałam, oby jak najpewniej, floret. Czy trafienie lorda Blacka po raz drugim mogło być bardzo trudne?

The member 'Liliana Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 77

Pomyliłem się. Może to przez maskę nie zauważyłem kolorowych iskier, a może za bardzo byłem zafrapowany samym pojedynkiem oraz moim niezwykle poprawnym parowaniem. To nie było już ważne. Najważniejszym w tej sytuacji było to, że Liliana zdobyła punkt, co ubodło moją męską dumę. Wiadomo, że ego mężczyzn jest niezwykle delikatne, a te należące do faceta i to w dodatku arystokraty jest stokroć wrażliwsze. Dlatego spłonąłem szkarłatem złości, czego na szczęście nie było widać dla osób postronnych. Pragnąłem czym prędzej zakończyć to żenujące dla mnie starcie, ale niestety nie miałem takiej możliwości. Oddanie wygranej walkowerem byłoby tym bardziej ujmujące, chyba nie mógłbym się wtedy pokazać na salonach. Już wolałem z godnością przegrać.
Skoro zaś myślałem o przegranej, to musiałem naprawdę uczynić z niej honorowe wydarzenie. Lady Yaxley spróbowała wyskoku, który na szczęście minął mnie o całe cale, ale to nie oznaczało, że miałem spocząć na laurach. Musiałem być przygotowany na obronę. I słusznie, zaraz nastąpił szermierczy wypad mknący prosto w mój tors. Postanowiłem się nie cofać, a spróbować zrobić kontratak, który mógłby pozwolić mi na wyjście na zero. Czyli remis. Odrobienie utraconego punktu wydawało mi się zajęciem dość abstrakcyjnym i możliwe, że mozolnym, ale musiałem przynajmniej podjąć się tej próby. Nie miałem zbyt wiele do stracenia oprócz kolejnych punktów, ale to groziło mi także przy uniku. Nie byłem szczególnie zwinny, wolałem więc zaufać swoim szermierczym umiejętnościom, jeśli one nie dadzą rady to nic nie uchroniłoby mnie przed kolejną skuchą w tym pojedynku.

The member 'Lupus Black' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 73

--------------------------------

#2 'k10' : 3

Maski nie były specjalnie wygodne, ta chroniąca moją twarz wręcz przeszkadzała - wydawało mi się, że więcej mi zasłania widoku niż w czymkolwiek pomaga, florety jeszcze ani razu nie zbliżyły się blisko naszych twarzy. Jednak z jakiegoś powodu takie były wymagania, może bano się, że ubytek błękitnej krwi wyjątkowo zaszkodzi szlachcicom? Nawet nie wiedziałam, że obowiązek noszenia maski podczas pojedynku uchronił mnie przed widokiem zaczerwienionej twarzy Lupusa - może to i lepiej. Podobnie jak on nie mógł widzieć mojego uśmiechu, tak ja nie mogłam speszyć się jego złością. Tylko wybiłoby mnie to z równowagi, a przecież nie chodziło o to, żeby pozwalać drugiej osoby wygrać, tylko dlatego, że wszyscy sądzili, że powinna.
Kontratak nie był łatwą sztuką, sama bym się na niego nie porywała, szczególnie kiedy nie mogłam poradzić sobie z wyskokiem. Być może to mój wypad był wystarczająco wyważony i celny, żeby odeprzeć go w taki sposób, najważniejsze, że znowu zobaczyłam jak lecą czerwone iskry, kiedy koniec mojego floretu zetknął się z szatą lorda Blacka. Szybko przeszłam do ataku, uparcie próbując wyskoku szermierczego, musiał udać się chociaż raz w całym pojedynku.



chyba 2:0?

The member 'Liliana Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 29

Zdecydowanie to nie był ten moment - wyskok był zbyt chwiejny, a floret ponownie ominął z daleka sylwetkę lorda Blacka. Czułam się trochę głupio, w taki mało celny sposób machając bronią. Przy kolejnym wyskoku miałam zamiar postarać się bardziej, chociaż nie mogłam kontrolować wszystkiego. Szczególnie nie pomagało w tym ruchome podłoże, z każdym gwałtowniejszym ruchem most zdawał się kołysać coraz bardziej i dużo silnej woli potrzebowałam, żeby nie złapać się go jedną ręką, kiedy drugą wymachiwałam floretem. Chwilę przed atakiem zerknęłam tylko w dół, ale nadal nic nie można było tam dostrzec. Mgła wciąż otaczała nas z każdej strony, widziałam jedynie Lupusa i urywający się w nicości most, nawet sędzia gdzieś się rozmył.