Wzgórze

The member 'Anthony Macmillan' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 75

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Pozostał z tyłu mimo, iż dawał z siebie wszystko. Bronienie się przed ognistym pociskiem zabrało jednak dużą część jego energii i uwagi najwidoczniej, musiał więc trochę nadrobić. Oczywiście - nie był to wyścig, nie wygra ten kto pierwszy znajdzie się blisko Maga - jednak odległość wiele tutaj dawała. Czarowanie z takiej odległości było cholernie utrudnione nawet mimo rozmiarów magicznej istoty, ożywionego wiklinowego olbrzyma. Dalej więc biegł, chcąc zbliżyć się jak najmocniej, chciał ominąć kamień z lewej strony, nie miał w planach ukrywania - nie chciał tracić energii na walkę o niego, kiedy nie to był główny cel. Zdecydowanie wolał się zbliżyć do celu i właśnie nim zająć, do kamienia cofać w razie potrzeby. Podobno da się tam czasem znaleźć eliksiry czy jakieś lecznicze wspomagacze. A może to plotka? Bertie nie brał w tym nigdy wcześniej udziału. Tak czy inaczej - póki co zamierzał biec byle przed siebie.
Kiedy pierwsza kula leciała w jego stronę, zareagował szybko, tym razem bez potknięć, choć do ostatniej sekundy wcale nie był pewien powodzenia. A jednak - udało się! Ostatnimi czasy każde rzucone, udane zaklęcie bez anomalii cieszyło niemal jak w pierwszej klasie Hogwartu kiedy po raz pierwszy rzucał alohomorę albo inne bzdury, które zaczynały się udawać. Cokolwiek się działo, bardzo utrudniało życie, a na pewno utrudniało czarowanie, sprowadzało nawałnice, wywoływało dziwne rzeczy - a najgorzej działało na niemagicznych, to jednak w tym momencie nie jest problem. Chociaż w tym momencie. Nie było jednak czasu by cieszyć się długo jednym udanym zaklęciem. Odparował atak Maga, choć zauważył, że nie wszędzie się udało. Wiklinowa bestia faktycznie była potężna i groźna, bardziej niż wydawało mu się w pierwszej chwili.
Biegł jednak dalej, chcąc zbliżyć się by móc atakować z większym powodzeniem. W tej chwili jednak dostrzegł kolejną ognistą kulę lecącą w jego stronę.
Raz się udało, ponownie więc Bertie uniósł różdżkę ku górze, by wykonać energiczny ruch i wymówić inkantację mającą ochronić go przed oparzeniami.
- Aquamenti!

|jedna kratka do przodu <3

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 39

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Strumień wody dobrze poradził sobie z ogniem, zapewniając różdżkarzowi wystarczającą ochronę przed poparzeniami, zaś Deprimo dotarło dokładnie tam, gdzie planował je posłać, lecz magia innego czarodzieja - awanturnika z wyraźnym rosyjskim akcentem - postanowiła utrudnić wszystkim wokół starcie z wielką kukłą. Ollivander, skupiony głównie na Wiklinowym Magu oraz kolejnej próbie posłania w jego stronę uroku, poczuł tylko, jak stopy odrywają się od ziemi. Nieprzyjemne uczucie nie trwało długo, prędko zostało zastąpione bolesnymi obiciami spowodowanymi lądowaniem - zaskoczenie nie pozwoliło odpowiednio szybko użyć Lento, jednak nie mógł zbyt długo rozwodzić się nad sytuacją. Zdążył wstać nim kolejny ognisty pocisk zbliżył się na krytyczną odległość, zdołał więc jeszcze unieść różdżkę i spróbować obrony.
- Protego - inkantację wypowiedział wyraźnie, pewnie trzymając różdżkę w dłoni. Niedługo później celował ponownie w to samo, lewe ramię agresora. - Caeruleusio - poszedł śladem innych, bowiem zaklęcie okazało się skuteczne i niego osłabiło Maga. Zamiast czekać i zbędnie obserwować, czy zaklęcie nie przeleci pod jego łokciem, spróbował ukryć się za skałą po swojej lewej stronie, licząc na to, że uniknie kolejnych pocisków - wyglądała na solidną i z pewnością mogła oszczędzić poparzeń. Przynajmniej na chwilę - nie zamierzał siedzieć za nią przez całą rozgrywkę.

| rzucam Protego (1. kostka), Caeruleusio (2. kostka), próbuję schować się za lewą skałą (3. kostka)
| 190/200

The member 'Ulysses Ollivander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 67, 64, 25

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

260/270

No dobra. Całkiem zgrabnie udało mi się spacyfikować ognistą kulę, a nawet wykreować swojego bliźniaka. Zanim jednak do tego doszło, jakaś osobliwa siła rzuciła mną o ziemię jak szmacianą lalką i oferując twarde lądowanie. Świadomość tego, że używanie czarów z dnia na dzień stawało się coraz bardzej ryzykowne, kazała mi zapaść się pod ziemię, a z drugiej strony nieugięcie udowadniać, że nawet zerwana ze smyczy czarna magia nie była w stanie przerwać wieloletniej tradycjii festiwalu. Podniosłem się, kątem oka sprawdzając, jak sprawowała się moja ulubiona dwójka. Tak jak przypuszczałem - długowłosy mocny był tylko w gębie. Najpierw oberwał, a po chwili pognał schować się za skałą.
Choć oberwać za chwilę mogłem zaraz sam. Wiklinowa postać ponownie obrała mnie sobie za cel, a mniejsza odległość skłaniała do skuteczniejszej obrony.
- Protego! - wychrypiałem, unosząc różdżkę do góry, a wraz ze mną mój sobowtór, choć miał więcej szczęścia ode mnie. Nie zwlekając zamierzałem odpłacić się tej płonącej kupce sianam starając się celować w lewe ramię. - Caeruleusio! - Zainkantowałem, po czym ruszyłem w góre wzgórza, niwelując dystans między sobą a Magiem.

1. obrona 2. atak 3. ruch o jedno pole w górę

The member 'Frederick Fox' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 18, 86

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

     Podłapywał cienkie struny skupienia, ciągnąc je ku sobie i mocno je trzymając; zabawa była niebezpieczna, może przyznałby to samemu Ulyssesowi, lecz czy nie wszystko wzrastało do tej rangi, gdy przeżywało się dni pod groźbą Ondyny? Nie powstrzymywało go to wcześniej. Nie chował się przed wyzwaniami, nawet jeśli nieco ciężej znosił pierwsze upadki z miotły, czy dłużej się podnosił, gdy z areny pojedynków zmiotło go wyjątkowo udane zaklęcie. Ale już dawno pogrzebał wszelki żal o nierówności losu – mógł robić tylko jedno, poruszać się do przodu. To właśnie czynił, w tej sytuacji dosłownie, ponieważ nadal zajmował jedną z pozycji najbliżej Wiklinowego Maga. Wbijał w niego nieprzenikniony wzrok, starając się nie dopuszczać zbyt wielu myśli o sile, którą posiadała w sobie ta kukła. Na razie pozostawał poza jej atakami, co nie oznaczało, że zaraz nie miało się to zmienić. Wychylił się niebezpiecznie na przód, aczkolwiek nie mógłby tego teraz zaprzepaścić. Wciąż trzymał wycelowaną różdżkę, kiedy obok śmignęło kilka celnych uroków – wyjątkowo opanowany ton jego brata, czyżby też jego obecni tutaj przyjaciele wykazywali się swymi zdolnościami? – i bez większych wzruszeń przyjął swą własną lodową chmurkę, która wypadła bardzo blado i nie miała większej szansy, by choćby drasnąć płomiennego olbrzyma. Żaden czarodziej chyba nie poradziłby sobie w pojedynkę w takim starciu, nic więc dziwnego, że aż tylu śmiałków zebrało się, by dać mu radę. Chciał się to tego przyczynić. Może nie wiązał wielkich planów z wygraną, może nie wybierał się nawet na samo wzgórze dopóki nie wpadł na Floreana, ale nie wypadało w tym momencie się poddawać. Za plecami miał nieustających w staraniach konkurentów i póki jeszcze miał okazję pokazać, na co go stać, postanowił, że to zrobi. Nie miał czasu na oglądanie się na ich poczynania, dlatego dalej przesunął się do przodu, mając nadzieję, że ta bliskość pozwoli mu na zadanie obrażeń. Zostawiał bezpieczną skałkę, zostawiał myśli o eliksirach, które pewnie niedługo będą bardzo przydatne, aby przejść tę ostatnią granicę dystansu. Tu było już znacznie cieplej, ryzyko było oczywiste, ale i możliwości największe. Nie bał się, pozwalał jedynie drobnym ukłuciom ekscytacji przebiec przez jego ręce, zanim skupił magię i skierował różdżkę na bliższe ramię posągu. — Deprimo — powiedział głośno, pamiętając o wykonaniu starannego ruchu nadgarstkiem. Całkiem nieźle radził sobie z tą inkantacją na pojedynku, przed chwilą słyszał ją też za sobą, może i jemu się więc powiedzie. Jeśli nie, cóż, to będzie dowód, że jego zwykła taktyka ostrożności oraz unikania pokus spontaniczności bardziej jednak do niego pasowała.

| kratka do przodu, a później zaklęcie

The member 'Constantine Ollivander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 89

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Moje zaklęcie okazało się wyjątkowo silne, aż mnie odrobinę odrzuciło! Nie spodziewałem się po sobie takiej mocy - może to ta krążąca w żyłach adrenalina? Tak czy owak obserwowałem jak caeruleusio mknie w kierunku kukły i uderza ją z impetem w ramię. Ha! A masz, ty kupo słomy! Oczywiście nie zamierzałem na tym poprzestać, szczególnie teraz, kiedy coś mi wychodziło. Zauważyłem kątem oka skałę, do której teoretycznie biegłem, ale postanowiłem biec dalej. Raz kozie śmierć, jak to mawiają mugole. Wtedy poczułem lekkie drżenie pod stopami i zobaczyłem jak większość zawodników zmaga się z trzęsieniem ziemi - no tak, jeżeli nie wykończy nas Wiklinowy Mag, to z pewnością zrobią to anomalie. Na szczęście mnie to nie sięgnęło, mogłem skupić się na rzuceniu odpowiedniego zaklęcia. - Caeruleusio! - Skoro raz mi się poszczęściło, to może poświęci mi się i drugi raz? Wiklinowy Mag znowu zaczął rzucać kulami ognia, ale mnie po raz kolejny ominął. Głupi ma zawsze szczęście czy Mag jak już raz we mnie rzuci to porządnie? Chyba nie chciałem tego wiedzieć.

| Biegnę kratkę do przodu i rzucam zaklęcie.

The member 'Florean Fortescue' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 7

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

No i gitara gra. Z mojej różdżki uwalnia się zaklęcie i jest po prostu zajebiste. Nie wiem czy kiedykolwiek wyczarowałem coś równie fajnego i silnego. Chyba nie. Ale to nieważne. Stoję i napawam się moim dziełem zniszczenia. To nic, że i tak obrażenia zadane przez moją lodową mgiełkę są najmniejsze, bo widzę to po ramionach tego maga całego, ale to tam mniejsza o to. Jestem dumny i cieszę się jak dziecko.
- Chyba tak - odpowiadam gdzieś w międzyczasie Siergiejowi. No normalnie to bym się ponownie wkurwił i obmyślał, tak, tak, plan zemsty na tamtego lizodupca, ale udane zaklęcie skutecznie przykuwa całą moją uwagę. I już nic więcej się nie liczy. Ale i tak żałuję, że nie mogę tej kukły po prostu przewalić, no ale co zrobić, takie są te reguły gry. Bardzo niefajne i dziwne, ale trudno.
Nie biegnę już stąd nigdzie. Widzę, że ognie mijają mnie jeszcze, może czują, że śmierdzę mężczyzną i to dlatego. Nie idę też do skały, bo Dolohovowi przyda się schronienie bardziej, chociaż jak będę potrzebować to nie ma miękkiej gry brachu. Na razie jednak szukam w pamięci kolejnego zaklęcia, które ktoś tam kiedyś rzucał.
- Relashio - mówię wreszcie, kierując ewentualny strumień wrzątku dalej na prawe ramię wiklinowej statuetki. Bo chodzi o to, że i tak jestem dość słaby w te klocki. W zaklęcia znaczy się. Ale to nic złego chyba. Nie wiem, ja tam wolę porządne pierdolnięcie, od razu człowiek wie, że żyje, a nie takie machanie patykiem. Co to za sztuka, gdzie tu polot jakiś. Ano nie ma. Więc trochę cierpię, ale nie ruszam się nigdzie i będę próbował powoli ukatrupić tego gada, nawet jak mam już wyczerpany limit szczęścia na tę konkurencję.

The member 'Oli Ogden' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 91

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

|213-10=203

Obserwował kątem oka dziwne zachowanie mężczyzny, który uporczywie na linii startu chciał udowodnić swą siłę, lecz nim zdążył zareagować wybuch odrzucił go do tyłu serwując bliskie spotkanie z twardą ziemią. Domyślił się, iż miało to miejsce w skutek anomalii nieustannie podważających ich umiejętności oraz zagrażających bezpieczeństwu nawet w przypadku podstawowych zaklęć, jednak zważywszy na winowajcę mógł mieć sporo wątpliwości, co do losowości owej sytuacji. Nie wyglądał na samobójcę, ale tym bardziej nie przypominał gościa, dla którego zasady fair-play miały jakąkolwiek wartość. Szatyn nieszczególnie mu się dziwił, bowiem sam rzadko przykładał wagę do uczciwości własnych czynów.
Gdy tylko zdążył dźwignąć się na nogi dostrzegł pędzącą kulę ognia, która tym raz obrała sobie jego za cel. -Protego!- wypowiedział zdając sobie sprawę, iż nie było innej możliwości uchronienia się przed tym cholernym pociskiem. - Caeruleusio.- posłał kolejny czar celując w prawe ramię wiklinowego maga, bowiem nie było czasu na zbędne myślenie. Musiał działać intuicyjnie toteż spostrzegawczy wolne miejsce przy prawej skale od razu ruszył w jej kierunku.

1. Protego
2. Zaklęcie
3. Ruch w lewo do prawej skały.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 59, 87, 69

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :