Dziwna przygoda z Marcellą - będzie o czym plotkować! rozliczone

Michael wymądrza się w porcie. rozliczone

Tajemnicze spotkanie z szefową, byłym Ministrem Magii i kolegami oraz koleżankami z pracy...rozliczone

Słowa, słowa, słowa...raniące jak Lamino. rozliczone

Przygotowanie szyfru dla Bones.

Dama w opałach.

Stopped into a church
I passed along the way
Well I get down to my knees
and I pretend to pray...
rozliczone

Węże, wilkołak, wstyd.rozliczone

Szkolenie z zakresu starożytnych run.rozliczone

Rozmowa od serca.

OPIS

Śnieg zasypał dzisiaj wszystkie drogi
Niewinnością białym płaszczem
Twoich śladów nie wypatrzę
Nie mam cię na zawsze

Metamorfogiczne nieporozumienie.

Wyścigi w śniegu.

Śledztwo trwa

Wilk w paszczy wilka.

Zaproszenie do Zakonu Feniksa!

Złośliwości w pracy.

Wielka Brytania zasługuje na dobrą lodziarnię!

Bohaterowie i podpalacz lądują w więzieniu.

Zbyt gorący Sylwester.
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7| 8 | 9 / rozliczone

Pościg kotów i myszki.
2
3
4
5
6
7
8

OPIS

[url=2]https://www.morsmordre.net/t7624p90-plac-glowny#228844[/url]
3
4
5
6
7
8
https://www.morsmordre.net/t7624p120-plac-glowny#229045

OPIS

Etyka zawodowa w najtrudniejszych czasach. /rozliczone

Parszywa, ale nadzwyczaj miła, sytuacja. /rozliczone

OPIS

Inny czas, inne miejsce, ten sam talent.

Inny czas, inne miejsce, ten sam talent.

Łowca i zwierzyna

Łowca i zwierzyna

Niezręczne śledztwo. /rozliczone

Misja sojusznicza

Sparing.

Piękna i bestia.

Śniadanie.

https://www.morsmordre.net/t7942-pomnik-pamieci#226707
https://www.morsmordre.net/t7942p15-pomnik-pamieci#227033
https://www.morsmordre.net/t7942p30-pomnik-pamieci#227601
https://www.morsmordre.net/t7942p75-pomnik-pamieci#229615
https://www.morsmordre.net/t7942p75-pomnik-pamieci#231338

Bratersko-siostrzana szczerość.

Dobre chęci i szybkie koszmary. /rozliczone

Bolesne przebudzenie.

Preludium Bezksiężycowej Nocy.

Bezksiężycowa Noc

Pierwsze spotkanie Zakonu Feniksa. (2 / 3 / 4 / 5 / 6 )

Misja poboczna Zakonu Feniksa: kradzież, łajnobomba i konflikty olbrzymów.

Trening walki na pięści i lekcja numerologii.

Parszywa przygoda Dudleya.

Parszywa przygoda "Miu".

Upokarzająca pełnia.

Poranek po upokarzającej pełni.

Odbijanie Londynu.

Błędny rycerz, dama, dementor i pułapki.

Dorywcza praca w tartaku, dywagacje z szefem

Nauka numerologii, trwa.

Zabezpieczanie przyjaznej mugolom księgarni, nauka numerologii i zaufania.

Trening i lekcja życia.

Misja sojusznicza Cedrika, pomoc nieznajomej mugolce i poszukiwanej rodzinie, pozbycie się "ogona".

Dawna przyjaźń nie rdzewieje.

Trwa...

Nadzieja umiera ostatnia.

Do zakończenia...

Do zakończenia...

Koszmary po pełni.

Koszmary w nocy.

Niespodziewane śniadaine.

Przejmowanie lokacji (wcześniej

Kremowe piwo, rodzinne sekrety, zaufanie.

Nauka anatomii.

Nieprzypadkowy rycerz i dama wcale-nie-w-opałach.

Sparing.

Parszywa pobudka

Spotkanie Zakonu.
1 / 2 / 3 / 4 / 5

Trochę alkoholu, trochę normalności.

Nieoczekiwany sojusznik.

1 / 2 / 3 / 4 / 5
Nowa (?) rodzina (?), szczenięta, propozycja nie do odrzucenia.

Cruciatus, wilk, kobieta utkana z mgły

Ciepły list, zimne słowa, dzikość serca, duchy przeszłości.

Pełnia.

Negocjacje z mugolami, zabezpieczanie lokacji, odbijanie Londynu.

Koszmary i zrozumienie.

Odnowienie przyjaźni.

Misja poboczna Zakonu Feniksa.

Zabawa w kotka i myszkę.

Pochówek.

Najgorszy koszmar.

Rozpacz

Wyładowanie.

Szczerość.

Smutek, decyzje, pożegnanie?

Początek koszmaru lub koniec koszmaru.

Podobno strach miał zapach. Czasem zdawało mu się, że potrafi go wyczuć.
-Byliśmy - podkreślił sylabę "my", doskonale wiedział przecież, że i jego rozmówca nosi mugolskie nazwisko -odrzucani całe życie, panie Marlowe. - odpowiedział. -Czasem po prostu przymykaliśmy na to oczy, przynajmniej ja.

Bał się pamiętać.
Niechętnie sięgnął jednak do tamtych chwil, gdy nie był do końca sobą, ale jednak - co nie było oczywiste w przypadku pełni - pozostało w nim trochę siebie. Przemiana przy Hannah, przy Corze, w październiku w tych samych szkockich lasach… Jeśli mógł mówić o wspólnym mianowniku, to nie odpływał wtedy w niebyt jak podczas niektórych pełni, a trwał - gdzieś na krawędzi pomiędzy człowieczeństwem a szaleństwem.

-Balansujesz na krawędzi. - syknął, krytycznie spoglądając na to, jak blisko przepaści usiadła. Wcisnął jej do ręki list gończy, niechlujnie pomięty, a potem odetchnął głęboko i przezornie zacisnął palce na różdżce.

Spopielone inferiusy i uparty kierowca ciężarówki.

Trwa

Nie chciał pić. A ta rana... gdy zawiesił na niej wzrok, gdy nozdrza zadrżały mu od zapachu krwi, tyle krwi... zrozumiał, że nic nie da się zrobić. Wstrzymał oddech i - zamiast zacisnąć palce na różdżce - wziął rannego za rękę.
-Znajdę ją. - szepnął, a muzyka przecięła upiorną ciszę lasu. Melodia, prosta i zadziwiająca piękna, zdawała się uspokajać umierającego. Obietnica też. Gdy przymknął oczy i westchnął ciężko, wyglądał niemalże spokojnie.
Mike słuchał harmonijki jeszcze przez chwilę, a potem wyciągnął dłoń aby domknąć zmarłemu powieki. Podniósł na chłopaka szkliste spojrzenie i pokręcił lekko głową.

-Wiem, jak to jest. - przerwał spontanicznie, zanim zdążył ugryźć się w język lub zdać sobie sprawę, że bez kontekstu likantropii jego słowa nie mają najmniejszego sensu. -Ludzie potrafią zmyślić najokrutniejsze plotki. - dodał ciszej.
Mieć cię za potwora tak długo, że aż zaczynasz im wierzyć - albo lękasz się, że w s z y s c y wkoło podzielają tą opinię.

Odsiecz i pojedynek.

Nie mogli traktować mugoli jak bezbronnych ofiar, nie mogli ukryć i wyżywić każdego - ale mogli odpowiednio ich ochronić, skoordynować działania, wykorzystać wiedzę okolicznych mieszkańców. To oni - lepiej niż Tonks czy Bell - znali teren, potencjalne kryjówki, potrzebujących. Mike miał zresztą jeszcze jedną motywację do tego, by porozmawiać z uciekinierami o okolicznych terenach. Gdzieś w Derbyshire ukrywali się szmalcownicy - nawet jeśli nie na stałe, to musieli używać konkretnych miejsc do teleportacji i przegrupowywania się. Tonks chciał ich wytropić i sprawić, by odechciało im się zapuszczać na ziemie Greengrassów raz na zawsze.

Moje życie pewnie skończy się na tej wojnie, ale przecież Twoje dopiero się zaczyna. - pomyślał, wygodnie zapominając o drobnej kwestii likantropii.

Zastraszanie nie sprawiało mu przyjemności, zabijanie i groźby też, ale wiedział już, co działało, wiedział, kogo ludzie się bali. Szaleńców i bestii.
Skoro i tak go za kogoś takiego uważali, to proszę bardzo. Niech ten szmalcownik pozna dobrze niebezpiecznego rebelianta z Zakonu Feniksa.

-Czyli... - zaczął ostrożnie Mike, próbując zrozumieć jak zadziałało zaklęcie Steviego. -...po raz pierwszy w życiu był zdany na swój rozum i umarł? - dokończył bezbarwnym i poważnym tonem, ale kąciki ust drgnęły lekko, a w oczach pojawił się chłopięcy błysk.
Wiedział, że jego tata zrozumiałby kunszt tego dowcipu - miał nadzieję, że pan Beckett również.

-Ładnie pachnie. - nie to, co on. -Co robisz? Nie przeszkadzam? - zagaił wesoło. W jasnych oczach tańczyła adrenalina.
I złote iskry.
Nie był dziś do końca sobą, nie po tym jak zabił człowieka, ale był w dobrym humorze.

Rozszerzył lekko oczy, gdy usłyszał o wsi na wyłączność. Pierwszy raz na chłodnej twarzy aurora odmalował się cień ciepłego uśmiechu.
-Ja... naprawdę? Będziemy... zaszczyceni. - wybąkał, spodziewając się raczej szopy lub skrawka lasu, nie wsi. -Dziękuję w imieniu swoim i... innych potrzebujących.

2 / 3

Sparing nad jeziorem.

OPIS

Dzisiaj się nie umówił, ale nie mógł czekać. Jutro pełnia. Unikali spotkań tuż przed pełnią, ale proszę bardzo, O'Donnell, będziesz miał swoje wyzwanie magipsychiatryczne, znaczy psychiatryczne.

Trochę to ironiczne, że pogrzebał już tamtego Michaela, a jedyna osoba, która doskonale go pamiętała - też była już w grobie.
Minął cmentarny kosz na śmieci, uniesieniem brwi kwitując leżący w środku, na wierzchu, numer "Walczącego Maga".

Nie mogła już zobaczyć jego miny, trochę spłoszonej, trochę zawziętej, odgrodziła się wszak własnymi dłońmi - wolała się zasłonić niż sięgnąć po różdżkę, proszę bardzo.
-Rzuć miotłę i różdżkę w moją stronę, powoli. Żadnych gwałtownych ruchów, bo - chcesz, bym był potworem, p r o s z ę b a r d z o -go wypuszczę.

Trwa.

-Pomagamy cywilom - wszystkim. Mugolom, mugolakom... - zawiesił na moment głos. -...wilkołakom też. - w oczach nieznajomego błysnął strach, mocniej ścisnął różdżkę. -Szczególnie, że może właśnie pan z jednym rozmawia. - uspokoił go prędko.

Trwa.

Spodziewał się, że w jakiś sposób będzie obecny akurat przy tym procesie - chciał być na miejscu, u boku Elroya szczególnie po wygłoszeniu wyroku - ale nie, że w roli sędziego.

-Lady, - milady? Język mu się plątał. -Proszę o wybaczenie mojej impertynencji... - wymamrotał, nie próbując nawet ukryć zakłopotania i zaskoczenia. Chyba zachował się jak należy, eskortując ją do miasteczka, ale żałował swojego nonszalanckiego tonu, swoich słów, nawet przejścia na "ty".

Trwa.

Trwa.

Trwa.

-Nie jestem twoim wrogiem, ale rozwalę twój karabin jeśli nie opuścisz broni. - warknął gardłowo, może dobór słów nie był najlepszym środkiem perswazji, ale najpierw wolał go zastraszyć do opuszczenia lufy, a potem mogą porozmawiać.

Trwa.

Trwa.

-Kiedyś był człowiekiem, tak jak mówiłem. A niektóre dzikie zwierzęta da się może oswoić. - uściślił, spoglądając gdzieś w dal. Zmarszczył lekko brwi i powoli wypuścił powietrze z płuc.

-Protego. - zareagował instynktownie, unosząc różdżkę. O moment za późno, tarcza wchłonęła zaklęcie - lepiej, jakby je odbiła. Po sekundzie zrozumiał znaną ze słyszenia, podstawową inkantację - a tej bardziej potrzebował Castor, nie on.

Trwa.

Trwa.

Przestąpił z nogi na nogę, zastanawiając się, dlaczego podobna troska wobec Williama nie przyszła mu równie intuicyjnie - czy tylko dlatego, że był starszy?
-Sąd wojenny by go powiesił. - dodał cicho, próbując podchwycić puste spojrzenie lotnika. Nawet te słowa nie niosły ze sobą pocieszenia podobnego do tego, które mógłby zaoferować młodemu Hipogryfowi, jakoś nie mógł się przemóc. Czuł zresztą gorycz fałszu własnych słów.

-A ogół sytuacji wygląda tak, że Rycerze, Ministerstwo uzurpatora i sprzyjający im cywile każdego dnia dokonują w Anglii ludobójstwa mugoli i osób o mugolskiej krwi, zaś w kraju panoszy się czarna magia. Staffordshire było tego przykładem i w interesie nas wszystkich jest, by autorytet lordów Sojuszu Kornwalijskiego pozostał nienaruszony. Nikt nie wymierza samosądów w odpowiedzi na samosądy, ale musimy mówić jednym głosem. - odezwał się ostro, powtarzając na koniec prośbę samego Williama i przesuwając wzrokiem po wszystkich, którzy wyrazili wątpliwości wobec karania odpowiedzialnych za samosądy i inne zbrodnie

1
2 / 3 /
4 / 5

Trwa.

Wyjaśnienie niewyjaśnionych spraw.

Trwa.

Powstrzymywane pokusy.

Trwa.

Godzimy się.

Godzimy się i kłócimy się.