Brama

Magia odpowiedziała na jego wezwanie, tarcza rozbłysła silniej pod naporem ostrza zbroi, lecz go nie przepuściła. Dzięki temu mógł w spokoju zająć się wyprowadzeniem ataku, równie udanego - fragment pancerza odpadł, a jego oczom ukazał się dziwny, umiejscowiony w środku kamień, w jakiś sposób powiązany z mechanizmem z wnętrza ożywionego przeciwnika. Dopiero po chwili spłynęło na niego zrozumienie, gdy Rosier poinstruował ich w temacie wagi. Im szybciej, tym lepiej, wspaniale. Tylko jak wyciągnąć ogniwo z magicznego ustrojstwa bez wystawiania się na kolejny atak...? - Morgan - warknął odruchowo, gdy dostrzegł kątem oka, że ten spóźnił się z obroną. - Skup się - dodał jeszcze, nim sam został zmuszony do ponownego sięgnięcia po tarczę. - Protego! - zażądał, wizualizując sobie barierę na tyle silną, by znów osłoniła go przed nadlatującym, mrożącym krew w żyłach orężem. - Deprimo! - spróbował ponownie, celując w odsłonięty fragment zbroi, mając nadzieję, że w ten sposób nie tylko ją osłabi, ale może i wydobędzie z niej kamień.

The member 'Caelan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 28

--------------------------------

#2 'k100' : 89

--------------------------------

#3 'k8' : 5

Wszystko to działo się zbyt szybko, miecz przecinający powietrze i zmierzający prosto ku niemu, jego imię wypowiedziane przez Lyannę, instrukcje szybko przekazane przez Tristana; sięgnął po tarczę, chwilowo skutecznie osłaniając się przed atakiem zbroi, ale siłę zatrzymanego w ostatniej sekundzie uderzenia odczuł całym sobą, w nadgarstku, ramieniu, żebrach - prawdopodobnie płacąc za to nieudanym atakiem. Cofnął się o krok, instynktownie, spojrzenie kierując na wyrwę po oderwanym zaklęciem pancerzu i dostrzegając w kamień, o którym mówił Śmierciożerca; jak jednak miał go wyciągnąć, wydobyć, kiedy potężna, ożywiona istota po raz kolejny uniosła miecz?
Poderwał różdżkę, gotów po raz kolejny sięgnąć po tarczę, ale kątem oka dostrzegając tę, która rozpadła się przed Caelanem; zrobił więc krok w jego stronę, w myślach podejmując błyskawiczną decyzję. Nie wahał się - nie w tej sytuacji. - Protego maxima! - wykrzyknął, chcąc osłonić przed ostrzem zarówno siebie, jak i krewniaka. Zaraz potem skierował różdżkę ku atakującej go zbroi. - Lancea - wypowiedział; uroki nie były jego mocną stroną, dlatego nie sięgał po te trudniejsze, ale miał nadzieję, że uderzenie włócznią wystarczy, by wytrącić z uszkodzonej już konstrukcji kamień.

The member 'Theodore Wilkes' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 92

--------------------------------

#2 'k100' : 6

Choć magia obronna była dziedziną z którą radziła sobie najlepiej, drugi raz z rzędu nie udało jej się wyczarować zaklęcia tarczy. Może rozkojarzyło ją pojawienie się pozostałych, w tym Theo? A może to pulsujący ból w ramieniu utrudniał skupienie na dostatecznie szybkiej obronie? Miecz po raz drugi wbił się w jej bark, zadając jeszcze więcej cierpienia. Odruchowo się pochyliła, kuląc się na wypadek kolejnego ciosu. Nie chciała, by spadł w to samo miejsce, bo niechybnie jej ręka wiodąca ucierpiałaby jeszcze mocniej, może nawet stałaby się całkowicie niezdatna do użytku. Ale jej drugi urok okazał się skuteczny, kamień wypadł ze zbroi, a ona sama znieruchomiała, już jej nie atakując. Więc to kamienie kontrolowały ruchy zbroi, po wyciągnięciu ich te stawały się tylko pustymi, martwymi skorupami.
Ból i upływ krwi osłabiały ją. Wiedziała, że musi coś z tym zrobić, jeśli ma być przydatna w dalszym etapie misji. Potrzebowała sprawnej ręki wiodącej. Pozostali sobie poradzą, wierzyła w to. Musiała wykorzystać tę chwilę, kiedy nic jej nie atakowało, żeby się podleczyć. Zdawała sobie sprawę, że ów eliksir może nie zaleczyć jej ran całkowicie, ale chciała chociaż zmniejszyć dalszy upływ krwi i zredukować ból. Najpierw musiała więc obnażyć ranę, co nie było aż tak trudne, biorąc pod uwagę że zbroja przecięła jej ubrania w tym miejscu, wystarczyło tylko nieco poszerzyć rozdarcie, co uczyniła zdrową ręką. Zacisnęła usta; rana nie wyglądała dobrze, ale musiała być twarda i wytrzymać jeszcze trochę. Po odsłonięciu rany sięgnęła do pasa z fiolkami, wydobywając opakowanie maści z wodnej gwiazdy. Korzystając ze swojej podstawowej wiedzy z zakresu anatomii ostrożnie nałożyła jej zawartość na ranę, tak by pokryć ją w całości i doprowadzić do jej przynajmniej częściowego podleczenia.
- Waga i kamień są przeklęte – rzuciła w uzupełnieniu dla słów Tristana, by ostrzec resztę przed zbyt pochopnym dotykaniem owych przedmiotów. Przyciskając lewą rękę do tułowia i czekając na zadziałanie nałożonego eliksiru, prawą sięgnęła po leżący na podłodze kamień, który wypadł ze zbroi, i ostrożnie położyła go na szalce, tak aby jej nie dotknąć.

| zużywam maść z wodnej gwiazdy z mojego ekwipunku, a następnie kładę na wadze kamień ze zbroi

Oczywiście. No i wykrakał. Zbroja, która do tej pory go ignorowała, ruszyła na niego z uniesioną bronią. Zaklął cicho pod nosem, doskonale pamiętając, że przecież w ataku radził sobie zdecydowanie lepiej niż w obronie. Ze swoimi obrażeniami miał z resztą większą trudność w skupieniu się podczas rzucania zaklęć.
- Zdobyliśmy wcześniej dwa kamienie - zawołał, słysząc o czym poinformował ich grupę Tristan i Lyanna. Oj doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że są przeklęte. Czuł jak znowu rosną mu rogi. Miał tylko nadzieję, że w momencie, gdy pozbędzie się tych przeklętych kryształów, wyrostki znikną i że nie trzeba będzie się ich pozbywać ręcznie. Nie był pewny tylko, czy kamienie, w których posiadanie weszli wcześniej, również muszą trafić na wagę. Ten bursztynowy wyglądał na zdecydowanie inny, ważniejszy. Przeszli w końcu przez niemały trud by go zdobyć.
- Francis, rusz się, chcesz żeby cię tu zaszlachtowali? - warknął, widząc, że mężczyzna nawet nie podjął próby obrony. Krew, która ochlapała jego twarz, na chwilę utrudniła mu patrzenie - więc szybko starł ją rękawem, rozmazując przy okazji posokę bardziej po skórze. Zaraz potem jednak skupił się na zbroi, która się na niego zamachnęła. Skoro i tak trzeba je rozwalić, to powinien się brać do dzieła.
- Protego - warknął, ściskając mocno swoją różdżkę. Wolał nie posmakować tego wielkiego ostrza. - Deprimo! - dodał, celując w zbroję przed sobą. Odłupmy ten pieprzony pancerz. Miło byłoby skończyć już tę zabawę.

The member 'Craig Burke' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 17, 12

--------------------------------

#2 'k8' : 3, 6, 7, 8

Chyba dalej nie są mi przychylni - widzę, jak Goyle i reszta hałastry łypią na mnie i wciąż nie opuszczają różdżek. A Burke, jakby nigdy nic, wydziera mi kamień, za którym musiałem grzebać we wnętrznościach Tristana. Ciepłych, parujących, obślizgłych i jak najbardziej realnych; na tyle, że sam zacząłem powątpiewać, czy aby nie grzebię w prawdziwym trupie.
-Dzięki za nic - warczę obrażony w stronę Craiga, ale no, nie zamierzam się z nim przepychać, skoro jest ich trzech na mnie jednego. To też do Ciebie Caelanie i Marcusie, ładne z was ziomki, no nie ma co. Drepczę za nimi, bo co innego mi pozostało? Przynajmniej olewają moją pannicę, może dzięki niej faktycznie na końcu tego korytarza spotka mnie szczęście. Albo rozdwojenie jaźni, bo w głowie dźwięczy mi kobiecy śmiech, który jak nic należy do tej diabelskiej demonicy. Po krótkiej wędrówce docieramy do komnaty, a mi normalnie spada z kamień serca - widzimy Rosiera i Lyannę, względnie całych i zdrowych, walczących z zaklętymi zbrojami. Za nimi majaczy jakiś mechanizm, ale nie widzę go zbyt dobrze. I szansy dostrzec nie mam, bo i na nas rusza to przeklęte rycerstwo. Jestem za wolny i miecz jednej z rzeźb opada na moje ramię. Oszołomienie i adrenalina sprawia, że bólu właściwie nie czuję, ale bezrozumnie gapię się na krew cieknącą z barku, bo to już jest za dużo i utrudnia mi połączenie faktów.
-Kurwa - klnę, bo po sekundzie jednak dociera i boli, a każdy ruch zranioną ręką to dyskomfort trudny do zniesienia. Pojebało do reszty, no - myślę w oszołomieniu, ale te skurwysyny znowu chcą mnie ciachnąć.
-Protego - syczę, modląc się, by tym razem to podziałało. I żeby miecz nie spadł na mój czerep, bo wtedy to się skończy i będę jak ten amen w pacierzu. Pokrzykiwania Craiga i Caelana nie działają stymulująco - zresztą co ten Goyle sobie myśli, rzucam mu to zbolałe, ale i wkurwione spojrzenie. Tak mnie wydać! Zresztą, chuj tam, może tego nie przeżyję, więc nie ma co się martwić.

The member 'Francis Lestrange' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 37

No i na nic, obrywam, tarcza się nie formuje, a ja czołgam się w kąt i wyjmuję z kieszonki wszytej w płaszcz maść z wodnej gwiazdy, którą podarowała mi tamta dobra wiedźma. Drżącymi palcami odkręcam słoiczek i nakładam sobie grubą warstwę na poharatane ramię, nie patrząc na zakrwawioną ranę. Dyszę, z bólu, ze strachu - faktycznie lękam się o swoje życie. To nie burda na gołe pięści, nie klub pojedynków. Te zbroje są tu, by zabić, a ja w tej chwili jestem właściwie bezużyteczny.

Atak ciemnej zbroi rozbił się o pozostałości tarczy Tristana, która zniknęła zaraz po tym. Zaklęcie Tristana uderzyło w zbroję najbliżej niego tym razem trafiając celnie w sam jej środek. Osłabiona już wcześniejszymi zaklęciami zdawała się ledwo trzymać w jednym kawałku. Jej ruchy były tak powolne, że ich uniknięcie właściwie nie stanowiło większego problemu, wierzchnia część na tułowiu odpadła z hukiem uderzając o posadzkę. Odsłaniając znajdujący się w środku kamień. Drugi z uroków Rosiera był nieudany. Ataki zbroi były mechaniczne, a te zawsze dawały chwilę by dostać się odpowiednio blisko. Same kamienie wydawały się łatwe do wyjęcia. Caelan sięgnął po tarczę, jednak magia nie zareagowała w porę. Ciemne ostrze miecza prawie wbiło się w jego lewe przedramię - prawie, bo Theodore zareagował dostatecznie szybko by objąć tarczą zarówno siebie jak i kuzyna.  Żeglarzowi udało się z powodzeniem rzucić silny urok, który trafił we wnętrzne zbroi żłobiąc w jej środku, wyrzucając kamień na posadzkę. Wybrany przez Wilkesa urok był nieudany. Lyanna postanowiła uwierzyć w siłę swoich towarzyszy. Każdy ruch lewą ręką przynosił jej ból i wyciskał z oczu łzy. Ból był trudny do zniesienia. Wokół trwała walka, trudno było nazwać ten moment dobrym do nakładania maści, mimo to Zabini podjęła się właśnie tego. Rozdarła zdrową ręką bardziej szatę, którą miała na sobie odsłaniając ranę, obojczyk i większą część ramiona. Musiała ukucnąć, a nawet usiąść, bo nie była w stanie trzymać jednocześnie różdżki, maści i nakładać jej na ranę. Kiedy to zrobiła odczuła ulgę, powstała rana zasklepiła się trochę, jednak nie całkowicie. Kiedy skończyła już swoje własne leczenie podniosła kamień układając go na wadze. Szala przesunęła się w dół, zrozumiała, że potrzeba ich więcej by uzyskać to, co znajdowało się po drugiej stronie. Szczęście opuściło chwilowo Craiga. Nie udało mu się na czas uformować tarczy. Ciemny miecz wbił się w jego lewy obojczyk. Śmierciożerca poczuł ból rozlewający się po całym jego ciele. Wybrany urok również był nieudany. Po każdym użyciu magii rogi urosły trochę, zaczynając się rozwidlać, powoli przypominając poroża jelenia. Również Francis nie był w stanie obronić się przed kolejnym atakiem. Miecz wbił się praktycznie w to samo miejsce, przynosząc jeszcze większy ból niż poprzednio, docierając do kości obojczykowej. Francis również postanowił się uleczyć, mimo - że w przeciwieństwie do Lyanny, przed nim nadal znajdowała się zbroja, która unosiła miecz, by zaatakować go po raz kolejny. Podjęcie się takiego działania właśnie w tym momencie obleczone było ryzykiem. Trudno było stwierdzić, czy szlachcic zdąży nakładać specyfik, zanim miecz dotrze do niego ponownie. Wszystko było kwestią czasu, chwili tym razem szczęśliwie dla Francisa udało mu się trochę zaleczyć powstałą ranę. Każdy ruch lewej ręki obfitował jednak niezmiennie bólem.
Tymczasem zbroje ponownie podniosły swoje miecze.


jak odpiszecie do 5 grudnia do godziny 8:00, wszyscy otrzymacie +5 do rzutu

siła ataku:  
Theodore zbroja nr 1 (-15) - 68
Craig zbroja nr 2 - 66
Francis zbroja nr 3 - 38
Tristan zbroja nr 5 - 52 (-70)
rzuty
unieruchomione zbroje 4 i 6
kiedy moc ataku jest niższy niż wysokość minusa atak zbroi będzie niecelny - nie ma potrzeby wykonywać przed nim uniku

Dwie akcje

mapka:

działające:
-


Żywotność:
Tristan 160/220 -10 (-60 kłute, trzy ślady na plecach)
Lyanna 159/202 -10 (10 psychiczne, 5 obita kostka, 8028 cięte lewy bark)
Francis 151/215 -15, (-20 kłute lewa ręka, 15 psychiczne; 8029 cięte lewy bark)
Craig 133/248; -20  (15 psychiczne, 60, cztery szramy na lewej ręce, dodatkowe złamania; 40 cięte lewy bark)
Caelan 167/240; -15 (15 psychiczne, 28 rany szarpane - pociągła na piersi i lewej ręce, 30 tłuczone kostka, pachwina, tył głowy, 30 cięte - lewy bark utrudniający poruszanie ręką (wyleczone)
Theodore 210/220 (10, obity bark)

Ekwipunek:

Zdawał sobie sprawę z tego, że ruch był ryzykowny, ale tym razem zdążył – choć w ostatniej chwili, miał wrażenie, że czarny miecz zatrzymał się zaledwie o centymetry od niego, podobnie jak ten wymierzony w Caelana. Jego ramię zadrżało, prawie uginając się pod ciężarem odpartego, podwójnego ataku, gdy ten rozbił się o świetlistą barierę – i być może dlatego nie zdołał celnie posłać zaklęcia w stronę zbroi. Stojący obok niego kuzyn poradził sobie zdecydowanie lepiej, tylko utwierdzając go w przekonaniu, że podjęta wcześniej w ułamku sekundy decyzja była tą słuszną – nie zdążył jednak pogratulować mu skutecznego unieszkodliwienia ożywionej figury, tak samo jak nie zdążył krzyknąć do Francisa z pytaniem, co też wyprawiał, dlaczego kulił się w kącie, gdy wciąż stał nad nim wróg zdolny przebić go ostrzem na wylot – bo ledwie zdołał wrócić na poprzednią pozycję, nad jego głową znów świszczał miecz. – Protego! – wykrzyknął po raz kolejny, targując się z losem raz jeszcze – i licząc na to, że wystarczy mu szczęścia. Zaraz potem, nie czekając, ponownie spróbował uszkodzić stojącą przed nim zbroję. – Lancea – wypowiedział, wkładając w to jedno słowo całą determinację, jaka mu jeszcze pozostała.

The member 'Theodore Wilkes' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 51

--------------------------------

#2 'k100' : 43

Spróbował wyczarować tarczę, coś jednak poszło nie tak, błękitna mgiełka rozwiała się nim zdążyłaby uformować się w trwałą osłonę - może rozproszył się, a może wykonał niedokładny ruch nadgarstkiem, to bez znaczenia. Usta same wykrzywiły się w grymasie złości; wiedział, że nie zdąży już uskoczyć na bok, że braknie mu na to czasu i sił, spotkanie z ostrzem zdawało się nie do uniknięcia. Z pomocą przybył jednak Wilkes, w ostatniej chwili kreśląc barierę, która osłoniła nie tylko jego samego, ale i rannego żeglarza. Na Merlina, było blisko. Z nieukrywaną wdzięcznością, objawiającą się głównie w jego tęczówkach, Caelan podchwycił wzrok krewniaka, nie zwlekał jednak z pójściem o krok dalej, zaraz znów zaatakował zbroję, mając nadzieję, że tym razem unieruchomi ją na dobre. I tak też się stało, gdy zasilający ją kamień upadł na kamienie podłogi. - Lancea! - powtórzył po krewniaku, celując w pancerz (numer 1), który wciąż atakował. Niewiele później spróbował namierzyć wydobyte z przeciwnika ogniwo, skierował na nie różdżkę. - Wingardium Leviosa - zaintonował, chcąc w ten sposób podnieść pożądany przedmiot, a następnie przenieść go na wspomnianą przez pozostałych wagę.

The member 'Caelan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 61

--------------------------------

#2 'k100' : 34