First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Jak mało kto wiedziała, że nauka to proces — a w jego naturze leżało zawahanie się, problemy i nieścisłości. Tak zwane kamienie milowe były ważne, mimo przynoszenia człowiekowi białej gorączki, objawiającej się zmartwieniem na twarzy. Nie mogła powiedzieć, że bywało to często — wszakże, w przeciwieństwie do wielu innych ludzi, miała dar łatwości przyswajania nowej mowy, który uczynił z niej poliglotkę nie z samego  faktu wielu języków, co także pojmowania złożonych, matematycznych struktur tworzenia języka. Trytoński doskonale znała jej matka, jednak niesnaski, które coraz częściej między nimi wynikały, sprawiały, że Imogen wolała mieć inne towarzystwo do nauki, chociaż mniej doświadczone. Tym samym przyszło jej rozmawiać z Marią, która niezmiennie pozostawała w sercu damy i sprawiała wrażenie nie tylko istotnej, co wręcz wyjątkowej dla niej osoby.
— Wiele nieścisłości może być dla nas irracjonalnymi, bo przecież nie znamy rzeczywistości funkcjonowania pod wodą. Trytony znają inny świat, inne wartości... inaczej postrzegają to, co dla nas wydaje się być niezrozumiałe i nad wyraz. — Skwitowała wypowiedzi Marii, chwilę zastanawiając się nad tym w kontekście znanych jej już języków. W istocie rosyjski obfitował w określenia nawiązujące do chłodu i biedy, często wybrzmiewał zgorzkniale w innej tematyce niż natura, w której zaś zgłoski legły miękko na języku. Niemiecki natomiast, z swojej zawiłej naturze tworzenia zdań poprzez tłumaczenie ich prostszymi zdaniami, wydawał się wręcz matematyczny.
— Irudy hen rāenion... dar nabrzeża. To brzmi jak określenie zatopionej łodzi, mój wuj kiedyś opowiadał, że trytony je przygarniają i adaptują pod siebie... dlatego wiele wielkich statków nigdy nie zostało odnalezionych. Ale jest w tym jakaś metoda... najczęściej określają to, co przychodzi z lądu odpowiednikami naszych określeń. Jak gdyby... oba gatunki doszły do podobnych podsumowań, to niesamowite — czy to piękne, czy może właśnie smutne, że były między nimi takie podobieństwa? Jak daleko posunięty był rozwój intelektualny trytonów czy trolli? Nigdy nie była dobra w opiece nad magicznymi stworzeniami, teraz wydawała się wręcz tego żałować, gdy zgłębiając zgłoski języka istot, zdawała sobie sprawę, że w pewnym stopniu także do nich należała. Jako czarownica, ale też jako potomini wili. Wzrok chwilę przesunął się po twarzy Marii, jakby szukając w niej odpowiedzi na to, co ją samą zastanawiało. Wszakże blondynka miała większą wiedzę o istotach żywych niż Imogen, mogła znać ich zwyczaje, które — mimo panieńskiego pochodzenia matki — Imogen pominęła.