Dom Horacego Slughorna

W chwilę po rzuceniu zaklęcia, owionął go dziwny, przenikliwy chłód i zniechęcenie. Uczucie wywołujące lekkie ciarki, a wszystko wskazywało na to, iż wiązało się z otwarciem drzwi - bo zaklęcie na szczęście zadziałało. Jakieś zaklęcie zabezpieczające? Magiczne stworzenie? Lub anomalia? Nie mógł wiedzieć. Przez krótką chwilę stał tak w miejscu.
- Czułaś to?
Szepnął, w tej chwili jednak Jessa weszła do środka. Ruszył razem z nią, cokolwiek to było - mają tu zadanie do wykonania. Zaraz z resztą przyszło mu do głowy, iż wrażenie mogło być wywołane przez kogoś innego, kogoś o kim wspominała Jessa - bo zabrzmiało jakby mówiła o człowieku. A może to tylko wrażenie?
W środku nie szukał źródeł światła, liczył iż to padające z okien, biegnące z ulicznych latarni im wystarczy. Skoro nie są sami, lepiej żeby nie zwracali na siebie uwagi lumosem ani nie alarmowali ich towarzystwa o swojej obecności zapalając tutaj świece. Tak długo przynajmniej jak jest to możliwe przy jednoczesnych poszukiwaniach. Bo to jest główny cel.
Zamknął za sobą drzwi łagodnym, cichym gestem.
Nie wiedział jak blisko znajduje się ich towarzystwo, muszą być ostrożni, jednak muszą też skupić się na przeszukaniu. Im szybciej im się uda znaleźć artefakt tym szybciej się stąd wyniosą.
- Spróbuję ułatwić ci szukanie. Stań przy drzwiach. - uprzedził, wbijając wzrok w miejsce w którym chwilę wcześniej mignęła mu ręka Jessy, wyciągnął własną dłoń przed siebie w poszukiwaniu towarzyszki. Kiedy upewnił się, gdzie jest, skierował w jej stronę różdżkę. - Veritas Claro.
Wypowiedział cicho, w nadziei iż zaklęcie się uda, a Jessa będzie w stanie zobaczyć więcej - odnaleźć to, co ukryte lub zmienione. Bertie nie wątpił, iż Slughorn postarałby się o jakieś zabezpieczenie cennego, magicznego przedmiotu, warto więc spróbować. Nie mogą tracić więcej czasu na gramolenie się tutaj, szczególnie jeśli nie są sami i nie znają motywów ani intencji swojego towarzystwa. Może być to tak samo grupka rządnych przygód i emocji dzieciaków buszujących po opuszczonym domu, jak i... cokolwiek. Nie mogli tego bagatelizować, nie mogli jednak także popadać w paranoję.

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 56

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Lyanna miała ochotę zakląć pod nosem, kiedy jej zaklęcie nie wyszło. Chociaż była dobra w zakresie obrony przed czarną magią, to było trudne zaklęcie, nie zawsze udawało się je poprawnie wyczarować. Teraz jednak bardzo by im się przydało, by mieli pewność, że nikt ich nie zauważy. Nie mogli jednak próbować w nieskończoność, musieli działać. Równie dobrze mogliby tak spędzić jeszcze dużo czasu na nieporadnych próbach czarów, i w końcu na pewno ktoś by ich zauważył.
- Udało ci się coś odkryć? – zapytała, z niepokojem dostrzegając, że w jednym z pobliskich okien zapaliło się światło. Zastygła w bezruchu w cieniu muru, pozostając tam nawet gdy światło już zgasło. Nie wiedziała, czy w domu tym mieszkają czarodzieje, czy mugole, ale nie chciała mieć na głowie ani jednych, ani drugich. Na wszelki wypadek pozostała w bezruchu jeszcze kilka minut po zgaśnięciu światła, korzystając z cienia, który dawał im mur. Oby to nie znaczyło niczego niepokojącego; równie dobrze tamtejsi mieszkańcy nie musieli zauważyć niczego niepokojącego, a blask w oknie był tylko elementem ich normalnego funkcjonowania w obrębie domu.
Tak czy inaczej, niezależnie od tego, czy ktoś patrzył w stronę domu Slughorna, czy nie, ten blask był jasnym sygnałem, że czas się ruszyć i działać, i możliwie szybko schronić w środku domu. Jeśli będą ostrożni, to przez zasłonięte okna nikt z zewnątrz nie powinien ich dostrzec.
- Może lepiej nie stójmy już tak na widoku i spróbujmy wejść? – zaproponowała po chwili, licząc na to, że Cadan przychyli się do jej sugestii. Przedłużanie tego oczekiwania mogło nie wyjść im na dobre, ale zbyt pospieszne działanie też nie. To była jej pierwsza misja, więc jeszcze nie miała w tym doświadczenia, ale bardzo nie chciała popełnić jakiegoś błędu, który zaważyłby na powodzeniu zadania.
Zbliżyła się do ogrodzenia, urękawiczoną dłonią sięgając w stronę klamki od furtki, by sprawdzić, czy drzwi są otwarte i czy można nimi wejść. Poważnie w to jednak wątpiła, by wejście było aż tak łatwe, więc liczyła, że Cadan użyje Alohomory, gdyby okazało się, że furtka rzeczywiście jest zamknięta. Teoretycznie powinna być, ale i tak nacisnęła na klamkę.
- Carpiene – mruknęła ledwie słyszalnie, celując różdżką w stronę domu. Zanim wejdą musieli przynajmniej sprawdzić, choć zdawała sobie sprawę, że musieli się spieszyć, że nie mogli tu stać w nieskończoność i nieudolnie próbować rzucać to zaklęcie.

The member 'Lyanna Zabini' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 68

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zaklęcia zwykle nie wychodziły kiedy były najbardziej potrzebne. Cadan przekonał się o tym nie raz i nie dwa, a pomimo tej wiedzy zawsze, ale to zawsze łudził się, że będzie inaczej. Starał się nigdy nie przejmować i dalej robić swoje, lecz z tym zawsze był problem natury odpowiedniej motywacji. Jako ktoś w gorącej wodzie kąpany szybko tracił cierpliwość, co nigdy nie było jego sprzymierzeńcem. Nie, kiedy chodziło o bardzo istotne sprawy. Niestety miał świadomość, że jako poszukiwacz nierzadko cennych artefaktów powinien wykazywać się wręcz nadzwyczaj anielską cierpliwością, jednakże praktyka zwykła rozmijać się z teorią. Ledwie zdusił przekleństwo mające wybrzmieć z jego ust, bowiem magia go zawiodła. Nie mógłby zliczyć ile to już razy, więc wziął głęboki oddech i obejrzał się. Dostrzegł światło, podejrzanie zapalające się, a później gasnące i zaczął mieć coraz większe obawy. Niestety nie mogli tkwić przed domem i liczyć na cud, że ich umiejętności wreszcie nie zawiodą i pokażą na co ich stać. Musieli wejść do środka.
- Niestety nie - odszepnął jej z wyraźnym niezadowoleniem pobrzmiewającym w głosie. Im obojgu się nie udało, a to nie wróżyło najlepiej całej misji. Mieć problemy już na początku, mógł to przewidzieć. A nie był wcale jasnowidzem.
Tkwił wciąż w tym samym miejscu pewien, że nikt niepowołany nie powinien go dostrzec, lecz jednocześnie nie mógł wiedzieć, że kolejnych dwóch śmiałków próbowało się w tym samym czasie dostać do domu Slughorna od tyłu i że zostali de facto zdemaskowani. I na nic były te wszystkie zabiegi mające uczynić go niewidzialnym.
Goyle skinął Lyannie głową i przez krótką chwilę obserwował jak zbliżała rękę do klamki. Szczerze wątpił, żeby furtka była tak po prostu otwarta. Nie broniliby się wtedy przed odwiedzinami w tym miejscu.
Dostrzegłszy, że zaklęcie Zabini miało szansę się udać, postanowił nie czekać dłużej tylko spróbować otworzyć drzwi jeszcze zanim dowiedzą się, że na pewno były zamknięte.
- Alohomora - szepnął ponownie, różdżkę kierując na wrota dzielące ich od wejścia do środka. Nie pozostało nic innego, jak jeszcze obejrzeć się dookoła siebie, żeby w razie czego szybko stamtąd uciec. W uszach dzwoniło mu od przyspieszonego bicia serca w klatce piersiowej.

The member 'Cadan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 59

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Różdżka Jessy zadrżała, kiedy ta z powodzeniem wymówiła inkantację. Wpierw dzięki niej wyczuła obecność jednej osoby, z pewnością Bertiego, później dwóch za ścianą po prawej, w odległości trzech metrów, i jednej osoby po lewej — około 10, a także dwóch przed sobą, bez wątpienia poza domem. Pomieszczenie, w którym się znaleźli było zawalone pudłami, miotłami, kartonami, do których ktoś - może sam profesor Slughorn — schował graty. Było wewnątrz całkiem ciemno. Okna pozostawały zasłonięte starymi, zakurzonymi zasłonami z grubego, ociężałego materiału, z pomieszczenia wyłaniały się uchylone drzwi. Zaklęcie Bertiego znów się nie powiodło.

Różdżka Lyanny nie wykryła żadnych pułapek, wskazała jednak cudzą obecność. Wyczuła dwie osoby od strony domu, z niego, ze środka dwie po swojej lewej, z mieszkania obok i jedną bardziej po prawej, z domu sąsiadującego z tym należącym do Sughorna. Za swoimi plecami wskazała Cadana i dwie inne osoby z domów po drugiej stronie ulicy. Tuż po rzuceniu zaklęcia coś się zmieniło. Magia, która ich otaczała stała się jakby widoczna — lecz dostrzegała ją tylko Zabini. Lekka mgła unosząca się jeszcze nad dachami, która pojawiła się wraz z nadejściem lipca, nagle nabrała cieni, które pływały w powietrzu, falowały, niczym refleksy niespokojnej wody. Furtka ustąpiła dopiero pod wpływem rzuconej przez Cadana alohomory. Zamek cicho zaskrzypiał, do drzwi wejściowych dzieliło ich kilka metrów.

Żywotność:

| Kolejność odpisów dowolna w tej kolejce. Na odpis macie czas do wtorku godz. 20:00

Tym razem była pewna, że się udało. Zaklęcie nie wykryło jednak żadnych pułapek, pokazało jednak obecność. Część obecności zapewne pochodziła od mieszkańców okolicznych domów, za sprawą zaklęcia mogła wyczuć, gdzie dokładnie znajdowali się ludzie. Byli w domach sąsiadujących z tym Slughorna, a także w tych znajdujących się po drugiej stronie ulicy, za ich plecami.
Ale, co dziwniejsze, wyczuła też obecność dwóch osób od strony domu Slughorna. Niezwłocznie podzieliła się tą wieścią z Cadanem.
- Zaklęcie pokazało, że nie ma tu pułapek, ale ktoś tam jest. Dwie osoby w środku domu Slughorna, kilka innych rozproszonych w domach obok, zapewne ich mieszkańcy – rzekła; ale dom nauczyciela miał być pusty, nikt w nim nie mieszkał po jego śmierci. Dlaczego więc zaklęcie pokazało obecność? Czy to pomyłka czaru, czy naprawdę ktoś tam teraz był? Tak czy inaczej musieli zachować najwyższą czujność, bo mogło się okazać, że mieli towarzystwo.
W dodatku tuż po tym, jak rzuciła zaklęcie, stało się jeszcze coś. Nagle mogła odnieść wrażenie, że coś zmieniło się w otoczeniu. Mgła nabrała cieni, które kłębiły się i falowały, działo się coś dziwnego. Nie była pewna, czy to efekt jakichś zaklęć, czy może anomalie? Od maja często była świadkiem dziwnych zjawisk.
- Ta mgła... dzieje się z nią coś dziwnego – podzieliła się spostrzeżeniem z Cadanem, pewna że on też to widzi.
Po jego zaklęciu furtka jednak ustąpiła, więc oboje mogli wejść na podwórze. Idąc w stronę drzwi, mocniej poprawiła kaptur i materiał częściowo przysłaniający dolną część twarzy, wciąż dręczona niepokojem, że naprawdę ktoś mógł tam być. Tylko kto o tak późnej porze by tam szedł? Nie mogli jednak odstąpić od zadania.
- Alohomora – mruknęła, celując w drzwi domu i zasłaniając je sobą, by nikt mogący patrzeć przez okno nie zauważył ewentualnego błysku. Musieli otworzyć i je, żeby dostać się do środka. Musieli być dyskretni i upewnić się, czy rzeczywiście w środku są jacyś intruzi, którzy mogli im przeszkodzić w wypełnieniu zadania i przeszukaniu domu. Musieli znaleźć coś, co mogło być tu ukryte.

The member 'Lyanna Zabini' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 38

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Nie miała pojęcia, o czym może mówić Bertie, ponieważ sama odczuwała jedynie lekki stres związany z obecnością innych istot w domu. Być może dopadła go pozaklęciowa anomalia, lecz rudowłosa nie mogła być tego pewna, dlatego nie odpowiedziała, a jedynie zagłębiła się we wnętrzu pomieszczenia, do którego weszła.
Posłusznie spełniła prośbę Bertiego i stanęła przy drzwiach, lecz gdy rzucił zaklęcie, nic się nie stało. Być może nie było ono wystarczająco mocne, ale była ostatnią osobą, która mogłaby mu cokolwiek wypominać.
Gdy różdżka zadrżała jej i wskazała miejsca, w których znajdują się inni ludzie, Jessa zamarła na moment. Nie spodziewała się, że w domu Mistrza Eliksirów napotkają aż pięć osób. Od razu pomyślała, że cała piątka na pewno działa razem, a więc ma przy okazji przewagę liczebną ponad nią i Bottem. A może to tylko sąsiedzi, przypadkiem znajdujący się przy ścianach przylegających do mieszkania Slughorna? Negatywne myślenie i teorie spiskowe starała się odgonić od siebie, a zamiast tego chwyciła delikatnie jedną z mioteł, stojących nieopodal i poruszyła nią powoli, dając znać Bertiemu o swojej lokalizacji. Gdy była już pewna, że mężczyzna znajduje się obok, wyszeptała:
- Trzy metry na prawo dwie osoby, dziesięć metrów na lewo jedna i dwie przed domem – przełknęła ślinę, mentalnie szykując się na pojedynek, choć wiele by dała, by móc polubownie załatwić całą sprawę – To mogą być sąsiedzi, ale wcale nie muszą. Zajrzę przez te uchylone drzwi.
Jak zapowiedziała, tak zrobiła – podeszła powoli, trzymając różdżkę w pogotowiu. Przede wszystkim pragnęła się jednak rozejrzeć, dlatego ostrożnie wsunęła ukrytą pod peleryną niewidką głowę, by dowiedzieć się, co czeka ją za drzwiami.


| spostrzegawczość III

The member 'Jessa Diggory' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 41

Tego się nie spodziewał - nadal jednak bliższy był myśli o dzieciakach które szukają przygód, niż o zagrożeniu. No - pracownicy Ministerstwa jeszcze brzmieli sensownie, a może nie sensownie tylko realnie. Muszą w takim razie rozeznać się w otoczeniu i dyskretnie sprawdzić kto im towarzyszy nim rozpoczną poszukiwania. Najbardziej liczył, że może chodzić o sąsiadów, nie mają jednak możliwości na oddawanie się wyłącznie optymistycznym domysłom - nawet on jest tego świadom, a to już na pewno o czymś świadczy.
Nie odzywał się, choć miał ochotę przekląć pod nosem. Kiedy Jessa ruszyła w kierunku drzwi, on nie tracąc czasu odwrócił się w stronę jednej ze ścian*, celując w nią swoją różdżką z zamiarem sprawdzenia co lub kto kryje się po drugiej stronie. Mieli peleryny więc teoretycznie powinni czuć się swobodnie, ostrożność jednak nie zaszkodzi, żadne z nich nie chce ściągnąć na siebie kłopotów - szczególnie że mieli tu misję do wykonania, a byli już pewni że nie są tutaj sami.
- Abspectus.
Szepnął, usiłując wyczarować przed sobą okno do drugiego pomieszczenia które jednak byłoby widoczne tylko dla nich - liczył że to pozwoli im trochę lepiej rozeznać się w okolicy, dowiedzieć się kto znajduje się po drugiej stronie ściany. Nie miał pojęcia, czy zaklęcie które rzucił na Jessę poskutkowało - miał taką nadzieję, być może bardzo ułatwiłoby im zadanie. Nie miał jednak pewności, bo i jego magii towarzyszyło... coś. Coś do czego może powinni się już przyzwyczajać? Coś niespodziewanego, nietypowego. Magia szalała nie od dzisiaj. A jednak przyzwyczajenie się nadal nie było takie łatwe, choć Bertie wcale nie uciekał przed korzystaniem z różdżki.
Lekkie pulsowanie które pojawiło się w powietrzu po rzuceniu poprzedniego zaklęcia sprawiło, że przez chwilę wcale nie był pewien czy powinien rzucać kolejne. Pamiętał doskonale miejsca w których usiłował okiełznać oszalałą magię, pamiętał jak koszmarne były, a to wszystko przypominało mu jak bardzo magia jest teraz niestabilna. Nic jednak nie mógł zrobić, potrzebowali zaklęć, przeszukiwanie domu bez przygotowania na jakie mogli sobie pozwolić byłoby równie niebezpieczne.



*nie wiem z której strony są drzwi, ani czy pomieszczenie w którym obecnie są znajduje się na granicy domu Slughorna czy po środku dlatego nie jestem w stanie jednoznacznie określić którą ze ścian. Bertie nie celuje w ścianę w której są drzwi, jeśli nie jest to ta sama ściana i nie jest to graniczna ściana mieszkania Slughorna (zakładam, że tyle widzieli wchodząc do niego?), celuje w prawo.
W skrócie: celuje w ścianę inną niż ta z drzwiami i jeśli był w stanie to sprawdzić, nie w granicę domu Slughorna, chce sprawdzić co jest w głębi domu.
Moglibyśmy liczyć na mapkę? <3

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 42

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Strasznie nie lubił jak coś działo się nie po jego myśli. Dobrze, że magia wreszcie spokorniała i oboje mogli cieszyć się z jej efektów. Najpierw Lyannie udało się zaklęcie, tak mu się wydawało. Później sama to zresztą potwierdziła. Następnie z jego różdżki wydobył się promień uroku. Zamek furtki ustąpił pod naporem zaklęcia, klamka ugięła się pod dłonią Zabini. Odetchnął cicho z ulgą, lecz jeszcze nie przekraczał ogrodzenia. Dopiero kiedy kobieta zdała raport, że nic im nie groziło, wtedy zaczął żwawo iść w kierunku drzwi. Dwie osoby w środku, to nie wróżyło niczego dobrego. Mieli towarzystwo. Mogli to być złodzieje, fanatyczni uczniowie Slughorna, władze lub patrol sąsiadów. Ktokolwiek. Cadanowi się to nie spodobało, wolałby oddalić się i przybyć na miejsce w innym terminie, jednakże nie było takiej możliwości. Musieli wypełnić wolę Lorda Voldemorta i upewnić się, że w środku nie znajdowało się już nic cennego. Niecierpliwił się. Wolałby mieć to już za sobą.
- Nie widzę żadnej mgły – mruknął cicho. Oglądnął się na górę, lecz nie dostrzegł niczego. Wlepił spojrzenie spod kaptura w czarownicę zastanawiając się czy wszystko było z nią w porządku. Nie odezwał się. Podążył za nią, aż znaleźli się pod drzwiami. Raz jeszcze rozejrzał się dookoła czy przypadkiem nikt na nich nie patrzy lub nie idzie w ich stronę. Ściskał w dłoni różdżkę zastanawiając się nad planem działania. Nie wiedział co dalej. Nie wiedział przede wszystkim z kim przyjdzie im się mierzyć, dlaczego ci ludzie chodzili w nocy po cudzym, zapomnianym i opustoszałym terenie. Nie, to musiała być jakaś grubsza sprawa, za dużo w niej było zbiegów okoliczności. Goyle nienawidził zbiegów okoliczności. Podczas śmierci Tima również było ich zbyt wiele. Tak wiele, że musiały one pochodzić z ingerencji kogoś trzeciego.
- Clario - powiedział cicho, starannie. Chciał coś zobaczyć, prawdopodobnie te osoby znajdujące się we wnętrzu. Nie wiedział na ile to będzie możliwe przez panującą dookoła ciemność, lecz postanowił zaryzykować. Przepełniony nadzieją, że jeśli im nie pomoże, to przynajmniej nie zaszkodzi.

The member 'Cadan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 93

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :