Lorem Ipsum jest tekstem stosowanym jako przykładowy wypełniacz w przemyśle poligraficznym. Został po raz pierwszy użyty w XV w. przez nieznanego drukarza do wypełnienia tekstem próbnej książki. Pięć wieków później zaczął być używany przemyśle elektronicznym, pozostając praktycznie niezmienionym. Spopularyzował się w latach 60. XX w. wraz z publikacją arkuszy Letrasetu, zawierających fragmenty Lorem Ipsum, a ostatnio z zawierającym różne wersje Lorem Ipsum oprogramowaniem przeznaczonym do realizacji druków na komputerach osobistych, jak Aldus PageMaker

Lorem Ipsum jest tekstem stosowanym jako przykładowy wypełniacz w przemyśle poligraficznym. Został po raz pierwszy użyty w XV w. przez nieznanego drukarza do wypełnienia tekstem próbnej książki. Pięć wieków później zaczął być używany przemyśle elektronicznym, pozostając praktycznie niezmienionym. Spopularyzował się w latach 60. XX w. wraz z publikacją arkuszy Letrasetu, zawierających fragmenty Lorem Ipsum, a ostatnio z zawierającym różne wersje Lorem Ipsum oprogramowaniem przeznaczonym do realizacji druków na komputerach osobistych, jak Aldus PageMaker

Najpiękniejszy ze snów.

Jamie udziela mi pięknego wywiadu, całkowicie nieświadomie. /rozliczone

Will mi dokucza / w trakcie

Parszywy dla Isabelli dzień okazuje się początkiem pięknej przyjaźni! /rozliczone

Miałem łamać klątwę, ale tylko skradłem pocałunek księżniczce w wieży /rozliczone

Pielęgnuję starą znajomość i własne marzenia.

Próbuję zaimponować Gwen, ale się na mnie obraża. /rozliczone

Wyznaję Bertiemu, że jestem szczurem i odbywamy głęboką rozmowę o życiu szczurów i życiu w ogóle. /rozliczone

Profesjonalnie łamię klątwę i profesjonalnie kłócę się z wredną panią tajemniczą klientką. /rozliczone

Misja sojusznicza Zakonu Feniksa - ratujemy z Bertiem świat porwaną charłaczkę! /rozliczone

Poszukiwania zjedzonej książki, parszywa sytuacja.

Charlene poluje na mnie jako kot, a na koniec oboje się peszymy i uciekamy. /rozliczone

Zlecenie dla lorda Ollivandera.

w trakcie

Bohatersko naprawiamy anomalie! No i poznaję bratnią wiewiórkę. /rozliczone

Sylwestrowe poszukiwanie skarbu!  1 / 2 / 3 / 4 / 5 / 6 / 7 / 8 / 9 / 10 / 11 /  12

2 / 3 / 4 /
5 / 6

Spotkanie ze smutnym chłopcem /w trakcie

Parszywa sytuacja i wesoła przyśpiewka.

Parszywa sytuacja...

Powrót kuzynki do kraju.

/w trakcie/

Plany mącenia w "Walczącym Magu"

Pierwsze rendez-vous z cudzą narzeczoną, pierwsze wyznanie miłości, pierwsze złamane serce.

Cierpienia młodego Steffena i rozprawa filozoficzna o historii szlachty.

Zapijam smutki

Zlecenia i zwierzenia.

Misja poboczna.

Prezenty i kobiety.

Parszywa sytuacja... i niefortunny prezent

Dwie prace w jednej! Wyjaśniam runy i myślę nad soczystą plotką dla "Czarownicy"

cd: https://www.morsmordre.net/t7140-pokoj-marcelli#227939

Zgrywam wielkiego artystę, bo czego się nie robi dla "Czarownicy"

Trening transmutacji.

Namawiam Phil na lekcje pływania!

Pozbywamy się bahanek za pomocą nielegalnej substancji.

Niespodziewana pomoc przy pracy.

Legalnie pozbywamy się bahanek.

Czkawka teleportacyjna i okropny brygadzista.

https://www.morsmordre.net/t7942-pomnik-pamieci#226704
https://www.morsmordre.net/t7942p15-pomnik-pamieci#227034
https://www.morsmordre.net/t7942p30-pomnik-pamieci#227600
https://www.morsmordre.net/t7942p45-pomnik-pamieci#228125
https://www.morsmordre.net/t7942p60-pomnik-pamieci#228848

Wielki napad na bank!

Impreza roku.

Otworzył szerzej oczy, trochę pobladł, przyglądając się blondynowi z nagłą uwagą - ale może po prostu mu się wydawało? Może jeszcze nie ochłonął po zdjęciu klątwy z kuzyna i to niedawny stres podszeptywał mu najczarniejsze myśli?

Poznał nazwisko posępnego rówieśnika, gdy ten sprzątnął mu sprzed nosa "Teorię run" w zeszłym roku. Cattermole zwracał i wypożyczał ją regularnie, ale dowiedział się od bibliotekarki, że tym razem ma ją niejaki Igor Karkaroff. Przezornie przetrzymał wtedy dłużej "Magię ochronną", bo jeszcze nie skończył jej czytać. Po kilku tygodniach Karkaroff spytał go z obcym akcentem kiedy ją odda, a Steffen szczeniacko uznał, że "wkrótce" i przetrzymał ją dłużej, ze złośliwości.

Kobieta na niego krzyczała. A nawet wrzeszczała. W gruncie rzeczy, spodziewałby się tego, gdyby Marcel wpadł w jego Dunę - pewnie byłby wściekły. Ale kobiety powinny w takich sytuacjach panikować, wzdychać, błagać o pomoc i mieć w oczach łzy strachu.

Swoim zwyczajem, zaczął czytanie od końca instrukcji, by dopiero na końcu przenieść wzrok na początek - i dopiero wtedy zobaczył znajome z banku nazwisko. Ojej. Jej... jej nie wspominał źle. Była śliczna, ale nie tak pusto-śliczna, tylko rozmawiała z nim o zabezpieczeniach skrytek z żywym zainteresowaniem i dobrze jej z oczu patrzyło.

-Do zimowej kolekcji. - dodał z rozpędu, a potem powrócił do rzeczywistości. -Hipotetycznie. Jestem pewien, że pracujecie już nad nieskończenie lepszymi pomysłami. - zauważył dyplomatycznie, choć ten jego byłby genialny gdyby komuś udało się odpowiednio zmodyfikować magię. Mógłby być tym kimś, ale na krawiectwie nie znał się wcale. Znała się Yelena, a Yelena którą zapamiętał ze szkoły byłaby zdolna nauczyć się Phasmy gdyby zechciała i znalazła odpowiednich mentorów. Aż zapragnął zobaczyć tą zimową kolekcję. Może jeśli przyłoży się do dzisiejszego reportażu to znowu go tu przyślą?

-PIIIP? - Skąd przypłynęłyście, jak tam jest? Czy tu jest inaczej? - dopytał jeszcze. Wiedział, że szczury nie znają nazw geograficznych, ale może zdoła chociaż ustalić, czy statek przypłynął zza granicy. -Pipipipi? - i gdzie teraz stoi ten okręt?

Podniósł najpierw głowę i jeden rzut oka - ludzkich oczu - wystarczył, by przekonał się, że to nie chyba-Bella tylko naprawdę-Bella. Zaniemówił, ale prędko przypomniał sobie, że powinien powiedzieć… coś… coś inteligentnego i w żadnym wypadku nie sugerującego, że gnał za nią przez kilkadziesiąt (kilkaset?) metrów w postaci szczura (czyli powinien zdradzić zaskoczenie) i brzmiącego godnie (czyli nie powinien zdradzić, że miał złamane serce?), zwłaszcza z pozycji półleżącej. -Oooo, cześć! - wypalił pierwsze, co przyszło mu do głowy.

Naczelna była zbyt zapracowana by w ogóle brać pod uwagę wyprawy do Warwickshire, Bertha nadal miała chorą córkę, a Joyce skrzywiła się paskudnie gdy dowiedziała się, że chodzi o ogrody szpitala. Co to za maniery, zapraszać kogoś do lazaretu? Boję się krwi, boję się zarazków, nic dziwnego, że ukrywał taką żonę przed całym światem. - narzekała, ale potem powiedziała Steffenowi, że on nie ma chyba prawa bać się zarazków ani krwi, bo jest najmłodszym członkiem redakcji i zawsze mogą rozwiązać z nim współpracę mężczyzną i korespondentem wojennym i żeby po prostu użył notatek Madeline i że na pewno sobie poradzi.