Dzwoneczek

08.09.20 12:32

First topic message reminder :

Dzwoneczek

Pójdźka zwyczajna to prezent od ukochanego brata, Francisa. Z dumą prezentuje swoje jasnobrązowe pióra z białymi plamkami. Jak na polującą za dnia sowę przystało świat obserwuje czujnie żółtymi oczami. Jest grzeczną i ułożoną sową, nie dziobie palców, cierpliwie czeka na pospiesznie zapisywaną odpowiedź. Poczęstowana smakołykiem z zadowoleniem kołysze się na boki.

Spoiler:

[bylobrzydkobedzieladnie]

18.01.21 1:58

prosimy o potwierdzenie przybycia na PW Aquili Black do 23.01

19.01.21 12:31

Przeczytaj 30 września 1957

Kochana Evandro, z okazji Twych urodzin, pozwól, że złożę Ci me skromne życzenia. Pogodnych dni i nocy, zdarzeń od losu miłych, spokoju i miłości, i oczu zakochanych w Tobie. Snu, co ranek zbudzi, bez trosk o dobre jutro i szczęścia nie poskąpi, by smutek nigdy nie kalał Twej duszy. I wyciągniętej dłoni z kroplą rześkiej rosy, ciepłych uśmiechów na twarzach, wymalowanych światłem jasnych promieni słońca. Życzę zapachu dni przemiłych, schronienia przed burzą życia, a przede wszystkim ciepła ludzkiej życzliwości, która dla Ciebie nie będzie mieć granic.
Ściskam i całuję,

Twoja Forsythia

[Do listu został dołączony mały bukiecik z przepięknie pachnących frezji o różnej barwie, przyozdobiony kobaltową wstążką.]

22.01.21 17:04

Przeczytaj 30 września

Kochana Evandro Nie mogę uwierzyć, że już skończyłaś 18 lat, to na prawdę wspaniały wiek. Chcę Ci życzyć samych radości (które zapewnia już legalny dla ciebie alkohol), dużo cierpliwości (do swojego kuzyna) i żebyś kolejne osiemnaście lat była tak samo piękna, jak dziś.
Oczywiście, wiem, że masz już dużo więcej, ale daj temu kłamstwu trochę przybrać ci rumieńców, tylko się z tobą droczę i wyobrażam sobie, że tupiesz nogą, zapewniając mnie, że masz lat więcej. Dobrze pamiętam ile (23?).
Kuzynko, aby ten dzień był chociaż trochę bardziej pogodny od poprzednich, wysyłam ci w prezencie miniaturkę twojego ulubionego aetonana. On też już się stęsknił za twoim towarzystwem, wiedz, że chętnie cię u mnie ugoszczę.
Pewnie nie możesz się doczekać, żeby odpisać mi i spytać co u mnie, więc aby ci pokazać, że wszystko to przewidziałem, powiem Ci co u mnie. No więc miałaś przeczucie, kiedy tamtego letniego popołudnia drążyłaś mi dziurę w brzuchu. Będę się żenił. Powinienem się tego spodziewać, a jednak wciąż wierzyłem, że może jakoś uda mi się umknąć przed tym obowiązkiem. Nie narzekam Ci wcale, chociaż dobrze mnie znasz i na pewno wiesz, jakie mam apropo tego wszystkiego zdanie.
Niestety, będę też musiał prosić cię o pomoc. Wiesz, że nie jestem najlepszym człowiekiem, kiedy rozchodzi się o życie domowe, Tobie natomiast ono wspaniale służy. Evandro kochana, poradź mi z głębi swojego kobiecego serca, co też powinienem uczynić, jeżeli panna, którą będe musiał poślubić, to również ta sama, którą zdążyłem wcześniej obrazić? Nie chciałbym zaczynać małżeństwa w obrażalskim tonie.
Liczę na Twoją poradę i czekam na odpowiedź, znów wpatrzony w gwiazdy nad Yorkshire. Znów nie śpię, ale przynajmniej mój list przyleci jako pierwszy!

Jeszcze raz wszystkiego najlepszego,
Ares

Na urodzinki Evandra dostała słodkie czary, bo kiedy skończy czytać list, ten się zacznie unosić, złoży się niczym origami w formę, która będzie magicznym koniem, aetonan jest mały, żywotny i nie umie ustać w miejscu. Koniec czarów będzie jak papier się zniszczy, ktoś go zdepcze, albo spłonie.

25.01.21 17:06

Przeczytaj 1 października 1957

Droga Evandro, dziękuję za Twe słowa. Przyszły późno, ale ojciec przekazał, że Twój mąż wysłał również w Twoim imieniu kondolencje. Wyczekiwałam jednak Twojego listu przez wiele smutnych dni. W jednym momencie nie sądziłam, że w ogóle napiszesz.

Odpowiadając na Twoje pytanie, Evandro, nie wiem. Nie wiem czy istnieje jeszcze taka szansa i czy w ogóle jakakolwiek szansa kiedykolwiek istniała. Chcę jednak wierzyć, że tak, chociaż wszystko dookoła mówi mi, że nie byłoby to możliwe. Ciężko mi się myśli, Evandro, ale czuję jakby każdy dzień był tylko trudniejszy. Prim mówiła, że to nie minie, ale nauczę się z tym żyć. Wierzę jej.
Chciałabym Cię spotkać, ale kiedy wszystkie emocje opadną, chciałabym Ci opowiedzieć i wylać tonę łez. Przy Tobie się nie wstydzę. Aquila

03.02.21 17:30

Przeczytaj

Evandro,wiedz, że jestem Ci wdzięczny za każdy dzień u mego boku; każdy uśmiech i każdy gest, którym mnie w swojej łaskawości obdarzasz. Bez Ciebie ten dom byłby pusty i ponury.

Miniony dzień był Twoim świętem. Chciałbym, byś odnalazła szczęście. By nie opuściły Cię ni zapał ni siły. Byś nigdy więcej nie musiała wątpić.

Tristan

List pozostawiony na toaletce Evandry, znaleziony po północy 1 października, przy kopercie leżał świeży kwiat róży obwiązany aksamitną czerwoną wstążką. Obok znajdowała się zdobiona drewniana szkatułka wyścielona miękkim materiałem, wewnątrz której można było odnaleźć elegancki wieczorowy wachlarz z żeberek wykonanych ze skrupulatnie rzeźbionej kości słoniowej, o jedwabnym bladobłękitnym płótnie precyzyjnie haftowanym w syrenie i morskie motywy, oprawiony subtelną biała koronką.

04.02.21 20:36

Przeczytaj 1 pazdziernika

Evandro Już spieszę z odpowiedzią, gdyż twój list bardzo mnie zasmucił i zszokował. Pozwól mi to wszystko uporządkować: a wiec Lord Black nie żyje, Francis w szpitalu a ty poświęcasz jeszcze czas na to, by udzielać mi rad w kwestii małżeństwa? Droga Evandro, tak mi przykro, że Twoje urodziny nie były świętem wolnym od zmartwień!
Nie zamartwiaj się sytuacją z przyjaciółmi, skoro się takimi mianują, to tez wiedzą, jak wielkie masz serce. Nie wierze, że posunęłaby się do pociągania Cię do odpowiedzialności za to, ze masz obowiązki w swojej rodzinie. Poza tym, podejrzewam, ze i tak tego nie zauważyli, pogrążeni w żałobie. Gdyby Icarowi zdażyło się umrzeć, nawet nie zauważyłbym, że nie przyjechałaś z wizyta, chociaż wiesz, ze jesteś dla mnie jak siostra. Chociaż po krótkim zastanowieniu, wiedz, że byłabyś przeze mnie w takiej chwili oczekiwana obok . Ale co tez przydarzyło się Francisisowi, ze wylądował w szpitalu! Czy trzeba go odwiedzić? Czy jest w takiej kondycji, ze zauważyłby moja obecność? Zawsze podejrzewałem, ze kiedyś w końcu straci zmysły, a może Tobie chodzi o tego rodzaju szpital? Nie pomyśl, ze życzyłem mu źle, przecież znasz brata.
Co do śmierci Blacka, to była kwestia zdrowotna czy… aż strach pomyśleć: jest kolejna ofiara tych niespokojnych czasów? Jeżeli to ta druga, to oburzające, ze nic nie wiem! Ktoś poluje na czarodziejów krwi szlachetnej i nikt mi o tym nie doniósł?! Muszę pomówić z nestorem Aaronem o dodatkowych zabezpieczeniach przed takimi zdarzeniami. Ostatnie na co się zgodzę, to być kolejną ofiarą tych lunatyków. A może jednak to była kwestia zdrowotna? Najadł się wieprzowiny? Właśnie dlatego staram się nie spożywać mięsa. Akceptuje tylko mięso ubite na naszych polowaniach.
Czekam na Twoje odpowiedzi, mam nadzieje ze nadejdą nim sytuacja się jeszcze bardziej pogorszy.
Co do sprawy mego ożenku: biorę twoja radę za wskazówkę i postaram się napisać list do owej damy. Chociaż przyznam ci się, ze w głowie mam pustke i zupełnie nie wiem jak rozmawiać z nieznajoma o tak prywatnych sprawach jak moja psychika. Może najlepiej byłoby, ~~gdybym udawał, ze nic się nie stało~~ gdybym wysłał jej jakiś prezent w przeprosinach? Dziewczęta zwykle przestają się boczyć po otrzymaniu bukietu, prawda? No nic, kończę, bo na pewno coś mądrzejszego mi podpowiesz, a ja sam nie mogę się już doczekać informacji.

Ares

04.02.21 22:21

Przeczytaj 2.10.1957

Droga Evandro, Wiedziałam, że ten dzień kiedyś nadejdzie, spodziewałam się tego. Byłam nawet pewna, że wiem co się szykuje już od jakiegoś dobrego miesiąca, ale nie zdawałam sobie sprawy kto nim będzie. Evandro, powinnam się cieszyć, powinnam całować brata po rękach, ale nie potrafię. Dnia 1 października zostałam poinformowana, że moim mężem ma zostać Ares Carrow. Ten sam człowiek, który okazał mi wzgardę i brak szacunku. Ten sam, który nie potrafi spojrzeć na mnie bez oburzenia lub obojętności. Ogarnęła mnie złość, która po chwili przerodziła się w bezsilność. Taka jest moja rola jako kobiety szlachetnej krwi - wyjść dobrze za mąż, przynieść chlubę mojej rodzinie, nieść dumnie rodowe nazwisko, a potem nazwisko męża. Tylko jak mam to robić z człowiekiem u boku, który odgania się ode nie jak od natrętnej muchy?
Oficjalne ogłoszenie zaręczyn nastąpi 31 października. Ze względu na sytuację oraz pogrzeb Alpharda tak nestorowie postanowili, a nam dają czas na poznanie się i oswojenie z tą nowiną. Choć bardziej pewnie mnie niż jemu. Jestem przekonana, że Ares wiedział wcześniej. Myśli, że już wtedy w teatrze coś wiedział, coś podejrzewał? I dlatego tak mnie traktował? Ale dlaczego? Chciał mnie do siebie zniechęcić? Liczył na to, że zrobię bratu awanturę, tupnę nogą i trzasnę drzwiami mówiąc niczym naburmuszona dwunastolatka: Nie chcę wychodzić za mąż. Chce być wolna jak ptak i gnać po polach z rozwianym włosem? Przyznaję, kusiło mnie aby tak zrobić. Powstrzymałam się jednak wiedząc, że swoje marzenia i pragnienia muszę odłożyć na bok by spełnić powinność wobec rodziny. Nie mogę jeszcze zebrać wszystkich myśli. Gnają jak opętane po mojej głowie jakby stepowały. Nie potrafię się na niczym skupić. Może pójdę do pracowni i tam się zaszyję wraz z butelką dżinu, to powinno mi pomóc.

Twoja, Prim

08.02.21 11:10

Przeczytaj 7.10

Kochana Evandro, czy Ty też odnosisz wrażenie, że czas jakby zwolnił? Nie lubię gdy słońce spieka mi skórę, ale znacznie bardziej wolę widzieć na niebie je, niż szare londyńskie chmury. Miasto wydaje się takie smutne od kiedy ~~Alphard odszedł~~ trwa jesień.
Nie wiem czy ja piję szybciej czy alkoholu jest po prostu mniej, ale uważam, że powinnyśmy napić się wina. Albo szampana. Ja, Ty i Primrose.
~~Muszę zająć czymś głowę i tym razem będę potrzebować pomocy.~~
Co Ty na to powiesz? Może 10 października u mnie? Twoja Aquila

09.02.21 15:16

Przeczytaj 1 października

Evandro, Heroicznym? Czy mi się wydaje, że dla ciebie heroizm jest nacechowany pozytywnie? Ciekaw jestem szczegółów, ale skoro ich nie znasz, poczekam na wieści od rodziny. Póki co, chcę cię zapewnić, że jeżeli o mnie chodzi, to zapewniam cię, że nie zamierzam zostać żadnym "bohaterem" czy "herosem", więc nie musisz się zamartwiać. Zastanawiam się co masz na myśli, kiedy mówisz, że nie zdaję sobie sprawy co dzieje się wokół? Nie martw się, odnotowuję z żalem, każdą przesłankę o niebezpieczeństwie ze strony niemagicznych. Zachowanie niektórych promugolskich rodów również mnie porusza, ale jestem zdania, że jak zawsze skończy się na wielkich słowach, kilku ofiarach, ale jestem dobrej myśli i sądze, że nie dojdzie do eskalacji na miarę wojny. A może uważasz, że będziemy świadkami kolejnej rewolucji? Jeżeli tak, to ja osobiście wolałbym być w jej czasie w jakimś bezpiecznym miejscu. Przyznam ci się, że coraz częściej myślę o wyjeździe z Yorkshire. Wydaje mi się, że Icar o wiele lepiej ode mnie poradzi sobie w roli pierworodnego syna. Jak widzisz, wbrew obiegowej opinii, która krąży za moim imieniem, nie jestem fanem wojny, a już na pewno jej bogiem. Może moje słowa uznasz za mowę tchórzostwa, ja jednak uznaję cię za osobę zaufaną i czuję, ze tylko tobie jestem w stanie wyznać tę tajemnicę.

Napiszę do Francisa, wesprę go dobrym słowem, to bardzo przykre, że wypadek wywiózł go aż do szpitala.

P.S. Właśnie Lord Black poprosił mnie, bym zajął się importem testrali na pogrzeb jego brata. Nie chcę cię zadręczać tym tematem, ale musisz wiedzieć, że po te stworzenia będę musiał jechać aż na ziemie Macmilianów. Oby twoje obawy o moje bohaterstwo jednak się nie musiały spełnić. Ares Carrow

09.02.21 16:31

Przeczytaj 16 października '57

Najsłodsza Evandro, jesteś nieoceniona, dziękuję za pamięć. I wspaniałą propozycję, którą przyjmuję z radością.

Mam nadzieję, że czujesz się dobrze, a nasze spotkanie nie jest wynikiem jakiś trosk, które Cię trapią?

Porozmawiamy niedługo.
Powiedz gdzie i o której mam się zjawić, a będę.

Bądź zdrowa.
Całuję,

Tatiana

09.02.21 19:54

Przeczytaj 2 października

Evandro,
Czy wiesz, że właśnie obiecuję sobie już nigdy więcej nie wyjawić ci sekretów mojej duszy? Liczyłem na jakiekolwiek zrozumienie, zamiast tego otrzymałem reprymendę godną prawdziwej lady Rosier.

Nie sądzę, bym miał zapędy na nielojalność wobec rodziny. Czy zarzucasz mi w tym momencie, że zbiera mi się na wyrzeknięcie się ideałów rodowych? Obyś nie miała takiego wrażenia, Evandro, bo to, że mam wątpliwości czy podołam wymaganiom, nie idzie w parze z tym, że stałem się nagle poplecznikiem chorych umysłowo szlam. Powinnaś już mnie znać i wiedzieć, że będę trwał przy tradycji mych poprzedników, z samego szacunku do nazwiska.

Zwierzałem ci się z moich wątpliwości niejednokrotnie. Przykro mi czytać, jakie masz na nie poglądy. Może zawsze takie były, a jeżeli tak, to nie rozumiem po co była ta maska wyrozumiałej przyjaciółki.

Trzymaj się dobrze,

Ares Carrow

10.02.21 12:06

Przeczytaj 4.10.1957

Droga Evandro, Otrzymałam od lorda Carrow bukiet białych róż oraz gałązki oliwne. Przekaz jest dla mnie dość jasny, nadmienił, że ma nadzieję iż nie będę sabotować porozumienia pomiędzy nestorami. Jakbym miała taką moc i możliwości! Musi uważać mnie za okropną osobę, skoro tak napisał. Widzę się z nim 6 października. Trochę się denerwuję tym spotkaniem. Bardzo chcę go zapytać od jak dawna wiedział i czy właśnie dlatego tak mnie traktował.
Gin pomógł zebrać mi myśli, ale skorzystałam również z twojej rady kochana Evandro i wzięłam ciepłą kąpiel. Myślałaś może o tym aby otworzyć kącik porad w Czarownicy, sądzę, że mogłabyś pomóc wielu osobom z ich problemami.
Mam trzech braci, każdy z nich skrywa tajemnice i jestem przekonana, że połowy rzeczy nie wiem i nie powinnam wiedzieć. Możliwe, że przy mnie są innymi ludźmi choć jedna staramy się nie oszukiwać. Pewne sprawy są przemilczane dla dobra innych. Ostatnie wydarzenia dość jasno mi pokazują, że nie widzę wszystkiego, nie wiem wielu rzeczy i być może gdybym je znała moje postrzeganie rodziny oraz rzeczywistości uległo by całkowitej zmianie.
Będę wyczekiwać naszego spotkania gdyż mam wiele pytań i wiem, że odpowiesz na nie szczerze.

Twoja, Prim

16.02.21 22:35

List dostarczono 17 XII 1957

~~Kochana Evandro~~ ~~Najmilsza lady doyenne,~~ ~~Lady Ros,~~ Och, Evandro! Czas niczym kropelki wody przecieka między paluszkami i ani się obejrzę, a świat ponownie się zmienia, a ja, niezmiennie w nim zagubiona nie wiem już, jak powinnam się do Ciebie zwracać. Dorosłość przypomina nieustanne stąpanie po kruchym lodzie, czy naznaczą go pierwsze pęknięcia, jeśli odważę się z głębi serca napisać do mojej ukochanej kuzynki bez odpowiedniej tytulatury? Czy uważasz mnie za niegrzeczną Evandro? Och, jakie to smutne, tak bardzo nie chcę być niegrzeczna dla ciebie, jedynej istoty posiadającej w sobie wystarczająco wyrozumiałości, by nie skazać mnie z góry na miano głuptaska. A tym wydaję się być, ponieważ jestem wstrząśnięta. Wstrząśnięta. Wstrząśnięta oraz przestraszona i tylko ty, twoje ciepłe słowa mogą rozproszyć chmurę obaw osiadłych nad mą głową. Bo widzisz, lady Fawley - pamiętasz ją, prawda? To takie ciche i słodkie dziewczę! - poinformowała mnie, iż od dnia zaślubin jest zmuszona ubierać się głównie w barwach rodowych swej nowej, szacownej rodziny i nie wiem, nie wiem, czy widmo mej przyszłej, jakże monotonnej garderoby jest prawdziwe. Czy i ciebie to spotkało, jako lady Rosier? Czy przyszło ci porzucić zielenie, błękity, srebro oraz róże, w których tak lśniłaś na rzecz szkarłatu i złota? Czy jest to z mojej strony niemądre, jeśli zadręczam cię kwestiami sukni, gdy jesteś tak bardzo zajęta rolą pani matki oraz żony szanownego lorda nestora? Ale tak bardzo lękam się popełnienia błędu! Braku znajomości w tak podstawowych kwestiach. Mój debiut zbliża się wielkimi krokami, a mimo to wciąż czuje się niczym nieopierzone pisklę, nadal niegotowe do lotu. Wybacz mi mój brak wiedzy, mam nadzieję, iż wszyscy pozostajecie w zdrowiu i ucałuj ode mnie Evana. ~~Czy już przestał wyglądać jak ziemniaczek?~~

Twoja wielce nieporadna,

lady Eurydice Nott

20.02.21 18:07

Tristan11.10.57 r.

Evandro,zwracam Ci Twoją własność, wiedz jednak, że od dziś łączy nas mocniej, niż kiedykolwiek wcześniej - więzią wykraczającą ponad symbol. Strzeż jej tak mocno, jakby to od niej zależało życie i nie pozwól, by choć na chwilę wymknęła Ci się z rąk, nie póki wciąż jestem obok.

Lecz jeśli zdarzy się tak, że mnie zabraknie, wtedy może pojawić się ktoś, kto jej zażąda. Oddaj ją tylko wtedy, kiedy będziesz pewna, że będziesz mogła mu zaufać i tylko wtedy, kiedy pomyślisz, że mógłbym Cię o to poprosić.Tristan

List pozostawiony na toaletce Evandry, leżała przy nim jej obrączka.

06.03.21 19:59

Przeczytaj 12 października 1957

Lady Evandro Rosier, Czuję się zaszczycona, mogąc być osobą, do której zwracasz się w takowej kwestii, pani. Prawdą są Twe słowa, czasy, które nastały niosą ze sobą niebezpieczeństwo i niespokojność ducha. Dlatego żywię głęboką nadzieję, że mieszkańcy Château Rose mogą zaznać chociaż namiastkę ukojenia w codzienności. Jestem pewna, że lord nestor dba o Wasze bezpieczeństwo i dobrobyt.

Podzielam Twoje zdanie, lady, jakoby nasza pozycja wśród szlachetnej społeczności zobowiązywała nas do podjęcia odpowiednich działań. Zdejmijmy chociaż cząstkę ciężaru z ramion naszych mężów, jeżeli okazja sama pojawia się w zasięgu naszych rąk. To naprawdę wielkie szczęście, mając Ciebie pani w gronie najzacniejszych dam arystokratycznej socjety. Z chęcią wymienię spostrzeżenia i myśli podczas spotkania, wszakże pergamin może nie udźwignąć ciężaru słów niezbędnych do omówienia - jak się okazało - problemu, który zajmuje podobnie nasze myśli.

W związku z tym chciałabym Cię zaprosić do Durham, gdzie w spokoju i z dala od czyhających niebezpieczeństw będziemy mogły szerzej przedyskutować następne kroki. Czy spotkanie 16 października popołudniową porą nie będzie kolidowało z Twoimi planami? Z niecierpliwością będę oczekiwała potwierdzenia Twego przybycia, lady Rosier. Lady Adeline Burke

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia